Vísir - 15.08.1953, Blaðsíða 4

? fSIB
Laugardaginn 15. ágúst 1953
WISI3R
DAG8LAÐ
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson,
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur Ingólfsstræö 3.
Útgefandi: BLABAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 króna,
Félagsprentsmiðjan h.f.
Svar Framsóknarflokksiits.
TT'ormaður Framsóknarflokksins, Hermann Jónasson, hefur nú
-"- svarað síðasta bréfi Ólafs Thors, formanns Sjálfstæðis-
flokksins, varðandi myndun nýrrar stjórnar. í bréfi Sjálfstæðis-
flokksins var tekið skýrt fram, að flokksráð hans — sem hafði
verið kvatt saman til fundar á mánudaginn — teldi ekki til
neins að ræða við Alþýðuflokkinn um þátttöku í stjórn, þvi
að stefna nýrrar stjórnar yrði að mestu að vera framhald
þeirrar stefnu, sem fylgt hefur verið síðustu ár. Gegn henni
befur Alþýðuflokkurinn barizt eftir megni og hefur ekki séð
ástæðu til þess að breyta afstöðu sinni til hennar. Vegna þess
leit Sjálfstæðisflokkurinn að sjálfsögðu svo á, að ekki væri til
neins að ræða við þann flokk, og slíkar viðræður mundu ekki
bera neinn árangur, enda hefur Alþýðublaðið nýlega látið í
Ijós skoðanir sínar á þátttöku í stjórnarmyndun rheð óbreyttri
stefnu. Sjálfstæðisflokkurinn taldi, að viðræður við Alþýðu-
flokkin mundu þess vegna aðeins verða til tafar, sem gætu haft
alvarlegar afleiðingar, og flokkurinn kvaðst eðlilega ekki vilja
bera neina ábyrgð á þeim.
í bréfi Framsóknarflokksins er um það talað, að aldrei sé
lítilokað, að flokku . ;m hafi verið í stjórnarandstöðu, geti
ekki síðar orðið samsiarfsflokkur stjórnarflokks eða flokka og
myndað stjórn með slíkum flokki eða flokkum. Komi jafnan
ný viðfangsefni til sögunnar og verði að miða stjórnarstefnuna
við þau, og er þetta rétt, svo langt sem það nær. En það, sem
gerzt hefur í stjórnmálunum hér síðustu árin, er fyrst og fremst
það, að stjórnarflokkarnir litu allt öðrum augum á það, hvernig
setti að leysa vandamálin, sem við blöstu 1949—50, en Alþýðu-
flokkurinn, og af því leiddi, að þá gat ekkí orðið af neinu sam-
starfi við þann flokk. Sjálfstæðisflokkurinn hefur' hinsvegar
lyst yfir þeirri skoðun sinni, að hann teldi, að áframhald eigi
að vera á stefnu núverandi stjórnar, en þó með' þeim breyting-
oim, sem reynsla og breytt viðhorf á ýmsum sviðum kunna að
gera nauðsynlegar. Af því leiðir, að hann telur ekki, að Alþýðu-
flokkurinn sé „til viðtals", þar sem hann hefur ekki breytt
viðhorfi sínu til. stjórnarstefnu síðustu ára, og er þetta rökrétt
ályktun.
Fallist Framsóknarflokkurinn á það, að framhald éigi að
verða á núverandi stjórnarstefnu, og það virðist hann gera,
þár sem hann er fús til að ræða við Sjálfstæðisflokkinn, útilokar
hann einnig Alþýðuflokkinn, nema. hann geti lagt fram ein-
. hverjar sannanir fyrir því, að Alþýðuflokkurinn hafi breytt
". stefnu sinni, og vilji ganga inn á það, sem gert hefur vérið
' síðustu árin.
