Vísir - 17.01.1946, Side 7

Vísir - 17.01.1946, Side 7
Fimmtudaginn 17. janúar 1945 V I S I R 7 EFTIR Denise blóðroðnaði. Gamli maðurinn hrökkl- aðist burt. Hann teymdi hestana og tautaði eittlivað í barm sér, en snéri svo við og horfði á þau við og við. Raoul gekk upp tröppurnar. Dyrnar opnuð- ust og roskin kona kom út. „Sonur minn,“ hrópaði hún bæði grátandi og blæjandi, „son- ur minn.“ Hún fle>Tgði sér í faðm sonar síns. Raoul brosíi-yfir öxl hennar til kvennanna, sem stóðu álengdar. Hún losaði sig úr faðmlögunum og virti bann fyrir sér. „Mamma, ]>etta er unnustan min.“ Konurnar horfðu góða stund fast hvor á aðra. Þeim líkaði það, sem þær sáu, þvi að báð- ar brostu út undir eyru. „Þetta er frú de Freneuse, frænka hennar.“ „Þér verðið að koma inn með ol'lair,“ sagði frú de Perricht. „Þér verðið að dvelja hérna hjá okkur í langan tíma. Það er svo margt, sem við böfum að tala um. Mér lá við yfirliði, er eg heyrði rödd hans fyrir utan. Eg leit út um gluggann og ætlaði varla að þekkja hann. Hann hefir breyzt svo mikið.“ „Hvar eru liinir, mamma?“ spurði Raoul. „Systir þín er gift, og bræður þínir, — einn þeirra er farinn að heiman — og,binir tveir eru látnir. Það hafa verið leiðinlegir tímar hérna, sonur minn. Það liefir geisað hver drep- sóttin af annari. Eg vildi ekki skrifa þér um það, vegna þess að eg vissi að þér mundi falla það þungt.“ Glaðleg kona kom í áttina til þeirra. „Sjáðu,“ sagði frú de Perrichet, og tók i haiffid- legginn á Raoul, „þarna er gamall vinur okkar.“ Raoul horfði undrandi á konuna. Hann kannað- ist ekkert við hana. Marie lyfti upp höndunum og ákallaði guð. Þvi næst gekk hún undranai í kringum Raoul. Hann hneigði sig kurteislega fyrir lienni. Hann þekkti hana ekki. „Herrann hlýtur að muna eftir mér,“ sagði hún með seimingi. „Eg er Marie litla.“ Þá mundi hann allt í einu eftir henni og roðnaði. „Marie er kona bezta fjósamannsins okkar,“ sagði móðir hans hressilega. „Mai-ie, þú verður að lieilsa tilvonandi éiginkonu hans.“ Þær lieilsuðu hvor annari með litlum innileik. Denise var niðurlút og Marie annars liugar. Frú de Freneuse gekk inn í liúsið. Hún hugsaði: „Ætli eg geti þolað við þar til brúð- kaupið verður ? Eg verð víst að gera þáð þótt illa gangi.“ SJÖTUGASTI OG ÞRIÐJI KAELI. Raoul kvæntist áður en friude Freneuse fór til Parísar. Denise var fögur brúður. Brúð- kaupið fór fram í kirkjunni i Draguignan og brúðarmeyjarnar gengu i fylkingu undir föln- uðum laufgreinum trjánna. Ifægur vindblær feykti til laufinu, sem lá á jörðinni. Denise studdist við handriðið og virti Proven?e-héraðið fyrir sér. Hún sá eins langt og augað eygði. Landið var ræktað, smáþorp í yíð og dreif og liús með skærmáluðum þökum, Allt þetta var svo frábrugðið því, sem hún átti að venjagt frá Kanada, að hjarta hennar sló liraðar af ein- skærri gleði. Þó að gamli heimurinn ætti við marga erfiðleika að etja, svo sem styrjaldir, drepsóttir og háa skatta, var hann þó vingjarn- legri en sá nýji. Hún var komin heim. Frú de Freneúse kyssti hana :og bléssáði og Frá mönnum og merkum atburðum: lienni lengi. Denise viknaði er þær skildu, en Raoul fylgdi lienni til kerrunnar, scm átti að flytja hana á ákvörðunarstaðinn. Hún átti fyrst að fara með vagni de Perrichets til Marseilles, en þaðan átti hún að fara með póstvagni til Parísar. Raoul lijálpaði lienni upp í lcerruna. Hún lók liöfuð hans á milli lianda sér og kyssti hann á ennið. Þetta var fyrsti kossinn, sem hann fékk, án þess að biðja um hann. Henni fannst hún vcra orðin gömul. Raoul kyssti hana aftur, en í þetla sinn á varirnar. „Eg ælla bara að biðja þig að muna eftir því,“ sagði hann, „að ef þú þarfnast ein- hvers, þá skaltu láta okkur vita.