Vísir - 31.10.1957, Blaðsíða 4

VÍSIR
.v
_ Fimmtudagiiin 31. oMóber 1957
WX&MM
D A G B L A Ð
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsíns eru í Ingólfsstræti 3.
Riístjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00,- ,
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
„Þa& verður ekkert stríð".
TJndanfarið hefir verið heldur
ófriðvænlegt fyrir botni Mið-
jarðarliafs, og hefir því verið
haldið fram af hálfu Sýrlend-
inga og hinná nýju vina
þeirra, rússneskra kommún-
ista og fleiri, að yfirvofandi
.' væri innrás frá Tyrklandi. Og
þéssu hafa svo fylgt hótanir
af háífu Rússa, sem ætla ekki
að láta ráðast á vini sína, án
þess að grípa til viðeigandi
ráðstafana þeim til aðstoðar,
Á móti hafa Nato-þjóðirnar
f látið heiminn vita, að ef ráð-
izt verði á Tyrkland, sem er
eitt af aðildarríkjum A-banda-
? lansins, muni önnur riki
koma Tyrkjum til hjálpar.
|>annig stóðu málin í byrjun vik-
unnar, menn óttuðust veru-
lega, að til styrjaldar kynni
að draga, þvi að kommúnistar
og fylgifiskar þeirra unnu að
því öllum árum að spilla
möguleiktínum til samkomu-
lags. Þegar Saud konungur
bauðst til að miðla málum í
r deilu þessari, gerðu Rússar
T allt til að fá Sýriendinga til að
hafna öllum afskiptum af
hans hálfu, og Sýrlendingar
’ báðu hann blessaðan að vera
ekki að reyna að koma í veg
fyrir styrjöld og vandræði.
Fékk heimurinn þar sannar-
lega góða sýningu á því,
hvernig friðardúfumenn haga
baráttu sinni.
TJndir miðja vikuna var efnt til
samkvæmis i sendiráði
Tyrkja í Moskvu, og kom þar
margt gesta — meðal annars
þrenningin, sem nú ber hæst
á himni kommúnismans, Krú-
sév, Mikojan og Búlganín. Og
aðalforingi klikunnar komst
svo að orði, að það mundi
ekki verða iieitt stríð, enda
þótt Moskvuútvarpið væri
einmitt að halda því fram á
sömu stundu, að innrás
Tyrkja í Sýrlandi gæti hafizt
Pólitísk veikfndl.
þá og þegar. Þetta kemur
heim við hið fornkveðna, að
gott er að hafa tungur tvær
og tala sitt með hvorri. Er
það raunar ekki í fyrsta sinn,
sem það sannast á kommún-
istum.
En ef til vill átta menn sig ekki
til fulls á því, sem íólgið er
í þeirri fullyrðingu Krúsévs,
að ekki verði neitt stríð. Hún
er í rauninni alger viðurkenn-
ing á þvi, áð Tyrkír og vinir
þeirra ætla sér ekki að efna
til vopnaviðskipta, ráðast á
Sýrland. Þar með eru það
viðurkennd ósannindi og ó-
heiðai-legur áróður, sem Krú-
Sév og fjölmargir aðrir for-
ihgjar kommúnista hafa hald-
ið fram að undanförnu, að
lýðræðisþjóðirnar væru að
Undirbúa styrjöld. Er mjög
iieppilegt, að sjálfur páfi
kommúnista nú á dögum
skuli gera svo mikilvæga játn-
ingu.
Er þó ekki allt talið, sem í þess-
ari játningu ér fólgið. Þar
sem það er nú viðurkennt
með henni, að lýðræðisrikin
hyggi ekki á styrjöld, er það
um leið viðurkennt, að ef
styrjöld verði, hljóti hún
að vera verknaður kommún-
ista eða bandamanna þeirra.
