Vísir - 17.02.1956, Blaðsíða 3

<?&tu<iaginíi~17. febrúar 1^56.
vtsra
ii»
Skrifið
koennasiðunni
um áhugamál
yðar. -
atur.
T'veir réttir úr svínakjöti.
2 kg. skinke. (Giidarí hhitinn
er teldnn).
% 1. soðiS vatn.
Salt óg pipar.
Kjötið er lagt í kalt vatn 1
Mst. ÞaB er síðan tekið upp og
þerrað með hreinum lérefts-
Mut. — Síðan er paran á kjöt-
inu rist, þvérsum og langsum,
svo að tiglar myndist. Salti og
pipari er blandað saman og nú-
ið inn í k jötið.
Þessu nœst er kjötinu stung-
ið inn í mjög heitan ofn og er
látið standa þar óhreyft í 20
mín. Þá er hálfum líter af sjóð-
andi vatni hellt yfir og er þ-ví
síðan ausið á steikina á hverj -
um 10 mlnútum nsésta. heilan
Mukkutíma. Þá er steikin látin
eiga sig aftur heiíán klukku-
tíma. Verði .paran þá of dökk
er pappírsblað lagt yfir steik-
ina. Síðasta hálfa klukktímann
á að láta ófnhurðina húsa dá-
lítið frá> ,svo að paran verði
diíkk. .
Sósan.
1 niatsk smjörlíki eða feiti.
1 mstsk. hveití.
1 fuíl teskeið af hféerðu sinn-
epi
% Kter soð.
% öi. rauðvin ef vili. *
Srajörlíki og hveiti er bakað
saman. Sinnepið hefir verið
hrært út í soðið og er því svo
baett í hveitið og smjörl. Þetta
í síðan. að krauma í 10 mínútur.
Þá er % dL af rauðvíni bætt í.
Sumír kjósa heldur rjómafroðu
og er. ögn af henni hrært í sós-
una rétt áður en bera á matinn
fram. Rauðkál og pickles með.
Kartöflur annað hvort hvítar
eða brúnaðar.
Ragout úr svínakjöti.
Svíriakjöt, skorið í litla bita,
1 djúpur diskur.
Dálítið af hökkuðum asíum og
piekles.
2% dl. af brúnni sósu af flesk-
stéikinni.
Hver eru áhupmál unghuga?
Athtigtm saBitslcs hlalls á
þessu atriði.
Sænskt kvennablað jhefrr ný-
lega „tekið til spurninga" hóp
af unglingtim.
Eru það 300 unglingar, sem
blaðið hefir skrifað og eru svör-
:n á þá leið, að 27 af hundraði
hafa ákveðin áhugamál og tóm-
jtundaiðju. Helmingur þeirra
reykir 10 vindlínga á dág. 07%
af stúlkuiuun þykir skegg herfi-
legt, én piltar og stúlkur hafa’
sama smekk ura kvikmyndir.
Nú á tímum er það nokkuð
tíðkað, að beina athyglinni að
unglingum, spyrja um venjur
þeirra, smekk og skoðanir, til
þess að komast að hugsunar-
hætti. þeirra og hvað í þeim
muni búa.
Ein : spumingin var um það,
hvort stúlkan ætti að borga
fyrir sjálfa sig, er hún væri úti
áð skemmta sér méð einhverj-
um félaga sínum. Sögðu allar
já við þvi. Þær gera það líka.
Það viðgéngst ekki lengur, að
pilturinn einn borgi fyrir veit-
ingarnar, en stúlkan horfi út í
1 tesk. af hrærðu sinhepi.
1 matsk. af tómatketchuþ.
Kartöflustappa.
1 egg.
Pipar, salt, brauðmylsna, brætt
smjörlíki.
Sósan er hituð í vatnsbaði-
Kjötið, asíur og pickles er hit-
að með.
. Kjötinu er síðan hellt á bök-
unarfat.
