Vísir - 18.05.1957, Qupperneq 4

4
VÍSIR
Laugardagiim 18. maí 195?
WKSIR
D A G B L A Ð
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
ySkrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Rltstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 1660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Brosleg taugaveiklun.
Taugaveiklun getur birzt á
margvíslegan hátt, og yfir-
leitt munu menn ekki telja
j ástæðu til að brosa að þeim,
sem þjást af þessum sjúk-
] dómi, enda þótt hegðun
þeirra og framkoma geti
verið næsta undarleg á köfl-
um. Þó verður að virða al-
menningi það til vorkunnar,
þegar hann brosir að Þjóð-
! viljanum vegna taugaveilu
þeirrar, sem fram kom á
þriðju síðu hans í gær. Þar
var því nefnilega haldið
' fram, að „Vísir (væri) far-
' inn að tala um að hengja
ráðherrana“. Síðari er vitan-
lega mikið rætt um „sálar-
líf“ þeirra, er þannig rita
um andstæðinga sína á stjórn
málasviðinu, og þarf ekki að
orðlengja það, að allt ber
þetta vott um taugaveiklun á
háu stigi, og er hún að vissu
leyti eðlileg.
Það er óhætt að segja Þjóðvilj-
anum það þegar, að Vísir
hefir ekki í hyggju að hengja
andstæðinga sína, og ættu
blaðamennirnir að skilja það,
: ef þeir lesa þau ummæli,
, sem þeir vitna einmitt í,
þegar þeir eru að færa
sönnur á fólskulegar fyrir-
ætlanir Vísis. Hinu er ekki
að leyna — ekkert launung-
armál — að Vísir gerir ráð
• fyrir því, að stjórnarflokk-
arni muni hengja sig með
aðgerðum sínum í stjórnar-
ráði og á alþingb Þeir munu
1 vinna sér svo til óhelgi, að
það jafnist á við pólitískt
sjálfsmorð, og er þá raunar
aukaatriði hvort stjórnar-
garparnir hengja sig eða
finna einhverja aðra aðferð
til að komast yfir um.
Hift mun engum dyljast, að
stjórnarflokkarnir eru orðn-
ir býsna hræddir við það.
sem þeir hafa afrekað að
undanförnu, og eru þó ekki
búnir að sitja að völdum
nema rúman meðgöngutíma.
Sá skammi tími hefir þó ver-
ið nægur til að kynna lands-
lýðnum margvísleg afkvæmi
stjórnarsamstarfsins, og eru
þau hvorki betri né frýni-
legri en menn gerðu ráð fyr-
ir. Nú síðast er það, að vísi-
talan hefir tekið viðbragð,
þrátt fyrir allar ráðstafanir
stjórnarinnar, og hækkar
kaupgjald samkvæmt henni
um fjóra af hundraði á næstu
þrem mánuðum. Hætt er við,
að þetta verði aðeins fyrsti
snúningurinn á henni, því að
verðbólga er hér í fullum
gangi, fyrst og fremst vegna
aðgerða stjórnarinnar.
Það, sem Vísir sagði í fyrradag,
og orsakaði skyndilega tauga-
veiklun Þjóðviljans, var
ekkert. annað en það, að
stjórnin mundi verða dæmd
á verkum sínum, hún mundi
verða vegin og léttvæg fund-
in. Það skal játað, að þetta
var sagt með þeim orðum, að
enskt máltæki væri á þá leið,
að ef afbrotamanni væri
fenginn nægilega langur
spotti, þá mundi hann hengja
sig sjálfur. Það var vonazt til
þess, að við Þjóðviljann
starfaði einhver maður, er
skildi þetta, en þetta fór því
miður öðru vísi. Og það var
heldur ekki nema eðlilegt, að
því væri bætt við, að Sjálf-
stæðisflokkurinn mundi
verða við „athöfnina“. Hér
var ekki rétt til orða tekið.
Hér hefði átt að standa, að
þjóðin mundi öll verða við
„athöfnina“. Ef Þjóðviljinn
vill nú skilja þetta á þann
veg, að þjóðin ætli sér að
fara að hengja ráðherrana,
þá er það víst bara sam-
vizka hans, sem hvíslar að
honum. En sú snara, sem
þjóðin býr stjórninni, verður
úr kjörseðlum.