En þótt svo sé komið, að Framsóknarflokkurinn telji sig
reiðubúinn til þess að ræða framhald stjórnarsamvinnu við
Sjálfstæðisflokkinn, er ekki þar með sagt, að stjórnin sé þegar
komin á laggir, því að vafaíaust munu flokkarnir vilja geta
með sér málefnasamning. Hefur Framsóknarflokkurinn þegar
sent Sjálfstæðisflokknum einskonar „pskalista", og virðist þá
;«kki nema eðlilegt, að Sjálfstæðisflokkurinn bendi á móti á
þau málefni, sem hann telur þörf á, að væntanleg stjórn komi
í höfn. Þegar svo verður komið, er eftir að athuga nánar óskír
beggja, og ganga úr skugga um, hvernig hægt verð'ur að sam-
ræma þær, ef þær falla,ekkisaman að öllu leyti.
Eins og áður mun 'Sjálfstæðisflokkurinn þó leggja mesta
áherzlu á það, að stjórnarmynduninni verði hraðað, ef grund-
VÖlluí er fyrir framhald samvinnu núverándi .stjórnarflokka.
Vegaviigeri í nærsveitum.
TMlstjórar hafa kvartað mjög undan þyí, að Vegum sé ekki
-*•"* eins vel við:haldið hér í grennd bæjarins og vera þyrfti,
þar: sem umférði er svo mikil, ogr þörfin' á viðhaldi meirij en
annars sta.ðar. -Einkum munu ménn kyártái undan' ¦því,>í að
Réyk'janesbraut'sé mjög slæm, þar séih 'viða' ér komið ofan á
sjálft hraunið ¦— ofaníburður farinn veg allrar veraldar — og
því valdi það miklu sliti á bifreiðum, þegar aka þarf þá leið, en
hún'mun-hin fjölfarnasta á landinu utan bæjanna.
Miklu fé er varið árlega til nýrra vega og viðgerða á eldri
vegum, og getur oft verið erfitt að skipta viðgerðarfénu svo,
að allir 'aðilar verði ánægðir. Þó virðist það eðlilegast, að fyrst
og fremst sé reynt að gera við þá vegi, þar sem umferð er mest,
því að ríkið hlýtur sinn skilding fyrir hvern kílómetra sem
ckinn er, en einskonar aukaskattur leggst á þær bifreiðir, sem
verstu vegina aka. Vonandi verður hægt að verða við óskum
bifreiðarstjóra-um að vegaviðhald verði aukið'hér í grennd
^fið bæihn '^* ' J:--ll>'Tl :',:'1 S11 •¦¦¦¦"' uöioi! •jöíniuMhíí ftj
'*¦¦ éZ-ÍL-t
SVDNA ER L1F!Ð :
Hjönm tóku al sér fimm systkini,
er þau höfou misst son.
Harmsaga, sem varé |iá til gleði.
Margir munu þeir vera, les-
endur Vísis ýmsir og aðrir, sem
lesið hafa sögu, sem néfnd var
„Oll fimm" í íslenzkri þýðingu.
Hún fjallar um læknishjón,
sem tóku sér fimm munðarar-
laus börn, -— systkini. Þeir, er
lesið hafa sögu þessa, munu
finna margt hliðstætt úr eftir-
farandi sögu úr daglega lífinu
i Bandaríkjunum, en hún var
birt í vikuritinu Time nýlega.
Flugstjóri nokkur hjá flug-
félaginu American Airlines,
Elkins Floyd að nafni, gekk ár-
ið 1925 að eiga stúlku, sem Mary
nefndist. Þau voru bæði ein- taks pabbi."
huga um, að eignast mörg börn.
Þau eignuðust son, en svo liðu
árin, án þess fleiri bættust við.
Drengurinn —- Royce — varð
augasteinninn þeirra. Er hann
óx upp varð hann piltur fríður
sýnum, hress í lund og hvat-
legur á velli, og eftir lok síðari
heimsstyrjaldar, varð hann að
gegna herþjónustu, var um
skeið í hernámsliði Bandarikj-
anna í Þýzkalandi, og eftir
heimkomuna var hann staðráð-
inn í að verða flugmaður, eins
og faðir hans. „Mér er það
metnaðarmál", sagði hann við
föður sinn, „að iljúga undir
þinni stjórn".
— En útkoman. var sú, þrátt
fyrir allt, að þau hættu á að
taka þáu öll að sér. Öll fimm.
