Vísir - 22.04.1958, Blaðsíða 7

Þriðjudaginn 22. apríl 1958
Vf SIR
CATHEiíiftlE GÆSSÍEW.
ttótíir
FÖÐUR S I N S
um aldrei kynnst áður, eru okkur eins kunnir og þeir hefðu
gerzt í gær ?
— Eg veit það ekki, sagði hann, tilgerðarlaust. — Ef til vill
hefur það verið það, að eg hélt það hlyti að vera mjög gaman
að geta spilað Bach og Brahms, þegar eg var skóladrengur.
— Hvers vegna gerðirðu það ekki þá?
— Tónlist er óþekkt í minni fjölskyldu. Það datt aldrei nein-
um í hug, að mig langaði til að reyna að spila á píanó og eg
þorði ekki að reyna það. Eins var það í háskólanum. Það var
ætlunin, að eg lærði til að verða kaupsýslumaður. Meira að
segja meðan eg var í Cambridge, lagði eg stund á þjóðmegunar-
fræði.
— Er það of seint nú?
— Allt of seint. Nú er mér það eihskis virði, þótt eg kynni
að spila eitthvað á píanó. Mig langaði til að læra að spila Bach
löngu áður en eg vissi, hvað stríð var. Eg komst að raun um,
að jafnvel þótt maður félli ekki, missti maður eitthvað af sjálf-
um sér og meðal annars löngunina til þess að fara heim aftur
og halda áfram því starfi, sem aðrir hafa skipulagt fyrir mann.
Hann sneri sér að henni.
— Líttu á mig. Eg er þrjátíu og sex ára gamall og sit enn í
mínu horni í Essex af því að eg hef ekki hugrekki til aö segja
föður mínum, að eg hafi engan áhuga á fyrirtæki hans. Og eg
get ekki heldur fengið mig til að fp.ra heim og hefjast handa
um starfið. Eg gerði tilraun, þegar eg hætti í flotanum, en eg
hef ekki þol til neins.
— Hvað viltu, Johnnie?
— Hvað eg vil? Það er spurningin mikla.... eg veit ekki, hvað
bíður mín.
Hann sagði ekki meira. Koníaksglösin voru fyllt og þau kveiktu
í vindlingum. Maura var ljóst, að hann vildi ekki, að hún spyrði
hann og hann vildi hvorki hluttekningu né samúð. Hún hafði
grun um, að hann mundi taka ákvörðun sína án hjálpar nokk-
urs annars, þegar hans tími væri kominn.
Á einhvern undarlegan hátt varð hún glöð yfir þeim trúnaði,
sem hann sýndi henni og hún óskaði einskis fremur á þessari
Stundu, þegar þögnin ríkti á þessu hljóða kvöldi.
Eftir stundarkorn fór Johnnie að leita í grammófónplötunum
hennar og valdi klarinettríóið eftir Beethoven. Þau voru bæði
glöð yfir því að njóta trúnaðar hvors annars. Johnnie raulaði
lagið lágt, en þagnaði þegar þrumuveður dundi yfir dalinn.
— Skollinn sjálfur, sagði Maura. — Eg hef ekki breitt yfir
Regnfuglinn. Eg varð að flýta mér með Pétur aftur til Denham
og gaf mér ekki tíma til að ganga frá bátnum.
Johnnie stóð á fætur.
— Náðu í kápuna þína. Yið göngum frá bátnum strax.
Hún gekk út í fordyrið og brá slitinni kápu yfir herðar sér
og tók lampann niður af króknum. Þegar þau komu út í trjá-
garðinn var ilmur blómanna höfugur og loftið mettað. Það
hrikti í hliðgrindinni, þegar Johnnie opnaði hliðiö. Fótatak
þeirra bergmálaði eftir veginum. Smásteinar ultu niður í díkið.
Þrumveðrið varaði og. fyrstu vindkviðurnar mæddu um þau,
Allt -í einu varð loftið svalara. Það hvessti. Háir, hvítir ásar
hurfu í skýbólstrana. Þau þekktu lyktina af fljóti og strönd.
