Vísir - 22.06.1949, Blaðsíða 9

Miðvikudaginn 22. júni 1949
VlSIR

9'
sem
morgundeginum
Tollverðirnir loka augunum
fyrir nokkura franka og
verzlanirnar eru á gang-
stétfunum.
Lugano, 31. maí.
I>ar var frá horfið í grein
þeirri, sem eg skrifaði í gær,
að við vorum komin hingað
eftir fimm stunda járnbraut-
arferð frá Basel.
Alpafjdjlin voru nú í
nor'ðri, ítalska Sviss allt um-
liverfis okkitr og Pósléltan
og Ítalía blöstu við í suðri,
en allt á þétta það sameigin-
lega, að fegurðin er dásam-
leg, enda heitír hluti Lugano-
biejar Paradiso. En sleppum
því að sinni og tökum til við
byrjunina.
I>að er að vísu engin lúðra-
sveit á brautarstöðinni, þég-
ar við stiguln úr lestinni, en
móííökunefnd er þar samt
og hún ekki slorleg, þvi að
þar eru koninir a. m. k. 75
einkennisklæddir menn - -
sentiimenn allra gisihúsanna
á staðiium og skipa þeir sér
í tvær raðir við útgöngudyr
stöðvarinnar. — Þarna er
einn frá Alherglii Májeslic
Palace, annar frá Polyteeh-
nic-— nei, þeir eru tveir það-
au og þeir eru með einna
skrautlégustu húfurnar —
|>á exu þarna menn frá Brist-
ol Hotek International, Par-
eo, Ivden. Albergo Benevenu-
to, Ariana og óteljandi öðr-
um, sem eg kann ekki að
nefna, þvi að bæiúim lifir að
öllu leyti á ferðamönmim.
Þcir sækja hingað mikið um
5 mánuði af árinu og þá cr
hér oft líf i tuskunum, en
þess á milli liggur allt i dva.la.
„Salatfötin.“
En legátar gistihúsanna
koma ekki gangandi, enda.
va'ni það ekki sæmándi svo,
skraútlega búnum mönnum,
að þurfa að ferðast á reið-
skjótum postulanna. • Þeir
eru nefnilega með bíla með
sér og sannast að segja lik.j-
asl Jian hurla mikið „salat-
fötunum“ heima i henni
Reykjavík. Þó er sá munur á,
að liílar gistihúsanna hérna
eru nokkuð við aldur og
gluggarnir svo stórir á þeim,
að þeir eru eins og búðar-
' gluggar á lijólum. Það er
I hægt að liorfa á „deíinkvent-
ana“ farþegana eins og
1 apa í dýragarði. Við tökum
1 það ráð að fá „sendiherra
vorum“ hafurtask okkar, en
kusum sjálf að ganga til
gistihússins, enda ekki nema
riokkur skref þangað frá
j árnhrau tarstöðinni .
Gistihúsið stendur hátt og
sér þaðan vfir inegnið af
hænum og nokkurn hluta
vatnsins. Lugano stendur
nefnilega við breiða vik og
eru fjöll eða hnjúkar sitt
hvorum megin við hana.
Skyggja hnýúkar þessir
nokkuð á vatnið, en þótt þeir
væru ekki, mundi það ekki
sjást nema að litlu levti, því
að það teygir sig i ýmsar
áttir og er mjög' óreglulegt
að lögun, en fjöll meðfram
þ\í öllu.
Fegurðin er
óviðjafnanleg.
j Það kunna kannske ein-
hverjir að lialda, að eg hafi
1 fengið glýju i augun af sól-
inni héi’ syðra, svo að ekki
sé mark á því takandi, seni
eg segi um fegurð landsins.
Það ætti þá að Vera nokkur
sönnun, að hér eru um 75
gistihús, sem veita mörgum
hundruð nianns vinnu og
verða að béra svo niikið úr
hýtum þann skamma lima,
sem þau eru starfandi, að
ekki geri til, þólt þau séu
lokuð meiri hluta ársins. Auk
þeirra, sem \ið gistihúsin
starfa, eru hér hundruð
manna, sem hafa atvinnu
sína af að flytja ferðarnenn
milli staða, bæði á -láði og
legi, framleiða minjagripi og
selja þá og inna af hendi
margvíslega aðra þjónustu
fvrir aðkomumenn. Og ekki
Þannig- lítur spilavítið út að nætUrlagi. Hreppsnefndin
leyfir ekki að teknar séu myndir af fórnarlömbunum, sem
inni fyrir eru.
Þessi mynd er af nokkrum hluta þorpsins Marcote og sýn-
ir kirkjuna og næsta unrhverfi. Tll hægri sjást nokkrar
af minningarkapellunum.
nóg með það. UmhverfiSj Svisslendingar byggja lika.
vatnið cru fjölmörg smá- allskonar beilsuhæli á stöð-
þorp, sem fcrðaineim heiin- um, þar sem víðsýni er sér-
sækja og þar lifir fólkiö jafn
vel i enn ríkara nvæli á þeiin.
Bærinn og umhverfið lifa
því að langmestu leyti
ferðamönnum.
Væri hér enga fegurð að
fiima. mundti útlendirigur
og innlendir menn vart legg.ja
leið sína hingað í eins stríð-
miii straumum og raun her
vitni. Hén er að vísu eldci hið
lireina, tæra islenka fjalla-
loft, sem gerir að verkum.
að sjóiuíeildarmringiii'iiin
veröur iúrðanlega viður og
hér er nátlúran ekki eius
lirikaleg og Iieinva á Fróiri.
en hún er hliðleg og frjósöm
og islenzk augu gleðjast aí
andstæðumuH.