Kartöf lustappan er þeytt
með egginu og þynnt með ofur-
litlu af soði. Salt og pipar látið
í eftir smekk. Kartöflustappan
er breidd ofan á kjötblönduna;
Brauðmylsnu er dreift á og síð-
an vætt með bræddu smjörlíki.
Bakað í 20 mín. við gwian
hita.
Með þessu má hafa súrsætar
blóðrófur eða hvítkál, sem
sneitt hefir verið mjög fínt. Því
á að velta upp úr franskri salat-
sósu.
Frönsk salatsósa: Olía, edik,
sinnep, salt pipar. Hrist saman.
bláirin óg láti sem' ekkert sé
um að vera. Nú er útgjöldum
jafnað niður. Kostnáðurinn
greiddur. af báðum, hvort sem
farið er í kvikmyndahús, í
kaffihús, á dansleik eða annað,
sem til skemmtunar má verða.
Hversu oft í viku farið þið
ungá fólkið út til að fá ykkur
snúning? Flestir fara út að
dansa tvisvar í viku, en til eru
þeir, sem eru fiknari í að dansa.
Næst var spurt um tómstunda-
gaman og vissu 27 af hundráði
vel hivað þau vildu. Stúlkurnar
fengust við litprent á bómullar-
voðir, piltamir smiðuðu út-
varpstæki, léku á hljóðfæri,
fengust við rhyndatökúr og
iþróttir.
HVáð var það, sem ungling-
arnir vildú helzt sjá í kvik-
myndahúsunum ? Stúlkurn'ar
sögðu þegar — ástasögur vilj-
um við sjá. Ekki vildu piltarnir
fúslega viðurkenna, að þeir
kysu helzt þesskonar kvik-
myndir, en þó kpm í ljós, að
smekkur þeirra var samskonar.
Audrey Hepburn og Gregory
Peck voru mjög vinsæl.
Því næst var-spurt um reyk-
ingar. Því nær helmjngur af
þessu unga fólki reykir 10 vindl
injga á dag. 30 af hundraði
minna en 10, en fjórðungurinn
reykir alls eldii.
Þá var spurt um það hvort
unglingarnir tryðu á Guð. Var
því játað af flestum, en 2Ö
af hundraði vissu ekki almenni-
lega hverju svara skyidi.
Síðan var spurt um trúnaðar-
mehn. Áttu unglihgarnir ein-
hvem að sem þau gátu lertað til
ér vanda bar að höndura? Nærri
helmingurinn gat leitað til for-
eldra sinna og bar fullt traust
til þeirra. Svo áð ástandið virð-
ist vera beíra en margir vilja
vera látá.
sé hræðílegt, eru 65 af hundraðf
"áþeirri skóðun,- Blátt er sá Kt-'
ur sem þær kjósa helzt. Ekki
hafa þæ? mikinn áhuga fyrir
matargerð og þegar móðir
þeirra er einhversstaðar úti og
þær verða sjálfar að sjá fyrir
mat, láta þær . nægja eggj-
köku eða eitthvað niðursoðið'.
Margir hafa xmglingamir verið
utarúands og hafa sjálfir kostað
ferðina. Margt af þessu unga
fólki les „allt sem tönn á fest-
ir“. Frá mj-hdáblöðum. og upp í
japönsk ljóð. Aðrir líta ekki í 1
bók. Hafa ekki tima til slíks, -
Stúlkurnar r ségja að skegg að sögri.
Karbvtima en ekki kvenna
«>t’ p4ttðað berga gó'Ífábrciður
r»k.sj8*fju.
Þetta samþykktu konur é al-
þjóðafundi í Skotlandl er kon-
ur frá 47 löndum, komu þar
saman á þing.
Hémmbil 1300 konur voru
á þessu þingi og eru .nú famar
til síns heima. Ræddu þær þar
stöðu eiginmannsins á heimil-
fólk á efth- tímanum í þessíir'
efni. Væri þess óskað þar, að "
hægt , væri að. fá konur frá 1
Norðurlöndum til að kenna
konum: í Júgóslavíu.
