Vísir - 21.11.1947, Blaðsíða 7

Föstudaginn 21. nóvember 1947
V I S I R
7
S. SHELLABARGER :
^i^Hríe^aríHH
101
KASTILSIJ
fara þessa finnntán kilómetra til Herensia, þegar Ivainpea.
dor reif undan sér skeifu og annar lieslanna varS haltur..
Þá tók og a'ð rigna og ekki batnaði fœrðin við það. Var
hópuíinn illa á sig kominn, þegar riðið var inn í þorpið,
en þar fékk Pedro að vila, ,að flokkur manna liefði riðið
þar um hálfri annari stundu áður og stefnt til fjalla.
Pedro varð að leggja árar í bát. Til einskis var að halda
eftirförinni áfram þá um kvöldið, því að de Silva Iilaut
að fara um leynistigu gegnum fjöllin. Eina vonin var,
að hann færi scr liægt, þar sem hann vissi ekki um eftir-
förina. Þeir sváfu þvi af um nóttina og héldu siðah för-
inni áfram.
I tvo daga riðu Pedro og menn hans suður á bóginn,
spurðust fyrir um de Silva og menn lians livar sem menn
urðu á vegi þeirra, en urðu einskis vísari fyrr 'en þeir
komu lil Linares, tuttugu og fimm kílómetra frá Jaen.
Þar var þeim sagt, að liópur vopnaðra manna liefði kom-
ið ofan úr fjöllunum tveimur og hálfri klukkustund áð-
ur og haldið í áttina til Jaen.
Nóttin var að della á. Pedro og Davila tóku tal samaií.
Ilesta var ekki hægt að fá fyrr en eftir langan tíma, svo
að Pedro mælli svo fyrir, að þjónaUðið skyldi verða eftir,
enda var það verr ríðandi.
„Eg held áfram, am igo,“ sagði-Pedro ennfremur. „Þú
ræður, hvort þú kemur á eftir mér, en eg ræð þér frá því.
Liðsmunur er mikill, þegar tveir eru gegn fimmtán. Þú
munt ekki minnka í áliti hjá mér fyrir það — því að þú
sýnir skynsemi með því — og svo ert þú ckki aðili að þessu
máli.“
Davila hló við. „Eg hélt, að þér vissuð, að nafn mitt er
Davila.“
Pedro sló hann á öxlina. „Fyrirgefðu mér. Eg hefði átt
að muna það, að menn af þinni ætt leggja aldrei á flótta.”
Að þvi búnu kvaddi Pedro menn sína og reið af stað
með Davila einum.
Það var liætt að rigna og tunglið óð í skýjum. Nótti.n
var samt mjög dimm, svo að þeir félagar urðu að fara
varlega. Klukkan var tíu, þegar turnar og horgarveggir
Jaen komu í ljós á hægri hönd. Pedro var liikandi. Átti
hann að taka á sig królc, ríða til hliðanna og vekja nætur-
vörðinn, til að fá liann i lið með sér til Rósarió? Það var
að tefla á tæpasta vað, þvi að bæði voru hestarnir þreyttir
og timinn naumur. Hann afréð að lialda stytztu leið til
Rósaríó.
Kampeador og hestur Davila voru að niðurfalli komnir.
Þeir höfðu farið fimm hundruð kílómetra á fimm dögum
i vondu veðri og færð. Þeir höfðu verið á ferðinni frá
dögun. Þegar gálan varð á fótinn, liægðu klárarnir ferð-
ina og komust siðan aðeins fetið.
„Við verðum að hvíla þá andartak,“ sagði Pedro. „Síðan
verðum við að ríða allt livað af tekur, þótt við sprengjum
þá.“
Ilann fálmaði ofan í hnakktösku sína og tók upp flösku
af aguardiente (brennivini). „Ilérna, Davila, helltu
þessu í þá. Það hressir þá ef til vill nægilega.“ Davila
gerði eins og fyrir hann var lagt, neyddi hestana lil að
drekka úr flöskunni. „Við það sem fj-amundan er, vei'ð-
um við ekki siður að beita vitsmunum okkar og kænsku
cn vopnum. Sé þeir elcki lireinir fávitar, liljóta þeir að
liafa sett verði. Við verðum að fara gælilega, þcgar við
nálgumst krana.“
Hestarnir voru svo miklu hressari af brennivíninu, að
hægt var að neýðú þá á stökk, þótt ekki færu þeir liratt.
Þeir áttu eftir tæpan kilónietra til krárinnár, þegar þrir
menn riðu allt í einu upp á veginn. Virlust þeir óvissir uni,
livort þeir ættu að stöðva Pedro og Davila eða^ ríða til
krárinnar.
„Ilæ, liombres (menn),“ lcallaði Pedro. „Eru senor
de Silva og senor Tito á mótstaðnum?“
„Hverjir eruð þið?“ svaraði einn mannanna.