Kiwkjfí *>f/ iruntal:
Heimsendir.
Það var spáð heimsendi fyrir
nokkrum vikum. Einhver Mexi-
kómaður var borinn fyrir því, að
veröldin væri að farast. En hon-
um skjátlaðist. Fyrir fáum árum
var annar Ameríkumaður borinn
fyrir því, að jörðin myndi innan
tíðar kasta til pólnum og myndi
að sjálfsögðu verða úr þvi eitt
ógurlegt bomsaraboms. Viðlesin
trúarmálarit fluttu þessa frétt,
að því er virtist sem kærkomna
staðfestingu á sifelldum klifanda
sínum á þvi, að dagar heimsins
séu taldir. „Varðtui'nsmenn" svo
nefndir, öðru nafni Vottar
Jehóva, dreifa flugritum hér um
bæinn, en þeir hafa þótzt vita
meira en aðrir menn um enda-
lok heims. Samkvæmt útreikn-
ingum Russells, fyrsta spðmanns
þessarar hreyfingar, — en þá
útreikninga studdi hann m.a. við
pýramídann mikla í Egypta-
landi —■ átti Kristur að hafa
komið aftur árið 1874 og Guðs
ríki átti að hefjast árið 1914.
Við fengum heimsstyrjöld í stað-
inn það ár. Þessurn í’eiknimeist-
urum skjöplast, hvort sem þeir
spá út frá stjörnum eða pýra-
mídum, engu siður þótt þeir
beri Biblíuna fyrir sig. Og þeir,
sem vilja ekki hafa alvörumál i
flimtingum, ættu að athuga það,
að gifurspádómar, sem óvandað-
Slæm samvizka.
Það er ekki mikill vandi að
finna ástæðuna fyrir tauga-
veiklun kommúnista. Þeir
gera sér grein fyrir því,
hversu herfilega þeir hafa
brugðizt kjósendum sínum,
launastéttunum í landinu,
þar sem þeir hafa á allan
hátt aukið framfæi’slukostn-
aðinn, - en haldið launum
I niðri og fyi'st og fremst hjá
^. þeim stéttum, sem lægst
I ■: höfðu launin. Hinsvegar hafa
■; þeir svo stuðlað beinlínis að
| þvíf að stéttii’, sem verið
hafa meðal þeiri-a, er mest
bera úr býtum, fá fi'íðindi,
sem að kalla tvöfalda tekjur
þeiri’a.
Fleira mætti að sjálfsögðu upp
telja, en það skal ekki gert
hér að sinni. Til þess vei’ða
næg tækifæri síðar og sér-
staklega, þegar líður að
næstu kosningum, og þá
munu stjórnarliðai' yfirleitt,
en kommúnistar sérstakléga,
> komast að í-aun um þáð, að.
þeir,- sem. bregðast umbjóð-
endum sínum eiixs og þeir
kuklai’ar eru að dreifa út, eru
ekki til þess fallnir að vekja af
andvai’aleysi, þvert á móti.
Hitt vita kristnir menn og eiga
ekki að láta sér úr minni líða,
að himinn og jörð munu líða
undir lok. Það kennir Kristur
eins ótvírætt og verða má. Og
annað: Hann sagði, að endalokin
væru næri'i. En þar skilur með
lionum og spásagnamönnum, að
hann kvaðst ekkert vita um það,
livenær þeirra væi'i að vænta.
Og hann sagði, að enginn gæti
neitt um það vitað, engum væri
ætlað að komast á snoðir um
það (Mark. 13, 32; Post. 1,
7.). — Það væri leyndar-
mál, sem faðirinn hefði áskilið
sér einum. Allir sem þykjast
geta reiknað út dag og stund
heimsendis, lýsa þar með óbein-
línis yfir því, að Jesús Kristur
(hafi farið með staðleysu.
