Vísir - 15.01.1958, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 15. janúar 1958
VÍSIK
Þannig er andstaðan!
Hún gagnrýnir það, sem iátið var afskifta-
laust, er ákvarðanir voru teknar.
iVfoldviðri þeirra um flóða-
úthlutun og útboð.
BlöS minmhlutaflokkanna í Reykjavík hafa löng-
um þann sið, þegar líður að bæjarstjórnarkosnmgum,
að fara þá að tína fram sem árásarefm á Sjálfstæðis-
flokkinn ýmis verk bæjarstjórnarinnar á kjörtímabil-
inu, sem engum fulltrúa minmhlutans datt í hug að
gagnrýna eða greiða atkvæði gegn, þegar ákvarðan-
irnar voru teknar.
Skýrir þetta betur en flest
annað, hve málefnafátæktin er
mikil, og mega Sjálfstæðismenn
vel una slíkri andstöðu.
Skúlatún 2.
Eitt dæmið um þetta eru
skrifin um Skúlatún 2, sem er
eign Hitaveitunnar og hún
hefir leigutekjur af, sem nema
uim % milljón króna á ári.
Fjárframlög vegna húseignar-
innar hafa verið innt af hendi
smám saman á kjörtímabilinu
með vitund og samþykki allra
flokka í bæjarstjórninni.
Hefðu fulltrúar minnihlutans
talið þessar ráðstafanir hæpn-
ar eða rangar, hafa þeir haft
ótal tækifæri til þess að gera
sínar athugasemdir, en þeim
hefir aldrei dottið það í hug
fyrr en nú, þegar þeir fóru að
leita að einhverjum árásarefn-
nm á Sjálfstæðisflokkinn fyrir
hosningarnar.
Og það er segin saga, þegar
eitthvert andstöðublaðið
liefir fundið púður af þessu
tagi, þá tyggja hin upp eftir
því góðgætið, himinlifandi
yfir því að hafa nú fengið
eitthvert árásarefni, hversu
fráleitt sem það kann að
vera í augum þeirra, sem
þekkja alla málavexti. Ætl-
unin er líka að reyna að
blekkja hina.
líthlutun lóða.
Allir kannast við sönginn
um lóðaúthlutunina og það
ranglæti, sem glundroðablöðin
halda fram, að ríki á því sviði.
Hið sanna er þó, að það mun
mega teljast alger undantekn-
ing, ef ágreiningur hefir orðið
um úthlutun lóðar. Tíminn
hélt því fram hér á dögunum,
að hægt væri að nefna „tugi
dæma, hvernig hlynnt hefir
verið að útvöldum einstak-
lingum og þeim þannig sköpuð
mikil gróðalind“.
Þessir „útvöldu einstak-
lingar“, sem Tímimi talar
um, eru þá úr öllum stjórn-
málaflokkum, því pólitísk
sjónarmið liafa aldrei verið
látin ráða úthlutuninni.
Gætu þeir, sem áhuga hefðu
fyrir að kynna sér þessi mál t.
d. athugað hverfin, sem byggð
hafa verið síðustu árin og séð,
hvort andstæðingar bæjarstjórn
armeirihlutans hafa orðið þar
útundan. Einu dæmin, sem
Tíminn nefnir máli sínu til
sönnunar, er Vesturver og svo
það, að Vallarstræti var lokað
á sínum tíma! Það er máske
mannlegt og afsakanlegt a?
þeim, sem skrifaði þessar hug-
’leiðipgar í Tímann hefði verið
kærara að sjá stórhýsi S.Í.S.
rísa af grunni þar sem Vestur-
ver stendur, en það hefir verið
og ef nú enn svo, að Framsókn-
armenn ráða litlu í Reykjavík
og þess vegna gín ekki Sam-
bandið yfir öllu hér eins og
það gerir sumstaðar annar-
staðar.
Útboðin.
