Vísir - 15.10.1957, Blaðsíða 7

Þriðjudaginn. 15. október 1957
Ví SIR
7;

þfiss. Með bros á y.örum dró
hann , hníf r.sinn úr slíðrum
og' mjakaði sór íram ú, eina
af greinum trésins, sena
•slútti frarn yfir slóð hans.
Tarzun kam nú í jjós.
Jim Croís framlengdi slóð,
- eína um nokkra rnetra. en j
trívlaó'L siðan til baka a'ð tré
einu. pg klifraði upp stofn
C'
GATHA i HRlSTfE
0íat Uéííí'
‘imiá tit...
gráum lit. Gólfið var hinsvegar gert úr hertum lcir. Fátt var
húsgagna í herberginu, og raunar voru þau ekki önnur en
livílan, sem hún lá á með óhreint brekán yfir sér, auk borð-
ræfils, en á því stóð þvottafat úr blikki, qg xkjóla úr sama efni
undir því. Einn gluggi var á herberginu, og voru tréíimlar fyrir
honum að utanverðu. Viktoria sté vaiiega fram úr hyílunni,!
íann enn greiniiega til svima og magnleysis, og gekk hægt fram
að glugganum. Hún sá vel út á milli rimianna, og það, sem við
henni blasti, var garður og pálmatré handan hans. Garourinn
var ósköp vinalegur eftir austrænum mælikvarða, enda þótt
enskum húseiganda í úthverfi borgar hefði tvímælalaust þótt
heldur lítiö til hans koma. Mörg gullin blóm uxu þar, svo og
nekkur tré, sem voru þó ekki viðamikil.
Lítið bam, sem flúrað hafði verið í andliti með bláu mynztri,
og hafði mörg armbönd til skrauts, lék sér að bolta þar niðri, og
söng liátt. Annað var þar ekki að sjá af lifandi verum.
Þegar hér var komið, sneri Viktoria athygli sinni að hurðinni
á herberginuí sem var bæði stór og sterkleg. Hún gerði sér ekki
miklar vonir um að geta opnað hana, cn gekk þó að henni og
prófaði, hvort hún væri læst. Það var eins og hana hafði grunað
hurðin var iæst. Viktoria gekk aftur að hvílunni og settist
þar á ný.
Kvar var hún eiginlega niður komin? Hún var ekki í Eagdad,
það var víst. Og nvað átti hún eiginlega til bragðs að taka, til
þess að sleppa úr þessari prísund sem fvrst? Eftir örstutta um-
liugsun rann það þó upp fyrir henni, ao síðari spurningin kæmi
eiginlega alls ekki til greina. Það var öliu mikilvægara, hvað
c-inliver annar eða aðrir ætluðu sér að gera við hana? Henni
varð allt í einu órótt, þegar hún minntist þess heilræöis Dakins,
að hún skyldi segja allt af létta, ef hún yrði tckin til yfir-
heyrslu. En kannske hún hefði verjð látin leysa frá skjóðunni
með einhverjmn lyfjum, meðan hún lá í dáinu.
Jæja, Viktoria hugleiddi aftur eina atriðið af ölium, sém til
.greina komu, er gladdi hana taisvert — hún var enn á lífi. Gæti
hún aðeins tórað með einhverju móti. þar til Edward fyndi
hana-------já, hvað mundi Edward taka til bragðs, þegar hann
kæm.ist að því, að hun væri horfin? Mundi hann leita á náðir
Dakins? Mundi hann ákveða ao upplýsa málið á eigin spítur?
Mundi hann taka Katrínu svo til bæna, að hún neyadist til að
segja allt af létta, þyrði ekki annað? Mundi hann kannske alls
ekki gruna Katrínu um það, að hún ætti þátf í hvarfi hennar? j
Því meira sem Viktoria reyndi að sjá Edwaru í anda, er hann
léti til skarar skríða til aö hjálpa henni, því óljósari varð mynd-
in af honum, unz hún varð eiginlega all-óraunhæí og þoku-
kennd. Hversu fær var Edward um að st-antía i slíkum stór- j
, ræðum? Það var mergurinn málsins. Edward yar aðdáanlegur.
Edward var yndislegur. En var hann nægilega snárráður og j
, úrræðagóður? Því að Viktoria gerði sér þess ljósa grein, að
henni yrði ekki bjargað úr þessari prísund nema snarræðí
kæmi til.
Hún var viss mn, að Dakin mundi ekki veröa ráðafátt, ef
hann skærist í málið. En mundi hann láta til skarar skrioa?
Eða mundi hann bara strika hana úr minni sinu, og gera að-
eins ráð fyrir því, að hún væri ekki þessa heims.lengur? Þegar
. á allt var litið, var hún sennilega aðeins ein í stórum hópi í
augum Dakins. Þeir, sem réðust í þjónustu hans, vissu, aö
hverju þeir gengu, og það varð bara að hafa það, ef heppnin
væri ekki hljðlroll. Nei, hún bjóst ekki við því. að Dakin mundi
gera neinar ráöstafanir tii að bjarga htnni. 'Á það var lika að
líta, að hann hafði varað hana við hættunum.