■ Allar v»ru þær þó sammála'
um að sjálfsagt væri að karl-
maðurinn. setti, upp eldhús-- :
svuntuna. Stungið var og upp :
yrðu skyldufög í drengjaskól-
um. í .
Samþykkt var og að beiátf
þeirri áskqmn til allra, sem'
áhrif hefði á almenningsálitið^ .
að vinna. að því að hússtörl
yæri í heiðri höfð og ekki fyria
neðan virðingu ungra stúlkná^
11,8 ntiHj. giftra
kvenna í atvínnu.
Skýrslur frá Washington
sýna, að tala giftra kvenna sem
vinna utan heimilis hefur enn
aukist í Bandaríkjunum árið
1955.
Eru þær nú 11,8 milljónir.
Hagstofan segir að fleiri en
600 þúsund hafi bæst við á síð-
ast liðinu ári. Er það talið vera
sökum þess, að konurnar vilja
aðstoða við að yiiina fyrir
fjölskyldunni. Hihs' vegar
inu og eru allar á þvi að bóhd
anum beri að vinna eldhús- á þvi að matreiðslu og húsverki
störfin.. Þær eru staðráðnar í
því .að láta hann: 'setja upp
eldhússyuntuna. Og þær telja
það karlmannsverk að berja
t.eppi og ryksjúga:. - - .
Þetta gerðist á áttjlnda al-
þjóðaþingi kvehha er fjallar
um fjármál heimilanna og hag
þeirra yfirleitt.
Segja skozk dagbiöð i'rá þvi
að konur fr'á Norðurlöndum
hafi verið mjög áhugasamar,
enda telja blöðin, að heimili á
Norðurlöndum : beri ' thikihi
menningu vitni, ‘ ÍSegja: þau og:
áhugi fyrir hagsýnu íheimilis-.
haldi sé þar mikill og almenn-
ur.
. Nefnd frá , Júgóslavíu viður-
kenndi, að í sínu landi yæri
Hann ger&ist
u
Ekkert komx-
ríki þar.
Hjúkrunarsveitir Bandaríkja-
hers voru stofnaðar um alda-
mótin, og í þelm hafa einungis
verið konur —- þar til nú.
Á siðasta ári lauk fyrsti karl-
maðui’inn hjúkrunarprófi hjá
sveitunum og var gerður að
liðsforingja í þeim, eins og
venja er að prófi loknu. Heitir
hann Edward Lyon, og hafði
hann upphaflega. langað til a5
verða læknir, en er hann varð
að annast móður sína, sem var
ekkja, varð hann að hætta við
Konur eru mikhi fleiri
Osló en karlar.
Þær eru 40 þúsund fram þær fyrii’ætlanir, en. fór hins-
ýfir tölu karla. Ekki vilja þó vegar í hjúkrunarkvennáskóla.
segja skýrslur, að ógiftum kon-I karlar þar við það kannast að í hjúkrunarsveitum Banda-
um hafi fækkað í atvinnugrein-
unum. Er talið að það sýni,'áð
fléifi kónur einhleýpár gá.ngi í
skóla.
þar sé neitt kvenna ,,regimenti“,
síður en svo. Norskir karlmenn
láta ekki mokka sig. Þeir eru
enn víHnear að eðlisfari.
ríkjahers eru 3600 útlærðar
konur; auk Lyons. Þess má geta
til viðbótar, að hann er 195 sm.
á hæð.
. ■/WWWWVWWWVVWWVVWWWVWWiWyVWVWWWWýWWVVWWWWVVWJVWWtf
Því var spáð, að R-101 færist!
Og reynt að liindra ferðina.
Eííir Kub) Miller.
Niðurlag.
einr.ig Thomson lávarður æt.1-
uðu að fara með loftskipinu í
fyrstu ferð þess til Indlands.
