Vísir - 22.03.1957, Blaðsíða 3

Föstudaginn 22. marz 1957
VÍS1*
s
iiiin M
Þá koma eidfastir giermimir að
góðu gagni.
mi
IV- •
O.w, VJ lU
kvennasíðunni
um áhugamál
ydar.
V
„Lotturnaru unnu
nærfatasíríðið.
Lottur Englands fá nú sjálfar
að ráða nærfatakaupum sínum.
Þær hafa lengi barist um það,
við „hið sterkara kyn“. Hafa
þær haldið því fram við þá
menn, sem hafa haft þetta á
sínum snærum, að engin styrj-
öld gæti unnist með þeim nær-
fötum sem byrgðageymslur
hersins láti af höndum við
kvenþjóðina.
Það var Anthony Head, styrj -
aldarráðherra, sem nýlega sagði
frá þessu í neðri deild brezka
þingsins og gaf fullkomnar
upplýsingar um það hverníg á
að haga þessu í brezkri utan-
TÍkisþjónustu. í framtíðinni mun
styrjaldarráðuneytið gefa
hverri lottu upphæð, sem hún
á sjálf að nota til þess að kaupa
nærföt.
____♦______
Enginn gráfor
í heiia viku.
Það má segja að gesturinn —
(itlendbígnriiui — tekur stund-
uin eftir ýmsu merkUegu og
skrýtnu, j>egar hann er á ferða-
lög-iuu.
Blaðamaður frá „New York
Herald Triburne hefir verið á
ferð í Noregi. Og eftir heim-
sóknina dáðist hann mjög að
norskum börnum.
Þau eru ánægð með að hafa
eitt leikfang. Á sumrin hafa þau
hjólhesta sína og bakpoka en
á veturna. hafa þau skiðin. Og
ævo geta þau hlegið. Ég heyi’ði
aldrei eitt einasta barn gráta
sem ég vajr í Noregi, segir hann.
Flestum liúsmæðrum þykir
gíiman að búa til mat i ot'ni,
og þær sem \inna úti gera
nieira af því en áður ef þær
ætla að Iiafa gesti.
Það er mikill munu.r á pví að
hafa mat sem er fram borinn
á einu fati- og undirbúinn
nokkru fyr, kannske morguninn
áður en farið er í vinnuna — og
svo stungið í ofnin nokkru áður
en gestirnir koma.
Ein af skemmtilegustu mál-
tiðum er eitthvað heitt þegar
maður kemur heim með einn
eða tvo vini eftir leikhússtima
855 dalir fyrir
konu.
Hópur af Múhamedsmönnum
siiéri sér nýlega til kirkjumála-
ráðuneytisins í ísrel, til þess að
mótmæla „dýrtíð" því að nú
þurfa þeir múhameðstrúarmenn
sem eru í minnihluta í ísrael að
greiða 855 dali fyrir konu af
„góðri tegund“.
í>ess háttar kröfur sem gerðar
eru af þeim fjölskyldiun sem
eiga gjafvaxta dætur, eru and-
stæðar kenningum kóranins,
sem bannar okkur. Það er ekki
aðeins að verðið sé of liátt, held-
ur á og brúðguminn að útbúa
heimilið og sjá um ýmisleg út-
gjöld, sem draga sig saman.
Stjórnarvöldin i Israel líta
hinsvegar svo á, að hið háa verð
brúðu sýni hina nýju velmegun
Araba i Israel, og ekki þykir
stjórnarvöldunum Isrels það
heppilegt að skipta sér af einka-
málum Araba. Ennfremur lita
þeir svo á ástandið eigi sér rót
sína að rekja til hinnar eld-
gömlu fjárhagslegureglu um að
j markaðsverðið sé árangur af
I eftirspurninni.
eða eftir hljómleika. En tvennt
er nauðsynlegt, annað er að allt
sé til áður en maður fer að
heiman svo að „eitthvað heitt“
búi sig til meðan gestirnir fara
úr fötunum og setjast — og að
til sé eins mörg eldföst föt-
eða eldfastir glerdiskar eins og
þeir eru margir sem borða eiga.
Fötin eða glérdiskarnir þurfa að
vera í ofninum í einu.
Hver glerdiskur eða fat er
smurt með smjöri og sneið af
skinke er lögð á.
Nokkur egg erl þeytt vel
saman (þangað til þau eru
freyðandi) og þessu er svo hellt
á skinkesneiðarnar og sv'o er
ansjósuflökum, stungið ofan í.