Báturinn lá í lítilli vík, sem ekki hét neinu nafni. Þar voru
fjórar litlar lystiskútur. Bátaskýli Ables var dimmt og lokað.
Maura brá upp vasaljósi og hún og Johnnie drógu léttibát Regn-
fu'glsins niður að vatninu. Þegar þau komu að fjöruborðinu fóru
þau úr skónum. Þegar þau komu um borð, kveikti Maura á
luktinni og setti hana á þilfarið. Johnnie fór eftir leiöbeining-
um hennar meðan þau breiddu yfir skútuna. Báturinn vaggaö-
ist hóglega á ölduhum.
Þegar þau höfðu lokio við að breiða yfir skútuna, byrjaði
að rigna. Þau klifruöu niður i léttibátínn og Johnnie tók til ára.
Síðan stigu þau út í grunnt vatniö og drógu léttibátinn upp á
þurrt land. Johnnie virti hana fyrir sér meðan hún fingraði við
ilskóna. Svo beygði hún sig niður og festi þá.
Það var hvassara uppi á hæðinni. Johnnie opnaði hliögrindina
og ætlaöi að láta hana fara á undan inn. Hún nam staöar við
hlið honum.
— Góða nótt, Johnnie.
— Góða nótt, Maura.
Vindurinn og regnið kæfðu fótatak hans, þegar hann gekk
norður veginn.
Fimmti kafli.
Það var ekkert æsilegt við ást þeirra. Þau voru aldrei tvö ein
saman og þess vegna höfðu þau aðeins færi á að kynnast þar
sem fleiri voru saman komnir á kvöldum í bamum og á löng-
um skemmtisiglingum. Og þau vissu ekki fyrr en þau voru
orðin ástfangin hvort af öðru.
Johnnie hvarf úr þögninni, sem var umhverfis kofa Mauru og
beygði inn á veginn, sem lá yfir hæðina að dalnum hinum
megin. Hann hafði ekki mikla von um að finna hana þar. Hann
reyndi ekki að afsaka það fyrir sjálfum sér, að hann leitaöi
félagsskapar hennar að yfirlögðu ráði. Hann langaði til að finna
hana og ifela við hana.
Hann stanzaði uppi á hæðinni. Dalurinn var lítill og skógi
vaxinn. Niður hafsins heyrðist ekki þangað upp og brenniþef-
urinn yfirgnæfði þanglyktina. Hann leit í kringum sig og svip-
aðist um eftir henni. Hann sá hana um leið og hann leit upp á
næsta hvol. Hann gekk af stað og styggði hóp af kúm, sem voru
þar á beit.
— Maura.
Hún heyrði hann koma og settist upp til að sjá hann. Loks
komst hann til hennar og kastaði sér niður við hlið hennar.
Sólin skein á ljóst hár hans. Hann kom ekki upp um tilfinningar
sínar, þegar hann velti sér á bakið og brosti til hennar með
aftur augun.
Hana langaði til að strjúka brjóst hans og gæla við hár hans.
Hún virti hann fyrir sér, horfði á sólbrennt andlit hans og henni
fannst hún alltaf hafa beðið eftir þessari stund.
Svo opnaði hann augun og sá, að hún horfði stöðugt á hann.
Hún leit undan.
Þau snertu ekki hvort annað. Þögnin ríkti í almætti sínu.
Þau litu upp og sáu hegra svífa hægt niður að fljótinu. Þeim
fannst þau nærri því heyra dyninu í fjöðrunum. Hann sveif hægt
niður að vík einni við fljótið og hvarf þar sjónum.
— Þetta hefur verið gott sumar, sagði Johnnie. —
Hann átti ekki við neitt sérstakt með þessum orðum. Máura
kinkaði kolli til samþykkis. Það var eins og hann hefði sagt:
Sumarið hefur verið dásamlegt. Hún minntist hinna löngu,
hlýju daga, gangstéttanna í Lundúnum, sem líkt og brunnu
undir fótum hennar. Aftur heyrði hún gleðióp frá fólki, sem
þyrptist í lystigaröana og grát barna, sem þjáðust í liitanum.
