Vísir - 17.08.1946, Page 4

4
V I S l R
Laugardaginn 17. ágúst 194(5
VÍSIR
DAGBLAÐ
Utgefandi:
BLAÐAUTGÁFAN VlSIR H/F
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson,
Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12.
Símar 1660 (fimm línur).
Verð kr. 5,00 á mánuði.
Lausasala 40 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Sjávaiútvegssýmngin.
Svo seni getið var í blaðinu í gær, hefur
atvinnumálaráðuneytið beitl sér fyrir
sjávarútvegssýningu, sem opnuð verður hér
í bænum næstu dag'a. Er hér um þarfa ný-
breytni að ræða, sem er vel til þess fallin að
íiuka á þekkingu almennings um skilyrði þau,
sem sjávaiaitvegurinn hefur átt við að búa
til þessa. Slíkar yfirlitssýningar geta Iiaft
verulega þýðingu, en ákjósanlegast væri að
samtímis því, sem almenningi hér innanlands
er. látin í té nokkur fræðsla um þessi efni,
væri einnig unnið að því á erlendum mark-
aði að kynna íslenzka framleiðslu og þá sjáv-
arútvegs vörur sérstaklega, með því að aðal-
útflutningurinn hlýtur að felast í slikum af-
nrðum um ófyrirsjáanlega framtið.
Danir, Svíar og Norðmenn hafa frá því cr
stríðinu lauk, leitast við að afla markaðs á
meginlandi Evrópu og hafa tvær þær síðar-
nefndu þjóðir efnt til sýninga í höfuðborg-
um álfunnar til þess að kynna framleiðslu
sína. Vafalaust mætti vinna þarna upp góðan
markað fyrir l'rystan fisk, en ekki er vitað til
að sérstakar ráðstafanir hafi verið gerðar af
okkar hálfu, í því efni. Mættum við þó fara
að dæmi þessara þjóða, sem eru og verða
keppinautar okkar um markaðinn. Ættu slík-
ar sýningar að geta komið að miklu gagni,
og.þótt einhver kostnaður yrði þeim samfara,
]jarf ekki að eiast um að ha-nn myndj fást
endurgreiddur er tímar liðu, með aukinni
sölu á meginlandinu. Hitt er svo aftur ljóst,
nð það tekur nokkurn tíma og kostar mikið
starf að vinna upp markað, en það ætti að
reynast auðveldara meðan að inatarskortur
<'r, en erfiðara er þjóðirnar búa við allsnægtir
ánnarra fæðutegunda, sem ]>ær eru áður
vaiia r.
Samgönguerfiðleikar eru oft miklir á meg-
inlandinu og óvíst um hversu lengi muni
dragast þar til þeim málum verður komið í
viðunandi horf. Viðskipti munu ]>ó örvast
þjóða í milli mjög bráðlega og sézt þess þeg-
ar nokkur vottur, þar eð verzlunarerindrekar
hafa verið hér á ferð, til þess að kynna sér
hvaða vörur væru hér fáanlégar, og ljúka
fofisorði á þær, sem fengizt hafa til þessa.
Spáir það góðu um viðskiptin, en fyrsta skil-
yrði til þess að þeim verði áfram haldið, er
að vanda vöruna svo scm frekast cr kostur,
en varast að flytja úr landi lélega vöru. ÖIl
mistök í því cfni geta orðið þjóðinni stór-
skaðleg, cn ekki er örgrannt um að of lítil
áherzla Iiafi verið lögð á gæði úlflutnings-
vörunnar íil ]>essa, einkum nú á stríðsárun-
um. Viðskiptaþjóðir okkar munu ekki una
slíkri afgreiðslu, þótt þær hal'i látið kyrrt
liggja að mestu á styrjaldarárunum. Rikis-
valdið mun Iáta til sín taka að því er vöru-
gæðin varðar, en með vcrzlunarsamningum
verður einnig að greiða fyrir viðskiptunum
að öðru leyti. Verður að standa þar vel á
vcrði, einkum með tilliti til ráðstafana, sem
-samkeppnis])jóðir okkar gera til þess að
tryggja sér markaðina. Við eigum ekki áð
spára fé til að tryggja okkur markaði. Slíkur
sparnaður er of dýr.
Skrúðgarðar bæjarlns
Hóll og' sólbyrgi í skrúðgarðinum hjá Iistasafni Einars
Jónssonar, myndhöggvara.
