Vísir - 11.06.1952, Qupperneq 7

Miðvikudaginn 11. júní 1952
V I S I R
26
WWWWJWWWWUWWWWWWVVWAWWVVVSWWWVW
ÆSsBÍfundur
Verzlunarráðs Islands verður haldinn 1 Tjarnarcafé
dagana 12. og Í3. júní og hefst hann fyrri fundardaginn
kl. 14.
Dagskrá skv. 12. gr. laga V.l.
Björn Ólafsson, viðskiptamálaráðherra flytur
erindi fyrri fundardaginn.
Stjóm Verzlunarráðs íslands.
rynni. Stjörnurnar voru að hverfa sem í fölri móðu. Hún fann
sárt til þarfar, að sofa, hvílast og gleymta, þótt aðeins væri í
svip. Höfuð hennar slútti fram og hana verkjaði í alla limi.
Það virtust hundrað stundir liðnar síðan er hún reis úr rekkju
eftir brauði en fekk steina — heita, brennandi steina, slíka,
sem þá er fjöllin spúðu úr hvoftum sér í fjarlægum löndum,
og þar sem lömbin vaxa úr grasi, eins og ávextir á trjám í
öðrum löndum........Hún hnaut tvisvar áður en hún komst
inn á grasflötina við húsið. Þar loguðu Ijós og það vakti enga
undrun hennar, að hún kom ekki að luktum dyrum. Vafalaust
voru þjónarnir á ferli. Það skipti engu. Hún þurfti ekki og
ætlaði í-ér ekki að dyljast fyrir neinum. Hún gekk upp stigann,
án þess að gera neina tilraun til að fara hávaðalaust, og mætti
engum. — Hún fálmaði eftir lokunni á svefnherbergishúrð
sinni, komst einhvern veginn inn, og varpaði sér í leirugum
kjólnum á rúmið, og hár hennar, fullt af hálfvisnuðu laufi
næstum huldi andlit hennar. Hún sofnaði um leið og hún lagð-
ist niður.
26.
Er hún vaknaði komst hún að raun um, að ekki var um annað
talað í allri sveitinni en Fuggesbroke-brennu. Þerna hennar
gat ekki um annað talað, þegar hún kom til að vekja hana.
„Hamingjan góða, Katrín,“ sagði hún. „Eg verð að ná þér
í hreinan kjól.“
„Nei, fai'ðu.“
„Eg verð þó að fá að greiða þér. — Og eg verð að segja þér
fréttirnar. Þeir komu i nótt og brenndu Fuggesbroke til ösku
og vógu Richard Tuktone.“
„Nick og knaparnir sögðu mér það. Þeir segja, að hann hafi
vei'ið höfuðpaurinn í samsæri um að drepa drottninguna og
prestur sem átti að galdra fram djöfulinn hafi fundizt þarna
líka.“
„Hættu blaðri þínu, heimska kona eða eg slít tunguna úr
munni þér. Náðu mér í eitthva að eta, því að eg er banhungruð.“
Hún ætlaði sér ekki að fara niður fyrr en faðir hennar og
Robert Douce væru farnir. Hún vildi elcki verða að svara nein-
um spurningum -— og ekki við föður sinn fæða um þetta með-
an hugir manna voru í uppnámi, né heldur gat hún sýnt hon-
um bréf bróður síns. Sannast að segja þótti henni ráðlegast
að bi'enna það, því að hún óttaðist að hann kynni að komast
að öllu og það leiða til dauða bróður hennar — Robert Douce
— ef hann kæmi nú mundi það hafa þau áhrif á hana, að hún
myndi æpa, ef hún með því gæti tæmt hjarta sitt af þeirri
skelfingu, sem tár hennar gátu ekki slökkt......
Dagurinn var leiður og langur — ætlaði aldrei að líða. Hún
vissi, að þótt hún gæti komizt hjá að svara spurningum föður
síns, rnundi verða erfiðara við móður hennar að fást. Hún sá
skuggana færast nær og spjótsodda og sverðsbrodda illra hugs-
ann agægjast þar fram. Hvorki hún eða Oxenbrigge mxmdi
sýna henni nokkra miskunn.
,,SVo að vinir þínir fengu að kenna á því í gærkvöldi,“ sagði
hann. „Það var mikil mildi, að þú skyldir ekki lenda í þessu.“
„Það hefði hún gert, ef þetta hefði verið að degi til — því
að „Kata á sprettinum" er allsstaðar,“ sagði móðir hennar.
„Ætli hún þeysi ekki á nóttuni stundum líka,“ sagði Oxen-
brigge og brá fyrir glettni í augum hans.
„Nei, á nóttunni sefur hún,“ sagði móðir hennar — „en þerna
STCLKA
óskast til þess að aka fólksbíl.
Trésmiðjan VÍÐIM
Laugavegi 166.
Vv^VVVVV^rW'VVVWV^/WWWWS^WWVA/'VWWWUVn^VWWVWW^