Og dr. Rathbone hafði líka varað hana við — eða hvort hafði
hann aðvarað hana eða haft í hótunum við hana? Viktoria var
ekki alveg viss um það, en hafi hann hótað henni, þá var hann
ekki lengi að framkvæma hótunina, þegar hann sá, að hún
ætlaði að láta hana eins og vind um eyrun þjóta....
En eg er þó liíandi ennþá, sagði Viktoria aítur vjð sjálfa sig,
þvi að hún var staðráðin í að láta ekki hugfallast, og líta á
málin með bjartsýni.
Nú heyröi hún fótatak utan dyra, og rétt á eftir var stórum
lykli stungið í skrá og honum snúið með talsverðu urgi. Hurðin
titraði öil og skalf á hjörunum, og hrökk síðan upp. í dyragætt-
inni birtist Arabi, og héit hann á gömlum blikkbakka með ýmsuni
mataríiátum.
Karlinn virtist vera í bezta skapi, því að hann brosti út á
eyrum, þegar hann sá Viktoriu. Siðan sagði hann nokkrar setn-
ingar á arabisku, sem hún skildi ekkert í, og lét bakkann sjðan
á borðgarminn. Aö svo búnu galopnaði hann munninn, benti
ofan í kok á sér, og fór siðan leiðar sinnar. Hann læsti hurö-
inni að baki sér.
Það hafði hýrnað talsvert yfir Viktoriu, þegar. hún skildi,
hvert væri erindi karlsins, og hún gekk nú að borðinu, æði
foiwitin. A bakkanum stóð stór skál með hrísgrjónum, auk þess 1
eitthvað, sem var líkast uppvöfðum salatblöðum og loks stór-
eflis flatkaka, scm Arabar eta í flest mál. Þá voru og vatnskanna
og glas á bakkanum. j
Viktoria byrjaði á því aö fyila glasið með vatni, og tæma það
í einum teyg, því að hún var mjög þyrst, en síðan réöst hún á
hrísgrjónin, ílatkökuna og salatblöðin, sem voru vafin utan
um hakkað kjöt, einkennilegt á bragðið. Hætti hún ekki mál-
t.töinni fyrr en hún haíði hro.ðið öll matarílátin, og leið henni
þá til muna betur. I
Hún reyndi eftir mætti að gera sér glögga grein fyrir því, sem
komið hafði fyrir. Hún hafði verið svæfð með kióróformi, og
síðan ffutt á afvikinn stað. En hversu langt var liðið, síðan það
gerðist? Hún h.afði aðeins mjög óljósa hugmynd um það. Henni
fannst, að hún hefði sofiö eða mókt i nokkra daga. Hún hafði
verið flutt frá Bagdad, en hvert? Hún hafði heldur engin tök
á að gera sér grein fyrir því. Þar við bættist, a.ð hún kunni ekk-
ert í arabískú, svo að hún gat ekki spurt neinn um þetta. Hún
gát hvorki komizt að stund, stað né dagsetningu.
Nú liðu nokkrar klukkiistundir, sem voru lengi að silast.
áfram.
Um kvöld.ið kom fangavörðurinn aftur, og hafði hann enn
bakka með mat meðferöis, en að þessu sinni var hann ekki einn
síns iiðs, því að konur tvær voru í fyigd með honum. Voru 'þær
HÁRKREM
SQLUTURNiNN
VIÐ ARNARHDL
BIMI 14175
Ðaglega nýir
bananar
kr. 16,— kg.
Tómatar kr. 12,50.
Úrvals kartöflur
(gullauga og ísl. ráuðar)
Hornafjarðargulrófur
Gulrætur
Indriðabúð
Þingholtsstræti 15.
Sími 17283.
Stúlka óskast til skrifstofustarfa m. a. vélaþókhald.
Umsóknir merktar „Skrifstofustörf“ sendist í pósthólf
529 fyrir 19. þ.m.
^JJaupi gullocj- Jfur
Dagkga
nýbrennt og malað
kaffi kr. 11,— pk.
Uísa og þorska’ýsi
í lí íiöskum
beint úr kæii.
Indríðabað
Þingholtsstræti 15.
Simi 17283.
M.s. II. J. kívii;
fer frá Kaupmannahöfn (ums
Færeyjar), til Reykjavíkur 25.
Flutnmgur óskast tilkynntnr
sem fyrst til skrifstofu Sam~
ei'naða í Kaupmannahöfn.
Sídpaafgreiðsla
Jes Zimsen.
Erlendur Pétursson.
Góðar 09
édýrar vörur
Kv
■en-
E. R. Burroughs
24.7,0
peysur
pils
kjóiar
sioppar
Kápu- og dömubúðin
Laugavegi 15.
aí kvenkápum og
peysuíatafrökkum. —-
Einnig
unglingakápur á
hagstæðu verSi.
Kápu- og dömubúðin
Laugavegi 15.