Vísir - 12.07.1958, Blaðsíða 10

VISTO
. Laugardaginn 12. jólí, 1953
Líbanon...
Frh. af 9. síðu:
á latínu, heldur á dauðri mál-
Jýzku, sem runnin er af sýr-
lenzku og er mjög skyld aram-
eisku, en þá tungu talaði Jesús.
Vorið 1957 voru frjálsar
kosningar í Libanon. Þær fyrstu
og einu, sem fram hafa farið í
Arabaríki. Og kosningarnar
snerust aðallega um stefnu
Eisenhowers. Atkvæðagreiðsl-
an sannaði það, að þjóðin hyllti
einkum vestræna stefnu. Hinn
frjálsi heimur gladdist þess
vegna.
Vilja vestræna samvinnu.
Camille Chamoun sagði, að
um tveir þriðju hlutar þjóðar-
innar væru hlynntir vestræn-
um þjóðum. Fyrir tíu árum
myndi 100% þjóðarinnar hafa
greitt samvinnu Libanons og
vesturveldanna atkvæði.
Kosningarnar gengu ekki
hljóðalaust. Meiri hluti múham-
eðstrúarmanna var æstur upp
gegn vesturveldunum af Egypt-
um og Sýrlendingum. Umboðs-
menn þessara þjóða komu til
Libanons og beittu miklum á-
róðri og mútum. Það skemmdi
fyrir málstað vestrænna þjóða í
augum Libanonsmanna, að
Bandaríkin höfðu veitt Israel
mikla aðstoð gegn vesturveld-
unum.
Þúsundir af mönnum frá
Libanon hafa setzt að í Ame-
ríku. Og þótt lútherskum trú-
boðum hafi ekki orðið mikið á-
gengt við trúboðsstarfið í Lib-
anon, hafa þeir á öðrum sviðum
getið sér góðan orðstír. Fyrir
það eru menn í Libanon þakk-
látir — jafnvel múhameðstrú-
armenn.
Það voru trúboðarnir, sem
komu með fyrstu, nýtízku prent
vélina til Libanons með ara-
bisku letri, árið 1834, og tveir
þeirra gengust fyrir þýðingu
Nýja testamentisins á arabisku.
En frá því er það verk var
unnið eru liðin hundrað ár.
Þessi þýðing var svo vel gerð,
að hún er hvarvetna álitin sí-
gild meðal Arabaþjóða. Trú-
boðarnir hafa einnig þýtt ó-
teljandi kennslubækur vest-
rænna þjóða á arabisku. Og
bandarískir trúboðar ' komu á
fót háskóla í Beirut. Þessi
frægi háskóli stendur í óvið-
jafnanlega fallegum háskóla-
garði í fegursta hluta Beirut.
í háskólanum eru 2500 stúd-
entar frá 51 landi við nám.
Meðal þeirra 15.000 stúdentar
sem tekið hafa lokapróf frá há-
skólanum í Beirut, er að finna
forsætisráðherra og ýmis stór-
menni frá flestum löndum
heimsins.
Það er talið hjónaband.
Þegar SÞ var stofnað 1945
kom það á daginn, að undan-
genginni rannsókn, að af full-
trúunum, er gengið höfðu í
háskóla, voru tiltölulega flestir
útskrifaðir frá „The University
in Beirut“.
Charles Malik utanríkisráð-
herra, sem hefur verið vinur
vestrænna þjóða, héfur alvar-
lega varað Améríkana við þeim
afleiðingum, sem Iraelspólitík
þeirra geti fylgt. Hann hefur
beðið þá um að taka meira tillit
til skoðana Araba, en þeir hafa
gert. En Ameríkanar hafa
ekki breytt um stefnu í þessu
efni.
Chamoun forseti og Malik
líta á sambandið við hinn vest-
læga heim eins og einskonar
hjónaband, sem er stundum
gott og stundum ekki. En hvað
sem fyrir kemur má ekki koma
til skilnaðar.
Vesturlandaþjóðirnar mega
ekki liggja í leti og áhyggju-
leysi. Rússar græða á æsingu
Araba gegn Israel og þeir munu
verða vinsælli og vinsælli er
þeir auka lán og aðra hjálp til
Araba.
Vilja ekki hlutleysi.
Fram til þessa hefur þó eng-
inn leiðtogi í Libanon beitt sér
fyrir eða mælt með vináttu við
kommúnista. En það er talað
um hlutleysi gagnvart Egypt-
um og Sýi'lendingum. Chamoun
forseti hefur þó afneitað þess-
ari hugmynd, sem ómögulegri.
Hann sagði við mig: „Þetta
hlutleysistal, sem eingöngu er
notað af stórnmálamönnum, á
rót sína að reka til hugleysis.
Þessir menn þora ekki að segja
sannleikann á kommúnisman-
um“.
En Chamoun er ekki myrkur
í rnáli, og segir það eitt, sem er
sannfæring hans. Hann á ann-
ríkt, og hefur margt á sinni
könnu. Á meðan eg sat og tal-
aði við hann í forsetahöllinni,
sprakk „mótmælasprengja“ í
tveggja kílómetra fjarlægð.
