Vísir - 23.12.1957, Blaðsíða 7
Mánudaginn 23. desember 1957
VÍSIR
7
Messur um jólin
Dómkirkjan:
Aðfangadagur: Aftansöngur
kl. 6 e. h. Séra Jón Auðuns.
Jóladagur: Messað Id. 11 f.
h. Séra Óskar J. Þorláksson. —
Dönsk messa kl. 2 e. h. Séra
Bjarni Jónsson. — Messa kl. 5
e. h. Séra Jón Auðuns.
Annan jóladag: Messa kl. 11
f. h. Séra Jón Auðuns. Messa
kl. 5 e. h. Séra Óskar J. Þor-
láksson.
. Bústaðapréstakall:
Aðfangadag: Aftansöngur í
Kópavogsskólavkl. 6 e. h.
Jóladagur: Messað í Háa-
gerðisskóla kl. 5 e. h.
Annan jóladag: Messað í
Kópavogsskóla kl'. 2 e. h. cg
nýja Kópavogshæli kl. 3.20 e. li.
Laugarneskirk j a:
Aðfangadagur: Aftansöngur
kl. 6 e. h. Séra Garðar Svavars-
son.
Jóladagur; Messa kl. 2.30 e.
h. Séra Garðar Svavarsson.
Annan jóladag: Messa kl. 2
e. h. Barnaguðþjónusta kl.
10.15 f. h. Séra Garðar Svavars-
son.
Hafnarfjarðarkirkja:
Aðfangadagur: Aftansöngur
kl. 6 e. h.
Jóladagur: Messa kl. 2 e. h.
Bessastaðir:
Jóladagur: Messa kl. 11 f. h.
Kálfatjörn:
Jóladagur: Messa kl. 4 e. h.
Sólvangur:
Annan jóladag: Messa kl. 1
e. h. Séra Garðar Þorsteinsson.
«
Kaþólska kirkjan:
Aðfangadag: Miðnættismessa
M. 12 á miðnætti.
Jóladagur: Messur kl. 8.30
og 10 f. h. Bænahald kl. 16.30
•e. h.
Annan jóladag: Messur kl.
■8.30 og 10 f. h.
Háteigsprestakall:
Jólamessur í hátíðasal Sjó-
mannaskólans:
Aðfangadagur: Aftansöngur
M. 6 e. h.
Jóladagur: Hátíðamessa kl.
11 f. h.
Annar jóladagur: Barnaguðs-
'■þjónusta kl. 1.30 e. h. Síra Jón
IÞorvarðsson.
Elliheimilið:
Aðfangadagur: Aftansöngur
kl. 7 e. h. Síra Sigurbjörn Á.
Gíslason.
Jóladagur: Messa kl. 2 e. h.
Síra Sigurbjörn Á. Gíslason.
Annar jóladagur: Messa kl. 2
e. h. Sirá Bragi Friðriksson.
Neskirkja:
Aðfangadagur: Aftansöngur
kl. 6 e. h.
Jóladagur: Messa kl. 2 e. h.
Annar jóladagur: Messa kl.
11 f. h. (breyttur messutími
vegna útvarps). Síra Jón Thor-
arensen.
Óháði söfnuðurinn:
Jóladagur: Hátíðamessa í
Kirkjubæ kl. 4 e. h. Síra Emil
Björnsson.
Langholtsprestakall:
Jóladagur: Messa kl. 5 e. h. í
Laugarneskirkj u.
Annar jóladagur: Messa kl. 5
e. h. í Laugarneskirkju. Síra
Árelíus Níelsson.
Halígrímskirkja:
Aðfangadagur: Aftansöngur
kl. 6 e. h. Síra Sigurjón Árna-
son.
Jóladagur: Messa kl. 11 f. h.
Síra Jakob Jónsson. — Messa
kl. 5, e. h. Síra Sigurjón Árna-
son.
Annar jóladagur: Messa kl.
11 f. h. Síra Sigurjón Árnason.
— Messa kl. 5 e. h. Síra Jakob
Jónsson.
Fríkirkjan:
Aðfangadagur: Aftansöngur
kl. 6.
Jóladagur kl. 2 e. h.
Annar jóladagur: Barna-
guðsþjónusta kl. 2 e. h.
Lúðrasveit arengja leikur.
Þýzk messa
verður í Dómikrkjunni þann 29.
des. kl. 2 e. h. Síra Jón Auðuns
dómprófastur prédikar. Organ-
leikari: Dr. Páll ísólfsson.
Jóla-hefnd
Cflir
2)ainon
Einu sinni ennþá eru jólin að
nálgast, og það minnir mig allt-
af á, hve gott við áttum áður
fyrr um jólaleytið vestur í
gömlu borginni okkar, þar sem
eg átti heima.
