Vísir - 11.02.1957, Blaðsíða 9

Mánudaginn 11. febrúar 1957
VÍSIP
A&eins 6 mán.—
Frh. af 4. s.
íasteignasölufélag í Exet-
er, fóru með John Conant til
þess að skoða fallegt, lítið grá-
steinshús utan við Dartmoor.
Það stóð á eyðilegum stað og
einmanalegum, en útsýni
þaðan yfir móana og út á sjó
var dýrleg. Conant bauð strax í
eignina, og var boði hans tekið
sama dag. Hann vildi láta allt
gjaldið til fasteignasölufél. —
þó að Merryweather mótmælti
— og húsið átti að vera laust
eftir 3 vikur.
Þegar John Conant var kom-
inn aftur til Lundúna var hann
beilan morgun i bókasafni hins
konunglega læknafélags, og
feitaði þar uppi nöfn og verk
um réttarfarslega læknisfræði.
Þessi verk bað hann bóksala sinn
um að senda sér og átti að senda
þau í farangursgeymsluna íyrir
eftirskilda muni, við Paddington-
stöðina. En seðilinn, skilríkið
fyrir bögglinum, átti að senda
Merryweather. Næst keypti
hann sér járnskáp, sem átti að
vera öruggur gegn innbrotum.
Hann var sendur í skrifstofu
Merryweathers og var þar fyrir.
Svo voru ýmsir hlutir frá meðala
birgðabúð í Wigmore str. Síðast
af öllu var undarlegur hlutur,
pakkaður í miklar tréumbúðir
Qg stóð á „Vél — farið varlega
með“. Þetta var lika sent i skrif-
stofu Merryweathers og þar lá
við að ekkert væri hægt að vinna
íyrir þvi, því að það stóð fyrir
öllu við innganginn, „Gerið við
það, sem þér viljið," svaraði
Conant mótmælum Merry weath
ers. En komið þvi fyrir einhvers-
staðar, þar sem ég er ekki bendl-
aður við það. Ég sendi svo vagn
eftir því, áður en langt um
'Jíður.“
9. janúar 1946 hélt Conant dá-
lítið boð í grásteinshúsinu við
Darlmoor. Hann sat sjálfur við
annanborðsendann.Til hægrivið
hann sat dr. Menzies, sem hafði
verið læknir hans síðastliðin 20
ár. Til vinstri við hann sat hr.
Merryweather, sem virtist liða
311a, af þvi ao hann skildi ekki
vel það sem fram fór. Tveir
aðrir gestir voru þarna.Voru það
þau Mabel ,dótturdóttir Conants
og maður hennar Bill Simmons.
Maturinn var ágætur. Hann
hófst á ostrum, sem skolað var
niður með góðu Chablis. Næst
var steiktur hryggur og með
honum rautt burgundarvín. Síð-
ast var ávaxtasalat nýtt, með
rjómafroðu.
Þegar að því hafði verið gætt,
að vinnufólkið lægi ekki á hleri
við dyrnar, hóf Conant máls til
þess að létta svolítið forvitni
fólksins, sem var sannast að
segja orðin nokkuð mikil.
,,Eg er nú orðinn 70 ára og
rúmlega þó,“ mælti hann. „Og
53 af þessum árum hefi ég unnið
mikið. Yfirleitt hefi ég verið
heiðarlegur maður, þó að ég
kannist við að það heíir borið
við, að ég hafi ekki alltaf verið
það. Á þessum starfsárum min-
um hefi ég eignast mikinn auð.
Merryweather álítur að ef ég
dæi í dag, myndi erfðafjárskatt-
urinn af eignum minum vera um
milljón pund, hérumbil. Og þetta
gerit, takið efitr því, þrátt fyrir
það, að ég hefi síðan árið 1939
greitt 39 fertugustu af eignum
fnínum í tekjuskatt.
■ c. Framh.
Mðjar af páfaættum
flæktir í
*
Ufbreidd eit&Eirlyfjanautn meðal
glaumbæjarðýðs66 Romaborgar
eitur \j f j asstál.
99
Fréttaritari, sem hefur verið við rcttarhöld í Róm út af
eiturlyfjamáli, sem þar er í rannsókn símar: Menn gætu ímyndað
sér, að á himnum uppi hristi a. m. k. þrír páfar höfuð sín, er
þeir líta til jarðar, á aðalfangelsið í Rómahorg, sem ber hið
háleita nafn Regina Coeli, — þ. e. „Himnadrottningin“ en meðal
þeirra, sem þar dúsa vegna áður nefnds máls, eru tveir niðjar
þeirra, Pipnatelli prins og Della Rovere hertogi.
