Vísir - 29.08.1950, Side 5

Þriðjudaginn 29. ágúst 1950
V I S I R
3
J#«c Ærtmr — hinm
Hann er óráðþægnr — en
hann her líika hofuð og herðar
yfir fEesfa hershöfðingja
Það er sagt, að Ameríku-.
nieim séu almennt ekkert
hrifnir af einken n isbuhin g- j
um. Þessvegna var ameríski ^
lierinn í siðustu styrjöld oftj
kallaðar her hinna dulklæddu
horgara. Bæði óbreyttir liðs-
menn og foringjar kunna illa
við sig í herklæum.
A þessu var þó ein undan-
ickning og þessi eina undan-
íekning var Douglas Mac-
Arthur hershöfðingi.
Enginn, sem einhverju sinni
hefir séð hann, eða jafnvel
aðcins Ijósmynd af hönum,
gleymir honum nokkuru
sinni. Hundrað áttatíu og
fimiri sentimetra að hæð,
herðibreiður en mitlis-
mjór og með slerkbyggða
fætur, kemur hann fyrir
sjónir sem íþróttamaður. —
Það er hann lika. Andlits-
fallið er mjög hart í drátt-
uffl, nefið stórt, augun stál-
Juirð ög lifandi, kinnbeinaber
og varirnar þunnar. Þegar
maður horfir á hann dettur
manni leikari í hug.
Og MacArthui’ er leikari
út í yztu æsar. Allt hans lát-
hragð, 511 hans framkoma er
látbragð og framkoma leik-
ara. Og i hverjum leik ar
hann höfuðleikarinn — aðal-
persónan.
Húfans hans er
orðin fræg.
Svo sem leikara ber, skift-
ir l'atnaður og ytra útlit Mac-1
Arthur miklu máli. Herfor-j
ing'jar fá að nokkru að ráða
uiri föt sín, útlit þeirra og
gerð, þó ekki nema að vissu
marki. Og það væri synd að
segja, að MacArthur hafi
ekki hagnýtt sér það leyfi og
séð um að fötin færu sér
vel. MacArthurs-húfan, sem
er gulllagðari en húfri nokk-
urs aðmiráls er fræg orðin.
jafnt í Asíu, sem í Banda-
ríkjunum.
Hver sem eitthvað hefir
samaii við MacArlhur að
sælda, þekkir leikarakenn!
látbragð hans. Amerískur að-
miráll, sem um mörg ár var
náinn samstarfsmaður Mac-
Arthurs, var einhverju sinni
spurður að því, hvort hann
þekkti hann.
„Hvort eg þekki hann!“
hróþaði aðmírállinn upp yfii
sig, „eg sem í fjölda mörs
ár hefi gengið i leikskóla ti
hans.“
Vill ráða
öllu sjálfur.
MacArthur er meira er
leikari, hann er leikstjama.
Veröldin tilheyrir honum, og
hann er sá, sem yfir henni
ræður. Þegar hann ræddi um
horfur og' ástand í styrjöld-
inni síðustu, talaði hann
alltaf um sprengjuflugvélar
„sinar“, hefskipin „shi“, her-
inn „sinn“ og þar frám eftir
götunum. Hann einn átti all-
an Bándaríkjaher eiris og
hann lagði sig.
Honum kemur ekki til
hugar að neinn geti verið
annarrar skoðunar en liann
sjálfur, og hann telur sig
eklei þurfa að standa reikn-
ingsskap við neinn nema
sjálfan sig. í slyrjöldinni síð-
ustu virtist það ætla að
horfa til vandræða, að Mac-
Arthur gaf yfirboðara sínum,
Roosevelt forseta, dögum
saman ekki neina skýrslu.
En Roosevelt tók þetta ekki
illa upp, hann hafði jafnvel
gariian af þessu og fékk bara
skýrslurnar annarsstaðar frá.
MacArthur sagði áströlsk-
úiri stríðsfréttariturum, í
byrjun stríðsiris, að þeir
mættu gagnrýna, hvað sem
þeir vildu. Einasta skilvrðið,
sem hann setti þeim, var að
mega sjálfur lesa fréttir
þeirra, svo hann gæti gert
athugasemdii' við þær. Þetta
var ólíkt því sem Ameríku-
menri voru vanir, og t.d.
Eisenhower hershöfðingi
taldi það sjálfsagðan hlut, að
fréttaritárar skrifuðu og
gagnrýndu það, sem þeim
sýndist, án þess að liann
færi að hafa áhrif á hugsana-
gang þeirra eða skrii'. En
MacArthur lét ekki einu sinni
sitja við upphaflegan boð-
skap sinn. Fáeinum vikum
! eftir, að hanri talaði fyrst
! blaðamenn, kallaði hann j;ó
aftur á fund sinn og til-
kynnti þeim, að þeim væri
ekki leyft að koma frarii með
nokkura gagnrýni á liendur
hershöfðingjanum.
Ekki alveg að
ástæðulausu!
Þannig er MacArthur:
Glæsimenni, leikari, býr yfir
ótakmörkuðu sjálfstrausti
og hroka, þolir ekki gagn-
rýni í nokkurri mynd, her-
maður meðal borgara. En að
hann skyldi þrátt fyrir þctta
ná riieiri frama en flestir aðr-
ir samlandar hans, siafar af;
þeirri einföldu ástæðu, að
hann var niéiri en allir aðr-
ir, hafði alltaf á réttu að
standa.
