Vísir - 22.03.1957, Blaðsíða 9

Pöitudagiíui 22. niarz 1057
VÍSIR
9
Framh. af 4. síðu:
andagiít. Af ummælum Róm-
•verja um hana er auðskilið. að
Safíó hefur verið mikil lista-
Aona. En margir samtimamenn
.hennar og síðari tíma menn
hafa baktalað hana injög. En
J)að er vel skiljanlegt, er þess
•er minnst, hvernig mikill þorri
■Grikkja, einkum Aþeningar,
.Jitu á stö.ðu konunnar í þ'jóð-
iélaginu. Ef kona varð fræg
iyrir annað én fegurð, álitu
ýmsir Grikkir það óviðeigándi
og ástæðu til háðs og fyrirlitn-
ángar, eða gremjueíni.
Ekki eru til óyggjandi heim-
Slðir um dauða Saffóar. En
slráldíð Meander greinir frá
J>ví í kvæði á eftirfarandi hátt:
Á eynni Lesbos var maður
stð naini Faon. Meaiider veit
«kki mikil skil á honum. Þó
ikveður hann Faon hafa verið
heimskan, en fagurlega vax-
‘53>©@
Hann hefur iíklega ekki sjáifur
búið til skáldsögu um skáld-
konuna, heldur byggt kvæði sitt
á munnmælum, er lifað hafa á
vörum samtíðarmanna hans.
Máttur skáldskapar iyíir sálum
mannanna er svo mikiíl, að hið
„tilbúna“ sigrar oft hið raun-
verulega. Menn vilja hafa eitt-
hvað á vissan veg og verður það
þá þannig með tímanum.
Það hefur, sem fyrr var frá
skýrt, ekki geymzt margt af
kvæðum Saffóar. í' Róm voru
Brenaivínsgleiin í Moskva.
Vodka veldur sveiflum á sviði
stjörnmáianna.
Hinir háttsettu valdhafar ísem þeir séu það, ella verða
Kreml hafa stöðugt verið í al- þeir krafðir reikningsskapar i
þjóðamálum hin furðulegustu eilífðinni þar sem okkur verður
spurningarmerki: Á hverju öllum stefnt saman að síðustu'1..
byggja þeir? Hvert er mark- jHér við bætti framkvæmdá-
mið þeirra? Hver er sammála stjórinn þeirri ósk að Guð gáefi
hverjum? Hverjar eru hug- sérhverjum kommúnista að
sjónir þeirra? heyja baráttuna eins og Staljn.
Þa sjaldan. er þessir háu í Á að leggja trúnað á slíka
herrar tala opinslcátt, eru þeir ;ræðu? Á að líta á hana sem
verði leiddui frarn i'yrir ein-
jhvers konar sósíaiistiskan ni-
j þýðudómstól. Liggur þá nærri
, 1 i n og Krúsév
i vérði þar dójharar.
1 BrennivírJð het'ur truflandi
; áhrif á hugsanir :.!!ra manna,
hvort sem þ.ur íieita Jepp* a
Fjalli cða Krúsév. Ilitt ver-" ir
vissuléga -ekfci 'aui
hvort brennivínið
að valda sveiílum
málanna. (Frá
ráðunaut).
ivcldléga J 5,
á einnig e r
á sviði stj-' n
í fengisvarr :i-
mjög undir áhrifum hinna vei'rami]da
tii, öldum saman, afrit af kvaéð- sterku drykkja Til dæmis er ! ‘ ’
ann.
ravja 1
K
■"if' tjt';í!vg racr
Krúsév víðfrægur orðinn sem
hetja í að drekka og byrla á-
fenga drykki. hvort sem vökv-
inn heitir vodka eða eitthvað
annað. Brennivínsveizlur kom-
múnista við móttökur í sendi-
Langt verður að seilast nftur
i í tímann til þess að finna hlið-
’: ingu eða
pólitíska yfirlýs-
fánýtt ölvunarbull.
Norðnieuii h«£a
um 300.0ÍO iii.
seit Rúss-
af saítaðri
um hennar. En af misskildum
trúarbragðaáhuga var meiri
hluti allra kvæða hennar eyði-
lagður af hinum fyrstu kristnu
mönnum og konum.