Loftið yfir höfðum okkar
sprakk og nokkuð af múrhúð-
unarlaginu datt á gólfið með
braki og brestum. Þessi atburð-
ur undirstrikaði á greinilegan
hátt hvernig ástandið er nú á
þessum slóðum.
tsliín — ea slapp.
Lcgreglan í Köln stöðvaði
Sorajii, i'v. drottningu, í sl. viku
en sloppti lienni strax aftur.
Uppgafadrottningin ætlar að
búa í V.-Þýzltalandi fyrst um
sinn, þar sem faðir hennar er
sendiherra írans. Hún var að
byrja að læra á bifreið og ók
um gatnamót „gegn rauðu“, er
hún var tekin.
an/iar óögut — ej'tir Uenió.
Engin kona var betri skytta en hún.
SAGAN AF
* ANNIE DAKLEY
Njósnarar líflátnir
í Kína.
Kínverska stjórnin hefir til-
kynnt um aftökur njósnara.
Segir í tilkynningu, að í síð-
ustu viku hafi sjö þjóðernis-
sinna verið líflátnir í Kwan-
tung-héraði.,
Okama verður
sjéve
Fr.rpiii :■ frá Haifa (Israel)
hermir, að Ghan i, seni ::r oitt af
!)r:;zku samveldislöndunum, ætli
r.3 koma sér upp flota.
Undirböningur er hafinn og
eitt fyrsta ski efið er að stofna
skóla fyrir liðsforingjaefni (na-
val academy), og hefur ís.raelski
sjóliðsfoi'inginn Yehude Benron
verið ráðinn til að veita skólan-
um forstöðu.
Aðrir kennarar skólans verða
einnig frá Israel. Benron verð-
ur og ráðunautur Nkrumah for-
sætisráðherra um flotamál.
1) Yndisþokki Annie Oakley
var slíkur, að karlþjóðin bráðn-
aði lireint fyi'ir henni. Hún var
kunn undir nafninu „Metskytta
heims". Slík var leikni heiinar
með riffil — og skammbyssu, að
fáir hafa farið fram úr henni í
þeim efmim til þessa dags'. Um
hana hafa spunnizt margar þjóð
sögur, sem eru á livers manns
2) Annie var ekki nema sjö
ára, þegar hún hleypti í fyrsta
sinn af gamla rifflinum lians
föður síns. Höggið sló Iiana nið-
ur og' hún nefbrotnaði, en hún
lét það eleki aftra st*r frá þvi að
skjóta, og áður en leið á löngu
var hún orðin svo markvís, að
hún gat farið á dýraveiðar og
fært fjclskyldu sinni bráð.-------
vörum í Ameriku----------. Það
er óvíða utan Ameríku, sem
Annie Oaldey liefði getað náð
slíkimi vinsældum. Ameríku-
menn dá methafa í nálega öllum
greinum, en Jæir lofa þó frelsið
enn meir, og réttur borgaranna
til að bera vopn er einhver helg-
asti réttur, seni hverjum Amer-
íkumanni er-tryggður. Hann er
skráður í sjálfa stjórnarskrá
Bandaríkjanna. — — — Annie
Oakley var fædd 1860 í bjálka-
kofa í ríkinu Ohio. Hún ólst upp
við sára fátækt, sem hefði fyilt
margt barnið beizkju gagnvart
heiminum. En Annie var svo
bjartsýn og geðgóð, að húm
harkaði allt af sér og taldi kjark
í systkini sín sjö.
— ÞegarAnnie var 16 ára, gerði
liún samning við stórt liótel um
að veiða fugla fyrir það, og varð
þannig sem skytta fyi'irvinna
lieimilsins. Svo fær var hún orð-
in sem skytta, að þegar hótelið
kvartaði undan því, að fugls-
skrokkur hefði skaddazt af skoti,
æfði hún sig þangað til ekki
brást að liún hæfði fljúgandi
fugl í höfuðið--------Eitt sinn
J er hún var á ferð að lieimsækja
(systur sína, lenti hún í skol
keppni við Frank Butler, sem
I var skytta að atvinnu. Hún bar
' auðveldlega sigur af hólmi, þó að
jiianu væri 'einhver frægasta
skytta landsins. Butler varð injög
lirifimi af ieikni hinnar ungu
stúlku.
3) Annie og Frank urðn ást-
fnngin við fyrstu sýn, og giftust
áður en árið var iiðið. Brúðkaup
Jiessarar litlu, grannvöxnu stúlku
og Butlers var uppliaf að æfi-
löngu hamingjusömu lijónabandi
— — — Annie og Frank léku
listir sínar saman, ferðuðust um
a!lt landið og héldu sýningar
hvarvetna. Anrie vcrð einna
trægust íyrir þá list sina að
skjóta sígarettu, sem Butler
iiafði milli varanna, á 50 feta
færi. Þetta vakti geysimikla
hrifningu áhorfenda.----------Á
einni sýningu þerra í St. Pau!
j Miu-esota var frægur Indíána-
höfðingi meðal áhorfenda. Harni
varð svo hrifinn af leikni Annie,
að hann iók hana sér í dóttur
stað. Siðar átti það fyrir þeim
Annie og F -anlc að liggja, að
hafa sameigir.lega sýningu með
Indíána þessui-i.
I