Vísir - 06.12.1954, Blaðsíða 9

Mánudaginn 6. desember 1954.
VÍSIR
Ný bók:
Ljóðmæli Sipriar Br<
í’fyrra kom út I. bindi þessa
Ijóðasafns og annað er fyrir
skömmu komið á bókamarkað-
inn, en á hinu þriðja og; síðasta
er von á næsta ári. Sveinbjörn
Sigurjónsson, sem sér um út-
gáfuna fyrir ísafoldarprent-
smiðju, kemst svo að orði í
formála, að Sigurður Breið-
f jörð, hafi verið eitt afkasta-
mesta ljóðskáld 19. aldar, þótt
rímur hans séu ekki meðtaldar.
En.Sigurður Breiðfjörð var ekki
aðeins afkastamikið ljóðskáld,
hann var líka gott og ástsælt
Ijóðskáld, sem alþýða manna að
minnsta kosti setti á bekk með
góðskáldum 19. aldai’innar,
þrátt fyrir sókn Jónasar á hend-
ur Sigurði og rímunum, Margt
er sjálfsagt breytt til hins verra
á síðari tímum, og má þar til
néfna dvínandi áhuga þjóðar-
innar í heild fyrir góðum bók-
menntum, en góðs viti er þó,
að annar og réttari skilningur
á gildi rímnanna er kominn til
sögunnar nú en hjá Jónasi. En
um það skal eigi fjölyrt hér,
enda skortir til þekkingu og
kunnugleik á rímunum. En ljóþ
Sigurðar Breiðfjörð vildi eg
mega fara um nokkrum orðum,
því að þeim er eg nokkuð
kunnugur frá barnæsku og allt
af haft á þeim miklar. mætur.
Eg held, að það fyrsta, sem
í ljóðum Sigurðar hreif mig ó-
gleymanlega hafi ekki verið
;; hin fögru erindi, sém Þórhaliur
I heitinn Bjarnarson valdi skóla-
j Ijóðin gömlu, heídur þessi
snjalla lýsing, e'r dagur rís
eftir blóðga bardaganótt:
„En þar sem slagur eyðix ýtum
andlitsfagur, á ré.ttum tíma,
kemur Ðagur á hesti hvítum,
héðan vagar blóðfull gríma“.
Þeim, er þannig orkti, var
áreiðanlega vert ,að kynnast
nánara.. .Eftir það fór eg að
rýna oftar í það, sem eg gat
náð í eftir Sigm’ð. Stundum
fannst mér eg ganga á grýttri
jörð, en það vex oft fagur gróð-
ur kringum steina, og er við
göngum um slíka jörð blasa
kannske allt í einu við steinar,
fagrir sfem skínandi demantar.
Aukinn skilning fékk eg á þessu,
er eg las kvæðið „Á ferð fram
jj hjá GiánisstöSum í Breiðuvík“
— eyðikotinu, þar sem Sigurður
bjó, én skáldið, er það orkti
tfoð, ýbarnsskóna á Stapa og
:! várðtíðlitið þangað: „Ýfrum
i renndi eiíiatt sjónum ósjálfrátt.
' af berjamónum“, þangað, sem
; skáldið v,í basli bjó á" bala
græhum“„ ,y< ;
'ý. r‘ J?i
„Þarna‘teglch hann,
söngvá samdi, ;ÝÍó;.pg:séri,
; auðnulausum ólán greri,
: að honum jfimur baki sneri".
Og í sama kvæði segir-skáld-
if (Stgr. Th. j: ,
„Sorann tíðrætt. ef að um
kanh- öðrum vera;
; það er þeirra girrid, sem gera,
gúllí 'eg 'helzt' skál vifhi bera“.
Skáldið kunhl að meta gullið
i kvæðum Sigurða.r og hefir á-
reiðanlega áílt frá bernzku
. haft ríka samúð noeð mannin-
um og.skáldinu Sigurði BreiS-
fjörð, og þrátt fyrir dóm Jón-
asar, sem það dáði mjög, hefir
ljómað af gulii Sigurðar í aug-
um þess allt fram á elliár, en
fyrrnefnt kvæði mun orkt er
langt var á ævina liðið.