Krúsév segir: Við ætlum ekki
að leggja í strið, svo að strið
mun ekki verða. Væri harla
gott, ef hægt væri að treysta
þessúm ummælum einvalds-
herrans, en hingað til hefir
hann ekki verið búinn kost-
um sannsöglinnar írekar en
aðrir af hans sauðahúsi. Þess
vegna getur heimurinn ekki
treyst því, að friður verði til
írambúðar, meðan slíkir
menn segja hundruðum millj-
óna fyrir verkum og hafa víg-
búnað að æðsta boðorði til
að tryggja aðstöðu sína til
kúgunar og frelsisskerðingar.
Þaö hefir oft verið auglýst að
undanförnu, að Tito, einvald-
ur Júgóslavíu, muni verða
meðal þeirra gesta, sem koma
til Moskvu í tilefni af 40 ára
afmæli byltingarinnar éftir
viku. Það hefir átt að vera
enn ein sönnun þess, að gróið
væri um heiít í deilu rúss-
neskra og júgóslavneskra
kommúnista um sjálfstæði
eða ósjálfstæði einstakra
kommúnistaflokka gagnvart
herraþjóðinni rússnesku.
Nú bregður hinsvegar svo við,
• að Tito lætur það boð út
ganga, að liann sé maður
krankur, svo að læknar banni
honum langíerðir mánuðum
saman. Þykja tíðindi þessi
koma mjög á óvænt, því að
Tito hefir verið við beztu
heilsu árum saman og ekki
látið á sjá að neinu leyti. Þau
eru því.túlkuð á þann veg, að
honúm þyki ástæðulaust að
auðsýna Rússum lotningu og
auðsveipni með heimsókn •—
sérstaklega af því að hann
hafði verið notaður sem eins-
konar „geymsla", meðan vin-
ir Zukovs voru að leggja á
ráðin um það, hvernig honum
skyldi holað frá. Er því ekki
allt vinskapur þarna frekar
én ánnárs staðar í heimi
komrhúhista. '1
Fra Alþingi:
Engin erlend lán tekin
til hafnargerða.
Vírkjunarframkvæmdir sitja fyrir.
Fundur var Iialdinn í Sámein-
] uðu þingi í gær. Ellefu mál voru
á dagskrá.
Fyrst var tekin fyrir fyrir-
spurn urn lántöku til hafnar-
gerða frá Magnúsi Jónssyni, 2.
þingm. Eyfirðinga.
Upplýsti hann að stjórnin hefði
lýst yfir, að hún myndi taka út-
lend lán til framkvæmdanna.
Möguleikar sveitarstjórna til lán-
töku væru mjög þrotnai’, og því
væri eðlilegt, að fagnað yrði
þeim fregnum að ríkisstjórnin
væri að afla lánsfjár.
Eysteinn Jónsson upplýsti, að
enn hefði ekkert verið gert í
hafnarmálum. Fyrst lægi fyrir
að annast virkjunarframkvæmd-
ir í Soginu, vinna að raforku-
áætlun dreifbýlisins o. fl. Unnið
Jiefði verið að öflun lánsfjár og
hefði það fyrst og fremst runn-
ið til ofangremdra framkvæmda.
Ekki skortt lánsfjárheimildir og
gengju slik mál vonum framar.
Magnús kvaðst elvki vilja á neinn
hátt misvirða þær framkvæmdir,
sem þegar liefðu verið unnar.
Emskýrt væri, að stjórnin hefði
ekkert gert til að afla lánsf jár til
Jiafnargerða.
Önnur fyrirspurn var frá
Magnúsi um framkvæmd til-
lagna íslenzk-skandinavísku
samgöngumálanefndarinnar,
Skýrði hann frá því, að sett
hefði verið á laggirnar nefnd til
að stuðla að bættum samgöng-
um milli íslands og hinna Norð-
urlandanna á fundi Norðurlanda-
ráðsins 1955. Hefði hann og Páll
Zóphóníasson setið í henni að
íslands hálfu. Nefnd þessi hefði
starfað vel og skýrsla hennar
vei’ið lögð fyrir ráðið í febrúar
í ár.
Eysteinn upplýsti, að ráðu-
neytinu hefðu borist orðsending
frá Nörðurlandaráði. Þar hefðu
verið borin fram þrjú eftirfár-
andi atriði:
Að unnið yrði að bættum gisti-
húsakosti á Islandi, athugað,
hvort unnt mundi vei’ða að hafa
sérstakt ferðamannagengi á isl.
krónunni og leyfa útlendingum
að fara með meiri íslenzka pen-
ga úr landi, og að æskilegt
æri að íslenzk skip Jxefðu við-
:omu í V.-Svíþjóð og V.-Noregi.
