Vísir - 21.03.1947, Blaðsíða 7

Föstudaginn 21. niarz 1947
V 1 S I R
7
59 2)aphne Jti lí^aurier:
\ Hershöfðinginn hennar
John og Dicks, sem mér var um að kenna, að voru nú
fangar, og einnig þurfti eg að' ná tali af þeim liið fyrsta,
til þess að þeir fengju vitneskju um hvernig komð var.
Og svo var þess nístandi kvíði, sem var farinn að gera vart
við sig, eftir að eg minntist orða mágs míns, um að ein-
veran og loftleysið í byrginu hefði fljótt gert fábjánann
bróður hans viðráðanlegan. — Eg mátti ekki til þess hugsa
hvérnig líðan þeirra væri í byrginu, Jolms og Dicks, kann-
ske væru þeir aðfram komnir vegna loftlevsis. Hversu
mikið loft gat strevmt inn í byrgið úr stigagöngunum,
hversu lengi gat það enst þeim? — Aftur, eins og fyrr um
daginnj fór svitinn að renna í straumum um andlit mitt,
og ósjálfrátt þurrkaði eg' mér um ennið mcð berum lóf-
anum. Mér fannst allt komið i strand, að eg liefði beðið
ósigur. Eg gæti ekkert aðhafst. Eg heyrði ys og þys og
barnsgrát í gamla herberginu minu og vissi þvi, að Joan
var komin þar með börnin, og eftir nokkur augnablik
kom lnm inn til mín með Máry litlu kjökrandi í fanginu,
en Jonathan litli togaði í pils hennar. — „Af hverju varstu
að flytja, Iíonor mín?“ spurði hún, „það var óþarft“. Og
eins og Matty horfði hún í kringum sig af allmikilli for-
vitni. „Hér er allt autt og bert,“ sagði hún. „Ekkcrt verð-
mæti-af neinu tagi. Mér er léttir að því að komast að j)essu,
því að ef hér liefði eitthvað verðmætt verið hefðu þorp-
ararnir liirt það. Flyttu afíur inn í herbergi þitt, Ilonor. ef
þú gélur þolað að hafa börnin svo nálægt þér.“
„Nei,“ sagði eð, „það fer vel um mig hér.“
;,Þú ert svo þreyluleg'og áhyggjufull á svip,“ sagði hún,
,,en eg lit víst ekki betur út sjálf. Mér finnst ég'hafa elzt
um tug ára þessar seinustu tvær stundir. Hvað heldurðu
að þeir geri við okkur?“
„0, ef John væri kominn,“ kveinaði hún með tárin i
augunum. „Ef hann hefði nú lent í skærum á þjóðvegin-
uni og særst? Eg skil ekkert í að hann skuli ekki vera
kominn?“ «
Börnin fórú aftur að kjökra, þvi að það fór ekki fram
lijá þeim, að móðir þeirra mælti óttablandinni röddu, en
nú kom Maííy, senr var barngóð og lagin við börn, til
skjalanna, og fór að kjá við telpuna og hátta hana, en
Jonatlian litli, sem alla jafna var spurull og allur á iði,
fór að spyrja okkur allskonar spurninga, af hverju áttu
þaú að vera í herbergjum Ilonor frænku, hvaðan voru all-
ir jressir þermenn, og livað ætluðu þeir að vera þarna lengi,
og þar fram eflir götunum. — Hver stundiu leið af ann-
arri, en hægt og kveljandi, og sólin var að liníga bak við
trén í görðunum, en um Ioft allt voru reykjamekkir frá
■álköstum hermannanna. Ekki dró úr þrammi hermann-
anna niðri, fyrirskipanir voru gefnar, riðið var inn í liúsa-
garðana og úr þeim, og blásið var í herlúðra, stundum
i'.mgl úli í görðunum, og svo kvað við annað herlúðurs-
gjall, eins og syar, fyi'ir neðati gluggana okkar. Börnin
voru ókyri' óg vöru aíltaf áð bylta s'ér i rúminu, og kölluðu
ýmist á móður sina eða Matty, og þegar Joan var ekki að
sefa þau stóð Iiún og horfði út um gluggann, og skýrði
inér frá nýjum óhæfuverkum, eldrauð i framan af reiði
yfir framkomu hermannanna.