Byggi upp á
fjallatinda.
Fégurðin við I.úganovatn
. /
hefir seitt þangað f.jöldé
manns og ráðið því. að þeii
liafa setzt þar að. Þégar land-
rými hefir ekkTreynzt nægj-
anlcgt á jafnsléttu lil hús-
bygginga, hafa menn ótrauð-
ir lagt á braltann og lnisin
eru hyggð furðanlega liátt
upj) eft'ir hlíðum hnjúkanna
tveggja við vikina, sém Lu-
ganobær stendur við. Er
óhætt að segja, að hvggt sé i
Iiliðunum, meðan sta'U sé í
þeim.
Upp á hnjúkana \iö I u-
gano haí'a, verið lagðar
brautir og er bratti annarrar
70° efsf. Þár úppi eru turnar
með lilsy'nisskifúi'ii ;bVlUgér
skyggni ér gott. er hæcrt að
sjá allt vcslur til Mönf'Blaiié
sem er eitt helzla keppikefli
fjallamanna. Einnig má sjá
suður á Pósléttuna, en það er
þó miklu sjaldgæfara, því að
mikil hitamóða er venjulega
yfir benni.
slaka grein. Þarna er nefni-
lega spilavíti.
Síðan rennir snekkjan
upp að bryggju i MoreOte,
bæ með nokkurum hundr-
uðrim íbiia. Hann er byggður
utan í snarbrattri fjallshlið
og er þar raunar aðeins ein
liúsaröð á jafrisléttú, þ\ri að
þá tekur fjallið við. Þarna er
skrautleg lcirk.ja byggð útaiv
í f jallinu og eru um 200 ]>orp
p að henni eða meira.
eru þó enn
af kirkjugarðin-
Linii því að í-hönum eru mörg
lislaverk — miuningarkap-
ellur um höfðingja þorpsins
nágremiisins. Eru þau
sum mörg hundruð ára göm-
ul og í einstaka. þeirra eru
brjóstlíkön af hirium látnU.
Minna fer fyrir jarðnesk-
um leifum alþýðúnnar. Mér
t, að tveim mundi vera
holað niður á ekki stærra
svæði en þykja mundi sænii-
leg gröf í kirkjugarði í'
Reykjavik.
Á landamærum
Ítalíu.
Léngsta viðdvöl hefir bát-
urinn í bæn einurn, sem heit-
ir Ponte Tresa og stendur
bann á baklca lóns nokkurs
! og lækjar, sem rennur gegn-
um það. Lónið og lækurinn
staklega nvilcið, Þeir lvafa tvU pm landamerki Sviss og ítái.
gríðarmilcvð ju Brú er yfir lækinn og
fvrir taugabilað síanda iandanuoraverðir viö
dæinis býggt
heilsuhæli
a fólk á fjaHshrygg, er hvorn sporðinn. Mig langaði
milli Lviganu og Maggvore- tU að ganga vfir hrúna, frain-
vanta. Auk venjulegnvr að- hj;- Svissurunum og að it.
hlymringar, sem slíkar stofn- alsM 1)rúarsporðinum) en
anir veita, verða „gestirnir" fékfc ])að eklci, þegar-eg sagíö,
ei.mig aðnjotandi hins feg- að ællagi ekki úr landfc
in-sta úlsýnis og frá heilsu-
hælinu, sem eg gat uin, sér
yfir bæði vötnin.
Það lcostar eklci nema fá-
einar krónur að fara í
skemmtilega för um Lugano-
languði bara til að forvitnást
þettta:
En þó eru nokkurar sanv-
göiígar vfir brúna eða læk-
imv, J>\’í að þarna í Ponte
'fresa gera ferðamenn bezta
vatn, lvar sem komið ér við á _ verzlnn, sé Jveir á Invotskóg,
' eftir ítölskum listvarningi.
Honum er smyglað vfir læk-
helzíu stöðum uinliverfis!
það. Það eru litil skip og lag-
leg,. sem notuð eru til þess-
arra fara, sum hjólaskip að
inn og er seldlir
svissneska hluta
í búðum
bæjarins
göniluni sið, því að skemmti- j fyrir ótrútega lágt. verð. ítöl-
ierðameniv virðast hafa sér-1 uni fjnnsl SVo mikils virði
staklega gaman af að ierðast; að.komast yfir erlenda mynt,
eiukum svissnesku, að Jveir
slá stórlega af þvi verði. sem
með sliluim fararta'kjum.
Þegar lagt er upp frá I.u-
gano, er fvrst haldið þvérl
þeir inundu clla heimta.
yíir vatnið til ítalslcs smá- Þarna kemur það vitanlega
’.’æiar, sem héilir Campione. ^ )ika til greina, að elclci þarf
dvtla eg eklci að Ivsa iiomim I að greiða ivein gjöld af varn-
núnar a-ð sinni, Jrri að ef vel ingi Jveiin, sem flutiur er
er á spilunuin halviið, ætti þaivnig vfir lanadmærin. ít-
hann aS geta orðið efni i sér- ölsku landamæraverðirnir
Þefta er „gullna hliSIS** ú Catnpiohé. Þcssi ítrvlski lands-
skiki takmarkast af vcginum að ofan (t. h.) og er ekki
nema um kílómetri á lengd.