Vísir - 17.10.1955, Blaðsíða 3

Mánudaginn 17. október 1955.
VlSIR
sr
Feraandel fjölhæfasti skop-
leikari nú á dögum.
150. mpd hans sýnd um
Méðal nýrra mynda, sem nú
©r skrífað um í kvikmynda-
ítímarit, er 150. kvikmynd
Sranska kvikmyndaleikarans
Fernandels.
Þótt Fernandel sé mjög
'kunnur um alla Evrópu og njóti
mikilla vinsælda hefur hann
verið lítt kunnur í Bandaríkj-
imum til þessa, en nú verður
jþar nokkur breyting á, því að
jþessa seinustu mynd, sem hann
leikur aðalhlutverkið í, á að
sýna í 33 borgum Bandaríkj-
ana“ á íslenzku. Hann leikur
myndin „The sheep has five
legs" (kindin hefur fimm fæt-
ur), en mætti nefna „Fimmbur-
;anna“ á íslenzku. Hann leikur
ísem sé fimm bræður (fimm-
foura) í myndinni. Sagan hefst
í frönsku þorpi fyrir 39 árum,
jþar sem maður að nafni Saint-
Forget, er þráði heitt að eign-
ast dóttur, verður fyrrir þeim
vonbrigðum, að kona hans elur
honum fimmbura, allt drengi, í |
stað dóttur. Og hefst sagan á
jþvi, að nefnd er skipuð til þess
;að ná fimmburabræðrunum
saman til mikillar hátíðar á 40
ára afmæli þeirra. — Gamla
Saint-Forget er ekki um þetta.
Hann vildi helzt gleyma strák-
iunum með öllu, enda hafði
hann lítið af þeim að segja, því
að þeir voru teknir frá honum
á bamsaldri og aldir upp á rik-
isins kostnað, og það sem ven-a
var, uppeldi þeirra hafði mis-
tekist — að áliti gamla manns-
Ins. „Þegar móðir þeirra var
.grafinn,'1 sagði hann þrumu-
reiður, „voru þeir með hanzka!“
Einn bræðranna er eigandi
frægrar snyrtistofu í París —
■annar þvær glugga og „slær“
ibróður sinn snyrtistofueigand-
;ann, sá þriðji er skipstjóri, sá
fjórði skeggjaður blaðamaður,
.'sem skrifar ráðleggingar í blað-
ið til þeirra, sem hafa orðið
fyrir vonbrigðum í ástum, og
notar nafnið „Nikka frænka“,
en sá fimmti er prestur, sem
hefur orðið að athlægi í sókn-
ínni, — sökum þess hversu lík-
'or hann er klerkinu Dosi
Camillo. — Times segir um leik
k/ikmpdaberserkur
fær skiinað.
Sterling Hayden heitir
þriggja álna kvikmyndaber-
serkur í Hollywood.
Hann er 39 ára gamall og
hefur getið sér allmikla frægð
Tyrir karlmannleg hlutverk hin
síðari ár.
Sterling hefur nú sótt um
skilnað frá konu sinni, Betty,
sem er 33ja ára. Ástæðuna fyrir
skilnaðinum segir berserkurinn
vera þá, að kona sín hafi „reynt
að stjórna sér algerlega, segja
fyrir um það, hverja vini hann
mætti umgangast, og hafa hönd
í bagga með öllu lífi mínu, bæði
á sviði viðskipta og á annan
hátt. Eg missti vini mína. Eg
var einangraður, og eg gerðist
svo taugaóstyrkur, að eg gat
ekki unnið.“
Þetta taldi dómarinn nægar
ástæður, og fékk Sterling
skilnaðinn á þessum grundvelli.
Ýmsum þykir Betty vera all-
röskur kvenmaður, enda þótt
maður hennar sé 195 cm. á hæð
og vegi 200 pund, en Betty er
tæplega í meðallagi há.
Þrjár japanskar myndir, er fenga
7 hennsverðlaun.
Macliíko Kyo var stjarnan
í þeini ölkm.
Japanska kvikmyndaleikkon-
an Machiko Kyo hefur á und-
angengnum tima vakið feikna
er ekki ólíklegt, að reyní verði
að fá hana til að leika í kvik-
myndura í Bandaríivjunum, en.
athygli ■' kvikmyndaheiminum, j hún er enn samningsbundin við
fyrir leik sinn í verðlauna- jDaiei.
myndunum „Rashomon“, „Ug-
etsu“ og „Gate of Hell“ (Hlið
Heljar).
Þessar kvikmyndir hafa verið
verið sýndar við mikla aðsókn
í 30 löndum heims, og var ein
þeirra sýnd hér (Rashomon, í
Gamla Bíó).
