Vísir - 18.03.1957, Síða 9

Vísir - 18.03.1957, Síða 9
Kánud&ginn. 18. marz 1957 VlSIF 9 Þelir pru víst ckki margir, þjónarnir, scm geta leikið lictta Ýmis stór viliidýr að verða aldauða á Indiandi. Stiórítm e«rir rá5sfafanir tii að *> síofrtEiítum. Víða í héruskim Indlands eru mi á döfinni ráðagerðir unt að 'i/ernda ýmsar tegundir hinna stóru viUidýra, þar eð sunium öeirra hefir fækkað njjög. Hefir Indland um aldir ver- ::ð Paradís veiðimanna, og nú er svo komið, að stemma þarf stigu við fækkun surnra dýra- tegund.a og fuglategunda. Samkvæmt úrskurði stjórn- arinnar á Ijónið nú að reka tígrisdýrin á burt úr frurn- skógum Mið-Indlands. Ekki eiga þó ljónin sjálf að gera þeíta, þau eru ekkert við það riðin. En' stjórnin ætlar að ráða veiðimennn til þess að skjóta tígrisdýrin — þeir eiga að berj- ast fyrir konung dýranna. Nóg er af tígrisdýrum. Aðal-eftirlitsmaður skóganna í Indlandi hefir láíið það boð út ganga, samkvæmt ákvörðun stjórnarinnar, að gerð skuli að- för að tígrisdýrum í Vindhya Pradesh á Mið-Indlandi. Ástæð- an er sú, að nóg er af tígrisdýr- um á Indlandi, en Ijónunum fer óðum fækkandi og þarfnast þau því opinberrar hjálpar. Sú var tíðin, að mikið af ljón- um var á reiki um Punjab, mið- hálönd Indlands og aðra hluta Jandsins. En síðar varð það í tízku og þótti frægðarverk að fara á Ijónaveiðar og nú eru ekki fleiri lj.ón í frumskógun- um en einni tylft af dýragörð- um, Gizkað er á, að aðeins um það bil 100 Ijón sé þar til nú. Ennfremur stendur svo á, að þessi stofn, sem þama er til er aðallega á sömu slóðum og í „þröngbýli“, í Gir skóginum í Saurasthra, sem er skógafylki á Morðyestur-Indlandi. Stjórn- in álítur, að þarna sé of lítið landrými fyrir ljónin og sé það heilsu þeirra hættulegt bg á því að liytja þau á annað land- svæði. Þá var það ákveðið að véiða tígrisdýrin í Vindhya Pradesh til að rýma fyrir Ijón- unum. j „Saman ljóu og tigcr . . . .“ Svo er að sjá, sem stjórnin ' álíti, að ekki væri heppilegt að flytja nokkur ljón til Vind- hya Pradesh og',,sjá hver hefði það“. Þótti líklegt, að það þýddi útrýming Ijónanna. En það eru fleiri dýrateg- undir, sem eru í hættu. Og í • rnármarahöllum Kallcútta hef- ir undirbúningsnefnd komið saman til að befa saman ráð sín um friðun ýmissa tegunda, svo ' sem nashyrningsins, pardus- i dýrsins, svart-hafursins, ga- I zellunnar o. fl. Einnig þarf að friða hina stóru indversku írappgæs. Nefndarmenn létu fljótt í Ijós, að þeir viidu séfstaklega láta hafa gát á tilteknum landssvæðum. Furstinn af Gwa lior gat þess, að það ætti ríkan þátt í fækkun dýra, að það hefði tíðkazt að bjóða virðinga- mönnurn sem ýæri í heimsókn, að fara í veiðiferðir í veiðilön.d- um ýmissa íufsta. Tító frá Júgóslavíu var ný- lega í hertosúkn hjá þessum1 fursta. Hontnn var boðið út í veiðilendurncr, en hann skautj ekkert, har.n tók aðeins myndir: Furstir.n í Gwalior tilkynnti líka, að hann vildi láta banna1 veiðifélögin, svonefnda safafi- j klúbba. Væri þau stofnuð í gróðaskyni og i þeim tilgangij að fá til landsins útlendinga,' sem hygðust veiða hin stóru1 villidýr. Furstinn stakk upp a því, að stjórnin levfði ekki skrásetningu slíkra dýra. Þessar viðræður nefndarinn-; ar voru aðallega undirbúningur, j en gæzluráðið, sem ber ábyrgð ( á vernd eða friðun dýralífsins, mun hafa á dagskrá sinni, að benda á veiðimöguleikana, til j þess að örfa veiðiniannastraum til landsins. Munu þá hafðar’ hömlur á vejði og ekki leyfð meíri veíði en vendun dýra- stofna leyf.ir. Dýraverndai'rráð suðurhlu landsins ieggur til, að trap] gæsin indverska sé algeflej fi’iðuð, einnig pardusdýrið, og villigeit, er nefnist tahr, hí er skegglaus og á heima Himalaya-fjöllum. Malaba íkornann vill dýraverndarráð líka láta friða, en hann er mjí stórvaxinn. Dýraverndarvinir Suður-Indlandi vilja líka lá friða fjórar sérstakar tegunc af hyrndum antílóþum, gasell og svart-hafurinn. Á Suður-Indlandi mun o veiði ekki vera að neinu lej ferðamönnum að kenna. Þ stunda veiðina þjóðflokkc sem hafa hana að atvinnu, < flytja sig stað úr stað. Eitt af þeim dýrum, sem r eru orðin fágæt er nashyrninj urinn, einhyrndur nashyrninj ur. Hann er nú enn til í Assa og Napal.