„Þeir hafa smalað saman öllum nautgripunum og rekið
í kví,“ sagði hún, „og nú eru þeir að vinsa úr, og relca
geldneytið í aðra kvi.“
Allt i einu rak hún upp dálitið óp.
„Eg lield, að þeir séu búnir að slátra þremur nautgrip-
um, og þeir eru byrjaðir að flá, óþokkarnir, þarna við
eldaiia. Nú reka þeir fjárhóp á undan sér.“
Við heyrðum jarm lambanna, sem höfðu orðið við-
skila við ærnar, og kálfarnir bauluðu. Einhver ókyrrð
hafði gripið vesalings skepnurnar. Eg hugleiddi, að á
MenahiIIy-landareigninni væru nú 500 hermenn, og mikili
fjöldi hermanna milli Menabilly og Lostwithiel, og hversu
mikilla matvæla mundi þurfa lianda þessúm-sæg. Og hest-
arnir þeirra þurftu mikið fóður. En eg sagði ekkerí um
jielta við Joan. Joan lokaði gluggunum, þvi að reykinn
lagði inn um hann, og það var andstyggilegt aö hlýða
stöðugt á köll og liróp liermannanna. Himininn var orðinn
dökkrauður. Solin var að hníga til viðar og komið húm. —
Um kiukkan hálíníu kom Matty með tvær litlar skorpu-
sleikur á diski og flösku með vatni. Matty beit á varirnar.
„Þella er handa vkkur báðum,“ sagði hún. „Og ekki
fengu þær meira frú Rashleigh og frú Couríney. Lafði
Courtney er að búa til kjötseyði, handa börnunum í fyrra-
málið, ef við fáum engin egg handa þeim.“
Eg hafði enga matarlyst og Joaii borðaði það, sem okkur
var báðum æílað. Eg' gat ekki um neitt hugsað nema það,
að nú væru fimm klukkustundir frá þvi er maður hennar
og Diek földust í skástoðinni. Matty kom með kerti, og svo
komu þær Alice og Mary til jiess að bjóða oklcur góða nólt,
og vesalings Marv var allt í einu orðin útlits sem gömul
kona, svo mikið hafði lienni orðið um þetta. Undir augum
hennar voru dökkir baugar.
„Þeir eru að höggva trén i aldingarðinum,“ sagði hún,
„eg liorfði á þá lioggva greinar af trjánum og rífa af þeim
ávextina liálfþroskaða. Eg gerði Robartes sjálfum orð'og
bað hann um að koina i veg fyrir þetta, en hann svaraði
mcr engu. Hermennirnir hafa sagt vinnumönnuniun, að á
morgun eigi þeir að slá kornið, á öllum byggökrunum,
sem eru átján ekrur að flatarmáli, og á hveitiekrunum á
Stóruflötum. Og það eru þrjár vikur þar til kornið er full-
þroskað.“
Tárin streymdu niður kinnar hennar og hún sneri sér
að Joan og mælti:
„Af hverju kemur John elcki? Hvers vegna er hann ekki
liér til jíess að vernda heimili föður síns.“
Það var ásökunarhreimur í rödd hennar.