Mjög er það þakkarvert, að
ráðist hefir verið í þessa út
gáfu, en til hennar er vel vand-
að í alla staði. Mun það sannast
því betur sem lengra líður, er
fram keinur í niðurlagserindinu
í kvæoi. Steingríms, að nafn
Sigurðar Breiðfjörðs mun
standa:
„Fram á leið mig blakkur ber
um bjarga lendur.
Bærinn þarna í br.ot féll endur
Breiðfirðings, en nafn, hans
stendur“.
A. Th.
Fmmskóp? og íshaf
Aöalfundur Tón-
menntaráðs Unesco
í París.
Nýlega var í París h.já Unesco,
menniíiBarstQfnuii Sameinuðn
jjjóðanna, haldinn aðalfuntlur
TónmenntaráSs þessarar stofn-
unar. Fimmtíu og tveir fullþrúar
frá ýmsum Iöndum sátu þingið.
Löndin öll át.tu þar sinn fulT
trúa, og sat Jón Leifs fundinn fyn
ir hönd íslandscleildar ráðsins,
Á þinginu, scm stóð í heila viku,
voru gerðár ályktanir ög ráðstaf-
anir til að auka tónmenntálíf og
tánmenntaviðskípti landa á inilli. r
’Veigamcstu atriðin, er snería ísr
land, voiu ráðstafajiir.tjl gð. taka
þjóðlpg víðsvegar um. h.eim á
liljóðrita og varðycita þau og út-
breiða, syo og. að gangast fyrir
áskriftasöfnun 1 öllum löndum
að hijómplötum nýms. tóuverka,
sem ekki fást, upptekin og út-
breidd með ö&jum hætti.
Ennfremur var lögðýi.k áherzia
á að Landsþókasafnið á ísiancli
eða annað íslcnzkt bókasafn tœki
þátt í a.lþjóðleg'ri sarnvinhu tón-
1 i starijókasafi) ífc , :
Að iykum fun.dunum, i lýarís
tók Jón Leifs þátt í fundum
„Nprra'na tónskál.daróðsms" pg
noí'ræna >,Steíjasambanclsins“ í
Stokkhólmi ög Heisingíors og er
nú nýköminn t.it íslands. Á fundi
sínum samþykkti Xorraua.. tón
skáldaráðið einróma,;að .styðja á
allan hátt viðgang hins nýja „Al-
þjóðaráðs tónskálda".
n
Bókm „Frumskógar pg ís}
hpf“ eftir Per Höst er ágæÍt
jólaþók, og mætti vel minna á
han.a með úrválsbokúm fyrir
jálin.
Þessi bók h.efen- fengið hina
beztu dórna, enda hyorttveggja,
ágætlega skrifuð -og hinn fróð-
legasta. Þá má ekki gleyma því,
áð ágþðmn áf solu hennar rt-nn-
ur til isiénzka.,s,túdentaheimilis-
'ins 'i Ösio.
MARGJ A SAMA STAC
LAUCAVEC 10 - AIMI 33«
isieiiiirnm
hlaut bæði
Pulitzer- og
Nóbelsverðlaunin
fyrir þessa
ógleymanlegu
sögu.
Verð kr. 58,00
í bandi.
Komin i
bokaverzfanir
nda flugvéliit

íslenzka unglingasagan
Ármann Kr. Einarson
.bi'r^a-þáti Ijjfcntu verðlaun sem
'rithöiinátir,’'getm' íengið, þau, aS almenmngur
keypti:hvert' einasta eintak af
■ ungKRgac&giiþfcaiis Íát
51
Týnda flugvélin
segir m. a; frá'þ'ví, begar Árni I fclraunkQ.ti
fann' týnia- brezka fl?igvél á Vatnajökli.
1. Syarti-Pctur.
2. Súnbi gamii segir frá. fi i
3. Veiðiþjófami,r,:
4. Fangiim í kofajuun.
5. Sá iilau- hc/.t sem síðast hlær. ,
6. í eftirleit.
7. Týnda flugvélin.
8. Hættulegt ævintýri.
9. Björgun úr gjánni.
10. Ilvað var í kassanum?
11. Itúna k^mur heim.
12. Óvænt jólagjöf.
. -■ ,;S .. ■■'i.i .ylt,.;;
'nss&mar
Síofitsett 1897