Vísir - 30.06.1954, Side 4

VlSIK
DAGBLAD
Ritstjóri: Hersteinn PálssoiL
Auglýsingastjóri: Kristján Jónssoo.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm Iínur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.£.

VIÐSJA ViSIS:
Brezk-bandaríska „briíin"
þarfnast viðgerðar.
Tækifæri, sem kannske býðst
ekki aftur. — Fréttin, sem beðið
er eftir um aiae heim.
Skemmtun í Hvallirði.
Það hefur vafalaust vakið almenna ánægju allra sæmilegra
manna, er lesa mátti í málgagni hinna fjarstýrðu föður-
landsvina, „Þjóðviljanum“, að unglingadeild kommúnista (
myndi að þessu sinni treysta hin „þjóðlegu" samtök sín mcð
útiskemmtun í Hvalfjarðarbotni um síðustu helgi, og losa þar
með Þingvöll við smán þá, er af því leiðir, er kommúnistar
saurga hinn helga stað með samkomum sínum í Hvannagja,
eins komið hefur fyrir áður.
I
Vitanlega hefði átt að banna allar slíkar útisamkomur áj
Þingvelli fyrir löngu, og alveg sérstaklega hefur það verið ó-
viðeigandi, að þessi deild alþjóða-bófasamtaka kommúnisía
skuli hafa setzt þar að á miðju sumri ár hvert til skemmtana-
halds og drykkjuláta. Vonahdi kemur slíkt ekki fyrir aftur,
og væntanlega y/*>■"'a „hátíðahöld“ ung-kommúnista í Hvai-
fjarðarbotni upphafs þess, að þeir hafi skemmtanir sínar um
hönd sem fjarst mannabyggðum og alla vega sem lengst frá
helgum stöðum þjóðarinnar. Með bættum samgöngum ætti
t. d. að vera hægt að koma því við, að þeir kæmu saman scr
til ánægju og yndisauka uppi á Kili, Sprengisandi eða Vonai-
skarði. Myndi lýður þessi þá ekki angra aðra borgara þessa
lands með návist sinni, og þá þyrfti hann heldur ekki að ótt-
ast átroðning „aðvífandi unglinga“, eins og varð í Hvalíjarða: -
botni um helgina, að sögn „Þjóðviljans“.
Þetta málgagn kommúnista, sem gefið er út fyrir fé hins
„fórnfúsa, íslenzka verkalýðs“ flytur svo skemmtilega frá-
sögn af hinni „fjölmennu útiskemmtun ÆF í Hvalfirði um
helgina" í gær. Kennir þar margra kynlegra grasa. Meðal
annars er greint frá því, að nú hafi verkalýðurinn eignazt
„ágæta listræna krafta“, og þess vegna gott að þurfa ekki ,,aö
leita til borgararstéttarinnar um slíka hluti.“ Samkvæmt þessu
þurfa því hinar „borgarlegu" hornaflokkar, Lúðrasveit Reykja-
víkur og Svanur, ekki að vænta mikilla viðskipta hjá sam-
tökum kommúnista fyrst um sinn. Er þetta líklega i fyrsia
skipti, sem hornaflokkar eða aðrar hljómsveitir eru dregnar í
dilka eftir þólitískum skoðunum, og talsverð nýlunda í sam-
skiptum fslendinga innbyrðis.
Það lýtti annars samkomu kommúnista töluvert, að „hópur
unglinga safnaðist á staðinn og hóf þar drykkjulæti um nóttina,
og héldu ýmsir sér við fram á sunnudag“. Auðvitað voru
hinir drukknu unglingar ekki kommúnistar, því að þeir cá
sér víst aldrei í staupinu, — heldur „aðvífandi unglingar“,
eins og stendur í fyrirsögn hinna þjóðlegu.
