Vísir - 07.06.1957, Blaðsíða 7

Föstudaginn 7. júní 1957
YÍSIR

• •’
• •
• •
• •
• •
• *
i
» •
ANDJVEMÆRj\ER
• •
EFTIR
BUTII MÓOllE .
: •

• •
• •
* •
* •
• •
- •
■ •
;
.»9
• •
• •
Reykháfur sá þetta, sneri sér snarlega við og tók á rás uþp
íjótsbakkann. Kúlan lenti í jörðurini, svo sem tvo þumlunga
fi á fótum hans.
Natti lagði frá sér riffilinn. Hami setti upp segl og lagaði
hléðs'luna til að koma jafnvægi á bátinn.
Karólína hreyfði sig ekki. Hún sat í hnipri og neri á sér
tána. Og hann sá, að hún grét hljóðlega og sneri sér undan, svo
að hamr sæi það ekki. Hann sleppti segltaumunum snöggvast
og kraup við hlið henni.
Táin var bólgin *og orðin blá og svört, en hún gat hreyft
hana. Hún var ekki brotin.
Natti tók litla kalda fótinn löiilí handa sinna.
— Þetta er allt í lagi, vina mín, sa'gði hann. — Þetta var
bara tiltölulega meinlaus vatnakrabbi. Og mannkertið var bara
meinlaus skógarflækingur.
— Meinlaus! sagði hún. — Hann sem reyndi að drepa þig.
—- Jæja, þá erum við kvittir, sagði hann. — því að ég!reyndi
nefnilega að skjóta hann líka. Ef þú hefðir ekki þrifið í hand-
legginn á mér, býst ég við, að ég hefði dr'epið hann.
Hann seildist inn í káetuna og tók gamla vetrarkápuna henn-
ar og jakkann sinn. Hann sveipaði þessu utan um hana og
ætlaði að færa hana ? jakkann líka, en Karólíria varnaði hon-
um þessu.
— Nei, farðu sjálfur í jakkann þinn. sagði hún. — Mér líOur
vel nú, og þér getur orðið kalt.
En honum var ekki kalt; Hann brosti við herini og sveipaði
jákkanum um fætur henni. — Ef mér verður kalt, sagði harm,
— mun ég berja mér til hita. En þú þarft áð láta þér hlýna.
— Farður í stígvélin þín, sagði hún.
Hann fór í stígvélin. Þau vorú vot. Þau láku. Hann þurfti að
fará áð fá sér ný. Fötin hans og Karólínu höfðu farið illa í
skógunum inn sumarið. Karólína háfði bætt þau eins og hún
gat, en hún hafði lítil tæki tii þess. Ög hú voru þau búin með
þráðinn. Þau höfðu líka bæði vaxið dálítið. Karólína hafði
hækkað og hann hafði bæði hækkað og þreknað. Hann var orð-
inn yfir sex fet á hæð.
Þau yrðu að fara innan skarams og útvega sér birgðir fyrir
veturinn.
Hann hafði hugsað sér að fara upp eftir ánni eina ferð til
borpsins, sem timbrið kom frá. Þar hlutú að vera nægar birgðir
íyrir veturinn, áður en kuldamir byrjuðu. Hann var að brjóta
heilann um þetta meðan báturinn vaggaðist hóglega á öldum
fljótsmynnisins.
En ef allir Cantrilárnir væru eins óg; þessi eini, sem hann
hafði hitt á fljótsbakkanum, þá var víst eins gott fyrir hann að
fara eitthvað annað. Það hlutu að vera önnur þorp til ein-
hversstaðar á þessum slóðum. En auðvitað þekkti hann ekki
vel þetta svæði og ef þau næðu í fullan bát af vetrarbirgðum,
var ekki gott að sigla á gryningar.
CántriJ, hugsaði hahn allt í einu. Það skyldi þó aldrei vera
sú Cantrilætt, sém Maynard Cantril er af? Ef svo er og allir
Cantrilarnir eru eins og þéssi, sem ég hitti áðan, þá fer eg
ekki að leita hann uppi; til að vinna hjá honum.
En hann iriinntist hugláta, hljóðlynda mannsins, sem hafði
komið til skipakvíar Mo Ma Brcwns á fallega skipinu sínu.
Ég-trúi því ekki, að þeir séu ííkif þessum náunga. Þessi mað-
ur er trylltur skógarflækingur. Ég var kjáni að láta' hann
hræða mig svona. Ef ég rekst á hann aftúr þá, já, ég hef
léikið á hann einu sinni. Ég var fífl að 'gera hann ékki meö
öllu óvígan.
Hann braut heilann um það, hvernig honum hefði orðið
innan brjósts, ef hann hefði drepið mann, en hann gat ekki
komizt áð neinni niðurstöðu.
Ég véit ekki hvort þessi skrattakollur verðskuldaði að vera
drepinn; en hann gerði áreiðanlega allra heiðarlegustu tilraun
til oð drepa mig.
Hann hugsaði lengi ura þetta, en komst samt ekki að neinni
niðurstöðu: En ef þétta hefði verið Eddi, en ekki Natti . . .
Hann hugsáði um muninn á sér og Edda. Eddi hefði áreið-
árilega ráðist á mannskrattann ög ekki hætt fyrrf en anrtar
hvorþéirra lá dauður.
Það fór hrollur um Natta. Jæja, hvað sem iim þetta var, þá
hafði hann sloppið frá þessu með heilli há. Karólína var að
vísu dálítið hrjáð og hrakin, en hún var þó óhult. Atburður-
inn í sambandi við Edda virtist vera að fjarlægjast í tímanum,
hverfa í mistur gleymskunnar.
Hann renndi bátnum upp að fljótsbakkanum rétt hjá heim-
ili þeirra og stökk fyrir borð til að draga bátinn upp, því að
hann var mjög hlaðinn. Hánn tók Karólínu í íangið og bar
hana í land, svo að hún blotnaði ekki í fæturna.
Farðu heim að húsinu, sagði hann. Ég kem og kveiki upp
strax og ég er búinrí að binda bátinn. Ég held, að ég affermi
hann ekki í kvöld. Ég er of þreyttur til þess. Það verður ekk-
ert- áð í nótt.
Karólína sagði fátt, en hann sá, áð henni leið'betur. Hún
haltraði ekki einu sinni, heldúr gekk föstum skrefum, en fór
þó varlega með vinstri fótinn. Og þegar hann kóm heim, var
hún búin að kvéikja upp og var að matbúa kvöldverðinn.
Natti strauk hendinni um silkimjúkan hrókkinkoll hennar.
Hár hennar var enn þá stutt, én hann var hrííinn af því, eins
og það var.
En hváð þetta er góð matarlykt, Karólína mín, sagði Natti.
— Og þó er þetta bara hreindýrakjöt, eins og vant er, sagði
hún.
I
Eigendur skúra, sem án leyfis hafa verið reistir á.
hafnarsxiæðinu svo og eigendur báta þeirra, er liggja á
landi hafnarinnar eru áminntir um að taka þetta burtu
fjuir 15. þ.m., að öðrurn kosti mega menn búast við bví að'
þetta verði fjarlægt á kostnáð eigenda.
Reykjavík, 6/6 1957
Hafnarstjóri.

