Vísir - 20.07.1949, Blaðsíða 5

Miðvikudaginn 20. júlí 1949
V I S I R
Æskustöðvarnar gleymast aldrei
þótt árin líði og hárin gráni.
i handelen** setjiv
l'ní sifjlintjunt atj versiun-
arsiörfiiin .
Á Asiaiisk Plads í Kaup- mannsins, sem ú allra veðra
mannahöfn vinnur roskinn von og ga'tir þess alltaf að
Íslendingur að trésmíðum. Jlcimna fólum síniun forráð
Maður þessi er fremur lág- í liðu sem stríðif.
vaxinn og grannur, ekki j Þessi annesjafnendi er
beint mikill fyrir mann að Sveinn Magnússon eða
sjá, en samt er eitthvað i fari | Sveinn i handelen, eins og
liaiis, sem veldur því að mað (flestir kalla hann. Sveinn
ur staldrar við og gefur hon-Jhefir nefnilega rekið verzlun
um nánari gætur. Djúpar rélt við Asiatisk Plads í mörg
rákir ei'u í andliti mannsins ár og þangað licfir fjöldi ís-
on svipheildin á
skylt við ilivgli
skyldan bauð. Pokarnir eru
tvímælalaust þægilegasta og
eitthvað lenzkra sjómanna komið og
annesja- keypt ýmislegt, sem þá hef-
ir vanhagað um.
Eg hilti Svein að máti i
kaffitímanum hérna á dög-
,v... . , , lUnum og bað liann að segia
eðlilegasta geymslan a oloð-! , .. „ , . . .
.. .,, .... mer eittlivað fra ævi smm.
um monnuin, sem spilla ínði ’ . ... . . ,, . .,
. , , , . Sveinn tok þessari maialeit-
a samkomum, þar sem ekki ... ,.. . , ,. , . , .
.v , , • v an ni]og f]arn, kvaðst ekki
gctur verið um fangelsi að , . „ ,
,. .v , , kæra sig um að ota ser íram
ræða. Ætti að nota þa miklu , . , , . , .
a neinn hatt og væn þvi
meira en gert er. , . , * , , v , ...
, . 'aslæðulaust að skritaö yrði
Drykkiuskapur a samkom- . ,,
, . ,um sig i bloð. Ettir nokkrar
um og mannamotum er þjoð ... ,, , , v
, k , i v tortolur tokst mer samt að
arskomm. Pessu er hægt að ... , ,,v
, , , , , . .stinga gal a nunningaskjoðu
brevta a tiltolulega skonun- „ . ö . , , ' . , ,
„ .. ,, „iSveins og na ur henm þvi,
um tnna, ef rosklega er að , , * . ....
v , jsem her fer a cttir.
gengið. Með oflugri logreglu j ,,
r . i ,, ,.. — ílvar crt þu íæddur,
ber að visa drykkjulýðnum í
i Sveinn ! —

allt kemur fyrir ekki —- naut-
in sigra alllaf. Einn hestinn
kaupmanns sem var búsclt-
ur í Helleruþ, en átti marg-
ar verzlanir á íslandi, m. a.
eina á ísafirði. Verzlunar-
stjóri Ásgeirs á ísafirði var
Árni Jónsson. Var orðtæki
lians oft „jú annars". —
Árni var feitlaginn maður,
mjög hægfara, enda horfði
hann oft upp í loftið. Ásgeir
Ásgeirsson átti það til að
setja allliressilega ofan í við
menn, ef honum líkaði ekki
frammistaða þeirra. Einu
sinni hafði Ásgeir reiðst við
Árna og jós þá yfir lian\
skömmunum. Árni sagði
ekki eitt orð, meðan Ásgeir
lét dæluna ganga; loks leit
hann upp og sagði — Jú, ann
ars, Ásgeirsson, sögðiíð þér
nokkuð? — Þá var stórkaup-
manninum öllum lokið og
hann fór þegjandi á brott.
Lifshætta og
tjótur leikur.