. En einmitt með þessu bi'ýnir
I Jesús svo eindregið fyrir læri-
( sveinum sinum að vænta efstu
, úi’slita hvei’ja stund. Þau geta
komið livenær sem er. Rétt eins
og hver ævistund getur orðið
mín hinzta, eins getur hver
andi'á verið efsta stund í sögu
heims. Það er þetta, sem Nýja
testamentið boðar með óhvikul-
um alvöruþunga. Vertu viðbú-
inn! Þú veizt ekki daginn né
stundina. Lifðu því svo fyrir
Guði og mönnum sem þú vildir
gjöra, ef þú vissir að þú værir
að lifa lífsdægur þitt hið efsta.
Ýmsir hafa hnotið um það, að
Jesús og postular hans vii'ðast
gei’a ráð fyrir því, að sagan,
sem heimurinn eigi fi’amundan,
verði stutt. Höfðu þeir ékki
augsýnilega í'angt fyi’ir sér? Það
eru þó 19 aldir siðan Jesús sagði,
að Guðs ríki væri í nánd? Fór
hann ekki villur vegar?
Það liggur næst að svara
þessu svo: Spurðu hann sjálfan,
þegar þú hittii' hann i eiiífðinni.
Hvað heldui'ðu, að 19 aldir vegi
þá? Þótt þær væru orðnar 19
þúsund, hverju myndi það
skipta?
Þú sérð snjókorn falla til
jai’ðar og vei'ða að dropa í lófa
þér. Fyrir stundu var það gufa
úti í geimi, þéttist síðan, varð
dropi, fraus, breyttist í mergð
undursamlegra kristalla, sem
verða aftur að gufu á andax’taki
í lófa þér og hverfa sýnum. Á
bak við þetta er mikil saga, með
vissum hætti sambærileg við
sögu vetrarbi’autar frá því hún
þyrlast uiu geiminn sem þoka,
þéttist í hvirfingar, sem úr verða
hnatthverfi og hnettir, er siðan
renna sitt skeið, unz allt leysist
sundur að nýju.
Hvað er alheimur í augunx
Guðs? Eins og dropinn i lófa
þér. Að öðru leyti en þvi, að
sagan, sem gerist í þessu korni,
sem vér nefnum alheim, er veru-
leiki sem hann skapar og lifir
— hann er að lifa eilíð sína inn í
heiminn og tímann, inn í þetta
tímanlega og tímabundna fyrir-
bæri, sem þú ert og ég, — við,
agnarsmá glit á öi'smáum fleti
ir fréttasnápar eða misvitrir^ 1 þeirri kristailamergð, senx við
köllum vetrarbrautir, sólkerfi,
hnetti. Og cf það væri ekki lians
hafa gert, eru í rauixinni að
lxerðfi snöruna að bálsi sjálfra
sín.
saga, senx alheimur býr yfir, ef
ekki væri Guðs hugur vakandi,
starfandi, skapandi í þessu, þá
væri þetta allt, sem við skynj-
um og köllum vei’öld og veru-
leik, íxákvæmlega jafnsvipált og
merkingai'laust og snjókoi'nið,
sem leysist upp í lófa þér.
Stundir og aldir eru mældar
á annan veg lxjá Guði en hér er
gert. Þar er hver stund eilífgiid
og eilífðin andrá. Þetta veit trú-
in. Hún veit: hvers virði lífið er.
Höfundar Nýja testamentisins
finna, að dagui'inn er í nánd af
því að þeir tilheyra deginum,
dagsbirtu Guðs eiiífðar.. „Vér,
sem heyrum deginum til, skul-
um vera algáðir klæddir bi'ynju
trúar. og kærleika pg von hjálp-
í’æðisins sem hjálmi". Þetta
segir Páll. Og þetta líka: „En
vér biðjum yður, bræðm’, að því
er snertir komu Drottins voi’s
Jesú Krists og samfundi voi’a við
hann, að þér séuð ekki fljótir
að láta hræða yður eða trufla,
hvorki af nokkrum anda né við
oi'ð eður bi'éf, eins og dagur
Drottins væri þegar fyrir hönd-
um. Látið engan villa yður á
nokkurn hátt“.
Margar Orlofs-
fer&ír í sumar.
Ferðaskrifstofan Orlof efnir í
sunxar til fleiri utanlandsfei’ða
en nokkru sinni áður, eða 14
talsins.