Hvorugt hefur iðrað þessarar
ákvörðunar. Elkins fór sjálfur
eftir drengjunum, en þeim hafði
verið komið fyrir sitt á hvoru
heimilinu. Honum varð þegar
hlýtt til þeirra. Þegar þeir hitt-
ust hlupu drengirnir upp um
hálsinn hyor á öðrum, og eldri
drengurinn leit til Elkins og
sagði ljómandi af gleði:
„Eg hefi oft beðið þess, að
einhver tæki okkur að sér. Eg
er viss um, að þú verður fyrir-
Sonurinn bíður bana.
Foreldarnir glöddust yfir á-
huga hans og til þess enn frek-
ara að glæða áhuga hans léf.
faðir hans gera flugbraut fyrir
framan húsið og af þröskuldin-
um í anddyri hússins gat hann
horft á son sinn að æfingum.
Og allt gekk eins og í sögu
framan af. En dag nokkurn
1949 horfði Floyd á son sinn
deyja. Honum mistókst að lenda
og flugvélin mölbrotnaði á flug-
brautinni, fyrir augunum á
'harmi lostnum föðurnum.
Þetta gerbreytti öllu fyrir
þeim hjónum. Svo sár var
harmur þeirra, að allt var sem
hulið móðu, sem enginn gleði-
'geisli gat brotist gegnum.
Loks tók Mary Floyd ákvörð-
un um að rjúfa þetta þykkni
með því að taka að sér munað-
arlaust barn. Hún tók sér ferð
á hendur til meþodista-hælis
fyrir munaðarlaus börn í Virg-
inia-fylki. Þar kom hún auga á
13 ára stúlku. Nellie að nafni,
sem hún ákvað þegar að taka að
sér.
Systkinin vildu
ekki sklija.
En Mary mætti þegar erf-
iðleikum. Það kom í ljós, að
Nellie átti fjögur systkini, .sem
öll voru yngri en hún, tvær
systur og tvo. bræður,, pg,;hún.
gekk þeim í móður stað, eftir
þvi sem. ástæður leyfðu.. Og
NelHe mátti ekki til þess hugsa,
að verða að skilja við þau. —
Hjónunum var ijóst, að þau
gátu ekki séð fyrir fimm börn-
um, nema með því að gera mun
minni kröfur til lífsins, og auk
þess voru þau smeyk við, að
ekki væri hyggilegt að talia að
sér svo stóran systkinahóp.
Þegar hér var komið sögu hafði
séð tvö .ba.rna.nmi. ;en_
Endurgoldtið í ríkum
mæli.
Það varð minna úr ýmsum
erfiðleikum, en þau hjónin
höfðu búist við. Flugfélagið
flutti öll börnin þeim að kostn-
aðarlausu til Kaliforniu, þar
sem þau eiga heima. Hjónunum
tókst að fá sér rýmra húsnæði
og börnin — öll fimm — urðu
þegar hænd að þeim.
f þrjú ár tókst þessum mið-
aldra hjónum að koma í veg
fyrir, að orð væri sagt um þetta
í útvarpi eða blöðum. — En í
vikunni sem leið lét Mary til
leiðast, að koma fram í sjón-
varpi með börnunum sínum
fimm, og vafalaust hefur henni
fundist, að henni; hafi verið
endurgoldið í ríkum mæli, er
Nellie komst svo að orði í út-
varpinu:
„Það sem okkur finnst dá-
samlegast af öllu er það, að við
eignuðumst heimili, þar sem við
máttum alast upp saman, og
það eigum við pabba og mömmu
að þakka."
Alloft ¦'¦ má lesa ¦ auglýsingar í
dagblöðum bæjarins, siem hljóða
eitthvað á þessa leið: „Óska eftir
bil án bílstjóra í nókkra daga.
Góðri meðferð lieifið o. s. frv."
Erlendis tiðkast það, að hœgt er
að taka bíla á leigu án bílstjóra,
og getur það hver og ejnn, sem
getur sýnt gilt ökuskírteini og
þarf kannske í sumum tilfelluin
að setja tryggingu fyrir skemmd-
um. Annars eru þessir bílar sér-
staklega tryggðir með leigu á
þenna hátt fyrir augum.
Því ekki hér?