Álíta menn þar í lanc að einhver töfrakraftur fyl horninu. Það er mulið niður < notað i lyf. Er því mikil efti spurn eftir því. (N. Y. Times.). Víkingur byggir félagsheimili. Aðalíundur Knattspyrnul lagsins Víkings var lialdínn sl. simnúdag- í félagsheUniIi Arik- iiigs við Réttarhoitsvcg. Umíangsmesta verk félagsins á árinu var bygging félagsheim- ilisins. Irramkvæmdir við það hófust á árinu 1953 og hefir því telcið rúmlega þrjú ár að koma þvi upp. Kostnaður viö það nemur nú einni milljón og sjötíu þúsund krónum og er þaö skemmtileg tala, þar sem fé- lagið átli sjötiu þúsuncl • krónur, er framkvæmdir hófust. Kostn-, aður við félagsheimilið á síðasta j ári nam 660.000 krónum. Eftir er dúklagning og málning íbúð- ar og stiga, innrétting eldhúsa, innrétting bað- og búningsálmu og p.ússning utan húss. í sumar verður unnið að þvj, að koma upp iþróttasvæoi við félagslieimilið. Þarf þá eklci að cfa, að i iiir.u fjöjmenna liverfi munu myndast sterkir knatt- og liandknattleiksfiokkar. ir- hómim Michael, sem gengur um beina í næturskemmtistað í Þýzkalandí. Þegar hann þarf að bcra mikið í einu, fer liann a<í eins og myndin sýnir. Það er fullyrt, að liann hafi sýnt þetta bragð viða um heim. og aldrei liafi hann misst neitt — hvorki af höfði né úr höndunurn .... Fyrsta erlenáa knatt- spymifheímséknín. Samkvæmt uíhlutun Knatt- spyrnúráðs Reykjavikur á Vik- iiigur fýirstu ' erlendu knatt- spyrnuheimsóknina á ]>essu 'áii. Mun srerkt lið koma hingað á \’egum iélágsihs i siðari hfuta júni-mánaðar og le'ka hér nolckra leiki. Væntir íélagið sér mikiis af þeirri heimsótöi. Formaður var einróma kjör- jnn Þorlákur Þórðarson og með liomim í stjóm Jóhann Gísla- sor, og Jón Steíánsson. Fyrir i stjórn voru Magnús Tiiell og Pétur Bjarnason. Hátíðahöld í Ámman. í dag befjast luitíðaliöld i Annuan og' standa þau í þr.já rfaga. Er til þeirra sjofnað i tilefni a f því, að nú héfur verið gengiö til fullnustu frá slitum brezk- jordaniska sáttamálans fra 1948. Flytur foi'sætisráðherra lands- ins ræðu um það á sameinuðu þingi í dag. — Allt brezkt her- lið á ao vera farið úr Jordaniu iiinatt misseris og íullt sam« koniuiag hefur náðst um eignir bi'ózka liei'sins í Jordaníu. Ævintvr H. C- ADdersen ♦ Dóttir Mýrakéngsins Trójuhesturinn... Franiliald aí bls. 4. viðurkennir, að moldvörpu- störf leynilegra njósnara geti ■orðið lýðræðislöndum hættuleg. Við verðum að berjast meira af viti en áður_ kröftuglegar. og af meira hugmyndaflugi, til þess að eyðileggja hið komm- únistiska einræði. En jafnframt varar hann hvað eftir annað við ralvalausum ásökunum af þeirri tegund sem McCarthy slöngvar á anástæðinga sína. Stofnanir, sem hafa virkilega reynslu ,eiga að berjast við njósnarana og aðra leynilega s.endimeiin en ekki þingnefnd- ir. Ofstækismenn og jafnvæg- islaust fólk kemur ekki af stað eyðileggingu kommúnismans. Þeir gaeti þess í stað komið af stað styrjöld, sem hinn vest- lægi heimur hefir enga trygg- ingu fyrir að vinna.“ Lýðræðið hefir bæði not fyrir styrkeika og umburðarlyndi í baráttu sinni fyrir tilverunni. Nr. 2. Nú leið languf tími. Þá; var það dag nokkurn ao storkafaðinnn tók eftir því að grænum stilki skautupp úr feninu í mýrinni og þeg- ar stilkurinn var kominn upp úr vatninu byrjaði itrax að myndasi blað. Svo myndaðist blómknappur og þegar sterkir sólargeislarn- ir féllu á blómknappinn opnaðist hann og í blóminu lá pínulítil stúlka og hún var alveg ems og pnnsessan frá Egyptalandi. Þarna get- ur þú ekki legið, sagði storkurinn, en nú dettur mér gott ráð í hug, sagði hann við sjálfan sig, ég flýg til konu víkingsins með barniðr Og svo tók storkurinn Iitlu stúlkuna og flaug með hana tii bjálkahússins og lagði Kana \ið brjóst konu víkmgsins. Svo iiaug hann til storka- móour og s&gði henm frá hvað skeð hafði. Sjáðu tjí, sagði hann, prinsessan er ekki dáin í raun og veru. Hún hefur sent þcssa litlu stúlku upp til þess aðhenni væn komið íyrir. Já, það hef ég líka ajjtajf sagt, sagði storkamóðirin. — En nú skaltu hugsa um þín eigin afkvæmi, því að nú er kom- tími til að fara. En hvaö kona víkingsins var glöð,. þegar hún vaknaði um morguninn og fann þessa litlu yndislegu stúlku við brjóst sér. Hún kyssti litlu stúlkuna, sem spriklaði og; 1 skríkti við barm hennaiv | Víkingakonan var svo glöð„. Og nú var líka von á vík~ , ingnurn með öllum sínum mönnum á hverri stundu og; ! allir höfðu mikið að gera að í laga til í húsinu. ^

x

Vísir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.