Framh. af 1. síðu.
ur en Iangir tiníar liða, enda
I>er til þess mikla nauðsyn.
HI jómskálagarðurinn.
Eramræsla og uppfylliiig
mýrarinnar syðst í garðin-
um eru lielztu og veigamestu
framkvæmdirnar, sem unn-
ið hefir verið að þar að und-
anförnu. Ekki verður lokið
við skipulagningu á þessu
svæði fyrr en að ári, að bú-
ið cr að fylla garðinn upp
og að ganga að öðru leyli
frá undirbúningi öllum.
Komið hefir verið upp visi
að trjáuppeldisstöð, þar sem
garðurinn liggur að Bjark-
argötu. En sýnilegt er, að
gera verður gagngerðar
breytingar á trjáræktar-
fyrirkomulagi garðsins og
flylja burtu niikinn hluta
gömlu trjánna, sem bæði eru
litil og kræklótt. Siðan þarf
að undirbúa jarðveginn vel
og vandlega, áður en ný tré
eru gróðursett í hann að
nýj u.
Annars standa ungu trjá-
þlönlurnar sig furðanlega
vel, þrátt fyrir allt, scm yfir
þær hefir dunið. Sérstaklega
er það traðk á fjölmennum
útisamkomum í Hljómskála-
garðinum, sem cr nýgræð-
ingnum hættulegt. Nær það
vitanlega engri átt, að leyfa
skeimntanir í garðinum,
enda mvndi engmn garðeig-
anda, öðrum en Reykjavík-
urbæ, detta i hug að leyfa
jjvílíka meðferð á garði sin-
uni.
Land Illjómskálagarðsins
er frá ujjphafi mjög illa fall-
ið lil skrúðgarðaræktunar,
bæði vegna jarðvegsins,
rakans, og Iiversu mjög þar
er áveðrasamt.
Það þyrfti að gera ráðstaf-
anir lil þess að dýpka Tjörn-
ina til muna, og lækka þann-
ig vatnsborðið, svo auðveld-
ara vrði að þurrka landið
i kring, en eins og kunnugt
er, er landið þarna mjög
flatt og erfitt að ræsa það
fram.
Fyrir utan framangreind-
ar framkvæmdir, hafa ýms-
ar umbætur ýerið gerðar í
Hljómskálagarðinuni, sem
hér yrði of langt upp að telja.
I'liskenunlanasvæði.
Al' því að eg minntist á
útiskemmtanir, en tel lúns
vegar algera óliæfu að halda
þær í Hljómskálagarðinum,
])á ber nauðsyn til að finna
nýjan stað fyrir þær.
Skennntanir undir beru
lofti virðast hafa orðið vin-
sælar, og því ekki ástæða
til að leggja þær niður að
nauðsynjalausu. Þegar
skenmitisvæðið í Lauga-
dalnum er komið upp, verð-
ur það sjálfsagðasli staður-
inn fyrir slíkar skemmtanir.
En vegna ]>ess að búast má
við, að enn dragist nokkuð
að koma Laugadalssvæðinu
i viðunandi horf, þarf að
finna annað skennntisvaði
þangað til. Hefir mér i þessu
sambandi dottið i liug, hvort
Tivoli myndi ekki fást til
jjess að leigja félögum cða
slofnunum svæðið og áhöld-
in dag og dag, eftii’ aivik-
um, og samkomulagi. Ann-
ars verður því ekkí neiíað,
að Tívoli bælir nú þegar
verulega úr útiskemintana-
þörf fólksins.
Austurvöllur.
Gagngerðar breylingar
liafa verið gerðar á Austur-
velli i vor og sumar. Gang-
stígar allir hafa verið hæklc-
aðir til niuna og liellulagð-
•ir, en næsta vetur er ráðgert
að hækka allan völlinn, til
]>ess að auka og bæta jarð-
veginn, og svo unnt sé að
rækla þar meiri gróður cn
áður liefii' verið.
Telja mætti upp fleiri
garða, sem bærinn hefir eft-
irlit með, og segja yfirleitt
miklu meira um þá en héf
er gert, en til þess yrði það
allt of langt mál, og skal
hér því staðar numið.