. Ævisaga hans er eins og
ævisaga lieimsméistara í
hnefaleik. Öslitin keðja af
sigrum frá því fyrsta til
liiiis siðasta.
Enda jiótt faðir hans hafi
verið foringi i hernum er það
ékki hárin, héldur móðir
haris, sem hefir úrslitaáhrif
'á uppeldi hans og mótar líf
jhaus. Hún gætir sonarsins og
þjálfár skapgérð hans, eins
1 og íþróttaþjáifari kennir í-
þróttamanninum og þjálfar
hann. Hún dáir bæði föður
og son, og hún ákveður að
brautargengi sonarins, skuli
sízt verða minna en föð-
urins. Á liverjum afmælis-
degi liaris gefur hún í skyn,
að hann sé fæddur undir
heillamerki, hans bíði mikil-
viégt hlutverlc og að hann
eigi óvenjulegá framtíðar-
möguleika fyrir höndum.
Hæfileikarnir
sáust fljótt.
1 skóla sýndi hann óyenju-
lega hæfileika. Iiann var
bezti nemandi, sem þangað
hafði nokknru sinni komið,
j Mac Arthur.
og hann var fjölhæfasti
iþróttamaður síns byggðar-
jlags. I herskólanum stóð
liann sig með ágætum.
FramaferiII MacArthurs
var einstæður. Hann var
yngsti stjórandi herfylkis í
heimsstyrjöldinni fyrri, hann
var yngsti forstöðumaður
hersltóla í Bandaríkjunum og
hann var yngsti herforingja-
ráðsformaður síns heima-
lands.
Að saiíia skapi scm móðir-
in hafði áhrif á soninn, eins
jhafði sonurinn, með liæfni
sinni og dugnaði, áhrif á með-
liræður sína og þá fyrst og
fremst á herinn. Á Filipps-
i eyjum fór ekki hvað sizt orð
af honum, meðfram vegna
þess, að faðir hans var þar
háttsettur foringi og í mikl-
um metum. Þess vegna var
það, að þegar Japanir höfðu
náð Filippseyjum undir sig,
sluppu nokkrh’ hermenn það-
an, sem áður höfðu verið í
þjónustu föður MacArthurs.
Þegar þeir komu í liöfuð-
bækistöð Bandarikjahersins í
Ástralíu, gengu þeir fyrir
MacArthur og sögðu: „Við
berjumst — en aðeins þín
vegna.“
Hermenn frá Suður-Kóreu á leið til vígstöðvarina.
skoðanir —
og gengur.
Flestir foringjar í liði Mac-
Arthurs — á því eru samt
sannfærðir um einstæði
hans. „Hann er mikihnenni'4,
segja þeir. Almand herfor-
ingi, sem er herráðsformað-
ur í liði Mac Arthurs er þó
gagnorðari: „Hann er
tvímælalaust mesta mikil-
menni sinnar samtíðar", seg-
hann. Og erin lofsamlegri
ummæli Georgs E.
Stratemeyers, yfirmanns
flughersins, sem fullyrðir, að
MacArthur sé stærsta nafn
veraldarsögunnar.
I Pentagon — það er bygg-
ing í Washington, þar sem
hcrmálaráðuneytið hefir að-
setur sitt — eru menn engan-
veginn sömu skoðunar. Þar
er heill hópur hernaðarsér-
fræðinga, sem mundu hafa
leift stríðið til lykta á allt
annan hátt en Mac Arthur.
Að minnsta kosti sögðu þeir
það meðan á stríðinu stóð.
En eftir að Mac Arthur vann
hvern stórsigurinn á fætur
öðrum undir lok stríðsms,
urðu þessar raddir andstæð-
inga hans eitthvað liógvær-
ari og hafa síðan lítið látið
á sér bæra.
Umdeildur
ævintýramaður.
I heild skal þetta tekið
fram: Eftir lát Roosevelts er
enginn núlifandi maður í
Bandaríkjunum jafn urn-
deildur sem Mac Artliur.
Um hann stafar ævintýra-
týraljómi og þjóðsögur hafa
myndazt um hann. Margir
telja hann mesta herforingja,
jafnvel mesta persónuleika
ísamtíðarimiar. Aðrir gera
grín að lionum, og enn eru
aðrir sem álíta hann bæði
hugdeigan og heimskan.
Hvað um það — mikið er
skrafað og skrifað um Mae
Arthur, svo mikið skrifað, að
ýmsir telja jafnvel að hann
sé einskonar persónugerving-
ur, sem blaðamenn hafa húið
til eftir sínu höfðu.
ög vissulega hefir Mac
Arthur blöð i sinni þjón-
ustu. Það hafa allir amerískir
hershöfðingjar. Að blaða-
þjónustan hans sé öll heppi-
leg er ekki þar með sagt.
I Væri húiFþað, gengju ekld
allar hinar fjölmörgu kvik-
sögur um liann, svo sem
raun her vitni.
j Hvað blöðunum viðvíkur
má segja að bæði Hearst —
og Mc Cormick-hlöðin hafi
unnið mikið i þágu Mac
Arthurs, en þó ekki fyrr en
sýnt þótti, að óvinir hans og
öfundarmenn yrðu að láta í
minni polcann fyrir honum.
Sá hættuna af
Japönum.
Mae Arthur hafði lengi
varað við japönsku hættunni.