Það má heita nær undan-
tekningarlaus regla, að Reykja-
víkurbær bjóði út framkvæmd
ir. Verður því að telja það
makajausa ósvífni, að blöð
andstæðinganna skuli stund-
um stagast á því dag eftir dag,
að bæjarstjórnarmeirihlutinn
vilji ekki bjóða út fram-
kvæmdir. Af framkvæmdum
síðari ára nægir að nefna
þessar, sem allar voru boðnar
út:
Hringbrautarhúsin, Löngu
hlíðarhúsin, Skúlagötuhúsin,
raðhúsin við Réttarholtsveg,
Bæjarspítalann, Bústaðavegs
Jiúsin, fjölbýlishúsin við
Gnoðarvog, Heilsuverndar-
stöíána og alla skólana. —
Samtals eru þetta fram-
kvæmdir, sem liafa kostað
milljónatugi, og þarf því
meira en litla óskammfeilni
og virðingarleysi fyrir sann-
leikanum til þess að halda
því fram, að Reykjavíkur-
bær bjóði ekki út fram-
kvæmdir.
En hvernig er þetta hjá rík-
issjóði þar sem Framsóknar-
flokkurinn getur látið málin til
sín taka? Þar er reglan yfir-
leitt sú, að bjóða ekki út, en
komi það fyrir er engan veginn
víst, að tekið sé lægsta tilboð’-
inu, ef það er ekki frá Fram-
sóknarmanni. Nægir að minna
á Grímssárvirkjunina fyrir
austan, sem frá upphafi var
ákveðið að láta einn af gæð-
ingum Framsóknar fá, hvað
sem tilboðunum liði. Hann fékk
líka verkið, þótt tilboð hans
væri ekki lægst. Þetta er Fram
sóknar-réttlæti! Það er ekki að
furða þó Tíminn tali um að
„hlynnt sé að vissum verzlun-
um og einstaklingum"! Sú
spilling, Sem á þessu sviði hefir
bróast innan Framsókn-
arflokksins frá upphafi, eða
frá því að hann fór að verða
nokkurs megnugur, hefir alið
af sér margt af því versta, sem
nú einkennir íslenzka stjórn-
málabaráttu.
Enginn valdamaður á Is-
landi setur flokkssjónarmið-
in jafn oft ofar drengskap
og réttlæti og Eysteinn Jóns-
son, og fyrst Tíminn hefir
þá trú, að spilling þróist í
skjóli langrar valdasetu,
ættu Framsóknarmenn að
fara að hvíla Eystein frá
ráðherrastörfunum og lielzt
Hermann líka. Og auðvitað
væri löng hvíld Framsókn-
arflokksins frá stjórnmál-
um mjög æskileg og þjóðinni
tií stórrar gæfu.
Brunatryggingar.
Svo sem kunnugt er hefir
Reykj avíkurbær sjálfur hafl
brunatryggingarnar á húsum í
bænum síðan 1954. Hefir þette
tímabil verið tryggingarsjóðn-
um mjög hagstætt. Stórtjón
urðu engin fyrr en nú á sl. ári
þegar Trésmiðjan Víðir brann
og svo Þingholtsstræti 28 í
árslokin. Tryggingasjóðurinn,
sem er orðinn 8.6 milljónir, er
ávaxtaður í bæjarsjóði, eins og
nokkrir aðrir sjóðir bæjar-
stofnana. Ekki hefir minnihlut-
inn í bæjarstjórn haft neitt við
þetta að athuga fyrr en nú
undir bæjarstjórnarkosning-
arnar, þá er þetta fyrirkomulag
allt í einu orðið ótækt að dómi
Tímans, og helgar hann því
sérstakan leiðara, að mestu
leyti. ‘
Ástæðurnar fyrir þessu
nöldri- Tímans eru tvær. Sú
fyrri, að eithvað verður að
finna til þess að skamma Sjálf-
stæðismenn fyrir, og svo hitt,
að
Framsóknarmenn eru allt-
af óánægðir út af því, að
bærinn skyldi sjálfur taka
brunatryggingarnar. Frairi-
sóknarfyrirtækið Samvinnn
tryggingar vildi fá þær, og
þegar hagsmunir Sambands-
ins og Reykjavíkur rekast á
þarf nú ekki að spyrj i uin
afstöðu rétttrúaðra F"am-
sóknarmanna, og skiptir þá
ekki máli, þótt þeir séu
bæjarfulltrúar fyrir Revl.ja
vík.
