Vísir - 01.06.1955, Blaðsíða 10

fco
vlsm
Miðvikudaginn 1, júní 1955.
Emile Zola:
ÓVÆTTURIN.
EMPIRE
STRAUVÉLAR 1
28
sína auðæfum eða réttum samböndum, og voru ekki eins og '
hann neyddir til að strita og biðja menn um að hækka þá í
tign, af því að hann hafði engan bakhjarl eins og de Lachesnaye.
Hann fann til nokkurrar ánægju af að vekja athygli á því
algera valdi, sem hann hafði í þessum húsakynnum, valdinu
til að láta taka menn fasta hiklaust og breyta vitni í fanga,
hvenær sem honum bauð svo við að horfa.
—• Madame, sagði hann, — þér verðið að fyrirgefa mér
iyrir að gera yður ónæði aftur út af þessu hryggilega máli.
En ég veit, að þér hafið alveg eins mikinn áhuga og ég fyrir
því að finna hinn seka í málinu og sjá til þess, að hann fái
makleg málagjöld.
Að svo mæltu gaf hann skrifara sínum, ungum manni,
stórum og beinaberum, merki og yfirheyrslan hófst opinberlega.
Jafnskjótt og fyrstu spurningarrtar voru lagðar fyrir frú
de Lachesnaye, gerði maður hennar, sem hafði tekið sér sæti,
án bess að hafa verið boðið það, tilraun til að svara fyrir hana.
C& „.u.ám saman leysti hann frá uppsprettulindum óánægju
Æinnar yfir því, hvernig tengafaðir hans hafði ráðstafað eign-
um sínum. Hvernig gat nokkur maður hegðað sér þannig?
Gjafir til óviðkomandi fólks og stofnana voru svo margar og
stórar, að þær gleyptu næstum helming auðs gamla mannsins,
sem hefði numið þrem milljónum og sjö hundruð þúsund frönk-
um! Hann arfleiddi ýmislegt 'fólk, sem enginn hafði heyrt nefnt,
konur úr öllum stéttum, þar á meðal blómasölustúlku, sem hafði
blómasöluturn sinn úti fyrir húsi hans við Rocher-götu! De
' Lachesnaye skýrði frá því, að jafnskjótt og morðmálið hefði
verið upplýst, mundi hann höfða mál til að ógilda erfðaskrána.
Meðan hann skýrði frá þessum gegnum samanbitnar tennur,
kom hann einmitt upp um það, sem hann var í raun og veru,
smáborgari, sem var sólgin í völd. Monsieur Denizet leit á hann
undan þungum augnalokum, og munnsvipur hans lýsti í senn
fyrirlitningu og öfund. Þessi ágjarni vesalingur var ekki ánægð-
ur ineð tvær milljónir franka, og þó mundi hann bráðlega
kominn í mikla tignarstöðu meðal dómara vegna auðæfa sinna.
— Ef yður er sama, þótt ég bendi yður á það, vil ég aðeins
segja yður, að ég held, að yður skjátlist, sagði hann eftir nokkra
þögn. — Það er ekki hægt að ógilda erfðaskrána nema meira
en helmingur eignanna eigi að fara út fyrir fjölskylduna. Og
þannig stendur ekki á að þessu sinni. Síðan’sneri hann sér að
ritara sínum og mælti: — Laurent, ég vona, að þér skrifið
þetta ekki allt?
Skrifarinn hristi höfuðið og brosti, eins og hann skildi de
Lachesnaye ósköp vel. En monsieur de Lachesnaye lét þetta ekki
á sig fá, því að hann færðist allur í aukana og mælti:
— Það kemur vafalaust engum til hugar, að ég hugsi mér
að láta Roubaud-hjónin fá La Croix-de-Maufras! Það er
hneyksli að g'efa garðyrkjumannsdóttur slíka gjöf. Hvaða rétt
hefur hún til að eignast húsið? Og ef það kemur á daginn, að
hún og maður hennar sé eitthvað viðriðin morðið....