Pai’ker skipstjóri kvæntist;
stúlkunni sem hann bjargaði úr
sjávarháska á síðustu stundu..
Þetta vakti mikla undrun allra!
kunningja hans og vina, þvi
það var ekki aðeins að stúíkau
var bláfátæk heldur var húu
mállaus og heyrnarlaus líka.
Hún hafði orðið svo skelfingu
lostin í sjávarháskanum að húri
hafði mist bæði mál og heyrn.
Heimilislæknir Parkers taldi
hugsanlegt að unnt væri a'5"
lækna stúlkuna ef hún yrði yíir
sig hrædd á ný eða yrði fyrir
stórfelldri geðshræringu. Þeir
tóku því saman ráð sín Parker
og læknirinn og átti sá síðar-
nefndi að miða marghleypu á.
skipstjórann og skjóta á hann
púðurskoti.
Þetta bar tilætlaðan árangu.'.
Stúlkan fékk málið skyndilega.
og æpti í bræði til læknisins:
..Idiót! Þú hæföir ekki.“
Leiðréfting.
Það var á misskiíningi byg^t
i frásögn blaðsins af bakai’a-
verkfallinu í gær a'ð ríkis-
stjórnin hafi fellt. niður 9 pró-
sent söluskatt og útflutnings-
sjóðsgjald af brauðum.
Ríkisstjórnin íéllst á að inn-
heimta ekki 3 prósent viðbót-
jfí
arskattinn, sem bakarar, eriur
allra iðnaðarmanna, fengu ekki
að leggja á framleiðslu sína um
síðustu áramót.
Þrátt fyrir verðhækkun á
hráefni og hækkun vinnulauna
hefur verð á brauðum haldist
óbreytt frá því í byrjun ársins
1956.
Rlauðungaru
sem auglýst var í 13., 14. og' 16. tbl. Lögbirtingablaðsins':
1957 á lrluta í Framnesveg 50, hér í bæ; eign Jóns’ Grims-
sonar, fer fram eftir kröfu bæjargjaldkerans í Reýkjavik
á eigninni ‘sjálfri þriðjudaginn 11. júni 1857, kl. 3 síðdegis.
Borgarfógetinn í Reykjavík.
Nýtt Cunardskip.
Cunardfélagið Ihefir ákveðió
að smíða nýtt farþegaskip tií
áæthmarferða milli Bretlands
og Norðtir-Ameríku.
Það verður smíðað við
Clyde. Þetta er fyrsta skipið,
sem félagið lætur smíða síðan
1948, þegar Caronia, 34.000
smál. var afhent, til áætlunar-
ferða til New York. Hið nýja
skip verður a. m. k. 27 þúsund
smálestir.
C Suwcuyká
TARZAIM -
•2373
Tarzan elti töfraiækninri 'gegnum
3hg í fjaUinu og út 1 frtiiriskógitm.
ótl 'lvan'dr*atað; væri' gégfrúm 4&fh-
‘ ihgsjurtir og runná1 táfði það ekki
'íör! Weiils 'og ktöku sÍDhúm' varð
•’bonum liiiö til baká tdf eð sjá hvort
sér væri véitt éítjrfcr. Hann vít
brátt kominrr > a£skekktu húsi, i
skóginum. Ljós brana í glrsgga og
þuð' gaí il kyrtna að eítir eihhverjuia
væri--beðio.' Bwano, Bwana Bist^r,
h'visláði haiöi,við gluggann.