„Hann gæli ekkert gert, jiótt hann væri liér,“ sagði ég,"
til jiess að koma í veg fyrir, að Joan svaraði, kannske i
bræði. „Gelurðu ekki látið þér skiljast, að nú er styrjöld
liáð. Það, sem hér liefir gerst, liefir gerst á ótal stöðum í
Englandi, og jiað, sem nú er að gerast í CorUwall, er for-
smekkur af því, sem koma skal.“
Eg liafði varla sleppt orðinu, er lilátrasköll heyrðust úti
i liúsagarðinum, og eldtungu skaut upp, svo að bjarmaði
inn í l*erbergið. Hermennirnir voru að steikja uxaskrokk,
og af þvi að þcir nenntu ekki að höggva hrenni eða sækja
- Smælki -
Að reykja tvo vindlinga er
nægilegt til aö depra sjóri'
manna aö næturlagi. Þetta er
liaft eftir dr. Charles Sheard
viö JMayo Clinic læknastofnun-
ina í Bandaríkjunum. Nikótínið
herpir saman blóöæöar, sem
liggja til augnanna,svo aö blóð-
rásin jxangaö dvinar, og þa'ð
hefir þau áhrif, að augun eru.
] 5 til 30 mínútum lengur a<>
venjast dimmu. Af þessari á-
stæöu er t. d. flugmönnum ráö-
lagt aö reykja ekki, þegar J»eir
fara í næturflug.
Sauöfé fluttist fyrst til Ame-
eríku árið 1609. Var J>aö flutt
frá Englandi til Virginia, og
tala þess var oröin rúmlega
3000 árið 1648.
Járnbrautarstöðin í Clapham
I skammt írá London er umferð-
i armesta járnbrautaskiptistöð í
heimi. 2.500/lestir fara mn hana
daglega.
í Chioin musterinu í Kyoto í
Japán er sérkenhilegur viðvör-
unarútbúnáður til aö gefa til
kynna, ef einhver reynir aö
brjótast inn í bygginguna. —
Þessum útbúnaði var komiö-.
fyrir, þegar byggingin vár gerö'
að aöal-hernaöarbækistöðvum
árið 1697. Viðvörunármérkið er
í sambandi viö gólf hússins, o‘g'
jtegar einhver óvæntur gestúr
gengur eftir gólfinu eftir aö-
merkið heíir veriö sett í sam-
band, heyrist eins og kvak i
íuglum í rjáfrum byggingar-
innar.
Æfisaga MácArthurs hers-
höföingja, sem gcfin var út í
Japan, varð sölumetsbók þar.
Ameriskir hermenn i orust-
unni um Bikinieyjuna voru að
ræða uni j»aö hvers konar vopn
yrðu notuð. í næstu styrjöld —
hvort það yrðu atomsprengjur,.
rakettur eöa J>á svklahernaður.
„Eg veit ekki hvaða vopn
verða notuö í n. -síu styrjöld,“
greip ungur liösforingi fram í
fyrir hermönnunum. ,,en eg er
viss um að í fjórðu heimsstyrj-
öld verða þeir íarnir að notæ
spjót.“
ftubH&uqkAi
T A R 7 4 M
Ne.ída glæsilega ltlædd, sam-
kvá'int f.w'b’skipunum foringjans. Hún
iiálgaðiíii brælmennið tortryggnislega.
Kapti ianinn. sem var orðinn alldrukk-
hm, gaul angunum ánægjuleaa ....
.... til Neddu. „i kvóld verður ]>ú
mín,“ sagði liann glottandi. Þó að Nedda
væri óttaslcgin, minntist hún fyrirskip-
ana Tarazns og byrjaði því að dansu
fyrir sjóræningjann.
0 í dausinmn. il huii maiga liringi
i kringum ;>orð;ð, á meðan hann hélt
áfram ð hvolfa 1 sig meiru og meiru ’
af viiíinu, sem h: nn var með, en hann
var farið að simdla ....
.... af að fylgja Nediiu sife.n im:3
augnum, hvern hringinu á fætur uðr-
um í kringiun borði svu að nú fór
að sækja á hann svefn. X)g vkki k-ið
á löngu, þar til lia> ■: >. ar í'rnnn aö
dotta.