Vísir - 18.08.1950, Síða 7

V I S I R
7
Föstudaginn 18. ágúst 1950
vörðunum í kastalanum. Það þyrði eg að liengja mig
upp á.“
Þarna gægðist ávæntur ljósgeisli í gegnum vonleysið.
Pierre blátt áfram andvarpaði af ánægju. „Hver fjárinn,
lcæri vinur, ef þú getur hjálpað mér þá láttu verða af þvi
og eg' skal fylla pvngju þína.“
Hinn bandaði frá sér hendinni af mikilli hógværð. „Við
getum alltaf talað um það, þegar björninn er unninn.“
„Þetta er ágætt “ sagði Pierre nú. „Fylgdu mér nú til
kvennanna. Eg vona að þær geti lagt af stað í kvöld. Vilt
þú sjá um að pósthestarnir verði tilbúnir?“
„Það slcal ekki bregðast,“ sagði Francois og beygði sig.
„En ef yðar bátign viljið fara að mínum ráðum, þá skul-
uð þér ekki fara að lieimsækja konurnar, án þess að þeim
sé tilkynnt um það fyrst. Það gæti komið þeim í vanda.“
Pierre skildi það samstundis. „Hver er þá þín tillaga?“
„Hvers vegna eldci að liitta ungfrú Renée bjá Clos des
Moines, eins og yðar ágæti gerði seinast. Kofinn er skammt
frá, og eg g'æti fært benni skilaboð undireins. Myndi það
ekki benta yður?“
Þekldng töframannsins á mannlegu eðli var miklu
raunhæfari en töfrabrögð bans. Það bafði ekki bvarflað
að Pierre að stefnumót milli hans og Renée einnar væri
mögulegt undir þessum kringumstæðum. En nú virtist
það aðeins eðlilegt, eins og' galdramaðrinn útskýrði það.
Hann ljómaði allur. „Þetta er það eina rétta. Þú ert
vinur minn, Francois, Eg ætla að bitta liana lijá Clos des
Moines. Síðan munum við bæði íara á fund'frúarinnar.“
—o—-
Engin vissi livenær klauslurrústir þessar, sem nefndar
voi’u CIos des Moines, höfðu verið bygg'ðar eða livenær
þær böfðu síðan verið yfirgefnar. Blómaskeið þess til-
beyrði löngu liðnum árum, hundruðum árum aftur i tím-
ann. Ef til vill Iiafði það verið eyðilagt í stríði, eða land
farsótt lagt það í eyði, cf til vill böfðu munkarnir blátt
áfram yfirgefið það og flutzt til annars klausturs. Síðan
bafði skógurinn vaxið yfir það. Gömul eikar- og' bevkitré
uxu bér og hvar, þar scm áður liöfðu verið samkomuher-
bergi múnkanna. Fallnir steinstöplar og steinbogar lágu
alþaktir mosagróðri eða umvafðir sínu margra hausta.
En leyfar ldausturinúranna slóð'u ennþá uppi, og sums
staðar sást dauft letur höggið í stein eða útskurður, brotn-
ar hvelfingar, inngangur inn í ekki neitt. Háaltarið, nú
allt þaldð mosa, giiæfði ennþá vfir bringum, sem áður
‘UBIpdBJ[ gTJOA Ty|Kt[
Og, eins og skógurinn slcrcið yfir klaustrið, svifu munn-
mælasögurnar yfir Clos des Moines. Það var nú, eins og
að líkindum lætur, ofurselt illum öndum og reimleikan-
Útflutningsfram-
leiðslan.
Framh. af 6. síðu.
spurnin eftir síldarlýsi og
verðið lækkaði. Þá var fyrst
leyft að selja, með greiðslu
í öðrum myntum en dollur-
um, en of seint, og útkom-
an varð sú, að við fengum
miklu lægra verð fyrir lýsið
en vera þurlti. Það getur oft
verið hægt að selja afurðir
okkar fyrir viðunandi verð i
október-nóvember, þó það sé
ekki hægt tveim til þrem
mánuðum síðar.
Hér hefir verið bent á
nokkur dæmi, scm sanna, að
viðskiptayfirvöldin hafa tor-
veldað og stöðvað sölur og
framleiðslu afurða oklcar, og
oft orðið þess valdandi, að
selja varð fyrir lægra vérð en
vera þurfti. Þessar verzlun-
araðferðir, sem viðskiptayf-
irvöldin hafa krafizt, liafa
ásamt rangri gengisskrán-
ingu, orsakað það, að fram-
leiðslan befir orðið miklu
minni en annars hefði verið.