“ Að svo mæltu tók liann að tvístíga við vagn- inn. Þjónar de Pcrrichets settust nú í ckilssætin og vagninn rann af stað. Frú de Freneuse setl- ist við gluggann og liorfði á ungu lijónin. „Verið þið sæl,“ sagði liún við þau. Og við sjálfa sig: „Eg liefi tapað elskliuga, en fengið vin í staðinn.“ Ilún veifaði til þeirra, áður en vagninn beygði fyrir horn. Nú var hún ein með liugsanir sínar. Förin, sem var nú að hefjast, myndi verða torveld. Ilún hafði reiknað með að liitta de Brouillan og ætlaði að fá upplýsingar frá hon- um, hvernig í öllu lægi. Þau myndu ráðgast um, hvað til hragðs ættli að taka og liann myndi vera heani hollráður. En nú lá liann og rotnaði i hinni votp gröf sinni, þúsundir kílómetra á brolt og hún var ein á meðal undirförulla, kænna og ófyrirleitinna manna og varð að taka allar sínar ákvarðanir upp á eigin spýtur. Á KVÖlWÖKVm ■Steingerfingar af risaflugum hafa fundizt og er vængjahaf þeirra um 30 þumlungar, Sæll Arni, þú hefir vist ckki séS hann Bjössa nýlega ? Eg hefi leitaS hátt og lágt að honum í- þrjá mánuSi. ÞaS eru einmitt réttu staSirnir til þess. ÞaS er álíka langt síSan liann dó. •v Fuglar eru skyldari krókódílum en nokkur önn- «r dýf- ., I hd jiSi.kilH; HeyrSu mig, Siggi, sagSi yfirþjónnninn. Hvers- vegna fór maSurinn, sem sat viS borS nr. 5, svona skyndilega út? SvoleiSis er mál meS vexti, svaraSi Siggi, aS hann kom inn og baS um Vínarpylsur. Eg sagSi honum, aS- því miSur væru þær búnar, en eg skyldi fara fram í eldhúsið og spyrja matsveininn um, hvort hann gæti búiS til nokkurar í flýti. Og hvaS svo? spurSi yfirþjónninn. Eg fór fram í eldhús, en á leiSinni steig eg; ofan á skottiS á hundinum og auSvitaS- ýlfraSi hann, eins og veriS væri aS dreþa hann. Og þá spratt maSurinn á fætur og rauk út. _ + IiiS fræga viský, sem er framleitt í Kentucky í Bandaríkjunum og kallaS ,bourbon‘, fékk þaS nafn vegna þess, aS þáS var fyrst bruggaS í Bourbon- heraSí þar í fyjkinu. M.aSur mætti manni á gistihúsi og þóttist kann- ast viS hann, En hánn gat ekki komiS manninum fyrir sig. Hann rétti þó. fram höndina og sagSi: Eg er ,viss um aS viS höfum kynnzti.einhversstaSar. yafaíaust, "T -- - -'■v’ —L sráraSi sá, sem á hafSi veriS yrt, eg JLACK T0M"-MÁLIÐ f sem þeir röktu til herberga Charles E. Thome í \ Hobokcn, New Jersey. Þar fundu þcir bréf, sem sýndu, að Thorne hafði I einhver afskipti haft af Kingsland-hrunanum og sprengingunum, og að hann var Tntthvað kunnugur þýzku leyniþjónustunni. Og lögreglumennirnir komust að því, að þegar; Kingsland-eldurinn kom upp, var Tliorne aðstoðar- ' ráðningarmaður fyrir verksmiðjuna. En Tliorne var liorfinn eins og Wozniak, og orðrómur komst á; kreik um, að hann væri dauður. Sextán árum síðar handsömuðu leynilögreglumenn hann í New York. Þá játaði hann, að hann héli réttu nafni Curt - Thummel, og hann kvaðst hafa fengið atvinnu í Kingsland, er hann var að reka crindi þau, sem Frederick Hinsch liafði falið lionum, en Hinsch var skipstjóri á þýzka skipinu Neckar, sem kyrrsett ■ hafði verið í Baltimore. Hinsch varð nú aðalpersónan í máli þessu. Áður en unnt væri að krefjast skaðabóta varð að sanna, i að Wozniak og Kristoff hefðu veitt aðstoð sína við j íkveikjur, scm lciddu til sprenginga —- og einnig ; varð að sanna, að þeim hefði verið falið að gera “ þctta af ábyrgum starfsmönnum þýzku stjórnar- 1 innar. Lögreglumennirnir voru þeirrá skoðunar og studdust þar við mergð gagna, að Ilinsch hefði fyrir- skipað íkveikjuna í Kingsland-verksmiðjunni, og að Hinseh væri, eða vissu a.m.k. hver væri hinn dular- fuUi Grántner sem greiddi einfeldingnum Kristoff fé fyrir að bera liandtöskur með teikningum af brúm. og verksmiðjum og bauð honum 5000 dollara fyrirj^ að inna af höndum ákveðið hlutverk. Þetta var ekki kunnugt, um hermdarverkakerfið þýzka, þegar þýzk-ameríska skaðabótanefndin var sett á stofn 1922, til ]iess að- gera út um kröfu frá styrjaldarárunum. Lehigh járnbrautarfélagið, Bethlehem stálverksmiðjurnar, Canadian Car Co. Ltd. og mörg önnur l'yrirtæki og vátryggingafélög, sem orðið höfðu fyrir milljónaútgjöldum, reyndu nú að fá fé sitt endurgreitt með því ,að leggja kröf- ur sínar fyrir nefndina. Þau fólu leynilögreglumönn- um að hefja nýjar eftirgrennslanir í Black Tom málinu, sem nú liafði vcrið látið kyrrt liggja í fimm ár. Það voru nægar sannanir fyrir hermdarverkum ýmsum, sem unnin voru mcðan Bandaríkin voru- hlutlaus í fyrri heimsstvrjöld. Sent var opinbert skcyti frá Berlin dagsett 26. janúar 1915, þar sem fyrirskipanir voru gefnar um að sprengja í loft upp verksmiðjur í Bandarikjunum, sem unnu fyrir bandamenn. Þetta skeyti komst til þýzku sendi- sveitarinnar í Washington, en Bretar sáu um, að skeytið komst ekki til hennar, en þcir gerðu Banda- ríkjastjórn aðvart um efni þess. Lögfræðingar eða málsverjendur Þjóðverja sögðu fyrst, að hér væri um glappaskot undirtyllu í stjórnarskrifstofu að: ræða, og síðar, að skeytið bæri að skilja þannig, að ekkert ætti að gera í þessa átt, nema ef Banda- ríkin færu í stríð með bandamönnum —- og loks, að hvað sem þessu liði hefðu fyrirskipanirnar ekki verið framkvæmdar. Daginn cftir sprenginguna á höfðanum skýrði blaðið Néw York Times frá því, að frá 1914 hefðu 99 efna- og sprengiefnaverksmiðjur -í Bandaríkjun- um verið sprengdar í loft upp, og 120 menn farizt af völdum elds og sprenginga. Eftir að Bandaríkin. voru komin í stríðið flýðu flestir erindrekar og flugumenn Þjóðverja til Mexico, og þá fækkaði. þegar stórum íkveikjum og sprengingum. Um þetta leyti — 1920 — og árin þar á eftir, mátti líkja Black Tom málinu við stiga, en það1 vantaði bara nokkrar rimar i miðjuna. Fyrirskipun hins þýzka embættismanns, um að sprengja í loft upp amérískar verksmiðjur, mátti líkja við efstu rim- ina í stiganum. En neðstu rimarnar voru ákærurn- ; ar á hendur Kristoff og Wozniak, en þær rimar þurfti að treysta. Og næstu árin var það lilutverk ‘ fjölda sérfræðinga og leynilÖgréglumanna, að finna , rimarnar, sem vantaði, og néglá þær í stigann, svo 1 ,að hægf'í/æi’iiað ^íinga aiþþ iéligaiin — upp á efstu ■ rim. gaf lienni góðar gjafir, sem liún liafði ætlaS'hefi svö oft VeriS þar. Með aðstoð brezkra le^nilögreglumanna tóþst loks ,, , ..—-.......- ...............................................................................í*.....-............

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.