Vísir - 30.10.1957, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 30. október 1957
VÍSIR
3
Kosíaði nærri sjóornstu
að halda holnnniM.
Fiskurlnn í ísafjarðardjúpi hélt seg í djiípum
gjám og lifði á smásíld og rækju.
Það var ekki ósvipað gull-
námufundi eða kannski hval-
reka, þegar bátarnir byrjuðu
að moka upp fiskimun í Isa-
fjarðardjúpi, þar sem í mörg
ár varla hefir fengist bein úr
sjó, svo orð sé á gerandi. Á
istuttum tíma náðist þarna
geysimikill afli í net, sem
annars hefði aldrei náðst og
það sem enn betra er, það
verður sennilega áframhald á
netavciðum í ísafjarðardjúpi.
Þegar fréttist um aflann
brugðu fimm skipstjórar úr
Beykjavík skjótt við og heldur
vestur með báta sína. Meðal
þeirra var Aðalbjörg úr
Reykjavík. Vísir átti tal við
skipstjórann Einar Sigurðsson
sem er nýkominn að vestan
um þessa veiheppnuðu veiði-
ferð.
— Er aflinn búinn fyrir
vestan?
— Nei, það er hann ekki.
Daginn áður en við fórum
heim fengum við þrjár lestir
og' nú þegar aðkomubátarnir
eru farnir geta Vestfjarðarbát-
arnir haldið áfram veiðum.
Annars var farið að draga
mikið úr aflanum, en reitings-
veiði er ennþá. Fiskurinn hef-
ur líkléga verið að ganga út í
lok veiðitímans.
—- Var þetta venjulegur
netafiskur eins og gerist sunn-
anlands?
— Þessi fiskur var það sem
á togaramáli var kallað stórt
sprak, en það er um 20 tommu
fiskur. Það smaug áreiðanlega
mikið af honum gegnum
þorskanetin, þau eru fyrir
stærri fisk, og mér virtist veið-
ast fullt eins mikið í ýsunetin,
en þau tók eg með mér vestur.
— Þetta var legufiskur?
— Þessi þorskur hefur
sennilega gengið í djúpið strax
3 vor eða snemmá í sumar og
ekki gengið út aftur. Hann
hefur legið í djúpálnum í allt
súmar þar sem hann hafði
nóga fæðu. Þorskurinn var
fullur af rækju og smásíld og
var því feitur og fallegur. Vest-
firðingarnir búast við annarri
göngu inn í djúpið í desember
og ef það reynist rétt þá geta
þeir aflað vel í vetur.
— Er ekki gott að sækja sjó
í djúpinu?
— Það er alveg ágætt. Fyrir-
greiðsla í landi er eins og bezt
verður á kosið. Svo er mjög
stutt á miðin, samanborið við
annai'sstaðar og svo er þettá í
rauninni innfjarðarfiskirí, og
þarna er oftast smásævi. Við
befðum aldrei náð netunum
upp með svona miku af fiski í,
ef ekki hefði verið stillt í sjó-
inn. Þarna er um 100 faðma
öýpi, það er að segja tvö hundr-
uð metra og ef það liefði verið
mikil hreyfing hefðu netin rifn- 1
að undan þunganum og allt
farið í hafið aftur.
— Og þarna komu líka Vest-
mannaeyjabátar?
— Já, það komu lield eg sjö
Vestmannaeyjabátar, en þeir
fóru strax aftur, þar var farið
að draga úr aflanum og svo var
veiðisvæðið takmarkað. Héðan
úr Reykjavík voru 5 bátar, 1
frá Patreksfirði, 1 frá Bíldudal
og svo einir 10 heimabátar, svo
það var allþröngt á þingi. Fisk-
urinn hélt sig á takmörkuðu
svæði og auðvitað vildu allir
leggja sín net þar sem vitað var
að fiskurinn lá undir. Þegar eg
kom vestur voru bátarnir inn-
arlega í djúpinu, fyrir innan
Æðey og Vigur, en eg fór'að
reyna utar og fann þar djúpa
holu eða gjá, hún var ekki nema
450 m. breið en talsvert lengri
og gátum við lagt í hana þrjár
; trossur og fengum 23 lestir. Það
kostaði næstum sjóorustu oð
halda þessu svæði.