Benjamín Eiríksson, liag-
fræðingur, mun hafa komizt
að þeirri niðurstöðu, að
fiskiskipastóllinn hafi ekki
verið nýttur nema 60% á
undanförnum árum. Þegar
þessi 60% af aflanum voru
svo seld miklii lægri verði
en hægt hefði verið, geta all-
ir séð, að auðvelt hefði verið
að hafa litflutning þjóðar-
innar miklu meiri. Afkoma
þjóðarinnar byggist á því,
litflutningurinn sé mikill,
framar nokkru öðru. Benja-
mín ráðlagði, að verzlunin
yrði gefin frjáls sem fyrst.
Höfuðskilyrði fyrir, að það
væri hægt, taldi hann vera,
að gengisskráningin væri rétt
á hverjuni tíma. Rétta gengis-
skráuingu taldi hann vera, að
mynt hvers lands væri skráð
á því gengi, er hún mundi
bafa með frjálsu framboði og
eftirspurn. Þá taldi hann, að
hin óeðlilega aukning á inn-
lenda neyzluiðnaðinum, sem
hefði orðið vegna haftanna á
verzluninni og verndartolla,
drægi afkomumöguleika!
þjóðarinnar verulega niður. j
Því miður er ekki hægt að
segja, að viðslviptayfirvöldin
hafi lagt jafn ríka áherzlu á
að spara frjáisa gjaldeyrinn
svokallaða, cins og þeir hafa
lagt á að afla .lfáns. ,Það væri
allt of langt mál að fara út
í þáð hér að þessu sinni. En
eg get ekki látið vera að
benda á, að öll skipin, sem
byggð voru í Danmörku og
Sviþjóð eftir stríðið og voru
greidd með dollurum, hefði
verið auðvelt að fá byggð á
ítalíu og greiða þau þar með
framleiðsluvörum okkar.
Þá vil eg ekki láta hjá líða
að minna á, að flutt hefir
verið inn vefnaðarvara á
tveim síðustu árumun frá
Englandi fyrir ca. 20 millj.,
frá Hollandi fyrir ca. 8
millj. Og nú mnn vera í
gangi ca. 15 millj. í vefnað-
arvöruleyfum með greiðslu í
sterling. En vefnaðarvörur
er auðvelt að fá víða fyrir
þær útflutningsvörur okkar,
sem erfitt er að selja.
Það er full ástæða til að
látin sé fara fram rannsókn
á allri starfsemi Fjárhags-
ráðs og Yiðskipíaráðsins,
sem réði þessum málum, áð-
ur en Fjárhagsráð kom. Eg'
er ekki í nokkurum vafa
um, að þá mun sannast fylli-
lega, að rangar starfsaðferðir
þessara aðila hafa skaðað
þjóðarbúið um hundruð
millj. kr., og að þar er að leita
að aðalástæðunni á því,
hvernig hag okkar er komið.
Siglufirði, 25. júlí 1950.
Finnbogi Guðmundsson.
-----♦------
— Strandið
Framh. af 1. síðu.
arurðu einhverjar skemmdir
á bátum og skipum fyrir
Norðurlandi. Meðal annars
shtnuðu bátar upp á Húsavík
og rak upp í fjöru. Sænsk-
an fiskibát rak upp á
Siglufirði en náðist strax út
aftur. I morgun var And-
vari á leið til Siglufjarðar
með bilað stýri og hafði ms.
Sigurður hann í eftirdragi.
LJÖSMYNDASTOFA
ERNU OG EIRIKS
er f Ingólfsapóteki.
c/éé?
mm
mánu-
daga
yj/ur//e/acf
/f/a/íc/yf
lÆ.KJAHéÖÍU 4. SÍMAR 6609-' i baOö"
Innkaupatöskur
VERZL.
c g. SuwuQkA: — TARZAM — 667
Þegar hnifur. Tarzans gekk í hjarta Það varð Tarzan til láns að ungarnir
dýrsins öskraði það og niissti takið, voru aðeins þrír, en þótt þcir væru
sem það hafði á apamanninuni og ungir voru tennur þeirra cgghvassar
sleppti honum beint fyrir ofan hreiðrið. og klærnar sterkar.
Tarzan mjakaði sér áfram á magan- Hann var með rcipið bundið um sig
um eftir ktettaveggnum hátt upp i loft- miðjan cins og alltaf og festi hann það
inu og rannsakaði gaumgæfilcga rijogu- nú við liraundrang og hóf nú tilraun
leikann á að klifa niður. til þess að láta sig síga niður. (