Tómatsneiðar eru lagðar á, eí
nýir tómatar eru ekki til er að
nota tómatpurée, (ekki ketchup)
efst er stráð nægu af grænum
baunum.
Ef mestur hiti er settur á
ofninn er rétturinn aðeins 15 til
20 mínútur að hitna í gegn og
eggin stirðna.
Smurt brauð borið með.
★ ★ ★
Meðan verið er að borða mat-
inn eru ost-samlokur látnar
bráðna í eftir hitanum í bökun-
arofninum. (sem hefur verið
slökkt á!)
Ef búið er að Skera brauðið
í sneiðar, smurt á undan með
smjöri og búið að leggja ostinn
á -— með öðrum orðum tilbúið
— tekur það ekki nokkurn tíma
að stinga brauðinu inn, þegar
skeinkan er tekin út. Osturinn
bráðnar fljótt i heitum ofni, —
en minnist þess, að ostur á
brauði má ekki fá of mikinn
hita, hann getur þá orðið beisk-
ur á bragðið.
Það er auðvelt að undirbúa
sv’ona máltíð. Ef þér hafið engu
Þetta er Sabrina, ensk sjónvarpsstjarna, sem mn daginn sýndi
sig í svo flegnum kjól að margir siðavandir Englendingar
hneyksluðust. Sabrina hefur ncfnilega óvenju mikinn og fagran
barm. Svo var það maður nokkur, sem lét þess getið opinbcr-
lega að hann efaðist um að n’ittismól Sabrinu væri rétt, en hún
segist vera 50 em. um mittið. Hún fór í veðmál og lagöi 25
sterlingspund undir og átli sá er tapaði að gefa það góðgerða-
stofnun. Sabrina vann og hundaspítali nokkur í London varð
25 pundum ríkari. Hér er liún í blússu, sem ekki hneykslai
neinn.
★ Nordmannsforbundet verð-
ur 50 ára hinn 21. júní í
sumar. — Félaginu liafa
þegar borizt fjölda margar
gjafir í tilcfni afmælisins og
nema sumar tugum |)ús-
unda norskra króna.
gleymt, er ekki annað en þrýsta
á takk og svo er ofninn heitur.
S\’o stendur maturinn á borð-
inu, sem búið var að dúka og
leggja á hnífapör áður. Svo geta
húsbændur og gestir látið líða.
úr sér og gert sér það notalegt.
★ Þrátt fyrir bensínskömmt-
un var bifreiðaumferð í
París meiri í febrúar sl. cn :
sama mánuði í fyrra eða
15% meiri. Bensínskömmt-
un hefir ekki lxaft neín á-
Sirif á sölu bifreiða. Mánað
arframleiðsla bifreiðaverk-
smiðjanna jókst í janúa
um 13%. Framleiddar vort
60.787 bifreiðar og seldus’
allar jafnharðan og þæ:
komu á markað.
iSaffo frá Leslsos
mesta skálcfkosia melal Fera
Hún var uppi h. u. b. 600 áriun fyrir Krist. Líf liennar sýnir oss
ásíandið í Grikklandi í fornöld, hina undursamlegu grisku
meimingu þeirra tíma, og dýrkun fegurðarinnar. — Sapplio er
ein af merkustu konum mannkynssögunnar. Og ryk aldanna
hefur ekki fallið á minningu liennar í meira en 2500 ár. —
Þegar siglt er um vestanvert
Miðjarðarhaf i átt til hins sögu-
fræga Grikklands, eru klettar
eyjarinnar Leukas það fyrsta,
er augað eygir. Leukas er vest-
lægasta eyja Joniska hafsins.
Á enda hennar er hátt kalkfjall
éða klettur. Er forvaði þessi
ríefndur „leukadiski kieítur-'
inn“, og, er hvergi fótfesta á
honum. Flann stendur lóðréttur
upp úr hafinu. Uppi á kíetti
þessuni er sagt að musteri hafi
staðið í fyrndinni, helgað guð-
inum Appollo. Uppi á klettin-l
um var ár hvert, á fæðingardegi
guðsins, fórnað manni. Hrundu
menn þá dauðadæmdum
glæpamanni fram af klettin-!
um niður í hafið. '
Síðar, er menningin 'óx og
þjóðin fyrirleit mannblót var
því komið svo fyrir, að þeim
var bjargað, sem fórnað v,ar. En
sagan segir, að af þesSúm kletti
hafi óhamingjusamir elskepdur
fyrirfarið sér. Og leukadiski
kletturinn nefnist,., einnig
„Illaup Saffóar“, þ.yí það er
sagt, að á þessum stað hafi hin
mikla skáldkona Saffó frá Les-
bos hlaupið í hafið og dauðann.