— Þetta hefur verið góð
veiðiferð?
Já, við gerðum það ágætt,
fengum 117 lestir í 12 róðrum.
— Hvað verður svo fram-
haldið?
— Við erum að byrja aftur
áð róa héðan. Við lögðum netin
hér fyrst þann 20. ágúst, en
þegai' við fórum vestur fyrir i
um það bil þrernur vikuni var !
ýsuveiðin hér í flóanum farin !
að glæðast. Við ætluðum út í
i
— Það er sjálfhætt við hana
hér í Flóanum, eg hefi ekki efni
á að stunda línu og tapa mörg
þúsund krónum yfir veiðitím-
ann. Það er að vísu dýrt að
koma sér upp netum, en það.^jj þ“rekraullj
er ekki eins dýrt og að tapa
stöðugt á línunni.
■- — Hvað heldurðu um Faxa-
flóann?
Smásaga úr hversdagslífinu.
Blindur bjargar sjáandi
frá drukknun.
Björgunarafrek, sem vakiö hefur mikla
aðdáun.
Nýlega var
í Noregi unnin
sem að vonum
hefur vakið mikla eftirtekt.
38 ára gamall iðnaðarmaður,
Almar Lund, sem verið hefur
árangurs og tókst að synda með
hana til lands, sem talið er að
hafi verið alllöng leið. Hann átt
aði sig á bjöllu, sem þarna er
á ströndinni og hringir tíundu
hverja sekúndu, til leiðbeining-
Það ej min skoðun að þetta ^ijjndur frá því'hann var 17 ára.i ar fyrir blinda fólkið, sem bað-
sé aflaleysistímabil. Hverjar
orsakirnar eru veit eg ekki.
Fiskurinn gengur ekki í flóann,
það er rétt. eins og með síldina
hún ætlar ékki að láta sjá sig.
En þetta er ekki nýtt, hér hafa
komið aflaleysisár löngu áður
en togararnir komu til sögunn-
ar. Afi minn sem stundaði sjó
hér um langan aldur sagöi mér
að eina vertíðina hefðu komið
17 fiskar í hlut.
Eftir því að dæma hefur ekki
alltaf verið auðvelt að fá nýjan
fisk í soðið í höfuðstaðnum.
bjargaði sjáandi stúlku frá. ar sig þarna við ströndina.
drukknun í Oslófirðinum. —j Er á land- kom var stúlkan
Skeði þetta skammt frá sumar-! meðvitundarlaus og aðstoðaði
dvalarheimili blindrafélags, en annar
blindur maður, sem
Lund er formaður i stjórn þess.| þarna var staddur og kunni
i sjúkraleikfimi, Lund við að
Lund, sem er ágætur sund- i]ífga. stúlkuna_ Tók það rúmar
maður var að baða sig í sjón-i
20 mínútur. — Talið er að þessi
blindi maður hafi drýgt þarna
mikla dáð, þar sem hann lagði
synti þangað og fyrir honum ]íf sift f hœttu-
um er hann heyrði grunsamlegt
hljóð skammt frá sér. Hann
varð stúlka, að því komin að
missa meðvitund. Lund skildi
þegar að um líf og dauða var
að tefla, kallaði á hjálp en án
Indíánamir fengu gamla
legstaðinn sinn aftur.
Og ætla að selja hann fyrír 1,5 tnillj. dollara.
Samkvaemt fregn frá Kansas
City í Bandaríkjuntuu hafa
. , Indíánaættbálki einum verið
fvrradag, en forum ekki vegna , ,
afhentar tvær ekrur lands ’
veðurs.
— Þar sem þú hefir reynslú
af ýsunetum, heldurðu ekki að
væri reynandi að reyna þau
víðar við landið?
hjarta borgarinnar.
-i.Var þetta forðum legstaður
ættbálksins og hyggst hann nú
selja lóðina og lætur sér ekki
— Það e'r alvég áreiðanlegt 'nægja fáeinar glerperlur eins
að ýsunetin henta víðar. Ntóog áður.
eru þeir famir að nota þau níeðf- ^annig er mál með vexti, að
góður árangri á Skagafirði. Eg ættbálkuriixn Wyandotte frá
hefi einmitt rætt um þetta við Oklahoma ltrefst 1.5 miUj. doll-
Davíð Ólafsson og eg er viss ara fyrir lóðina og það sam-
að þau myndu henta á svarai-. því, að hver meðlimur
um
Eyjafirði, Sjálfanda og víðar.