'— Varstu lengi á Ásgeiri
litla?
— Nei, aðeins eitt sumar.
Um haustið réðst ég á þrí-
siglda gufuskipið Á. Ásgeirs-
son, sem þá lá á ísafirði.
Einu kyndarinn liafði gcrt
1,111,1 ..s lala linim volja, __ j ,i„ns, j Jsa. «'i «PP vciklndj, cnda val
milli |)css og pokanna. fjarSardjúpi árið 1881. For- h“"u,n l,uS v01'1 loanlli. I,vi
j,' sælíja satnkoinurnar 1, ,níni,. ,oru (MrúJ'‘.vndaiaslarfiiS va,- l.ábölv-
l,css„," cina tilgangi. <»«, „0,.l!(.]s,l(„,il. og Magnás «« á |,css„ skipi.
Jonsson. viö voruin ijogur
ingja skepnurnar berjastjeru misjafnir sauðir í mörgu
hamslausar af hræðslu og fé, en það á jafnvel við Dani
sársauka, fyrir lífi sinu, en [ sem íslendinga.
— Rekurðu lánsverzlun?
— Nei, það borgar sig ekki.
stakk naut í brjóstið. Ilest- ^ Margra ára verzlunarreynsla
urinn reis upp á afturfæt- hefir kennt mér, að það
urna og stóð þá blóðbogi úrjborgar sig ekki, því oft énda
brjóstinu. Eftir örskamma lánsviðskiptin þannig, að
hrið féll liesturinn dauður
niður.
Þegar hestarnir eru dauð-
ir koma menn með rauðar
dulur til þess aö æra naut-
in enn méira, en þá kemur
maður með sex spjót og skýt-
livorugt lcemur aftur fé eða
viðskiptavinur.
Mér þykir vænt um is-
lenzku sjómennina, þeir eru
alltaf alúðlegir, ef ég kem
um borð til þeirra og ég
reyni eftir föngum að greiða
ur þeim öllum i herðar naut-'gölu þeirra, ef þeir Ieita til
inu. Spjótin sitja öll föst og mín.
nautið tryllist af sársauka.
Loks kemur maður með
sverð og á hann að stinga
nautið niður í einni stungu.
Fólkið skemmtir sér svo
óstjórnlega við að horfa á
, j.-f ii „ i u „x i landi, en það munu þeir
þennan djotullega leik aö . . * 1
__eunr gera, sem aldrei liafa
til Jadæma ma leþa. Menn . ,
,v ..... ... , •. „ kvnnt ser sjomannsævi. Lif-
með litil born a hnjanum v •>
íð a smnum er fábreytt og
arga og garga, sumir æpa J J
Sjómannsævin
er fábreyti.
Sumir áfellast sjómcnn
fvrir óreglu, þegar þeir eru
hrifningaróp, aðrir hlása i
flautur. I
Milli sýningarsvæðisins og
gestanna eru tvær girðingar. >
Allt í einu kom fvrir atvik, i
. sem hrevtti fagnaðarópum i
! angistarvein. Eitt nautið
, hafði stokkið yfir innri girð-
(inguna og gerði sig líklegt
til að stiikkva yfir þá næstu
um verulega lífsnautn er þar
naumast að ræða. Þegar sjó-
maðurinn kemur i liöfn, veit
hann sjaldnast hvert halda
skal, til þcss að sjá og heyra
eittlivað, sem eykur gildi
Iifsins. Honum verður á að
staldra við á einhverjum
vei tingástaðnum og fá sér
örlitið tár. Ef til vill eru ást-
leilin víf á sama staðnum og
og til áhorfendanna. Fór
þó betur en áhorfðist, enda , .
.. . i . þott Jiann renui augunum tu
er vaíasamt livort nautið ) . &
hefði komizt yfir næstu girð-
cru paö somu menmrm
sem gera samkomuspjöll í
hverju Jiéraði eða stærra
svæði. Venjulegast ckk'i.stór
hópur en tekst furðu vel að
set.ja svip sinn á þær skemmt
anir, sem liann sækir. Væri
framangreind regla tekin
upp myndi þessi hópur segja
eins og Pétur Gautur forð-
um: „Hér beygjum við hjá.“
Við þetta fengju samkom-
urnar allt annan blæ og . .
