Vísir - 16.06.1954, Blaðsíða 10

-Miðvikudaginn 16. júní 1954
10
__I_3.
«1111U é íiiS ■■■■ m ■■■■ ■■■■ m ■■■■ að ■■■■ ws ■■■■ œ* x
i-
X!
Chf/hh fieit Mm
ævina.
S*
e?:

l\
5::"
X ■ ■■■■ ■■■■ 11 ■■■■ 11 ■■■■ f! ■■■:■■ H ■■■■ 6B ■■ BB ■■■■ BB ■■■■•!«
|»%V#V*V#V?WV.V.V.%V#W#%V*%%%V.V.%V.VA%ViV*%%%>V*%V«V#V.V*y*%V»V.V*>%%V
"• « . . » . .4 •••••••••••*••••• . •• •••••••••••••••••••••••••«••••••»■•••••••••«
Eftir JFL mn IVyck Hfusott.
83
b:::
:i:i
:$
8i:i
til óuraræðilegrar skelfingar var það purpurablátt og virtist
andvana, og naflastrengurinn flæktur.
„Skerðu á strenginn og búðu um,“ æpti hann til gömlu kon-
unnar, sem var máttvana af skelfingu.
„Ó, nei, nei, eg get það ekki.“
„Gerðu sem eg segi, eða svo sannarlega skaltu ekki lifandi
út kömast."
Hún þorði ekki annað en hlýða og er hún hafði búið um og
barnið var losað frá andvana móður sinni greip Asa barnungan
um öklana, hélt því upp og sló hart á rasskinnarnar. Það fór eins
og titringur rétt sem snöggvast um purpurabláan, litla líkam-
ann. Eitthvað varð að aðhafast frekara. Til allrar hamingju
hafði gamla konan hlýtt fyrirskipun hans og borið inn föturnar.
Hann deif barninu fyrst í fötuna með voga vatninu, því næst í
hina, svo til skiptist, tvisvar, þrisvar. Ekkert lífsmark. Hvað
var að? Allt í einu var sem eitthvað rynni upp fyrir honum.
Hann stakk fingri upp í iitla munninn og fjarlægði slím og
blóð og þá heyrðist eins og veikt gráthljóð. Samtímis dundu
höggin á hurðinni, sem Vanus var nú að reyna að brjóta upp
með exi.
„Hérna, hérna láttu honum ekki verða kalt.“
„Henni,“ sagði gamla konan, eins og til leiðréttingar, „vesa-
lingurinn litli“.
Asa sneri sér við til þess að reyna að bjarga lífi systur sinnar,
ef enn skyldi vera einhver veik von um, að lífsmark væri með
henni. En það var skyndilega eins og hann stæði þarna ríg-
negldur. Það var öll von úti. Esther var dáin.
Leiddur fyrir „rétt“.
Á þessum tíma var meðferð allra opinberra mála, lög- og rétt-
ur, í höndum hreppsnefndarinnar í Machias. Og nú var Asa
leiddur fyrir hana til að svara til saka,.því að Sylvanus Snow!
kærði hann fyrir henni, þegar daginn eftir að Esther kona hans
Jnafði verið jörðuð.
Þótt Asa vissi, að hann hafði gert skyldu sína, gerði hann sér
ljóst, að öll hans framtíð var undir því kominn, að hann yrði
sýknaður.
Meðan ákæran á hendur honum var lesin virti Asa hrepps-
nefndarmenn fyrir sér: Joe Libby djákna, John Allen höfuðs-
mann, Stephen Smith og Benjamin Foster. Einnig voru þar til
kvaddir sem meðdómendur Jeremiah O’Brien og tilvonandi
tengdafaðir Ahabs, Jimmie gamli Shannon og Efraim Chase.
Þegar kæran hafði verið lesin stóð Asa upp og mælti:
„Herrar mínir, eg fer aðeins fram á, að þið reynið að setja
ykkur í mín spor þessa óveðursnótt. Eg er læknir og hefi unnið
þess eið, að gera allt sem í mínu valdi stendur, til að bjarga