— Þú ert hættur við línuna?
kynflokksins fengi 1700 dollara
í sinn hlut. Landareign þessi,,
sem er eins og áður segir,
tveggja ekru svæði við aðal-
verzlunargötu borgai'innar, var
afhent kynflokknum til fullrar
;eignar með lögum frá þjóðþing-
jinu í Washington. Þetta gerð-
ist rétt fyrir þinglausnir og án
vitundar borgaryfirvaldanna í
Kansas. Ekki er ljóst, livernig
ættbálkurinn hefir komið þess-
j um málum sínurri í gegn-
um þingið, en hann hefir haft
augastað á þessu lahdi í 66 ár.
Þegar höfðingi ættbálksins var
spurður um þetta svaraði hann
því til, að hann hefði farið að
gömlum og góðum ráðum: ,,Við
héldum öllu leyndu.“
„Það var ánægjulegt að blind
ur maður gat einu sinni hjálpað
þéim sem sjáandi er, annars er
það venjulega öfugt,“ varð
Lund að orði að björgun lok-
inni.
2500 húsnæöislausir
vegna flóða.
Fregnir frá Barcelona herma,
að rikLsstjórnin hafi tilkynnt, að
hún liafi samþykkt. sem fyrsta
framlag' til hjálpar fólki á flóða-
svæðinu 300 millj. péseta (6
millj. doliara).
í flóðunum laust éftir miðjan
þennan mánuð drukknuðu um
70 manns, en 50 var saknað. —
Fénu v.erður m. a. varið til þess
að koma upp bráðabirgðahús-
næði handa um 2500 manns.
. Meðal áforma rikisstjórnarinn-
ar, til þess að girða fyrir flóð í
framtíðinni, er að rækta skóg.
anstu eftir þessu...?
Sigrid Undset, frægasta skáídkona
Norðmanna, var 5 ár í útlegð í Banda-
ríkjunum, meðan Noregur var undir
hernámi Þjóðverja á árunum 1940—45.
Skáldkonan hlaut bá viðurkenningu, aö
„hún væri persónugerfingur þeirra
hugrökku Norðmanna, sem snerust til
baráttu gegn ofbeldinu,“ cn auk þess
hlaut hún ýmsa aðra viðurkenningu,
svo sem Nóbelsverðlaunin fyrir bók-
menntir árið 1928. Aðalverk hennar,
Kristín Lafransdóttir, tryggði henni
lieimsfrægð fyrir þriðjungialdar. Sigrid
Undset andaðist í júnímánuði 1949, og
var þá 67 óra gömul.
Grikkland var meðal þeirra landa, er
einna harðast urðu úti á stríðsárunum,
því að auk bess sem stórbjóðirnar börð-
ust bar, hrundu kommúnistar af stað
bofgarastyrjöld, er stóð árum saman og
jók mjög á vandræði þjóðarinnar. Var
svo komið,. sköfnmu eftir að styrjöldinni
laulc, að Grikkir neyddust til að biðja
Bandaríkjamcnn um að veita sér mat-
vælahjálp. Kom fyrsta hveitisendingin
vestan um haf í ágúst 1947, og fór fram
stutt, virðuleg athöfn, er liún kom í
gríska höfn. Réttu Grikkir furðanlega
fljótt úr kútnum upp frá. bví, þótt
erfiðleikar væru miklir.
Einhverjar ægilegustu jarðliræringar,
sem orðið liafa á bessari öld, gengu yfir
Chile í Suðm-Ameriku jiaim 24. jan.
1939. Hrundu borgir, borp og býii
bænda í sex þéttbýlustu landbúnaðar-
héruðum landsins. Myndin liér að ofan
anna var borgin Chiilan, sem hrundi
að hálfu leyti. Nærri miðbiki hræring-
anna var borgin ChiJlan, sem hrundu
alveg til grunr.a, og urðu þar 50.000
manns liúsnæðislausir. Samgöngur all-
ar trufluðust og yfirleitt fór allt líf úr
skorðum á stóru svæði í landinu, en
hvorki meira né minna en 30,000 manns
biðu bana.