ínni en aður cn eg tor
liver láir ungum karlmanni
þótt lia
þeirra.
i>
í nýlega?
Á. Ásgeirsson sigldi með
systkini, tveir drengir og salllisk ''' Miðjarðarhats-
tvær stúlkur, en nú ermn viö , landanna. Við hrepptum ó
, . „ , , — Hefurðu ekki farið til
mgu, þvi að hun var mun .
Jiærri en hm. Strax þegar , .
— Ju, eg for lieim iyrn
llátaveður alla leiðina frá
sem er Jnisett í Bolungavík Isafiröi m Gib,'altai' Ei,ul
sinni cr ég var að hífa upp
jöskuna, slakkst allur fram-
jliluli skipsins i sjó. Eg ætlaði
Eins og gerist og gengur a<'1 1 Ela 111(1 hella ui
<ils( eg upp við sjávar- og slvÍoIunni áður en eg færi í
sveitavinnu. Sjómennskuíer- llE‘ vi<') stjórnpallinn, cn vaið
ill minn hófst á árabátaöld- (>1 seinn’ sv<) a<^ sjóiimi naði
i mig, eg missti fötuna en
vélbátarnir ,iekk einlivern veginn á vant
inunv. Þegar liættan var lið
tvö á lifi, María svstir mín,
sem e
og ég.
Þegar Súðin kom.
gerist og gengur
holi var kominn yfir innri
girðinguna opnuðust ótal
hlið á henni og var þá væn-
legast fyrir tudda að fara
inn á sýningarsvæðið aftur.
Þegar sýningunni var lok-
ið var sem eittlvvert ikveikju
tveimur árunv og ég nvinnist
með gleði, lvversu vel var
tekið á móti nvér. Ekki sízt
er ég þakklátur skiþshöfn-
inni á Esju, en nveð lienni
sigldi eg til Isafjarðar og
,v. . ..v , ,„.v aftur til Reykjavikur. lil
æði gnpi folluð, kveikli það ,fJT.. .v
Isafjarðar sotti Horður, sem
er giftur svsturdóttur minni,
sýndu ekki þá ranghverfu , .
, , heinian voru
ur mannlegu ljfg senv þær farnir ag ryðja sér m rúins. mum. Þegar nættan var i.ö-
gera syo oft. Iler gæti doms- mfln yd eftir ,H vélJ.U\ h.já kom i ljós, að ég hatð.
malaraðuneytið liaft foruslu “
unv merkilega siðbót og væri
nokkrmn Jlluta þess fjár, er
það ráðstafar til lvindindis-
starfa vel varið þarna.
Enda þótt ég liarmi, að
blöð, senv menningarhlut-
verki vilja gegna, taki upp
Frh. á S. siðu.
Biðja Petain
báturinn Súðin kom lil Bol-
ungavikur. Eg lield það liafi
.vcrið fyrsti vélbáturinn, sem
i þangað kom.
1 Þegar ég Jvætti sjómentvsku
fór eg að læra trésmiði hjá
1 Jóni Þ. Ölafssyni, snikkara
í ísafirði. Hjá lvonuni var ég
griða.
meiðst mikið og varð að
liggja lengi á eflir.
Evrsta höfnin, sem við
konnini til við Miðjarðarhaf-
ið var Genúa. Það er falleg-
ur og þrifalegur bær, sem
stendur í fjallshlíð er gengur
niður að sjó. Margar bvgg-
ingar i Genúa eru úr nvar-
að segja ein
i bréfarusli senv lá undir
sælununv og kom fyrst lög-
regla en siðar hernvenn á
vettvang og ráku lýðinn út
nveð harðri hendi og slökktu
cldinn.
Lána ei fé ....
Varslu lengi í siglinguni?