mannslífi, án tillits til aðstæðna og um hvers líf er að ræða.
Hvað munduð þið, hver einstakur ykkar hafa gert, í mínum
sporum? Minnist þess, að til mín var leitað, er jafnvel vonlaust
var talið, að lífi systur minnar yrði bjargað og barninu, sem
hún bar undir brjósti. Bar mér ekki skylda til sem læknir og
bróður að reyna að bjarga lífi þeirra beggja?“
Hann fann, að allra augu hvíldu á honum. Sumir horfðu á
hann af fjandskap, aðrir' af samúð. Ekki var hann í vafa um, að
Shannon gamli mundi taka fjandsamlega afstöðu gagnvart sér.
„Hér skiptir það þó að sjálfsögðu ekki máli, að Esther var
.systir mín, sem eg unni framar öðrum mönnum. Eg mundi hafa
hætt á hið sama til þess að bjarga lífi hvaða konu sem væri í
. vísiR - -
þessu byggðarlagi. Ef þið viljið setja mig i far.gelsi.fyrir þetta
— þá Skuluð þið gera það.“
Allen höfuðsmaður sagði kyrrlátlega:
„Við munum athuga málið frá öllum hliðum Þér megið halda
áfram.“ *
„Þið vitið sjálfsagt, að Sylvanus Snow fyrirbauð mér að
hjálpa konu sinni, systur minni, og réðst á mig, er eg kom,' til
þess að reyna að bjarga lífi hennar?..
„Réðst Vanur á þig að fyrra bragði?“ spurði Libby djákni og
kipraði saman augun.
„Já.“
„Og þú tókst á móti?“
„Eg var til neyddur, eg varð að komast fram hjá honum. Eg
vildi ekki berjast við hann, því að hugaræsing gat gert mig ó-
styrkan.“
„Og þess vegna kannske misheppnaðist þér aðgerðin svo að
þú varst systur þinni að bana?“ sagði Shannon.
Asa sneri sér hægt við:
„Eg býst við, að þú hafir hlustað á Falconer. Utn framkomu
hans vil eg aðeins segja þetta: Hann yfirgaf systur mína, gafst
upp við að reyna að bjarga henni og barni hennar, af því að
hann skorti leikni og kunnáttu, en þá var enn tími til að mínu
viti.“
Á kvöldvökunni.
Lítill drengur stendur á önd-
inni og segir við pabba sinn:
„Mannst þú ekki eftir stóra
glugganum, sem var í búðinni
hérna á hominu ....?“
■
•
Þessi saga er sögð um Skota
og er ekki vinsæl þar í landi:
Kona Skota nokkurs lá í
rúmi sínu að kvöldi dags og
var mjög af henni dregið.
Bóndinn stóð þg upp til þess að
fara ofan að fá sér kvöldverð.
Sagði hann þá við konu sína:
„Heyrðu Maggie, ef þú heldur
að þú sért alveg að gefa upp
öndina, þá slökktu á kertinu.“
VWWWWWWWWWWWWWWWWW MmflAMVWWVWWVmWVWWAWA
17. júní 1947 fór „Hekla“, fyrsta
miililandaflugvél íslenclinga, í fyrstu
áæílunarferðma frá Reykjavík tii
Kaupmannahafnar.
Flugvélar Loitleiða eru nú sex
vikunnar í Reykjavik á austur
vesturieið yfir Atlantshafið

ö
&umuQkAt
TARZAN
/573
í þorpi blökkumannanna var þræll
Araba að elda morgunverð fyrir
húsbónda sinn.
Allt í einu þaut ör í brjóst hor,-
um, og var hann þegar dauöur.
Nú varð uppi fótur og fit, og ,
Arabar þustu til og frá.
En hinn þögli dauSi lét ekki biða
eftir sér, og einn Arabinn féll fyrir
örinni.