Ungfrú Kyo hefur leikið und-
ir stjórn Masaichi Nagata, leik-
stjóra Daiei kvikmyndaversins,
Blóm á gröf
Valentinos.
Enda hótt liðin séu 29 ár
síðan Rudolf Valentino kvilt-
myndaleikari dó, safnast enn.
saman múgur og margmenni að
gröf hans í Hollywood á dánar-
en kvikmyndir, sem þaðan hafa j dægri hans.
Valentino dó 23. ágúst 1926,
Fernandel í myn.dinni, ■f') hann
sanni, að hann sé einn fjölhæf-
asti skopleikari muírnans.
sent
Motta Lisa
955"
n
Fyrir nokkru hófu 26 mál-
ura.r í Milano að mála mynd af
Gínu Lpllobrigida.
Tilefnið var það, að gera á
málverk af Gínu, sem á að
varðveita mynd hennar um
-aldui’ og ævi sem „Mona Lisa
1955 “
Fyrsta daginn sat Gína fyrir
í tvær stundir, en fimm málar-
ar, fyrsti hópurinn, máluðu allt
hvað'. af tók. Gína reyndi að
setjá ur-n bros. swi líkjast átti
Faul Douglas fékk
stúlkunnar.
Paul Douglas leikari var
gestur Humphrey Bogarts á
skemmtisnekkju hans.
Þar varð hann svo ástfanginn
af Jan Sterling leikkonu, að
hann bað hennar á stundinni, og
hún sagði já. Þau fóru til Bog-
arts til þess að segja honum tíð-
indin. Bogart urraði: „Nú, og
hvað svo? Til hvers eruð þið að
rekja raunir ykkar við mig?“
hinu dulræða brosi á málverki
Leonardo da Vincis. |
Hún var klædd gulum ullar- [
kjól, sem náði upp í hálsinn,
en málaramir rejmdu að ná
sem mestu af sköpunarlagi
hennar á myndina, enda þótt
Leonardo hafi lítt fengizt við
það á sínum tíma.
Síðar sama dag kom næsti
hópur málara, og í ráði var, að
Gína héldi þessu áfram út vik- !
una til þess, að hinir 26 lista-1
mprn mééttu revna listir sínar.
komið undangangin 4 ár eru í
fremstu röð kvikmynda heims
á þessum tíma, frá listrænu
sjónarmiði skoðað a.m.k., segir
í kunnu bandarísku vikuriti.
Japanar hafa horfið frá því að
líkja eftir vestrænum kvik-
myndum og taka nú efni til
meðferðar úr sögu Japan, þjóð-
sögum og ævintýrum, með þeim
árangri, að 3 ofannefndar
myndir fengu 7 heimsverðlaun.
Framleiðsla Rashomon kostaði
250 þús. dollara, en tekjumar
af henni hafa orðið 700 þús. d.
En hin litauðuga mynd „Hlið
Heljar“ hefur fært framleið-
endunum 1.1 millj. dollara í
tekjur — og er fyrst japanska
kvikmyndin, sem kemst yfir
slíkt milljónar mark. — Ungfrú
Kyo byrjaðí að leika og dansa
14 ára. Hún kom fyrir nokkru
til New York og Hollywood, og
og var gífurlegum fjölda
kvenna harmdauði. Síðan hefur
Móses, Lindbergh
og Jimmy Walker.
Kvikmyndaverin í Holly-
wood hafa Jöngum gert sér
ljóst, að „sögulegar" myudir
eiga miklum vinsældum að
fagna.
Um þessar mundir eru um 40
slíkar myndir í smíðum, og
kennir þar ýniissa grasa. M. a.
kemur Móses gamli þar fyrir,
Van Gogh, Charles Lindbergh,
Omar Khayyam og Jimmy Wal-
ker, fyrrum borgarstjóri í New
ár hvert farið fram minningar-
athöfn við gröf hans, sem sér-
stakt Valentino-félag stendur
að.
Það hefur jafnan vakið
athygli, að svartklædd kona
hefur komið að gröfinni á
hverju ári, sem stundum bað
þar, stundum leið yfir hana. —
Jafnframt dreifði hún rauðum
rósum.
Var ýmsum getum leitt að
því, hver þessi dularfulla kona
væri. í ár kom þessi kona ekki
í fyrsta sinn, en það þykir þó
upplýst hver hún var. Þetta
var fiðluleikari, sem heitir hinu
óvenjulega nafni Ditra Flame.
Nú hefur hún hafið trúboðs-
starf og hætt að dreifa blómum
við vröf Valentinos.
York.
V,«,v,■^vvvvu,u,^/,u,wvu■u,vvw,,w,vw,,yvwvvvvvvv^J^ftJvv^n^v■J,
fFs'œwg réttwrfglöp*.