^íðasta ati’iðið væri i athugun
^já viðkomandi aðilum.
Um annað ati’iði væri það að
Íegja, að ekki væri unnt að fram
værna það öðruvísi en með því
að greiða uppbætur af gjaldeyi’-
inum. Til slíkra framkvæmda
þyi’fti nýjar fjáröflunai’leiðir og
væru þær ekki tiltækar i bráð.
Um gistihús sagði hann fátt,
en i uppsiglingu væru ný veit-
ingalög, sem myndu þá snei’ta
gistihúsin jafnfi’amt.
. t
Magnús Jónsson kvað Jxöfuð-
tilgang sinn með fyrirspurninni
hafa verið, að á Alþingi kæmi
fx’am, að málinu væri gaumur
gefinn. En illt væri til þess að
hugsa, að gjaldeyrismálum þjóð-
ai’innar væri svo komið, að eng-1
inn er eitthvað um þau vissi,
seldi gjaldeyiá í bönkum vegna
óhagstæðs verðs. Ferðamenn
væru hundeltir til að ná af þeim
gjaldeyrinum og seldu hann loks
einstaklingum, er á þeim lægju.
Ungur píanóleikari heldur
fyrstu hljómleika sína.
Nýlega er komin lxingað til
landsins ung-frii Steimum S.
Briem, píanóleikari, og mun hún
dveljast hér nokkurn tíma og ætl
ar m. a. að halda tónleika í Þjóð-
leikhúsinu n. k. sunnudag 3. nóv.
Eru það fyrstu sjálfstæðu tón-
leikar ungfrúarimxar, en hún hef-
ur dvalizt yið nám eiiendis sið-
astliðin 5 áx’.
Á efnisskránni eru verk eftir
eldri og yngri höfunda, og má
þar á meðal nefna sónötu eftir
brezka tónskáldið William Al-
wyn, en það vex’k hefur ekki ver-
ið flutt hér á landi fyrx’. Önnur
viðfangsefni eru 2 sónötur eftir
Scailatti, Partita í B-dúr eftir
Bacli, sónata Op. 31 nr. 3 eftir
Beetlioven, sónatína eftir Ravel
og 2 verk éftir Cliopin, Berceuse
Op. 57, og Seherzo Op. 54.
Ungfrú Steinunn hefur, sem
fyrr segir, dvalizt ytra um all-
langt skeið, en árið 1952 lauk liún
biu’tfararprófi frá Tónlistarsltól-
anum í Reykjavik, eftir 6 ái-a
nám þar, og var kennai’i Jxennar
lengst af Árni Kristjánsson, pían-
óleikari. Þá’hélt liún til Englands
og var við nám í The RoVal Aea-
démy of Music í London næstu
3 ár, en fór síðan til Rómar, þar
sem hún hefur dvaldizt síðastl.
2 ár, Ivennarar liennar þar vorú
þeir Rodolfo Caporali og Carlo
Zecchi, sem báðir eru vel þekktir
píanókennai’ar á Italíu.
Ungfi’ú Steinunn mun ekki
éiga langa viðdvöl hér á landi að
þessu sinni. Hún heldur aftur til
Rómar innan skamms, en þar
hyggst hún stunda nám enn um
jirið. Jafnfi’amt náminu mun hún
koma fram opinbei’íega, og hefur
þegar verið ákveðið, að hún haldi
tónleika í Palazzo Flaminia, í vet-
úr. Einnig hefur ungfrú Stein-
únni boðizt að haJda tónleika á
vegum þýzk-italska mén'riingar-
sambandsins eftir nýár. Þá erú
Kynning á ísl.
hestlmun.
