Vísir - 31.10.1957, Síða 7

Fimmtudaginn 31. október 1957
Ví SIR
7
|g«tha Phristie
jUlar leiíif
itygja til...
57
og öllu öðru í mesta flýti ofan í töskuna, án þess að nokkur regla
væri á því."
„Og það hefur alls ekki átt sér stað, að þér hafið haft or'ð á
því, við nokkurn — ýfirleitt nokkra lifándi sál — að Cármichael
hafi átt trefilinn?“
„Néi, og það er einfaldlegá áf þeirri ástæðu, að eg stéingleýmdi
honum svó að ségjá' sámStuhdis. En stakk honum ofan í ferða-
töskuná mína méð öðrum fátnaði, þégar eg' fór til Basra, og
siðan hefi eg ckk'i opnað háná.“
„Þá ætti allt að vera í bezta lagi, að þvi er þetta snertirý
mælti Dakin, og hafði heldur lyfzt á honum brúriin. „Jafrivel
þótt þeir kunni að hafa gert leit í eiguiri yðar, þá hafá þeir
sennilega ekki talið gamlan, óhreinan ulla'rtrefil mikils virði —
nériiá einlivér hafi komið til þeirra böðum um, að hánn væri
lykill áð leyndarmáli, en eg tel fráléitt, að það hafi verið gert.
Það, sem þér verðið nú að gera, er að láta sækja töskuna með
öllu' sáman og færa yður hana til — meðal annarra orða, hvar
háfið þér hugsað yður að búa?“
„Eg hefi tekið á leigu herbergi í gistihúsi Tios,“ svaraði
Viktoria.
Dakin kinkaðí kolli. „Það er vafalaust bezti stáðurinn fyrir
yður nú.“
„Er nauðsynlegt — óskið þér eftir því, að eg taki aftur upp
viri'riu hjá Ölíúviðárgféihiftrii?" spurði Viktoria, og gætti nokkurs
kvíða í röddinrii.
Dakin leit á háná, virti hana vandlega fyrir sér. „Eruð þér
hrædd?“
Viktoria skaut frám hökunni. „Nei,“ sváraði huri ögrandi. „Eg
er reiðubúiri til þess áð fara þángað, ef þér óskið eftir því.“
„Ég held ekki, að þáð sé nauðsynlegt,“ rnælti Dakin „og serini-
lega væri þáð líka óhyggilegt í meira lagi'. Hvernig serri þeir hafa
komizt að því, áð þér höfuðuö gerigið í þjónustu mína, þá er
sennilegt, að eirihvér samverkamaður yðar hafi orðið þess á-
skýrija, en þskking þeirrá hefur varla verið utan að komandi.
Af því leiðir, að þér munduð ekki geta komizt að neinu frekar,
þótt þér tækjuð til starfa aftur, svo að hyggilegast er, að þér
íariö ekki aftur þ'angáð.“ Hann bætti við og brosti um leið:
Annárs verðið þér karinske orðin rauðhærð, þegar fundum okk-!
ar -ber saman næst.“ l
„Én það er einmitt það, sem mig langar til að fræðast um,“
ságði Viktöria. „Hvers vegna' var hárið á mér litað?" Eg hefi
hugsáð og hugsað um það, unz eg hefi verið að því komin að fá
höfuðverk, og samt gét eg ekki komizt að néirini riiðúrstöðu.
Gétið þér látið yðu'r detta eitthvað í hug í þessu sámharidi?“
Dakin velti þássú fyrir sér sem snöggvast og sváraði síðan:
„Eg sé ekki aörá lausn en þá, að það múricii verá erfiðara að
þékkja lík yðar með þessum háralit.“
„Hvers vegna var eg þá ekki drepin strax, cf þá langaði til að
jkoma mér fyrir kattárnef ?“ spurði Viktoriá.
„Þetta er mjög athyglisverð spurning, Viktoria. Það er einmitt
spurningin, sem mig langar fyrst og fremst til að fá óyggjandi
svar við,“ sagði Dákin.
„Og þér getið ekki látið yður neitt til hugar koma?“
„Eg get ekki með neinu móti gert mér grein fyrir ástæðunni.“
„Meðal annarra orða,“ sagði Viktoria nú' cg breytti uíri um-
á

f '
0=0
Sjúkiirigur á geðveikrahæli
sat á blómabeði og fiskaði.
Nemandi í sálfræði kom þar að
og til að verá vingjarnlegur
ræðueíni. „Þér munið kárinske eftir því, að eg sagði, að mér
liefði fundizt eitthvað skrítið við Sir Rúpért Crofton Lee, þegar
eg sá hann í gistihúsi Tios morguninn eftir að við komum. Mér
fannst e.iris og hánn væri ekki alveg eins og áður."
„Já, eg man það, er þér minntist á það,“ mælti Dakin.
„Þekktuð þér hann persónulega?" spmði Viktoria.
„Nei, eg hafði aldrei séð hann, fyrr en hann kom hingað."