— Hqldið þér kannske, að þau ,sé það?
— Nú, ef þau haía vitað, i hverju arfleiðsluskráin var fólgin,
þá liggúr í augum uppi, að það er þeim mjög í hag að koma
3 geriir
Verð írá kr. 1770,00
Fást gegn afborgunar-
skilmálum.
VÉLA-OG RAFTÆKJAVERZLUNiN h.f.
Bankastræti 10. — Sími 2852.
Á kvöldvðkunni.
Unga, nýgifta húsmóðirin
lagði fat með steiktri aligæs á
borðið.
„Þetta er fyrsta gæsin, sem
ég hef steikt, elskan mín,“ sagði
hún.
„Fyrirtak, hjartað mitt! Og
hvað þér hefur tekizt aðdáan-
lega að fylla hana.“
„Fylla hana? Hvað áttu við?
Þessi var ekki hol að innan,
væni minn!“

Æ twímtnm
Laghentur maður oskast við iðnað. Logsuðukunnátta
æskileg.
Vélsmiðjan li.f.
Borgartúni 7.
Vinsælasta hræriválin er
MIXMASTER
Ver«k kr.
Fæst gegn afbo^gimarskllmálum.
YÉLA-OC RAFTÆKJAVERZLUNIN h.f.
Banka“:træti lö. — Sími 28^2.
£ /?. SuwoughA
- TARZAN
Pat og Mike sátu að snæð-
ingi. Fyrir þá var lagt fat með
tveimur fiskstykkjum. Pat tók
stærra stykkið.
„Ekki vantar þig kurteisina,
eða hitt þó heldur. Ef ég hefði
verið fyrri til, þá hefði ég tekið
minna stykkið."
„Af hverju ertu að kvarta,
rnaður?" sagði Pat. „Þú fékkst
það.“
9
Margt einkenilegt getur kom-
ið fyrir i stórborgunum. Og í
Chicago kom það í Ijós nýlega,
að Anna Cox, sem er 14 ára,
hafði í 7 ár ekki átt annað
heimili en næturvagna borgar-
innar. Þegar húsaleiga stór-
hækkaði tók hún upp á því að
aka með næturvögnunum.
„Sporvagnarnir eru miklu
skemmtilegri en svefnher-
bergi,“ sagði hún, „og þeir eru
miklu ódýrari.“
Hún geymdi föt sín í fata-
^geymslu hjá lokastöð sporvagn-
■ anna, þvoði sér og' bjó sig (ó-
keypis) í snyrtiherbergjum,
lifði .á ávöxtum og grænmeti og
borgaði 7 dali vikulega í far-
gjöld.
! „Eg sef miklu betur í spor-
vagni en i rúmi. Þeir rugga svo-
litið, mér þykir það þægilegt
og það svæfir mig bókstaflega,“
segir hún.
9
Liðþjálfinn var öskureiður
og sagði þrumandi röddu við
1 nýlioann:
|| „Ert það þú, þrællinn, sem
' kvartar undan því, að sandur
1 sé í matnum!“
ji „Já, það er eg, herra lið-
■ þjálfi,“ sagði nýliðinn hvergi
■ hræddur.
<! „Heldur þú, spjátrungurinn,
I
■ að þú hafir gerzt hermaður tiL
■ þess að verja föðurland þitt eða
! til þess að lifa í vellystingum
I praktuglega?“
>| „Þér verðið að afsaka mig,
> herra liðþjálfi. Eg er fús á að
! verja föðurland mitt, en eg vii
ekki eta það!“
1827
Tarzan hafði feörið' að landi á
ókunnri strönd, og var nú að safna
Jcröftum eftir volkið.
Ekki var hann ánægður með hlut-
skipti sitt, og hann fann á sér, að
liættur voru í nánd.
En ekki dirgði .að horfa í þaö. Hann
ýtti frá sér áhyggjum og tók að svip-
ast um eftir mat.
Ekki leið á löngu þar til hann rakst
. á dádýr i skógarr j.óðri einu.