Það minnir mig einnig á
jólin þegar Sænski Sam Suden-
berg hélt jólaboðið mikla í
Union-skemmtigarðinum og gaf
öllum litlum drengjum og telp-
um — sem voru ótalmörg —
jólagjafir. í sannleika sagt
sýndu opinberar manntals-
skýrslur, að það voru fleiri
litlir drengir og litlar telpur í
borginni okkar á þeim dögum
en í nokkurri annarri borg
vestan við Mississippi. Þetta
var staðreynd, sem allir íbú-
arnir voru mjög' stoltir af og
skýrðu öllum frá, sem komu ti)
borgarinnar.
Þessi Sænski Sam Suden-
berg, sem gaf öllum litlu
drengjunum og telpunum stóra
jólatréð og hélt þeim jólaboðið,
var stór þverhaus, er stökkt
hafði verið úr borginni af Dill-
on lögreglustjóra árið áður, af
því að hann vann aldrei ærlegt
handtak, heldur hékk sífellt á
knæpunum, þambaði bjór og
whisky og var alltaf blindfull-
ur.
Úr jólamyndinni í Austurbæjarbíó.
imijon.
Auðvitað vildi enginn hafa
slíkan óþokkagemsa í borginni,
og Dillon lögreglustjóri lét ekki
aðeins nsegja að stökkva Sam
á brott, heldur gaf honum líka
duglegt spak í sitjandann, til að
flýta burtför hans og koma
honum örugglega í skilning um,
að enginn óskaði afturkomu
hans.
Jæja, Sænski Sam flæktist
upp í Kripplingsgilshérað, og
þegar næst fréttist af honum,
var hann orðinn auðugur. Hann
hafði verið á gangi innan un
hólana þar dag einn, fullur að
vanda, og dottið ofan í gamla
gulleitarmannsgryfju, og hvað
haldið þið að hann hafi fundið
þarna nema gullæð, sem gull-
leitarmanninum, er gróf hol-
una, hafði sézt yfir?
Sænski Sam kom nú aflur til
gömlu borgarinnar rninnar með
fulla vasa af peningum, og auð-
vitað voru alíir búnir að
geyma, hvílíkur vandræða-
garmur hann hafði áður verið.
Peningalaus ónytjungur og
vellríkur ónytjungur vóru
tvennt ólíkt í gömlu borginni
minni, eins og annarsstaðar.
Jæja, það var um jólaleytið,
sem Sænski Sam kom aftur, og
hann sagðist vilja hafa stórt
jólatré og mikið um dýrðir, því
að sér hefði alltaf þótt svo vænt
um litlu drengina og litlu telp-
urnar í gömlu borginni minni,
og einnig af því að hann sé
stoltur af, hve mikið sé af iitl-
um drengjum og litlum telpum
í gömlu borginni minni.
Margt fólk, sem þekkti
Sænska Sam og vissi, hvernig
hann var innrættur, átti bágt
með að trúa þessu; það var svo
ólíkt honum að þykja vænt um
nokkurn eða nokkuð eða vera
stoltur af einhverju. En á með-
an hann hafði peninga til að
borga brúsann, var ekki ástæða
til að leggjast gegn þessu. í
rauninni voru margir fegnir
þessu; gerðu ráð fyrir, að það
gæti sparað þeim sjálfum aura
fyrir jólagjöfum.
Sænski Sam sendi því út í
skóginn eftir stærsta grenitrénu
í öllu landinu og lét setja það
upp í Union-skemmtigarðinum.
Síðan fór hann til Denver til
að kaupa jólagjafir handa öllum
litlu drengjunum og telpunum.
Enginn fékk þó að vita, hvers-
konar gjafir þetta voru; það
beið hlnnar miklu stundar.
Jólatréð var vissulega fögur
sjón, þar sem það stóð þarna í
skemmtigarðinum, upplýst af
ótal rafmagnsljósum og skreytt
litfögrum glerkúlum og ýmsu
öðru skrauti. En undir trénu
var stór hlaði af aflöngum
pinklum og heill haugur af
reiðhjólum. Þarna voru nokk-
ur hundruð pinklar með þessu
skrítna lagi og nokkur hundruð
reiðhjól, sem allir gátu séð að
voru telpnareiðhjól.
Skemmtigarðurinn fylltist af
litlum drengjum og telpum,
sem tróðust og toguðu í mömm-
ur sínar, því þau hlökkuðu svo
mikið til að fá gjafir frá jóla-
sveininum, honum Sánkti
Kláusi. Svo voru líka allir for-
eldrar mættir þarna; og vonuð-
ust hálfvegis eftir að jóla-
sveinninn ætti ef til vill eitt-
hvað handa þeim líka.