í viðtölum við Gunnar Bjarna-
son ráðunaut var hér í blaðinu
fyrir skemmstu sagt frá kynn-
ingunni á íslenzka hestinum er-
lendis, þeim takmrirkaða útflutn-
ingi á hestum, sem átt hefur sér
stað, þeim miklu vinsældum og
hi’ifni, sem íslenzki hesturinn nýt
ur erlendis lijá hinum nýju eig-
endum og öllum, sem fengið hafa
kynni af honum — og einnig var
vikið að slvilningleysi því, sem
mjög hefur gætt hérlendis, á því
starfi, sem hér er verið að vinna,
en það er í stuttumáliað hagnýta
þann markað, sem er fyrir ís-
lenzka reiðhesta og reiðhestaefni
eiiendis, er þar hefur skapazt
eftirspurn að og mjög er vax-
andi, en greiðsla tryggð í góðum
gjaldeyri. Því furðulegi’a er skiln
ingsleysið, eða sinnuleysið, sem
rikjandi er um þéssi mál, þar
sem Jxestaeign landsmanna er
mikil og þörfinfyrir hesta hefur
stóiminnkað, og virðist liyggi-
legi’a, að ala upp valda hesta til
útflutnings fyrir gott vérð, en til
átu innanlands, og þar sem sauð-
fjáreignin liefur stðraukizt, en
vei’ðið á útfluttú kindakjöti
miklu lægra en það, sem gildir
innanlands.
# .
Hér er ekki unx að ræða
„brölt“ eða „draumóra".
Þótt fui’ðulegt sé verður þess
vart, að af sumum er litið svo á,
sem hér sé um „bi’ölt eða „draum
óra“ einstaklinga: að ræða og þá
fyrst og fremst hrossaræktai’-
ráðunautarins, Gunnar Bjama-
sonar — hins mikla áhugamanns
um þessi mál. Þessu fer þó f jarri.
Hér liefur sem sé um 8 ára skeið
verið að því unnið að vilja Bún-
aðax’þings og stjórnar Búnaðarfé-
lags Islands, að ganga úr skugga
unx hvort íslenzlc hi’össarækt gel i
átt sér fi’amtíð, sem íramleiðslu-
greiri fyrir ei’lendan markað, og
það er þetta, sem G. Bj. hefur
haft með höndum. Hann telur
það nú liggja Ijóst fyrir, að ef
hestui’inn eigi fraxxxtíö íyrir sér á
erlendum markaði, þá sé það ein-
göngu íslenzki í’eiðhesturinn, og
þessi í’eynsla krefjist algerlega
nýrra kynningar á hesíinunx, þar
senx hann var áður fyrr aðeins
kunnur sem nánxuhestur og smá-
bændaliestur. Og það er þessi
kynning, sem nú er í fullum
gangi.
t
r
Kynningixx ii Iiestinum er
líka landkymxing'.
Það er vert að vekja athygli á
því, að þessi kynning á ísl. hest-
inum er lika landkynning — mik-
il og góð. Það er vegna kynna á
íslenzka hestinum, að gerðar
hafa verið tvær kvikmyndir í
Þýzkalandi af íslenzka hestinum,
eftir lcvikmyndahandriti Ursulu
Bruns. Kvilímyndahandritið ■ að
þeirri siðai’i kenxur út í skáld-
sögufoi’mi, en hið íyrra seldist. í.
90—100 þús. eintökum, og mynda
bókin „Ponies" með myndum úr
nýju kvikmyndinni litprentuð í 2.
útg. Kvikmyndii’nar báðar, sem
Ai’ca-Film gaf út kostuðu sanx-
kvæmt íslenzku peningagildi 15
—18 millj. ki’. G. Bj. segir um
þetta í Búnaðai’ritinu: „Þetta er
þó á engan hátt góðgorðarstarf-
semi, hvorki frá hendi írú Bruns
eða Arca-Film, heldur hefur hest-
urinn okkar verið þeim nxikil
gróðalind, og er xxú verið að i’amx
saka og i’aíða hvei’ixig þriðja kviic
myndin verði bezt gérð. Þettá er
okJcur ekki sízt gleðiefni. í dörri-
og líkux' á að hún komi fránx í
ítalska sjónvarpinu á næsta ári,
en það er elcki fullráðio ennþá,