Vísir - 23.12.1950, Qupperneq 2

Vísir - 23.12.1950, Qupperneq 2
2 V I S I R Laugardaginn 23. desember 1950 pfah #i Steim faeclk María þirtist ekki biskupnum eða neinum öSrum fyrirmanni. Fátæklingurinn Juan Diego var valinn tii að bera hinn dásamlega boðskap. Spánverjar höfðu farið heyrði hann allt í einu söng báli og brandi um Mexíkó og margra fugla, fyrst lágt en drepsóttir og auðn fylgdu í siðan hækkaði söngurinn fótspor þeirra, en þe'ir komu jafn og þétt. einnig með trúna á Jesúm Fuglasöngurinn varð brátt Ivrist og Maríu, móður hans. að svo fagurri tónlist, að Margir Indíánanna í landinu Juan nam staðar, undrandi, létu skírast og meðal hinna því að tónarnir virtust berast fyrstu þeirra var Juan Diego honum úr öllum áttum — og kona lians, sem hét María Imaðanæva. Hann Juna Diego Lueia. Þau voru smælingjar, Icit upp eftir hæðinni og birt- sem áttu heima í borginni an frá döguninni var bjartari Cuautitlan, smáborg, sem er en hann hafði nokkuru sinni skammt fyrir norðan Mexíkó- séð, en tónarnir héldu áfram borg. að hækka og bergmála um- Þau lifðu í hainingjusömu hverfis hann. hjónabandi um margra ára j Juan gekk hratt áleiðis til skeið. Þeim varð ekki barna ljóssins, sem hann kóm auga auðið, svo að þau reiddu sig á efst á hæðinni og honum mjög hvört á annað. Þau virtist rödd segja út úr áttu sér lítinn kofa úr leir, hljómunum: „Juan Diego, sem var aðeins eitt herbergi, koindu Iiingað.“ og við hann höl'ðu þau garð, sem þau hitru um, og voru mjög hamingjusöm. En einn morguninn var Maria Lucia með hitasótt, þegar hún vaknaði, um miðjan morgun voru augu hennar bólgin og hún átti erfitt með andar- dráttinn. Um hádegi var lnin látin. Þau höfðu unnazt hugást- um og Juan Diego var óhugg- andi eftir lát Mariu Luciu. Á augabragði hvarf allur tregi úr hjarta lians og hann í'ann aðeins, að hann fylltist tilfinningu fegurðar og sælu. Gatan upp á hæðina var grýtt og beggja vegna við hana voru kaktusar og- meskíta- runnar, sem aðeins vaxa i grýttri, ófrjórri jörð. Hann hljóp við fót upp á hæðar- kollinn. Hljómarnir hækkúðú þá sá hann drottningu himn- anna standa á götunni fyrir Hann átti enga vandamenn framan sig og ljónið geislaði nema 'frændá sinn, Juan frá henni og steinarnir eiul- Bernardino, sem hafði tekið urvörpuðu því eins og þeir hann að sér, þegar hann var væru demantar. Það birti ungur. Þegar kona Juans einnig yfir dökkum meskíta- Diegos var látin, fór hann að runnunum. fara einförum uppi til fjalla Juan Diego stóð andartak og hugsaði um harma sina, orðlaus og starði á hana, en eyddi ölhun kröftum sínum svo hörfaði hann undan, við það, eins og nianna er hræddur og feiminn. siður, þegar þeir láta bugast. Sýnin tók til máls: „Juan En um nætur lá hann vak- Diego, sonur minn, liyert andi og gat ekki fest blund. ertuaðfara?“ Það er haft fyrir satt, að Og hann svaraði: „Eg gekk desembcrdag nokkurn hafi hér um i sorg minni, til að hann risið úr rekkju fyrir reyna að finna frið fyrir dögun og gengið út í nætur- hjarta mitt, en nú er eg ekki kuldann um grýtta jörð, unz lengur dapur í bragði.“ hann kom að Tepayac-hæð. Hún sagði: „Veiztu, hver Hann byrjaði að ganga upp eg er?