Það kemur því líklega þeim,
sem til þekkja, nokkuð spánskt
fyrir að sjá það í Tímanum, að
fulltrúi Framsóknar í bæjar-
stjórn hafi barizt fyrir því áv-
um saman, að húsatryggingar
bæjarins yrðu boðnar út, því
það hafði jafnan verið gert a.
m. k. síðan 1929.
Það er aum andstaða, sem
þannig lætur, enda trúa ekki
sumir tryggustu fylgismenn
Framsóknar einu orði af þvi,
sem Tíminn segir um bæjar-
málin.
Frií Stgríður St. Helgadóttir
hundrað ára í dag.
Hundrað ára er í dag frú
Sigríður Steinunn Helgadóttir,
Barmahlíð 32 í Reykjavík.
Hún var fædd lS.janúar 1858
í Vogi í Hraunahreppi í Mýra-
sýslu. Faðir hennar var Helgi
Helgason alþingismanns Iielga
sonar og höfðu þeir allir búið
í Vogi, hver fram af öðrum.
Móðir hennar var Soffía Vern-
harðsdóttir prests Þorkelsson-
ar, er síðast þiónaði Reykholts-
prestakalli í Borgarfirði.
Árið 1886 giftist Sigríður
Hallgrími Níelssyni á Gríms-
stöðum í Álftaneshreppi. Hófu
þau búskap á Grimsstöðum
sama árið. Meðal systkina Hall
gríms var Haraldur Níelsson'
guðfi'æðiprófessor.
Hallgrímur á Grímsstöðum
var í aldarþriðjung hreppstjóri
í Álftaneshreppi. Hann andað-1
ist árið 1950. Frú Sigríður var
húsfreyja á Grímsstöðum í.
meira en hálfa öld, enda þótt
hún um allmörg hin síðari ár
hafi ekki háft með hinn dag-
Jeaa búrekstur að sýsla.
Þau Sigríður og Hallgrímurf
áttu sjö börn og' ólu auk þess
upp nokkur börn. Afkomendut!
þeirra eru nú fimmtíu og þrír..
Sjö börn, tuttugu barnabörn og
tuttugu og sex barnabarnabörn.
Grímsstaðaheimili var lengst
af mjög fjölmennt, á vetruni
oft hátt á annan tug heimilis-
manna og á sumrum oftast umi
og yfir þrjátíu manns. Jafn-
framt fjölbreytilegum heimil-
isstörfum var þar iögð mikil
alúð og rækt við bókmenningu
og iðkun söngs og hljóðfæra-
le'iks. i
Frú Sigríður Steinunn ber
vel hinn háa aldur. Heilsufar
hennar hefur yfirleitt verið
mjög gott. Enn í dag hefur húni
fótavist flésta daga. Enn er hún
létt á fæti og teinrétt í baki,
eins og kona á bezta aldri. —
Heyrn hennar er allmjög farin
að deyfast, en þó ekki meira en
svo, að hún tekur fullan þátt
í viðræðum við einn, eða í fá-
mennum hóp, ef talað er greini
lega. Sjónin er mjög góð. Les
hún mikið, ekki aðeins Reykja-
víkurblöðin heldur og hvers
konar góðar bókmenntir, ljóð og:
sögur, en einkum ann hún
þjóðlegum fræðum. Minni henn!
ar er frábært. Man hún ekki'
aðeins glögglega það, sem gerð-
ist í ungdæmi hennar, heldur
og það, sem til bar í gær og í
fyrra. Er hún mjög ættfróð og
þekkir með afbrigðum vel per-
sónusögu íbúa Mýra- og Borg-
arfjárðarsýsla og nærliggj-
andi sveita á umliðinni öld.