— Nei, aðeins fjögur ár.
Þá var ég biiinn að spara
saman dálitla upphæð og
mig og fór með nvig lil Flat-
evrar i Önundarfirði. Þótt
árin liði og hárin gráni,
gleynvast aldrei æskustöðv-
arnar og ]>að snertir alltaf
eiivhvern djúpan streng, þeg-
ar manni gefst kostur á cnd-
urfundum við þær.
Ólafur Gunnarsson
frá Vík í Lóni.
ur aruivv var eg nv. a.
húsabyggingu í Holti í Ön
undarfirði. Þar var þá prest-
ur sr. Páll Stephensen, senv
París. — Lögfræðingar Pe- hæði hafði skirt og fermt
íains nvarskálks hafa sent nvig. Sr. Páll var prestur eft-
Auriol Frakklandsforseta ir mínu höfði — alltaf gbvð-
bænarskjal og beðið um að j ur og reifur og eins við háa
liann verði látinn laus. j sem lága. Hann sónvdi sér
Benda Jveir á, að liann sé jafnveJ i jirédikunarslólnum
nú orðinn 91 ára og verslu. á sunnudögum og. við sil
í tvö ár, en þá var ekki meira
að gera þar. Á þessunv tveinv-,iniai’a nieli a
vjð gatan.-Þá götu má vitanlega
’ekki aka og lvún er vfir-
t° tEtl 'vérLiáVi Barizt viS bófa á
glæpmemv sé jafnan látnir
lausir. þegar þeir eru kotnn-
ir á ]>ann aldur. Petain hefir
verið hafður í lialdi i kastala
á eyju einni siðan 16. nóv.
1946.'
(Sabinews).
ungsveiðar, þegar messu yar
lokið.
Þegar ég hætti trésnvíða-
vinnunni hjá Jóni, réðst ég á
póstbátinn Ásgeir litia. Ás-
geir litli var eign Ásgeirs Ás-
geirssonar, íslenzks stór-
byggð. Geta menn speglað
sig í henni, ef þeir vilja.
Nautaat er
Ijátiir leikur.
Frá Genúa fórum við til
Barcelona. Þar sá ég nauta-
at — þamv ljótasta leik, sem
eg get hugsað mér. Á því
nautaati, sem eg sá, voru
drepin þrjú naut og sex hest-
ar. Tveir hestar eru settir
gegn einu nauti og er hrylli-
legt að sjá, ef svo ber við,
að nautin rífa hestana á hol
svo að iðrin liggja iiti. Avun-
St. Annegade.
eg í 10 ár, en siðan kevpli eg
húsið i AVildersgade 52 og
þar hef eg verzlað siðan. Sið-
justu árin lv'efir húsfreyja
mín, sem er dönsk og lveitir
Marta, gælt verzlunarinnar
að miklu levli en eg lief
unnið við Irésmíðar hérna a
plássinu.
— Þú hefir átt mikil skipti
við íslendinga?
— .lá, islenzlui sjómenn-
irnir hafa alltaf verzlað við
mig og var mér ]iað mikill
jstyrkur, meðan eg var að
lvouia uivdir nvig fólunum.
Sikiley.
Palermo. — „Hrói höttur“
Sikileyjar, Salvatore Giuli-
ano, leikur enn Iausunv hala,
þótt lögregia og her reyni
að handsama hann.
í fyrradag sló í oruslu miJli
hófafíokks Jians og lögreglu-
sveitar, senv hafði brynvarð-
ar bifreiðar sér til stuðnings.
Lauk þeirri viðureign svo,
’að fjórir lögreglunvenn voru
drepnir, en allnvargir nvenn,
séín grunaðir eru um að vera
í flokki Giulianos, voru tekn-
Ilvort likar þér betur að ir liöndum.
verzla \ið íslendinga eða
Dani?
Undánfarin tvö ár hafa
Giiiliano og menn hans orðið
Á því geri ég satl að S0 lögrcglumönnum að bana.
|segja engau nvun. Vitanlega (Sabinews).