Á ýixxsa lund eru utanlands-
ferðir þó óhagstæðari í ár
eix verið hefir og stafar
það af hinuixx nýju álögum rík-
ásstjórnarinnar á gjaldeyri og
farixiiðaskatts. Þaixnig neixxa
þessir skattar samtals á 4. þús.
„Húsmóðir ski'ifar":
„Það fer nú líklega að verða
lýðum Ijóst hversu fer um
efndir loforða þeiri’a manna,
sem nú fara með völdin í þessu
landi, og að þar vei’ður að lok-
um um eina svikakeðju að í’æða.
Ég ætla ekki að fara að ræða
þau mál ítai'lega, til þess eru
aðrir fæi'ari, heldur að eins það,
sem ég hefi mesta reynslu af,
og allar húsmaxður, að hér ei* *
um ört vaxandi dýrtíð að ræða,
þótt stjórnarheri'arnir hafi lofað
fögru um að koma í veg fyrir
kaupdeilur og vei’kföll, en hinn
gullni starfsfriður átti að vei'ða
þeim meginstoð, til þess ekki að
eins, að mrr skildist, að stöðva
dýrtíðina, heldur draga úr henni.
Þegar Ixaiipið hrekkxir
ekki tU.
Þótt sumar nauðsynjar hafi
ekki hækkað er svo komið, að
svo margt af því, sem þarf til
heimilisins, hefur hækkað, að
viku og mánaðai’kaup manna er
hætt að hrökkva til brýnustu
nauðsynja, og ég gæti trúað að
margur, sem hefur spai'að eitt-
hvað saman, verði nú að grípa
til sparifjár, en þeir eru margir,
sem ekki hafa til neins slíks að
giápa, og mega allir sjá fyrir
afleiðingarnar, ef áfi-am sigur á
ógæfuhlið í þessu efni.
Um efni fx-am —
Það heyrast nú senx oftai'
raddir um, að Islendingar lifi um
efni fi-am, menn kaupi allskonar
óþarfa, í stað þess að leggja fé
sitt á banka o. s. frv„ og engum
dettur i hug, að neita þvi að
slíkt á sér stað, en ég held ekki,
að það nái til alls almennings,
þótt þeir séu vafalaust of margir
sem ekki kunna fótum sínum
foi’i’áð og eyða og spenna í vit-
leysu. Ég er að minnsta kosti
viss um, að sá hópurinn er
stæri’i, sem fer sæmilega með
það, sem aflað er, og það er í
óefni komið, þegar slíkt íólk
hættir að komast af á kaupi, sem
er hátt að krónutali.
Ábyrgðin.
Þeii', 'sem með völdin fai’a,
geta ekki skotist undan ábyrgð-
inni á sívaxandi dýrtið, þvi að
það eru þéirra vanefndir sem
framar öðru hafa leitt tii
ríkjandi ástands, sem fer stöð-
ugt versnandi.
Valdhafai’nir þóttust menn en
voru ekki, vildu glíma en gátu
ekki, fátt er svo með öllu illt, að
ekki fylgi nokkuð gott, og hið
góða er, að þjóðin treystir þeim
aldi-ei framar. Húsfreyja".
krónur á hvei’n farþega í dýr-
ustu ferð Öi’lofs á sumri kom-
anda. — Reynt vei’ður þó að
mæta þessum álögunx að ein-
hverju leyti á arrnan hátt og
draga úr kostnaði.
Ferðir Orlofs í suraar verða
suður unx alla Evrópu, suður til
Miðjai’ðai’hafs, austur fyrir
járntjald og til Norðui’landa.
Tvö lönd verða heimsótt í
sunxar sem Oi’lof hefur ekki
efixt til ferða til áður, en það eru
Tékkóslóvakía og Fiixnland.
Annars er hvað nxest aðsókn
að ferðum til Miðjai’ðarhafs-
landanna svo sem til Spánar
og Ítalíu^ en einnig verður efnt
til ferða víðsvegar um Mið-
Evrópu svo og til Norðurland-:
anna allra. .
Fyrstu ferðirnar- hefjast í
næsta mánuði, en -síðan í allt
sumar og fram.á haust.