vantar á ca. 2000 mála síldveiðiskip, sem hefir góðanj
útbúnað. — Tilboð sendist á afgr. blaðsins merkt: ]
„Skipstjóri.“
MWVUWMMVWVWVVVVVbWUWWWVVVVVUV
TeppnfiStiö
er komið, 135 cm. breitt.
Gólfteppagerðin.
Kálplöntur
Blómplöntur
í fjölbrevttu úrvali.
Sendum heim.
Gróðrarstöðin Birkihlíð
Simi 4881.
jSkóhSifair
(Tretorn)
Bezta tegund, nýkomnar í
öllum stærðum.
GEYSIR H.F.
Fatadeildin.
Perlon-sokkarnir
komnir, kr. 42,90 parið.
EGGERT CLAESSEN
GtTSTAF A. SVEINSSON
hœstaréttarlögmenn
Templarasundi 5,
(Þórshamar)
Allákenar lögfræðistörf.
Fasteignasala.
Hvítir og drapplitir
barna-sportsokkar
stærðir 3—7.
M. TOFT
Skólavörðustíg 8.
Dulrænarj
frásagnir
AAyntin.
fui'ðu skæra birtu yfir baðstof-
una, sem var lítil sem fyrr var
sagt, og átti hann að „brenna
út“ gamla árið. Er eg hafði les-
ið um stund þreifa eg undir
kodda minn, eftir buddu minni,
sem í voru peningar nokkrir
og minnisblað, sem eg ætlaði
að líta á og sneri mér frá þili.
•— Eg er rétt að festa svefninn
er mér sýnast dyrnar opnast
og inn kemur maður, stór vexti
og mikilleitur, með svartan,
barðastóran hatt, er slutti fram
á ennið. Maðurinn var fölleitur
með svai't vangaskegg. Ónota-
geigur greip mig, er eg leit
mann þennan. Hann gengur
beint að rúmi mínu og segir:
„Fáðu mér pyngju þina, Jón“.
Þorði eg eigi annað en hlýða
umsvifalaust, því að mér fannst
eg verða að lúta vilja þessa
manns. Rétti eg honum pyngj-
una og tekur hann úr henni 27
gullpeninga, alla spegilfagra og
ljómandi. Fann mér í svefnin-
um, að eg ætti þessa peninga
og þessi skuggalegi maður ætl-
aði að ræna mig þeim. Þótti
mér fyrir að missa þá. Hann
telur þá vandlega og segir með.
áherzlu: 27. Um leið stingur
hann þeim öllum í vasa sinn.
Eg áræddi að stynja upp: „Þetta
er aleiga mín. Þú ætlar þó ekki
að taka peningana mína?“
„Það ætla eg reyndar að
gera,“ sagði hann glottandi. Eg
maldaði í móinn, en hann sagði
í sannfærandi róm:
„Nú skaltu fá annað í stað-
inn, sem er margfalt meira
virði.“
Tekur hann þá úr vasa-sín-
um pening á stærð við spesíu
og rétti mér. Eg tók við henni,
skoða hana vandlega, og sé, að
hún er úr gulli, en það virtist
daufara en í peningunum mín-
um. Lét eg í ljós óánægju yfir
skiptunum og segir þá maður-
inn skuggalegi, að eg skuli lesa
leti'ið á peningnum.
„Muntu sjá, að hann einn
gildir meira en allir hinir.“
Tók eg þá nauðugur við pen-
ingnum og stakk í pyngjui
Cófcr. litl. tiii! hit. fh* -ym.*tt' v á r»i Cfl.
Dlstr. by United Feature Synclicate. Inc.

TARZ
IIS4
„Þeir eru hættir að hrópa,“ kallaði
Jean. „Nú ætla þeir að gera árás 4
okkur og handtaka.“
í frumskóginum fór T'antor í broddi
fylkingar stórrar fílahjarðar. Þegar
þeir heyrðu óhljóðin, þomst ókyrrð
á hjörðina.
„Heyrirðu?" sagði Tarzan við
Muviro. Þeir heyrðu nú greinilega í
Tantor og fílahjörðinni, sem hélt til
árinnar.
„Tarzan öskraði nú af öllum mætti:
„Tantor!“ Og brátt heyrðist fótatak
filanna nálgast þorpið og kofann.