Er leitt til þess að vita, að utanaðkomandi unglingar skuli
ryðjast á mótsstaði kommúnista og hefja þar ósiðleg' drykkju-
læti, í stað þess að taka þátt í hinum listrænu viðburðum af
þeirri einurð og festu, sem verður að einkenna jafn-þýðingar-
miklar samkomur, er einlægir föðurlandsvinir koma saman
til þess að gera sér dagamun, þegar sól er hæst á lofti á þessu
kalda landi, Ekki er að efa að enda þótt hinir óboðnu og
.drykkfelldu gestir hafí varpað skugga á hina glæsilegu sam-
komu, að þar hafi ábyrgir leiðtogar hins væntanlega Sovét-
. íslánds rætt vandamál ættjarðarinnar af alvöru, e. t. v. borið
saman ráð sín tim næstu „fjársöfnun" flokksins, þyí að vart
■ vefðUr Íátið staðáf nu'mið 'með kaupunum á Tjarnargötuhúsinu
og stækkun Þjóðviljans. Nóg. fé er.fyrir hendi, en hins’vegar
ástæða til að hugleiða, með hverjum hætti næsta „söfnun“
verður dulbúin. Má vera, áð þetta hafi verið eitt verkefni hinna
slteleggu æskulýðssamtaka kommúnista á Hvalfjarðarmótinu.
Dvöl í föðurkúsum.
T^á var landslýð tilkynnt það í gær, að Einar Olgeirsson hafi
farið til útlanda í vikunni sem leið, og muni hann dvelja
í Sovétríkjunum um tveggja mánaða skeið. Engu verður um
það spáð, hvort Einar fái þar eystra einhver „friðarverðlaun",
eða hvort hér sé aðeins um að ræða för til föðurhúsanna, þar
' sém honum verður þökkuð „söfnunin" til Tjarnargötuhússins,
sem minnzt var hér að ofáh. En líklegast er, að honum verði
tilkynnt, að íslenzkir kommúnistar geti hvenær sem er hafið
nýja.söfmui í einhverju skyni, — féð liggi laust fyrir.
Eisenhovver Bandaríkjafor-
seti sagði nýlega er hann
ræddi við blaðamenn í Wash-
ington, að brezk-bandaríska
bandalagin mætti líkja við
brúna yfir Potomac-fljótiði.
Þúsundir manna notuðu hana
daglega og væri ekkert frétt-
næmt við það, en það væri
hinsvegar viðburður, sem
myndi þykja frétt hvarvetna,
ef hún hryndi, en það væri
ekki hlutverk hans og Churú-
hills, að reyna að búa til frétt-
ar, heldur að halda brúnni
traustri og öruggri.
Vikuritið Time vék að þess-
um ummælum hans og gat
þess einnig, að samkomuiag
við kommúnista væri ólíklegt.
Kommúnistar hefðu unnið á í
seinni tíð og hættan framuna-
an aukist, en það væri ekki
vegna þess, að kommúnistum
hefði aukist kraftur, heldur
vegna sundrungarinnar milii
þeirra, sem eru þeim andstæð-
ir. Óeiningin og erfiðleikarnir
á að ná samkomulagi meðat
frjálsu þjóðanna hefði komið
æ skýrar í ljós á undan gengn-
um mánuðum. Mætti þar til
nefna:
Ekkert samkomulag um
stefnuna varðandi vandamái
Austur-Asíu. Stefnuleysið, sem
svo greinilega hafi komið í
ljós í Genf, á Indókína-ráð-
stefnunni, nái til alls Asíu-
svæðisins. Þar til megi telja
viðurkenningu Breta á komm-
únistastjórninni kínversku, á-
greininginn um framtíð Japan
og hinn ,skammarlega eftir-
leik“ samkomulagsins um
vopnahlé í Kóreu.
í Evrópu horfi æ ver um
fullgildingu Evrópusáttmálans
og framkvæmd hans og ekki
bóli á neinu nýju áformi, er
komi í hans stað. Orsakir þess
hversu hrapallega hefur til
tekist um almennt samkomu-
lag séu margar, svo sem hnign-
unin í Frakklandi, öngþveitið
um Trieste, og vaxandi óá-
nægja í Vestur-Þýzkalandi.