“ hæðina einmitt jiegar sólin Og hann svaraði: „Eg held var að koma upp og þá — að eg viti það.“ o © © © © © © © © © & ® © © © © Ö © © © ' • © © Gúmmí Lf„ Electro-motor h„f. © © © © © © ©••••©••••©•©©©©©©©©©©••©•©©©©••©•©©•©•é©®©©©9 © Gildaskáiinn, Aðalstræti 9. e ö © © • 9 9 9 9 9 Ilún talaði hægt og liljoð- lega út úr ljósbjarmanum: „Eg er Maria, móðir Jesú. Eg óska þess, að á þessari hrjóstrugu hæð verði reist musteri, sem geti borið vott j um ást mína á þjóð þinni, Eg hefi séð þjáningar þjóðar þinnar og eg sný mér til j Iiennar fyrir milligöngu þína.“ j Juan Diego reyndi að tala, ien hún þaggáði niður i lion- um: „Þú yerður að fara til biskupsins yfir Mexikó og segja honum, að hér á Tepayac-hæð eigi musteri mitt að standa, svo að eg geti látið ást mína streyma til þjóðarinnar frá því.“ t Juan Diego hneigði sig: „Eg skal fara, móðir góð,“ sagði hann og um leið og hann mælti þetta, dofnaði ljósbjarminn, svo að ekki varð bjartara en venjulega að morgni dags, steinarnir urðu aftur að steinum og mesldta-runnarnir svartir. — María mey var horfin. Juan Diego gekk hægt niður hæðina og honum fannst heimurinn fölur og tilbreytingarsnauður eftir að sýnin var horfin. Hánn hélt eftir götu, sem lá norður um jmýrarfláka, þar sem grasið var hávaxið og stefndi til ! steingarðsins, sem lá yfir i | Mexikó-borg, því að daliir- I inn, sem hún stóð í, var full- 1 ur af vatni og hún var reist í því miðju. j En nú var Juan Diego orð- inn skélfingu lostinn. Hann hafði aldrei komið til borgar- innar á ævi sinni. Hann hafði aldrei séð annað en léirkofa, svo að stórbyggingar borgar- innar og kirkjur hennar voru honum milcið nýnæmi. Hann varð að spyrja oft til vegar, áður en hann fann höll bisk- upsins, sem var stórglæsileg bygging og alveg ný. Juan ' Diego spurði auðmjúklega, hvort hann gæti fengið á- , heyrn hjá biskupnum. Biskupinu yfir Mexíkó var hafði frá öndverðu varið liámenntaður maður. Hann lndíána laiidsins og fyrir hin- um ruddálegu hermönnum og hrokafullu aðalsmönnum Spánar og það var venja hans að veita hverjumyþeim áheyrn, sem hennar beiddist. Þegar Juan Diego var leidd- ur fyrir hann, bjóst hann við því að komumaður mundi bera fram einhverja þón eða kvörtun. Hann hafði verið (vitni að mörgum harmleikj- um mannlega lífs um dagana. Juan Diego litaðist,. um í skrautlegum saluum. Þarna sá hann í fyrsta sinn rautt flauel, en áður hafði hann aldrei séð annað en grófgert klæði, sem ger.t var úr kakus- tægjum. Til skrauts var þarna líka fagur útslcurður 9 © © © )©•©•••••••••••••©••••©•© •••••••••• © © © © © © o © © © Verzluriiu Rín, Njálsgötu 23. • ••••••••••••••••••'•••••••••••••••••••©••• Verslimin Fálkinn. *•••••••••••••••••••••••••©O•©••••••••••••• eff° 1! Soffíubúð. © . • © '• iól! e<j jo Verzlun Ingibjargar Johnson. . ® © ••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• Kexverksmiðjan Frón h.f. »•••@43 Skóbúð Reykjavíkui*. ••••••••I © © © © © • • © © © & © © Nýlendugötu 21 A. aeeð999«09999S999999eS999«99eaðe99999999«999 Cjleiiíea ióíl e<j jo\ Farsælt komandi ár! Akur h.f.

x

Vísir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.