Þeir álitu kvæðni þrungin
heiðmdomi og siðleysi. ^ . j ráðunum í Mpskvu kynna bylt-'því) sem Krúsév segir nú, þá
Ævisaga Saffóar synis oss ingahugsjón þeirra á mjög kyn Verður að líta
mynd af hinni grísku þjóðpmeð legan hatt_
hina miklu menningu, fegurð-
ardýrkun og háu hugsjónir. Og
vér getum næstum séð hina i
Olvaðir menn opinbera oft
hugsanir hjarta síns, Fornt
kjarnyrði segir, að börn ng ölv-
aðir menn segi helzt sannleik-
ann. Ö1 er innri maður. Sé
unnt að taka nokkurt mark á
év segir nú, þá
á það sem hann
keppist nú við að reisa af nýju
það goðalíkan er hann með
vetrarisd ,
2.20 (:ior:
tunnu en í
menn hafa
36.400 tn.
>g er verðið kr.
fcar) hærra á
í’ :-ra. — Norð-
s; :t íii Fóilands
Saffó fyrirfór sér
Gyðjan Afrodite gaf honum;
smiyrsl, er haíði þau áhrif, er ■
hann bar þau á sig, að allar;
konur felldu ást til hans, án
þess hann yrði skotinn í þeim.
Er Saffó sá Faon, varð hún
ástfangin. En Faon yfirgaf hana
éftir stuttan tíma. Saffó gat
■ekki gleymt Faon. Hún elskaði |
hann svo heitt, að hún þóttist !
ekki geta lifað án hans.
Þetta efni, vald heimskra en
fagurra manna yfir konum, var
oft notað sem yrkisefni af grísk-
um skáldum.
Þegar Saffó hafði ákveðið að
fyrirfara sér, sigldi hún til eyj-
arinnar Leukas, og gekk upp á
klettinn, þar sem musteri
Appollos var. Það var frá þess-
um kletti, sem óhamingjusam-
ir elskendur leituðu dauðans,
■eða fyrirfóru sér.
Safíó hljóp fram af klettin-
unt og beið bana, án þess að
Imiiest'ast. Grikkir vildu deyja
án þess að ófríkká. Og menn |
t<j>8ý jafnvel tillit tii þess, að j
dáuðadæmdir fangar dæju ekki i
á þann hátt, að þéir afskræmd-
ust eða 'sködduðust. Oft var
þeim því leýft að ákveðá hvern-
ig þeir skyldu líflátnir. Völdu 1
þeir oft þurm dauðdaga, er af
éitri orsakast. Svo var um
.Sokrates, hinn mikla heimspek-
ing, er dæmdur var til dauða
fyrir það að útbreiða „falskar
.kériningar“.
I k\-scúi 'Ivípanders stendur, ao
írá því er'Saííó lét iíí sitt við
áðiirnefndan klett, nefnist hann
„Sáffó hlaup“. • Og hamr seg-
dr að ruargir hafi smitast af
dæmi hennar, svo upp hafi
-Itomið mikið sjálfsmorðsfarald-
itv. Að .lokum varð að hafa þar
yörð dag' ög nótt, til þess að
hindra menn og konur í
sjáifsmorðum.
Senhilega tilbúningur.
Ýriisir álíta, að sannsögulegu
gildi þessa kvæðis sé ekki að
treysta. Lýðurinn hafi dáð
Saffó og viijáð láta brottför
hennar hér af heimi gerast á
æyintýralegan hátt. Og- ástar-
sorg hen.nar sé skáldskapiu-, til
þess að gera pérsónu hennar
mirinisstæöáfi eh'ellá.
Meander skáld var uppi 300
árum eftir dauða Saffóar.
, hinni mestu áfergju braut nið-
, ,, ,, , , , ,.x, ; stæðu brennivínsgleðinnar í ur fyrir skömmu. Sé það satt,
miklu skaldkonu í anda, a litlu, . , . ,■ , . , T„ - • , ,
, , . _ , ’ ; mottokuveizlunm í kmverska.er Krusev hefur aður sagt um
blomlegu eynm Lesbos, þar sem ,. , T, , i„, ,, ... , , „.