Varðandi Vestur-Asíulönd og
löndin í: grennd við Miðjarð-
arhafsbotn hefur mistekist aö
ná -samkomulagi um nokkrar
mikilvæg mál, sem liefði átt
að vera búið að leysa fyrit
löngu. Olíuvinnsla hefði átt aö
vera hafin í Iran (Persíu;
fyrir löngu, en strandað hefði
m. a. :á því, að ekki hefði
náðst samko.mulag um hvort
hið nýja olíufélag, Anglo-
American-Iranian olíufélagið,
æti að hafa lögheimili í Iran
eða Bretlandi, og yrði að telja
slíkt aukaatriði. Bandarískn
aðstoð við Egyptaland hefði
orðið að fresta, vegna þess aö
Suezdeilan væri óleyst.
Það væri ekki hægt að
ganga fram hjá þeirri ömulegu
staðreynd, að. brúm þyrfb
rækilegrar viðgerðar. Það yrði
að treysta allar stoðir hennar.
Hún hafði ekki hrunið, en veil-
urnar hafi smám saman kom-
ið æ betur í ljós. Bilið milli
ríkjandi stefnu í Bretlandi og
Bandadkjunum hafi stöðugt
breikkað.
Churchill gæti, ef hann vildi,
komið í veg fyrir það, og það
mundi verða miklu erfiðara
fyrir Eden, að gera það, ef
hann tæki við af Churchill
innan langs tíma, eins og búist
er við.
í Washington bíða menn þess
af nokkurri óþolinmæði, að
Churchill dragi sig í hlé, en
áður en hann gerir það gæci
hann komið einu mikilvægu
máli heilu í höfn, og til þess
væri hann betur fær en nokk-
ur annar núlifandi maður. Að
endurreisa traust brezkt-
bandarískt bandalag.
Washingtonfundurinn sagði
Time ennfremur skapar hið
bezta tækifæri til þess að
treysta brúna — tækifæri, sem
ekki kemur aftur, ef það verð-
ur ekki notað. Og' væntanlega
gerist þar eitthvað, sem frétt-
næmt þætti um allan heim, er
kunngert yrði öllum þjóðum
um árangurinn.
Síldln keypt á
60 kr. málið.
Samkvæmt einróma tillögu
stjórnar Síldarverksmiðju rík-
isins hefur atvinnumálaráð-
herra ákveðið að heimila Síld-
arverksmiðjum ríkisins að
kaupa bræðslusíldina í sumar
föstu verði á kr. 60.00 málið.
Jafnframt er þeim, er kynnu
að óska þess h^ldur, heimilt að
leggja síldina inn tii vinnslu
og fá þeir þá greidd 85% uí
áætlunarverði kr. 54.70, þ. c.
kr. 46.50 við afhendingu síld-
arinnar og endanlegt verö
síðar, þegar reikningar verk-
smiðjanna hafa verið gerðir
upp.
Hið fasta kaupverð síldar-
innar er kr. 5,30 hærra á málið
en áætlunarverðið og er það
vegna þess að við ákvörðun
kaupverðsins er samkvæmt
sérstakri heimild atvinnumála-
ráðherra og fjármálaiáðherra
ekki tekið tillit til afborgana
af nýju verksmiðjunum á
Siglufirði og Skagaströnd, en
þær nema skv. rekstraráætlun-
inni kr. 5,30 á málið.
Gréiðsla sem nemur 8%.
framleiðslugjaldi er innifalin í
bræðslusíldarverði þvi, sem nú
hefur verið ákveðið.
Síldarverksmiðjur ríkisins
hafa ákveðið að hefja móttöku
síldar, sem berast kann, frá og
með 1. júlí n.k. og er móttakon
bundin við Siglufjörð og Rauf-
arhöfn.
Þeir viðskiptamenn Sílda--
verksmiðja ríkisins, sem kynnu
að óska að leggja bræðslusíld
af skipum sínum inn tii vihnsi f,
skulu hafa tilkynnt það eigi
síðar en 7. júlí n.k. Þeir sem
Miðvikudaginn 30. júní 1954.