Thomson lávarður hafði líka
verið vin,ur Max. Eg beið með
óþolinmæði eftir næsta skeyti
mamnsins míns.
Það kom líka strax um
kvöldið.
„Elskan mín, þú verður að
aftra þessu loftskipi frá að fara.
Ef Sefton vill ekki sinna þessu,
þá settu þig í samband við
hærri valdamemi. Segðu þeim,
að það sé galli á hyggingu loft-
skipsins. Ef þeir láta skipið
fara, munu allir um borð .far-
ast.“
Eins og skiljanlegt er, varð
mér ákaflega órótt yfir þessu
öllu. Eg hugsaði mér, að eg
skyldi aftur reyna að telja Sef-
ton hughvarf, áður en eg tæki
til róttækari ráðstafana. En
mér leizt ekki á aðstöðu mína
gagnvart embættismönnum og
allri skriffinsku — sérstaklega
með tilliti til þess, hvernig mál-
ið var vaxið! Tíminn var aðal-
atriðið — og hann var að renna
úr greipum mér. Eg var alveg í
öngum mínum. Eg fór aftur til
Seftons, sagði honum frá síðasta
skeytmu og grátbændi hann að
sinna þessu.
I þetta sinn skellihló Sefton.
„Kæra Ruby mín, þetta er að
verða hlægilegt,“ sagði hann.
„Þú ert ekki ein um þetta! Eg
hefi núna fengið bréf frá frú
frú Hinchcliffe — þú manst ef
til vill eftir að maður hennar
fórst méð Elsie Mackay. Að því
er virðist, hefir Hinchcliffe
fært konu sinni samskonar
skeyti!“
Þessi frétt vakti dálitla von
hjá mér. „Þetta hlýtur vissu-
lega að sannfæra þig,“ sagði eg.
En Sefton hristi höfuðið og
brosti.
„Mér þykir fyrir þessu, góða
mín, en eg get með engu móti
tekið þetta alvarlega. Ef eg
færi og minntist á þetta meðal
ábyrgra manna, myndu þeir
halda að eg væri að verða tauga
veiklaður aumingi, ef ekki
verra!" Hann brosti aftur.
Eg vil geta þess hér, að eg
hafði aldrei hitt eða haft neitt
samband við frú Hinchcliffe.
Eg hafði auðvitað lesið um
hvarf manns hennar ásamt
„Poppy“ Mackay (dóttur
Inchcapes lávarðs) á flugi
þeirra yfir Atlantshafið. Fréttin
vakti mikla eftirtekt á ,-sínum
tíma.
Eg hitti oft „Poppy“ í veizl-
um, áður en þetta varð- Hún
vai’ hugrökk stúlka, alveg brjál
uð í flug, og' ákveðin í að setja
met. Hún sagði alltaf, að hún
vissi það fyrir, að hún mundi
deyja ung og óskaði, að það ýrði
þá á flugi.
Þrátt fyrir hið gamansama
og örugga viðhorf Seftons, sneri
eg heim aftur full óróleika og
örvæntingar yfir síðasta skeyti
manns mins. Það var aðeins eitt
eftir, sem eg gat gert — og
skylda mín að gera það. Eg sett-
ist niður og skrifaði til æðri
staða.
, Eg fékk viðurkenningu fyrir
móttöku bréfsins — og þár með.
búið'!
Eg ímynda mér, að aðvöruii
minni hafi verið fleygt í bréfa
körfuna, og viðkomandi hugsað
eitthvað sem svo: „Ekki dámar
mér! Enn einn vitfirringúrinn!“
Eg' frétti seinna, að frú'
Hinchciiffe hafði skrifað sama
manni í líkum tón og' eg býst
við, að bréf hennar hafi fengið
sömu móttökur og mitt..
Eftir því sem nær dró hinum
áætlaða flugdegi, urðu skeyti
Max æstari.
„Stöðvaðu það! Stöðvaðu það!