Jarðnesk paradís.
Það var um 600 f. Kr., að
Saffó átti heima á Lesbos.
Þessi eyja er nærri ströndum
Litlu-Asíu og er nú oftast nefnd
Mitylene. Hún var á dögum
Saffóar, og enn í dag talin jarð-
nesk paradís. Hver hinna grísku
eyja var í fyrndinni sjálfstæð
að mestu leyti. Það var einungis
er erlendir óvinir ógnuðu ein-
hverju grísku smáríki, að allir,
,er mæltu á gríska tungu, töldu
sig eina heild, eitt bandalag.
Er véx lesum kvæði Hómers
um bardagan við Trjóuborgar-
irienn, heimför og flæking
Odysseifs,' heyrum vér nefnd
mörg- konunganöfn. Og mönn-
um kemur.til hugar, að fjöldi
kónga hafi l’íkt'á þéssum slóð-
um. En í raun og sannleika voru
þessir menn aðeins voldugustu
og auðugustu menn éyjanna.
Sumir þeirra höfðu grætt' á
landbúnaði, aðrír á verzlun og
siglingúm o. s. frv. Grikkir
höfðu mestalla verzluniha við
Egyptaland, austanvert Mið-
jarðarhaf og Litlu-Asíu, í sín-
um höndum. Þeir sigldu inn í
Svartahafið, til Sikileyjar og
hinnar frönsku Miðjarðarhafs-
strandar. Stofnuðu þeir ný-
lenduríki á þessum stöðum.
Nær því umhvefis allt Miðjarð-
arhafið sjást enn minjar grískra
nýlendustofnana. Á þessu
græddu Grikkir feikna fé. Og
í kjölfar auðsöfnunarinnar
sigldi hin mikla menning'. —
Forn-Grikkir voru stórgáfuð
þjóð, og unnu listum og skáld-
skap. Engin þjóð hefur eftir-
skilið heiminum svo dýrmæt-
an menningararf sem Forn-
Grikkir. Þeir mátu listir svo
mikils, að þeir fyrirlitu aðrar
þjóðir, er allar höfðu minni
menningu. Og þeir fyrirlitu þá
af sinni þjóð, er voru miklir
efnishyggjumenn, eða hugsuðu
mest um að safna auði, svo sem
íbúa .Böótíu. í byggingarlist,
höggmyndagerð og skáldskap
komust Forn-Grikkir-svo hátt;
að engin þjóð, hvorki fyrr né
síðar, hefur náð að'. standa þeim'
jafnfætis í þésáum gréinum.
Tennyson
stældi Saffó.
Nútimamenn vita nokkuð um
ævi Saffóar. í Berlín eru
geymdar frásagnir um hana,
ritaðar hafa verið á „papyros1'
og ættaðar eru frá Egyptaland:
Þá er hinn svo nefndi Faraó-
steinn í Oxford nokkur heimild
um hana. Og samtímaskáld og
j síðari tíma hafa ort allmikit'
um þessa miklu skáldkonu.
, Menn vita að Saffó fæddist :
1 Lesbos og var af háum stigum
jFaðir hennar var auðugur e-
: hét Stamandronymus. Móð
; hennar hét Kleis. Hjón þess
J áttu fjögur börn. Var Saff
þeirra elzt. í kvæðum sínum frá
, æskuárunum hælir hún heimil
sínu mjög. Síðar á ævinni yrkh
hún um ástir og vináttu.
Saffó giftist ríkum mann'
er Kefkolas hét. Var hann ætt-
aðúr frá eynni Andros. Þau eigf’
uðust dóttur( er hlaut nafn mó5
urömmu sinnar (Kleis). Húr
elskaði dóttur sína heitt, o: .
orti nokkur sinna fegurstr
kvæða um hana. Bæði Theokri
og Horás endúrortu þau, eð
notuðu þaú sem fyrirmymd af
samskonar kvæðum. Englend-
ingurinn Tennyson sótti einni;
yrkisefni til Saffó, eða stældí
hana.