ÞaS hefur oft verið rætt um
það manna á milli, hve mikill
tími færi í það að híða á biðstof-
um lækna, og þyrftu þeir, sem
væru í vinnu hjá öðrum að fá
frí frá störfum hálfa og heilu
dagana, ef þeir nauðsynlega
þyrftu að vitja læknis. Fólk virð-
ist vera orðið svo vant þessurn
setum í biðstofum lækna, að það
gerir yfirleitt ráð fyrir þeim. En
þó væri hægt að ráða fram úr
þessu máli á mjög einfaldan hátt,
eins og húsmóðir ein í bænum
benti mér á í gær.
Sjúklingar fái númer.
Lagði hún til, að læknar tækju
sig saman og hefðu þann hátt á,
að allir sjúklingar, sem í biðstof-
ur þeirra kæmu, fengju númer
og myndi þá alltaf sá, er lægsta
númerið hefði hverj usinni „vera
næstur“, eins og það er kallað.
Gætu þá t. d. húsmæður, er þyrftu
að leita læknis komið í biðstof-
una og tekið sitt númer, en síð-
an farið út, ef þær væru aftarlega
í röðinni og notað tímann til þess
að verzla fyrir heimili sín. Með
þessu móti myndu þær spara
mikinn tíma, og koma þeim vel,
er litla húshjálp hefðu.
Klukkustunda bið.
Húsmóðirin, er stakk upp á
þessu fyrirkomulagi við mig og
bað um að það yrði rætt í Berg-
máli, þurfti nefnilega að leita
læknis fyrir nokkrum dögum.
Læknir, sem hún leitaði til, en
líkt er ástatt hjá þeim flestum,
hafði mikinn fjölda sjúklinga og
mátti hún bíða nær þrjár klukku-
tíma áður en röðin kæmi að
henni. Ekki var um það að gera
að slcreppa út, því alltaf bætt-
ust fleiri í hópinn, og myndi hún
þá liafa tapað röð sinni. Svo var
ástatt hjá þessari konu, og svo
er um margar aðrar, að hún átti
varla heimangengt vegna ungra
barna sinna, en sjúkdómnrinn
ekki þess éðlis, að rétt væri eða
mögulegt að biðja læknir að koma
lieim.
Ákveðnir viðtalstímar.
Mér finnst rétt að hugmynd
konu þessarar komi fram, ef iiún
mætti verða til þess að læknar
j tæk ju hana til áthtugunar. Aftur
| á móti verður því ekki neitað
1 að nokkuð er þetta misjafnt iijá
I læknum. Sumir ákveða viðtals-
j tíma fyrir sjúklinga sína og ganga
þeir þá fyrir á þeim tíma. Þetta
I gildir þó ekki um þá, sem koma
I í fyrsta skipti. Tannlæknar hafa
yfirleitt þann háttinn á, og er
það auðvitað gott fyrirkomulag.
Aðrir læknar munu líka hafa
svipað fyrirkomulag, þótt yfir-
ieitt megi sjúkíingar bíðá Íéngi,
alltof lengi í biðstofum lækna,
áður en þeir komast að.
Á víðar við.
Þvi mætti bæta liér við, að víð-
ár væri þetta númerakerfi heppi-
legt, t. d, í verzlunum, sem oftast
er mannmargt í á ákveðnum tím-
um og kannske erfitt fyrir af-
greiðslufólk að fylgjast með, hver
er næstur i röð o. s. frv. Það ætti
til dæmis ágætlega við í mjólkur-
búðum, þvi mikill timi fer stund-
um í að bíða eftir afgreiðslu í
þeim. Það eru aðeins dæmi þess,
að verzlanir hafi reynt þessa að-
ferð, en þar sem það hefur verið
reynt, hefur það gefizt vel, og
orðið vinsælt hjá viðskiptavin-
um. — Lýkur svo Bergmáli i dag.
— kr.
enga tilkynningu senda fyrii'
þann tíma teljast selja síldina
föstu verði á kr. 60.00 málið,