Ennfremur
inn:
segir fréttaritar-
Ólögleg verzlun með nautna-
lyf á sér að sjálfsögðu stað víða
úti um heim og notendur kok-
ains og annara eiturlyfja fyrir-
finnast í öllum stórborgum
heims. Og það er engin furða,
þótt í Rómaborg, með sínar
tvær milljónir íbúa_ sé slika
menn að finna, en auðvitað lifir
langsamlega mestur hluti borg-
arinnar heiðarlegu og skikk-
anlegu lifi. Það er þá líka helzt
meðal þgirra, sem lifa glaum-
lífi, sem nautnin er almennust
og oft er það fólk, sem liðið
hefur skipsbrot á einn eða ann-
an hátt í lífinu, kannske menn
af gömlum aðalsættum, sem enn
hafa ekki áttað sig á breyttum
tímum, og lifa ,,hátt“, með ein-
hverjum ráðum, meira og
minna misheppnaðar kvik-
myndastjörnur. slangur af lista-
mönnum og fólki, sem hefir
fjármuni til að sólunda, í
stuttu máli hið svo nefnda
vert að hafa í huga að þegar
slík mál sem þessi gerast í
Rómaborg. „borginni eilífu“,
heilagri borg í augum milljóna
manna, vekur það meiri athygli
en ef svipaður atburður hefði
gerst í hinni miklu gleðiborg
við Signu, eða í New York. Og
málið hefur líka orðið flækt
stjórnmálaþráðum — eða a. m.
k. stjórnmálalegum áróðurs-
þráðum, sem ekki hafa gert
það auðleystara.
Kommúnistar reyndu
að mata krókinn.
Kommúnistar voru ekki
seinir á sér að reyna að nota
hneykslismálið sér til fram-
dráttar. Þarna geta menn séð,
sögðu kommiúnistablöðin,
hvernig aðals. og auðvalds-
stéttirnar haga
að öll högg kommúnista í þess-
um slag hafi reynst vindhögg.
Það voru líka sannast að segja
ekki mikil skilyrði fyrir hendi
til þess að mata krókinn með
árásum á ítalska aðalinn, því
að áhrifa hans gætir orðið mjög
lítið, og fáir menn af itölskum
aðalsættum eru nú áhrifamenn
á sviði bókmennta, lista og
stjórnmála Ítalíu. Það má telja
á fingrum sér til dæmis þá ít-
alska stjórnmálamenn, sem eru
prinsar. greifar og barónar —
allt slíkt tilheyrir í rauninni
liðnum tíma. Hinsvegar rekst
maður oft á menn af aðalsætt-
um á ýmsum sviðum, í iðnaði
og á kaupsýslusviðinu. Þegar
eg fyrir nokkrum árum ætlaði
að kaupa bandarískan bíl í Róm
og þurfti að ræða við umboðs-
mann General Motors, kom í
ljós að umboðsmaðurinn var
prins af hinni sögufrægu Borg-
heseættinni, en Paulus V páfi
(1605—21) var fulltrúi herinar
á páfastóli.
Max Múgnani,
Max Mugnani er af kunnri
aðalsætt, 59 ára, og „gamall
kunningi lögreglunnar“, því að
sér. Hjá þeim ; hann hefur fengist mikið við
væri allt rotið. og það var ekki |kokainsmygl og sölu, og setið
farið dult með, að í málið væru ^ ini sem kallað er. og lögreglan
flæktir menn af ættum, sem á- : stöðugt haft augastað á honum.
vallt hefðu staðið í nánum|Við húsrannsókn hjá honum
tengslum við páfastólinn. komst lögreglan yfir gögn, sem
stóran kokainskammt hjá
Mugnani, að hann vaknaði ekki
af . kokaindraumnum í eimi
glæstasta gsitihúsi Rómabojp>Jr
fyrr en seint og um síðii-MÉi
Mussolini stikaði um sír* í
Palazzo Venezia og vissi ekki
sitt rjúkandi ráð. Og þegar loks
Matsuoka kom var hann svo
illa „fyrir kallaður". að heim-
sóknin var algerlega misheppn-
uð.
„Neðanjarðar hertogi“.
Hertoga að nafni AugUsío ■
Torlonia hefur lögreglunni ékki
enn tekist að finna. Hann héfst:
við „neðan jarðar“ — ætt hads
getur ekki státað af eins larigri
sögu og sumir hinna, en húhrir
líka ein ríkasta ætt landáíhs.
Torlonia hertogi eða prins, riifts
og hann líka er titlaður, gekk.
’eitt sinn að eiga kvikmyndadfe-
ina Mariu Michi, sem lék i mviid
.Rosselinis um Rómaborg — og
,hún lék þar hlutverk eitur-
lyfjaneytanda.