» Pedro og Davila ríðu nær. „Vinir frá Valladolid og höf-
unr áll fullt í fangi með að ná ykkur. Við færum góðar
fréttir. Hundurinn de Vargas hefir fengið það, sem hann
átti skilið. Vinur okkar kom honum fyrir kattarnef.“
„Fernando?“
'„Já^0* " i - <*i ii£ív i j .C'é. 'iiir.
Pedro og Davila voru nú komnir fast að þeim. Pedro
hafði losað um sverð sitt i slíðrunum.
— Slúkrahúsið.
Frh. af 8. síðu.
austurálmu aðal eldhús
sjúkrahússins með tilheyr-
andi herbergjum, herbergi
matarundirbúnings, lcalt eld
hús, bakari, matarútiilutun
mcð mátarlyftu upp í býti-
búr á hverri liæð, uppþvotta-
herhcrgi og svo geymslur og
kæliklel'ar fyrir mjólk, kjöt,
og fisk. Ennfremur herbergi
fyrir ráðskonu og snyrtiher-
bergi og böð fýrir starfsfólk
í eldhúsi. í nánd við eldhús-
ið er stór borðsalur fyrir
starfsfólk sjúkrahússins.
Auk þessa er í kjallara
sotthreinsuna rl i erbergi, lyf j a
geymsla, rannsóknarstofa
(Laboratorium), herbergij
fyrir vélamann, lierbergi til
viðgerðar á fötum og líni,
geymslur, hitunarlæki, með-
al annars mjög stórir vatns-
geymar, vegna næturhitunar
með rafmagni. Þá má og
geta þess að í kjallara að
austan er innkeyrsla fyrir
bíla sem koma með sjúk-
linga og er þaðan greiður að-
gangur að sjúkralyftu'
1. hæð. Hæð þessi skiptist
eiginlega í þrjár deildir, að-
alsjúkradeild með 24—27
sýiikrarúmum, þar af tvær
stofur fyrir 6 manns og 4—5
stofur fyrir 3 menn, þá sótt-
varnardeild fyrir 5—8 rúm,
og er deild þessi alveg aðskil-
in, með sér ytri-inngangi.
Þegar Jæssi deild er ekki
notuð í sóttvarnarskyni, er
hún notuð í beinu sambandi
við aðalsjúkradeildina, ]lví
hún er aðeins skilin frá að-
aldeildinni að innan, með
glervegg i gangi, sem þá er
tekinn burtu. Þá er á þess-
ari hæð röntgen og ljósa-
deild og læknisskoðun. Öll-
um þessum deilum fylgja
nauðsynleg snyrtiherbergi,
böð, skol, býtibúr, varðstóf-
ur og geymslur.
Aðalinngangur liússins er
á þessari liæð. Þar er and-
dyri og mjög-rúmgóð innri-
forstofa, sem er í beinu sam-
bandi við skrifstofu sjúkra-
liússins. Þá er og gengt úr
forstofunni inn í röntgen- o'g
ljósadeildina og læknis.skoð-
un. Ennfremur er þaðan
beinn inngangur á aðal-
sjúkradcildina og í stigahús
og lyftU. Þessari hæð, eins og
öllum öðrum hæðum fylgir
rúmgóð dagstofa, stór sól-
ríkur leguskáli og við hann
legusvalir.
2. hæð. Á þessari Iiæð er
handlækningadeildin, með
87 sjúkrarúmum, þrjár (>
manna stofur, fimrn þriggja
manna stofur, cin tvéggja
manna stofa og tvær ein-
hýlisstofur.
Sjálf skurðdeildin er öll
einangruð frá sjúkradeild-
inni, en þó i beinu sambandi
við Iiana. Við sjúkralyftnna
cr biðstofa fyrir skurðdeild-
jina, fyrir ÞVlk utan úrubæ.
Skurðdeildin er mjög rúm-
góð, tyær stórar skurðstofur
með sótthreinsun á milli,
ennfremur stórt herbergi
fyrir lækni, umbúðaher-
bergi, skol og geymsla. Enn-
fremur snyrting og bað fyr-
ir læknir.
Aðalsjúkradeildinni fylgja
venjuleg böð, snyrtiherbergi,
skol, varðstofa, línstofa, býti
bur og geymslur. Þá rumgóð
dagstofa, leguskáli og légu-| strauja’þvott
svalir.
3. liæð. Þessi hæð skiptist
í tvær deildir, sjúkradeild
fyrir 35 sjúkrarúm, þrjár
sex manna stofur, fimm
þriggja manna stofur og
tvæf einbýlisstofur. Enn-
fremur fæðingardeild, seni
—Smælki—
Kona ein i Wisconsin, Reg-
ina Wright a'S nafni, fékk skiln-
aö frá manni sínum á þeim for.
sendum, aö hann geröi hana
taugaveiklaða meö því að fara
á hverjum morgni á fætur kl.