Síðustu árin hefur frú Sigríð-
ur dvalizt til skiptis hjá dætrum'
sínum hér syðra og nú síðasfc'
hjá Sigríði og manni hennar,
Barmahlíð 32, Reykjavík.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIiíiiiiiiiiiiiiiiihihiiiiiiiíiiiiiiiiiiih
Leyniíögregluþraut dagsins.
Hver var árásarmaðurinn ?
Ó, hver .... hvað eruð!hafði athugað gestabók hótels-
þér .... | ins og yfirheyrt starfsfólkið
Afhendið mér lykilinn af , beindist grunur hans að þrem-
skartgripaskríninu og komið ur mönnum, Burton Chance,
yður svo úr sporunum í áttina Diek Lyon og Peter Drake.
Gaillard forsætisráðherra
Frakklands hefur farið fram á,
að fulltrúadeildin votti sér
traust, út af afstöðu þeirri, er
liann tók um frtestun á hækk-
un eftirlauna uppgjafalier-
manna.
Hann hafði neitað .að verða
við áskorun um, að fresta ekki
hækkuninni. Gaillard telur, að
áformum stjórnarinnar um
sparnað sé'teflt í hættu með
því að hækka eftirlaunin.
Atkvæðagreiðsla mun fara
fram á fimmtudag.
að baðherberginu, skipaði
harðleiti ungi maðurinn, sem
hafði læðzt inn í hótelíbúð
kvikmyndardísarinnar Bebe
Bedeaux.
En .... en . .
óttaslegna Bebe.
Eg vil síður þurfa að skemma
hið fagra nef yðar með byssu-
skeftinu, sagði þorparinn, en
ef þér afhendið mér ekki þenn-
an lykil á stundinni skal eg
skemrha framtíð yðar í raun
og veru áður en hún hefst.
Takk fyrir — nú inn í bað-
herbergið.
Frekari eftirgrennslanir leiddu
í Ijós, að einn þessara þriggja
var árásarmaðurinn, sem rak
Bebe inn í baðherbergið. Annar
I hafði verið glæpafélag'i hans
stamaði hin ý mörg ár. Sá þriðji var hótel-
starfsmaður. Af tilviljun komsfc
Fordney að því, að það var
starfsmaðurinn, sem hafðl
stungið upp á þjófnaðinura
við hina þorparana þó að hanru
vissi ekki að þeir væru skart-
gripaþjófar að atvinnu. Einu
aðrar upplýsingar, sem Ford-
ney gat aflað sér í fljótu bragði
voru þessar:
....... 1) Burton Chance hafði
Og auðvitað fór eg þangáð skrifað sig frá Lima í Perú f
inn, sagði Bebe við prófessor gestabókina.
Fordney. En rétt í því kom 2) Dick Lyon og árásarmað-
annar maður inn í ibúðina. urinn, sem báðir voru ljós-
Hann hafði hatt á höfði og var hærðir höfðu setið inni í Lon-
með vasaklút fyrir andlitinu.
Eg var lokuð inn í baðherberg-
inu. Þegar þernan hleypti mér
út klukkustund seinna, voru
skartgripirnir horfnir.
þeim aftur fyrir mig.
don fyrir skartgripaþjófnað og
fjárkúgun.
3). Að þetta var fyrsta spor
hótelstarfsmannsins á glæpa-
Náið brautinni.
i Hver var árásarmaðurinn?
Er ' sakamálafræðingurinn Lausn annars staðar í blaðinu.
IIIIIlllllllllllIlllillilllllllIIIIKllIIIIIIIHIiIlllliHlllIlllllUllllllllHI