QÆTM FYLGI3
hringunum frá
SSGUBÞÓR
Hafnarstræti 4.
mjög fjötgandi síðari árin, sem reyndar þarf
cngau. aS furða, þar sem efíirspurn einstaklinga
eftir fæði eða lansuni málfíðum, hefir mikiS
vaxiS. Jafnvel þiptt matsötuin hafi fjölgað í hæn-
um, virðist þó sem þær auni tæptega þcirri eftir-
spurn, sem er eftir greiðasölu. Þeir eru orðnir
niargir, þeir einstaktingar hér i bæ, sem verðá
að byggja á matsöluliúsum bæjarins. Þess vegna
er full ástæða til þess að sú krafa sé gerð til
þcssara staða, að þeir i hvívetna ræki sinar
skytdur, bæði hvað viðvxkur vöndun á þvi, er
þeir selja og eins hinu, sem ekki er minna virði,
að þjónusta öll sé sem skyltli.
*
Þjómista. l>að hefir þótt -stundum fara á ann-
an veg en skyldi nicð þjónustu á veit-
ingaliúsunum og eru margar sögur til af þvi,
bæði í gamni og álvöru. Eitt er vist, að það
virðist liggja cinhvern veginn illa fyrir Islend-
ingum að þjóna' öðrum, og stafar það einungis
af skilningsleysi. Því enginn getur án annars
verið í þjóðfélaginu, og ræki maður verk sitt
vel, þá skiptir minnstu hvert það er. Það er
ekki vinsælt mál, að finna að þjónustufólki
veitingahúsa þessa bæjar og revna flestir að
forðast það. Þö verður það ekki umflúið á stund-
um. Ejöldinn er orðinn svo mikilt, sem sæk-
ir veilingatuisin, annaðhvort til þess að fá sér
nauðsynlega lifsnæringu e.ða til þess að bregða
sér inn lil þess að fá sér hrcssingu af ein-
hverju tagi.
*
Kvartanir. Það kannast vist flestir við lilsvör-
in, þcgar fundið er að, og er það
oft, að svo ber undir, að ekki er vanþörf á.
.\ú má ekki skilja orð min svo, og er bezt aö
1 taka það fram strax, áður en lengra er farið,
^ að. þótt ætlunin sé að reifa veitingahús og þjóu-
1 ustufólk þess litillega í dag, — að eg haldi því
fram, að fólk sé ekki misjafnt og margir kunni
að vera meingallaðir, þótt eg sé hins vegar þess
fullviss, að margir eru meingallaðir. Það liefir
og komið í Ijós, að Samband veitinga- og gisti-
húseigenda, eða forráðamcnn þess, eru ekki
blindaðir fyrir natiðsyn þess, að taga beri það
sem aflaga fer og fvlgjast vel með öllu, þvi með
því einu ávinna þeir sér hylli gestanna, sem
sækja veitingasfaðina.
Tilkynning. Sambandið hefir þess vegna beint
þeirri áskorun til allra, sent veit-
ingalnis eða gistihús sækja, að þeir beri ekki
kvartanir sínar frant við viðkomandi gististað
eða veitingahús, — ef mii einhverjar kvartanir
er að ræða — lietdur tilkynna skrifstofu Sam-
bands veitinga- og gistihúseigenda kvörtunina,
og mun þá skrifstofan reyna að Iilutast til imi
áð úr verði bætt, sé kvörtunin á rökunt byggð.
Tekið er fram, að kvörtunin verði að vera á
rökum reist, og er það engu að síður nauðsyn-
legt, því að það er vitað, þótt það afsaki ekki
slænta þjónustu, að ýmsir gestir eru það kröfu-
frekir og aðfinnslusamir, að þeim verðitr aldrei
gért til hæfis, hve vönduð sem þjónustan er.
*
Fer batnandi. Það er auðvitað sjálfsagt, að
finna að því, cr aflaga fer, og
æltu allir sanngjarnir menn að geta vel við un-
að. Iinda er svo um skynsamt fólk, að það er
aðeins þakklátt, ef að er fundið, til þess að
geta fengið tækifæri til þess að bæta úr því, er
aflaga fór. llins vegar verður ckki annað með
sanni sagt, en að þjónustu hel'ir liér yfirleitt
farið frant, ef slejtpt er að minnast á þá staði,
þar sem hún er alveg afleit, af þeim sökum,
að almennilegt fólk fæst ekki til þess að anu-
hst háná. Svo cr um þá veitingastaði, sem al-
inennt eru kaJlaðar „sjoppur". Jafnvel þar get-
ur þó leynzt ein og ein manneskja, sent kann sig.