En þrátt fyrir allt átti hún margar minningar um þetta sum-
ar, stundum hafði hún getað fleygt sér niður í sólvermt gras og
andað að sér höfugum ilmi frá skarlatsrauðum valmúum. Mikiö
sólskin og hiti, margir litir. Og nú, þegar sumarið var hérumbil
liðið, bar henni þennan gæfudag að höndum.
Og meðan Johnnie virti hana fyrir sér, fór hann að hugsa
um, hvemig það væri að vera án hennar. Hann hafði kynnzt
henni og orðiö ástfanginn af henni á tæpri viku. Og svo mundi
hann aldrei sjá hana framar.
iKVÖLDVÖKUNNI
IftlS
Það var í spurningaþætti, ai®
einn þátttakandinn var beðinn
að nefna vinnu, sem líkleglj
væri að blotna við. Stúlkan,
sem spurð var, svaraði sam-*
stunais: — Barnfóstra
*
Þungavigtarboxari neitaðf
algerlega að láta múta sér me$
1000 dölum til að falla í annarrf
lotu fyrir mikið auglýstum ný-
liða. Skýring hans var þessij
— Eg hefi aldrei staðlð þac
til í annarri lotu ennþá og eg
ætla ekki að fara að taka upfl
á því núna. Samt olli eg Joe
Louis fjandans áhyggjum þeg-
ar eg slóst við hann, bætti hann
við. — Hann hélt að eg væri
dauður. j
★ 1
Það var í glímukeppni annx
ai’s flokks, að bardagamönnun-
um hafði algerlega mistekizt að
fullnægja blóðþorsta áhorfend-
anna. Keppendurnir virtust
miklu fremur vera að dansa
rúmbu en að glíma, þeir sner-
ust hvor um annan þreytulega
og skiptust ekki á neinum
pústrum. Þá herðist allt í einu
rödd:
— Farðu nú í hann, þarna
rumur. Þú hefir vindinn með!
þér.

E. R. Burroughs
iV/jVx/JyXsJ
- TARZAN -
2604
I . Tarzan var leiddur inn í
bústað Veera, sem sat í há-
í sæti og horfði grimmum
[ augum á apamanninn. Á
borði við hlið hásætisins lá
staerðar roðasteinn. „Svo þú
ert þá maðurinn, sem boðið
hefur valdi mínu byrginn,“i
sagði Veera. „ímyndai’þúþér
að þú getir staðist töframátt
roðasteinsins?“ Allt í einu
öskraði Veera af tryllingi
miklum: „Ósvifni þín skal
kosta þig líh þitt!“
SKIPAUTGCRO
RIKISINS
M.s. HerBubreið
austur um land til Bakka-
fjarðar hinn 26. þ.m. TekiSI
á móti flutningi til Horna-
fjarðar, Djúpavogs, Breið-
dalsvíkur, Stöðvarfjarðar,
Borgarfjarðar, Vopnafjarð-
ar og Bakkafjarðar í dagi
M.s. Esja
Farseðlar seldir á föstudag.
austur um land í hringferð
hinn 28. þ.m. Tekið á móti
flutningi til Fáskrúðsfjarð-
ar, Reyðarfjarðar, Eski-
fjarðar, Norðfjarðar, Mjóa-
fjarðar, Seyðisfjarðar,
Þórshafnar, Raufarhafnar,
Kópaskers, Húsavíkur og
Akureyrar í dag og árdegia
á morgun. Farseðlar seldir,
á föstudag.
M.s. SkjaldbreiB
vestur um land til Akur-
eyrar hinn 28. þ.m. Tekið
á móti flutningi til Húna-
flóa- og Skagafjarðarhafna
svo og Ólafsfjarðar á
morgun, miðvikudag. —
Farseðlar seldir árdegis &
laugardag.
V.s.. Skaftfellniguf
fer til Vestmannaeyja í
kvöld. — Vörumóttaka -i
dag.
immm