„Mig grunaði það. Þetta var nefnilega ekki Sir Rupert Groíton
Lee.“ Síðan sagði Viktoria honum alla söguna um athugánir sínar
á Sir Rupert, að hann hefði verið að fá kýli, þegar hún sá háriri'1
fyrst, en degi síðár hefði hún ekki séð þess nein merki, að hann
hefði haft kýli á hálsinum, og lauk sögunni með því að skýra
frá því. sem geröist, me'ðan staðið var við í Kairo. (
„Það var þá þannig, sem þeir fóru að því,“ sagði Dakin. „Eg sPul'ði hann: — Hvað hefur þú
fékk heldur ekki skilið, hvers vegna Carmichael var ekki riægi- fen§ið rnarga?
lega var um sig. Hann komst heilu og höldnu til herbergis Sir' fiskimaðurinn svaraði:
Ruperts — og Sir Rúpert stakk hann með hnífi en Carmichael -^u er^ su riíundi?
tðkst að sléppa úr herberginu og komast inn til yðar, áðúr en1
kraftarnir voru þrotnir. Og hanri sleppti ekki treflinum, þótt Munurinn á kóngi og for-
hanri væri að dáuða kominn.“ j seta er sá að kóngurinn er son-
„Háldið þér kannské, að mér háfi verið rænt, af því að eg Ur föður síns en forsetinn ekki.
ætlaði að fara að segja yður frá því?“ spurði Viktoria. „Eriginn1 •¥“
vissi það nema Edward." j Telpa úr kaupstað hafði verið
„Eg held, að þéir háfi furidið á sér, að þeir yrðu að ryðja yður einn Ó-ig í sveit, þegar hús-
úr vegi fyrr eri síðar. Þér komust áð of miklu, sem gerðist hjá friöðir liennar spurði, hvaða
Olíuviðargi-eininni."
„Dr Rathbone varaði riiig við,“ mælti Viktoria. „Þó var það
dýr henni litist nú bezt á.
— Gyltuna, svaraði hún hik-
frekar ógnuri etí aðvörun. Eg lield, að hann hafi gert sér grein laust.
fyrir því, að eg vár ekki sú, sem eg gaf i skyn.“
„Rathbóne er eriginri kjárii," mælti Dakin þurrlega.
„Eg er því fegin, áð eg skuli ekki þurfá áð fára þangað aftur,"
87 000 ROAMER-úí
— Já, hún er fallég og svo
er hún svo stór. Firinst þér það
ekki?
— Já, svo sannarlega og eg
veit hvers vega. Fluri hefur 6
lítil svín til að blása sig upp.
4?.
100% vaínsþétí voru sdd á árinn 1956.
Roamer úrið, sem þér berið við öll
tækifæri er ein af hinum vandvirku
og nákvæmu framleiðslu Sviss, er
viðurkerindir ursmiðir um allan
heim selja. Milljónir riianna af öllu
þjóðerni ganga aðeins með Roamer
úr, af því að’ þeir vita að því, er
sameinað öryggi, fegurð og gæði.
100% vatnsþétt. — Höggþétt.
Fást hjá flestum úrsmiðum.
1. kong: — Ta'ar ma'ðurinn
þinn upþ úr svefninum?
2. kona: — Nei, það er svo
1 taugaæsandi. Hann glottir bara.
Læknir við sóttarsæng sj.úk-
lings er hefur síæmt kvef:
— I nótt skuluð þér opna
glugganri upp á gott og sofa
sængurlaust.
— En þá fæ eg lungnabólgu.
Er það ekki?
— Já, veit eg vel, en hana
get eg kannske læknað ein-
j.hvern tíma.
I *'
j IJann: — Forfeður mínir
! komu með Mayflower til Ame-
ríku.
Hún: — En hvað þeir voru
jheppnir. Innflytjendáiögin eru
isvo ströng núna.
OerviliBnglið
fRiBff
Rússrieskur vísindaniaður
hefur sagt, að hluti eldflaug-
arinnar, sem flutti gerviturigl-
ið með ser út í geiminn, kunni
að íalla til jarðar.
Hún hafi verið úr sterkara
efni en gerfitunglið og muni
það halda áfram rás sinni þar
’ til þáð eyðist.
E. R. Rurroughs
Eftir að ha'fa brotið riffil
stulkunnar, sagði Tarzan
við haria með vanþóknun:
„Réttast hefði verið, að eg
héfðí látið ljðriið hreniiria
þig. Þú er einráð um það,
hvort þú gerir út af við
sjálfa þig, en þú getur ekki
haldið áfrarii að' særa dýr
svo að öðrum standi ógn af.“
Fyrirlitningin leiftraði í
augum stúlkunnar. „Hvernig
diriist þú, viliimaðurinn
þinn. ... “ og síðan rak hún
Í7 apamarininum snöggan löðr-
ung.
m
IllltlSÓttí
Birejæid.
Hinn 1/3 *». á. var tala ferða-
maririá, cerii koriiið háfa til
Breílarids á þessu ári orðin
yfir 1 milljón.
Meira en helmingurinn var
frá Evrópulöndum. Mikill
fjöldi ferðamanna kom að
vanda frá Bandaríkjunum.
Grðmyko hífcí fornilega
lágt' fram tillögu síriá um
j stærri afvóþriúnárriefrid.
Hann v’ili, að allár 82' þjóðír
S. þj. eigi fulltrúá í henni, eri
í núverándi afvopnúriarnéfrid
eigá 11 þjóðir fulltrúá
undirnefndinrii).
Gromyko mun nú lagður
stað h'eimleiðís.