Sænski Sam gamli gerði
þetta vissulega myndarlega.
Hann hafði fengið silfurlúðra-
sveit McClellands og einnig
söngflokk Meþódistakirkjunn-
ar, svo að ekki skorti fagra
hljómlist. Einnig síra Hatha-
way til að halda guðsþjónustu
og dr. T. Hannibal Wilcox til að
halda ræðu, — en dr. T. Hanni-
bal Wilcox var auðvitað enginn
annar en Wilcox gamli læknir.
Jæja, ýmislegt fallegt var
sagt þarna um Sam gamla, og
hve mikill sómi hann væri
borginni og öllum borgarbúum,
sem auðvitað fór nú ekki mik-
ið fyrir. Síðan kom Villi gamli
Hemming í gerfi Sánkti Kláus-
ar — með skegg og hvaðeina —
og fór að útbýta jólagjöfun-
um. Villi gamli var einn af
gömlu félögunum hans Sænska
Sams frá gömlu dögunum, þeg-
ar Sam gerði ekkert annað en
drattast milli knæpanna, en
hann var fyrirtaks jólasveinn.
Það fór svo, að öll reiðhjólin
fóru til telpnanna, svo að allar
telpur í borginni fengu sitt hjól,
en drengirnir fengu aflöngu
pinklana. Þá kom í ljós, að þetta
voru rifflar, og fylgdu noku ar
dósir af skothylkjum með hverj
um riffli. Á eftir fylgdi sælgaíti
handa öllum, einnig foreldrun-
um. Að síðustu endaði þessi
einstæða jólaskemmtun með
því að allir hrópuðu ferfalt
„húrra“ fyrir Sænska Sam.
Jæja, auðvitað var alimikið
talað um hið einkennilega val
Sænska Sams á jólagjöfunum,
því að sumir drengirnir, sem
fengu rifflana, voru ekki nema
tveggja til þriggja ára og litlu
stúlkurnar, sem fengu reiðhjól-
in, voru ekki miklu eldri. En
öllum . fundust þessar gjafir
sönnun þess, að Sænski Sam
hefði að minnsta kosti hjartað
á réttum stað.
En um hádegisleytið daginn
eftir var öllum orðið Ijóst, að
Sænski Sam hafði valið þessar
gjafir í ákveðnu augnamiði og
að hann væri vondur maður.
En menn voru líka leiðir, því
að Dillon lögreglustjóri hafði
rekið Sænska Sam burt úr
borginni og gert hann svo reið-
an í okkar garð. Um þetta leyti
dagsins var engin lifandi dúfa
eftir í borginni og mjög fáir
kanarífuglar, en haltir og
lemstraðir hundar og kettir
hlupu emjandi og ýflrandi um
allt af sársauka undan skotum
úr rifflum drengjanna, svo að
átakanlegt var að heyra.
Öll götuljós í borginni voru
skotin í mjöl, og enginn var ör-
uggur á götunum, því ef þeir
urðu ekki fyrir hendingarskoti,
var nærri víst, að þeir yrðu
felldir um koll af litlum telp-
um, sem voru að læra að fara
á hjóli. Þetta var versta á-
standið, sem nokkurn tíma
kom fyrir í gömlu borginni
minni í vestrinu. Úti á götun-
um var alveg eins og kominn
væri 4. júlí (Þjóðhátiðardagur
Bandaríkjamanna). Sumir
litlu drengirnir voru í Indíána-
leik með byssurnar sínar og
hleyptu af skoti við og við, til
að gera leikinn skemmtilegri,
og aðrir léku kúasmala með
engu síðri árangri. En hér og
þar heyrðist grátur lítilla
telpna, sem höfðu dottið af
reiðhjólunum sínum og meiðzt.
Þetta var nú ljóta ástandið.
Jæja, meðlimir bæjarráðsins
komu saman eins fljótt og
unnt var, og samþykktu tilskip-
un, er bannaði notkun vissrar
stærðar riffla og reiðhjóla inn-
an borgarinnar. En af því að
tjónið var orðið svona miltið,
bættu þeir enn einni tilskipun
við og bönnuðu opinber jólatré
í 10 ár, og Sænski Sam Suden-
berg skyldi vera útlægur ger af
landi borgarinnar í jafnlangan
tíma.
En að líkindum stendur
Sænska Sam alveg á sama um
þetta, því enginn hefur nokkru
sinni séð hann í nálægð gömlu
borgarinnar minnar síðan.