5 til þess að þvo gólfin og
Læknir sendi eftiríarandi
reikning til konu einnar; „Fyr-
ir aö lækna mann yöar þar til
hann dó .... 150,00 kr.“
í lögum Ohiofylkis í Banda-
rikjunum er svo fyrirmælt, „aö
er vel einangruð írá aðal- sá, sem veföur fyrir árás og er
sjúkradeild, er þar rúm fyr- hengdur án dóms og laga í
ir 8 sængurkonur, ein stofa múgæsingum, geti krafizt af
fyrir í jórar sængurkonur, þeirri sýslu, sem múgæsingárn-
ein fyrir tvær sængurkonur ar áttú sér staö'í, peningaupp-
og tvö fyrir eina sængur- hæöar allt að 500 dollurum.“
konu hvort. Þá er þar vöggU-
stofa, varðstofa,' fæðingar-
stofa, bað, skol, sótthreins-
un og herbergi fyrir ljós- ■ •
móðir.
Aðalsjúkradeildinni fylgja
Abraham Lincoln var einu
sinni sýnd mynd, sem var mjög
illa gerð, og beðinn aö láta álit
sitt í ljós.
Jú,“ sagði Lincoln, „þettá
öll venjuleg herbergi, böð,'er mjög góður málari, og hann
sltol, varðstofa o. fl„ ásamt j virðist halda boðorö Drottins í
dagstofu og leguskála og heiðri.“
svölum eins og á liinum hæð-
unum.
Gamli spítalinn verður
notaður sem ibúð hjúkrun-
arfólksins og annars starfs-
fólks nýja spítalans.
Fyrir fáum árum var reisl
sérstakt liús fyrir geðveikis-
sjúklinga, sem verður ein
deild nýja spítalans.
Bergmál
Framh. af 4. síðu.
ekki upþnæmur af andagift
hans, enda skýtur hann langt
yfir markið.
„Hvað eigið þér við með því,
herra forseti?“
„Jú, eg held,“ svaraði Lin-
coln, ,,að hann hafi ekki gert
hér mynd, sem líkist neinu á
himni ofar eöa jörðu undjr.“
Skrifstofustjórinn (við Jón
bókhaldara, sem er aö biöja um
frí): „Jón, þér haíið þegar
fengið frí til að fylgja konu yð-
ar í ferðalag, fylgja tengda-
móður yðar til grafar, vegna
mislinga dóttur yðar og þegar
sonur yðar var skírður, Til
hvers þurfiö þér frí núna?“
Jón: „Til þess að kvænast.‘‘
Hefir hann komírt út?
Eg get að mestu leitt hjá mér
þann lið, er U. G. talar um
„billegt grín“, en ekþi get eg
að því gert, að mér finnst líkast
því sem U. G. sé að auglýsa
það, að liann hafi komið til út-
landa og þá er svo sem ekki að
því að spyrja — hann hefir far-
ið í leikhúsin og sjá, þar var
nú leiklistin ekkert grín. Hún
var svo mikil list, aö hún kall-
aði frahi óvild og keskni í gar.ö
hæfustu manna og stöfnana
okkar. Þesskonar gagnrýni
kalla eg „ósætt og ekki nfeitt“.
Snúum við blaðinu.
Eg get vel sætt mig við að
Róbert Arnfinnsson leiki Daða,
en úr þessu verður ekki bætt
nú og hvað snertir hlutverk
Ragnheiöar, munu ílestir mér
samdóma, að vart verði um bætt
frá því, sem nú cr, hvað sem
U. G. segir í einveru sinni. Kitt'
get eg þó sagt U, G., og það cr,
aö Leikfélaginu er á öðru meiri
þörf en innantómu .Qrð’agjálíri
og illkvittnislegnm aödróttun-
um. Snúumst held á þá sveif að
lyfta undir starf hitis >giftu-
djúga félags, sem unnið hefir
mikiö afrek brautryðjandans."
HrcAAcfáta 5/7
Skýringar:
Láréit: 1 hali, 4 Iveir eins,
(> i'ei'öast, 7 iugl, 8 tveir eins,
9 upphrópun, 10 æst, 11
veiða, 12 tveir eins, 13 ílát,
15 grcinir, 10 aumúr.
Lóðfétt: 1 gortari, 2 fóru,
3 tónn, 4 ull, 5 baknagar, 7
fugl, 9 æki, 10 mann, 12 svað,
14 bókstafur.
Lausn á krossgátu nr. 516:
Lárétt: 1 pakk, 4 L.L., 6
árg, 7 fúa, 8 R.F., 9 sá, 10
ótt, 11 Daði, 12-gó, 13 argið,
15 sú, 1() til.
ílmfc’é'íl: 1 Parndís,' 2 arf,
3 kg., 1 íú, 5 lafmóð. 7 fát,
8 stirt, 10 óða, 12 gil, 14 G.I.