Kvikmyndaleikari að nafni
Carlo Croccolo. scm var erlend-
is, kom nýlega heim, og var
þegar tekinn og fékk húsna^ði
í „Himnadrottningunni“. Meðal
hinna handteknu eru fjórir
læknar sem hafa verið helzt til
greiðugir með lyfseðlaúthlutun
til þeirra, sem sólgnir eru- í
hvíta duftið. - j
Bezta veiði
fékk lögreglan í morgunsári-
ið dag nokkufn í „Victors Bgrf,
.sem er næturgildaskáli, seni:títt
er farið með erlenda ferðamenh
j í, til þess að kynna þeim næturi-
líf Rómaborgar. Farúk fyrrver-
r
gestur, en í þetta skipti ba(r
,smart set“, nútíma stórborgar, ^L’Osservatore Romano, mál- jkom séf vel fyrir hana að fá, j svo við, að hann kom þangafeí
ii-u: kah „s íarrL
’„glaumbEéjarlýður“ — sem lög-
reglan veitir sérstaka athygli,
| þegar reynt er að hafa hendur i
Ihári þeirra, sem eiturlyfja
neyta eða verzla með.
Nýlega kom upp nýtt eitur-
lyfjamál í „borginni eilífu.“
Margt hefur orðið til þess,
að það hefur vakið fádæma at-
hygli og að um það eru birtar
fregnir í heimsblöðunum. Við
málið eru bendlaðir, að ekki sé
meira sagt, menn af gömlum,
göfugum ættum. Hér er einnig
gagn páfastólsins , hóf þegar jþví að frélsisárin seinustu hefuri.'fkki'. En jafnvel þótt að lög
Ja-eglan hefði komið þarna hef'ði
gagnárás í þessari styrjöld, —
harmaði, að menn af góðum og
göfugum ættum skyldu hafa
lent í þessu, en „svartir sauðir“
væru í öllum ættum og stétt-
um og flokkum — og ekki væru
þeir færri svörtu sauðirnir í
flokki Togliattis, kommúnista-
flokkinum.
hanri nötað til þess að birgja
unga ménn og jafnvel drengi
að kökaini. M. a. fanst vasabók
með nöfnum og leiddi það til
þess, að átta menn fengi hæli x'
„Himnadrottningunni“. þeirra
meðal Pignatelli og Rovere, sem
fyrr voru nefndir. — Mugnani
hefur áður komið við sögu og
það oft, m, a. a dögum Musso^
Vindhögg. línis. er japanski utam'ikisráð-
Og það er engum vafa undir- herrann Matsuoka kom í opin-
orpið, að almennt er litið svo á, bsra heimsókn. og fékk svo
. honum verið óhaétt. því hanj
drekkur aldréi nema appelsím
safa. _____ j.
Jóhann Rönning h.f.
Raflagnir og víðgerðir á
öllum heimilistækjum. —
Fljót og vönduð vinna.
Sími 4320.
Jóhann Rönning h.f.
Ævintvr H. C- Andersen *
Ferðafélagarnir.
Nr. 4.
Jóhannes var nú kominn
út úr skóginum. Þá heyrði
hann hrópaS til sín sterkri
röddu: „Halló! félagi,
hvert á aS halda?“ „Ot í
heiminn,“ sagSi Jóhannes.
„Eg er líka á leiS út í heim-
inn,“ sagði ókunni maSur-
inn. „Eigum viS ekki aS
verSa samférSa?“ —
„Kannske það,“ sagSi Jó-J
hannes og svo urSu þeir,
samferSa. Sólm var kom-
in hátt á loft, þegar þeir
settust undir tré til að fá
sér aS borSa. Þá kom til •
þeirra gömul kona meS:
knippi af hrís. Þegar húnj
var rétt komin til þeirra
datt hún og hljóSaSi hátt,
því hún hafSi fótbrotnaS.
Ökunni maSurinn tók krús
meS smyrsh upp úr poka
sínum. Smyrslið var svo
gott, aS þaS læknaSi gömlu
konuna samstundis, þess
vegna fór hann fram á þaS
aS hún í staSinn gæfi hon-
um eldiviSinn, sem hún bar
í svuntunni. ÞaS er vel
borgaS,“ sagði gamla kon-
an og kinkaSi svo undar-
lega kolli. Og strax eftir aS
hún hafSi gefiS honum
eldiviSinn bar hann smyrsl-
iS á fót konunnar, stóð hún
upp og gekk burtu hraSan
skrefum, en hún hafði
komið. Þetta var meSal
sel dugSi. „HvaS ætlar þú
aS gera viS hrísiS?“ spurSi
Jóhannes ferðafélaga sinn-
„Þetta eru þrír fallegir
hrísvendir," sagSi hann.
„ÞaS var einmitt, þaS sem
mig vantaSi, ‘ sagSi hann,
„því ég er skrítinn ná-
ungi.“