, , . , . TT, ! sendiraðinu í Moskvu sem Stahn, að hann hafi eflt
solm skin svo oft og lengi. Ver;. „ T '. „ ,, , , , ,
....... . ihaldin var Shou-En-Lai. for-: mannadyrkun, latið taka sak-
sjáum hana sitjandi í súlnasaln- '
um á heimili hennar, þar sem
hún les og skýrir kvæði sín og
aðrar bókmenntir fyrir ungum
sætis- og utanríkisráðherraJ laust fólk af lífi og höfðá ráh£
Kína. Frásögn A.P. gat þess, að léga málsóknir gegn mönnum
j uppspretta fagnaðarins mundi o. s. frv., þá höfum við n'ú-
,,,, _ , „ hafa verið sú, hve austurlanda feriöið að vita, hvernig fvrfr-
, , . . , „ , ' brenmvmið var þar ospart myndar kommunista ber að
að heyra emmg sagt fra orust-jveitt |hegða sél. 0g hvað er hið á-
um, e jum Ot, sig mgum. i í ræðu srnni minntist Krúsév kjósanlega fordsémi er verá
á Stalin — og kunnugt er skal keppikefli sem flestra.
mönnum um, að það hefur hann
áður gert. Það var einmitt hánn, j
er bar fram hið gífurlega j ,.. , ,
-■> . . , ■ !annan veg en að hann trui a
klogumal a hendur pessum 1 „ . i
guði og ákær'ði hann fyrir rang-
láta valdbeitingu, ofsóknir og
tilbúna málsókn á hendur sak-
Saffó orti um fegurð nátt-j
úrunnar, tilfinningar manns- j
hjartans og gleði lífsins. Og
nemendurnir drukku orðín af;
vörum hennar.
Miikilhæf skáldkona og gáfuð
hlýtur Saffó að hafa verið,
þar sem bezt menntaða þjóð
heimsins hlustaði hugfangin á , „ „. ,
, ° lausum monnum, mannadyrk-
hsns
un og annað verra. Svo að öll
veröld kommúnista skajf og
nötraði á undirstöðum sínum, j
já. og nötrar enn í ýmsum
lönclum.
Hvað vá'r þáð þá, sém Krú-
sév sagði að þessu sinni? Jú,
h'ann. sagði að í stéttabaráít-j
unni væri Sta! in !<omrnún istum 1
sönn fyrirmynd.. Ég geri erigan
mun á síaTiriisma : og . komœ-
únisma, sagði hann. Þá hróþ-
Orð hans, um samfundi i
eilífðinni, geta ekki skiiizt á
annan veg en að hann trúi á
j annað líf, þar sem hver maður ,
Granf og ICerr s
99

Cary Grant mun leilia á móti
Dabaran Iferr í kvikmyndinni
„Ástarævintýri“ frá 20th
Century-Fóx.
Kvikmyndastjóri verður Leo
McCarey. sá sami er stjórnaði
mynd sérh gerð var eftir sömu
sögu árið 1939. Þá vóru aðál-
aðí Kagánovitsj: „Bravó!“
Krúsév lét skála til héiðufs
kínverskurh kommúnisma, og
hlutverkin leikin af Iréne Duítn sagðl: „Þéim, sefn eru ékki ein-
og Charles Boýer. hugá í þessu, ber þó að láta
MiÐSTOaVARKATLAR ÖS
OLIOGEYMAR
FYRIR HUSAUPPHITUN
ALLAR STÆRÐIR FYRIRLIGGJANDI
Símar 6370 cu 6571,
^víntvr H. C, Anderseii
m. 4.
Þaö var nu meira fjcrið
í víkingaborginni við myr-
ina. Olí.uhnunum Var velt
ina í salinn og bál var
teadrað' á niioju gólfi og
hestunl siátrað. Nú átti
helckr en ekki að vera líf
ög fiör. Víkingakonan sat
i öndvegi í hJnum störa sal'lengra en til Englkiids og, augun- og angurværa and-
og.skáldin sungiv henni loí'sagöist hara ætlá- aðjjvatpið.. <Jri s* -kuna fögru.
og töluðu um hinn dýra skreppa" snöggvast yfir jNip vay köíviiÖ hrmst. Svalir
fjársjóð, serri hún hafði Norðursjó. Og nú: var vík-j;!íausiv;ntíar níii Blöðin af
ingakonan aftur ein möðjirjánum í skógihUIri og
tlu dóttur sinni og það var! haustþokan huldi skóg og
ið manni sínum, hinum
hrausta yíkingi. En á.þessu
sama ári vildj víkirigurinn
aftur téggjast í víkiug. ——
Hann' æíláði ekki að fara'
áreiðanlegt að alltaf þótti
henni vænna og vænna um
veslings þoddu með blíðu inn Iagðist yfir jörðina
engi köldum, gráum hjúpi.
Svo kom veturinn og snjór-
y
iOÍ