Tíu mínútur — áratuga harmleíkur.
Mál, sem hvíldi eius og mara
á Bretum í nær tvo áratugi.
r Arthus Conan Doyle, skapara
Sherlocks Holmes.
„Aldrei hafði slík þögn
ríkt í neðri málstofunni. i
Þingmennirnir voru eins ogi
ringlaðir1*. Þánnig lýstu vitni j
umræðum, sem áttu sér stað í
hrezka þinginu fyrir
skömmu. Fyrrverandi innan-
ríkisráðherra, Chuter Ede
iýsti yfir, að hann hefði á
sínum tíma neitað náðunar-
beiðni dauðadæmds manns,
sem hann vissi nú, að hefði
ekki drýgt glæpinn, sem
honum var hegnt fyrir. Það
var sem ískaldir fíngur
. strykjust um hjörtu við-j
.sfaddra. í nafni réttlætisins;
hafði saklaus maður veric
,látinn Ijiðá daýða slns hjálp- i ..
arlaus vikum — jafnvel
mánuðum — saman, og nafn
hans dæmt, til eilífrar út-
skúfunar. Hvemig' gátu slík
glöp hent? Ástæðurnar eru
mi.'-rnunandi.
í dag hefst í Vísi frásögn
af rriáli, sem er í tölu fræg-
ustu réttarglapa siðari ára.
Sem betur fer heyra slík mál
til undantekninga. Mál Ósk-
ars Slaters sýnis oss, að það
getur jafnvel hent verði
réttlætisins að síá sjálfá sig
blindu. Þeir háfa fyrir fram-
an sig grunaðan mann, en
þeir vilja, að hann sé sekur.
Við mál þetta er bundið hsafn
heiinsfj^egs .rithöfundaf, sii’
Það er 21. desember 1908,
þrem dögum fyrir aðfanga-
dagskvöld. Turnklukkur Glas-
gowborgar höfðu slegið sjö að
kvöldi. Gasljósin skína dauft
vegna þoku og úða. Á Drottn-
ingarstrætinu er ekki margt um
manninn. Út úr húsinu nr. 15
gengur tvítug stúlka með höf-
uðklút yfir sér. Hún gengur
eftir endilöngu Drottningar-
stræti og sveigir inn á Hálf-
mánastræti. Þetta er þjónustu-
stúlkan Helena Lambie. Hús-
móðir hennar hefur skipað
henni að sækja blöðin. Leiðin
er svo stutt, að stúlkan getur
í mesta lagi orðið 10 minútur
að heiman.
Húsmóðir hennar, fröken
Marion Gilchrist, er 83 ára að
aldri. Hún býr ein með Helenu.
Eftir að komið er inn um jiti-
dyrnar( er upp stiga að fara til
þess að komast í íbúð hennar.
Fyrir dyrunum er tvöfaldur
öryggislás, jafnan læstur. Hin
aldurhnígna fröken Gilchrist
er kviðin og upp á síðkastið
kvíðnari en venjulega. Hún
geymir í íbúð sinni 1000 sterl-
ingsund. Hún hefur samið um
það við nágranna sinn, hljóm-
listarmanninn hr. Adams, að
hann liti til hennar, ef hún berjj
í gólfið. íbúð hennar er næst
fyrir ofan íbúð Adams.
Maðurinn á ganginum.
Þegar fröken Gilchrist gaf
hinni ungu Helenu skipun um
það að sækja kvöldblöðin, sat
hún róleg við borðið í dagstofu
sinni fjTir framan arininn,
Stúlkan gleymir þvi aldrei,
hvernig hún sat, því að það var
í síðasta sinn, sem hún sá hús-
móður sína lifs.
Hr. Adams situr á þessari
stundu við kvöldverðarborðið
ásamt systur sinni. Allt í einu
heyra þau úr íbúðinni yfir sér
þungt fall( og síðan eru slegin
þrjú högg í gólfið. Þau líta
hvort á annað. „Þú verður að
fara og athuga," segir fröken
Adams. Hr. Adams leggur frá
sér hnif og gaffal og’ fer. Hann
er nærsýim og gleymir gleraug-
um sínum. Hann drepur marg-
sinnis á dyr íbúðarinnar. Eng-
inn svarar. Svo virðist sem gas-
ljós logi í svefnherberginu, og
hann heyrir dauf högg, eins og
verið sé að höggva brenni.
Á sama andartaki eru úti-
dyrnar opnaðar. Þar er Helena
Lambie komin aftur með blöð-
in. „Hvað er nú, eg hélt, að þér
væruð inni í íbúðinni,“ mælti
hr. Adanps. Helena, opnar, þau
ganga inn í ganginn, sem lýstur
er af daufuna gáslampa. á