Mér hefur oi't áður dottið i hug,
að góður grundvöllur væri fyrir
slíka starfsemi hér. ÞaS er ekki
vafi á því, að ef sett yrði á stofn
bílastöð hér, sem einungis leigði
út bíla án bilstjóra, myndi hún
hafa nóg að gera, einkum þó að
sumarlagi. Hefur mér helzt dott-
ið til hug, að bílaverkstæði gætu
hafið slíka starfsemi, en allur
rekstur slíkrar stöðvar yrði
miklu einfaldari en annarra bíia-
stöðva. Bílaverkstæðin myndu að
því leyti hafa beztu aðstöðuna,
að þau geta séð um allar viö-
gerðir,
Næg eftirspurn.
Er ég sannfærður um það, að
yrði slíkri bílstöð komið á fót bér,
myndi hun fljótlega mjög vins;el
og eftirspurnin eftir bílum mik-
il. Áhættan er ekki eins mikil
og margir munu ætla, þyi eftir-
spurnin yrði mest frá ábyrgum
heimilisfeðrum, sem ekki hafa
haft tök á að kaupa sér bila, en
grípa myndu fegins hendi við
því að geta tekið bíla á leigu, til
þess að fara með fjölskyldur sín-
ar úr bæ.num. Það er auðvitað,
að leiga slikra bíla yrði ódýrari
en stöðvabílar með bílstjóra,
enda ætlast til að leigutaki leggi
s.jálfur fram vinriuna við akslur-
inn.
Tæki lítið frá bílstjórum.
Nú munu einhverjir líta svo á,
að hérna sé verið að köiná fram
með tillögu, er stefni að því að
taka atvinnu frá starfandi bíl-
stjórum. En svo er þó ekki. Slik
bílastöð myndi auðvitað eiga
nokkra samkeppni við aðrar bíl-
stöðvar, rétt eins og hver ný bil-
stöð er rís upp, þó ekki nándár
nærri eins mikla. Meiri hluti þess
fólks, sem leigja myndi bíla og
aka sjálft, myndi aldrei láta sór
til hugar koma að leigja stöðvar-
bíla i slík ferðalög. Annað hvort
mundi það engan bíl leigja og
fara hvergi, eða trcysta á lang-
fcrðabílana, sem fara ákveðnar
ferðir og selja sætagjöld. Þarna
væri blátt áfram um nýja atvinnu
grein að ræða, scm biður þess að
einhver framtakssamur maður
ríði á vaðið. — kr.
Mary
Í'IIÍ
iris hafðíekkert þeírr^ seð;
Dr. Frank Buchman, höfundur
siðferðisstefnunnar Moral Kear-
mament, varð nýlega 75 ára.
Hann er fæddur í Bandaríkjun-
um én hefur lengi verið bú-
settur í Englandi.
Nýjar vatnsæðar
í vesturbænum.
Undanfarið liefur verið unn-
ið að endurnýjun vatnsveitu-
kerfisins í vesturbænum.
Vinnuflokkar frá vatns- og
hitaveitunni hafa þegar lokið
við að leggja nýja pípu frá Brá-
vallagötu að Hofsvallagotu vest
ur í Ananaust, og er sú pípa 300
mm. yíð.
| ¦ N^úter. verið aifi ileggja; aðrak
^50/mmt.iVíða pipu, ýÁnanaust,-
CjI
aism?
Nr. 489. ......
Á 'öjörtum degi ei birtist lýð,
bragnar sjá þá eigi,
en urn nœtur alla tíð,
er hún Ijós á vegi.
Svar Við gátu nr. 488:
Heimurinn. '
um. Hinar nýju pípur koma þó
ekki að gagni ennþá, og hefur
vatnsmagn ekki aukizt við lagn-
ingu þeirra, vegna þess, að enn
er sami þrýstingur á Vatninu,
sem um þær fer. Þetta kemst
hins vegar í lag, þegar nýjar
pípur fást, sem skeytfar verða
við þær og flytja meira vatns-
magn að, en á þessum pípum
hefur staðið fram að þessu. -—
Vonandrrætist' úr þesM innan
.tíðscíiíí •-.í;>..^:- ao ..•. •¦•:¦