Vísir - 20.08.1958, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 20. ágúst 1958
V 1 S I B
-I
tfCtíntifH í pwtúgai.
3.
rr.ér fannst ekki rétt að trufla þær fyrr en ég væri viss um hvað
þú vildir drekka.
Júlía yppti öxium: — Láttu það þá heldur biða.... Ég hef
verið að hugsa um hvers vegna við fórum að þessu ráði Kálphs.
Það hefði farið miklu betur um okkur á einhverju stóra gisti-
húsinu í Lissabon.
— En það hefði nú kostað talsvert meir.
Júlia lyfti hægt hjörtu silkihöfðinu frá ko.ddanum. — Ertu að
minna mig á að fjárhagurinn minn sé bágur? Ég fuiivissa þig
um, að það er alger óþarfi.
— Af hverju ertu þá að hugsa um stóru gistihúsin? svaraði
Helen og gekk út að svölunum. — Við höfum verið einstaklega
heppnar, Júlía. Eins og stendur er aðeins helmmgur herbergjanna
í notkun, og Polly lætur þig borga vetrarverð fvrir eitt allra bezta
herbergið í húsinu. Hér höfum við baðfiöru svo að segja við
dymar, ágætan mat, og sólin hlýnar með hverjum degi.
— Þú talar eins óg skemmtiferðaauglýsing!
— En þetta er satt. Helen dró annað gluggaíorhengið frá.
— Mér þykir svo innilega vænt um að ég fæ að vinna hérna
fjóra til fimm tima á dag.
— HVerskonar vinna er það?
— Husaðu þig nú um, Júlía min, sagði Helen. — Ég hef ekki
efni á að vera fimm mánuöi með þér í Portúgai á annan hátt.
Við getur farið í sjó saman og í gönguferðir. Polly segir að hér
í San Marco sé margt af skemmtilegu fólki....
— í guðsbænum, Helen! Júlía settist upp í rúminu og greip
munnstykkið sitt og vindlingabréf. Kveikti á eldspýtu í gremju:
um frægu mönnum byði henni einkabústað í Frakkalndi eða á j
Englandsströnd — en ekki varð neitt af þvi. Það varð Ralph
Gordön — sem varla hafði séð Júlíu oftar en fimm sinnum síð-
ustu fimm árin — það var hann sem greiddi fyrir henni og kom
henni í utanförina.
Júlía slökkti i vindlingnum, sem hún var að enda við að kveikja
í: — Jæja, mig langar í eitthvað að drekka samt, sagði hún.
— Gin og appelsínusafa og mikið af ís.
Á KVÖLDVÖKUNN)
lllli
Gamli herramaðurinn: „Sva|
SAMFUNDIR I FJORUNNI.
Klukkan var orðin níu þegar Helen losnaði og gat gengið út í
fyrsta skipti í San Marco. Þetta var venjulegur matmálstími í
gistihúsinu, en Polly hafði fallist á að Júlía fengi miðdegisverð- m®r Þá .frú mín góð, þér hafig(
inn fyrr., og Helen hafði borðað með henni. Helen hafði fært breytzt svo mikið að eg þekk®
henni matinn upp í herbergið, og á eftir sagði Júlía, að hún yður varla aftur.“ J
ætlaði að taka á sig náðir. | »Til hins betra eða verra?1*
Þetta hafði verið langur dagur. Helen fannst eilífðartími síðan spurði frúin.
hún fór á fætur í hrollkaldri dimmu i Englandi um morguninn. | !,Góða frú, þér gátuð aðeinj
En hún mátti til með að sjá sjóinn áður en hún færi að sofa Þreýtzt til hins betra.“
— ganga veginn meðfram fjörunni og sjá ljósin frá skipunum j ^
úti á hafi. Nú var dimmt og svalt, Atlantshafið var rólegt i1 Kínverski kaupsýslumaðurW
stjörnubirtunni, og fólk sat með nestið sitt í fjörunni eða 'nallaði 'mn var a ferðalagi í V.-Evrópu*'
sér út af í legustólunum. j Hann skrifaði heim tii sín og 3
Helen stóð um stund og horfði yfir fjöruna. Svo fékk hún allt Þréfi hans gat m. a. að lítaf
í einu löngun til að fara niður steinþrepin, ofan í fjörusandinn. eítirfárándi. f
Það var aðfall og öldurnar skullu upp i sandinn, ekki lengra en | ,-Þeir hérna i V .-EvróptV
tíu metra frá veginum. Fiskibátarnir lágu í hnapp, festir við Þengja engin áróðursskilti upp[
járnhringi, sem voru í hafnargarðinum. ja götunum. Þeir hafa aftur áf
móti ailt sem við eigum að hafaj
samkvæmt þeim.“ ,
*
Nýlega voru áfnumin í Eng-«
landi lög' frá árinu 1677, en 8
Þama var eigandinn að setja siðasta bátinn sem kom að. Helen
i horfði á dökkt, gljáandi hörund, svart, úfið hár, sem vindurinn
' lék um, handleggsvöðvana er stæltust er hann brá kollubandinu
um öxl og dró langan og rennilegan bátinn upp i íjörusandinn.
Þetta var ekki venjulegur fiskibátur heldur fallegur bátur með 'beim segir að brenna skuií allaí
utanborðshreyf li.
Maðurinn batt kollubandiö í járnhring, leit við og kcm auga
á Helen. Hann brosti til hennar, svo skein í hvítar tennur. Hún
brosti á móti og fann unaðskennd fara um sig alla. Hikandi
stamaði hún eina setninguna, sem hún hafði æft sig á í flug-
vélinni: — Fala O senhor ingles? — Talið þér ensku?
Hann yppti öxlunum, sýnilega hissa, og néri svo hökuna. Hún
tók eftir merkilegum hring á fingri hans — nöðru úr gulli, með
græn augu, og datt í hug, að eiginlega þyrfti maðurinn ekki
annað en eyrnahrir.gi til þess að verða alveg eins og sjóræningi
í rómantískri sögu. Rödd hans reyndist jafn þung og djúp og
hún hafði búist við, en orðin skildi hún varla: — Ekki gott ingles
senhora. Óskar senhora hjálp að fá?
— Nei, þökk fyrir. Hún vissi ekki hvajð hún átti að gera —
— Hvemig dettur þér í hug að þesskonar hvíld komi mér að
nokkru gagni? Hvernig ætti ég að geta gleymt öllu því, sem vert, hvort hún átti að segja honum það sem henni lá á hjarta eða
er af lifa fyrir? Ég er söngkona og líður aðeins vel þegar ég! blátt áfram forða sér burt frá manninum, sem var svo fyrir-
stend andspænis fullum áheyrendasal. Ég er vön að hafa karl-
menn í kringum mig og láta stjana við mig. Hvernig á ég að geta
lifað i þessu þorpi, þegar ég get ekki einu sinni hringt á stúlk-
ima? Og svo kemur þú og segir að þú eigir að vinna allan daginn,
svo að ég hef ekki einu sinni þig til að snúa mér til! Fyrr má nú
rota en dauðrota.
— Þetta er ekki eins fráleitt og þú ímyndar þér, Júlia. Helen
gekk að rúminu til hennar. — Við vissum að hverju við gengum.
Mér firuist þetta hafa orðið betra en við gátum búist við. Hún
benti upp í fallega útskorið loftið: — Þetta heíðir þú ekki fengíð
að sjá í stóru gistihúsunum, og ekki hefði orðið svona rólegt þar.
Ég held að þér sé nauðsynlegt að skoða þessa hvíld þína í réttu
ljósi. Ef þú gætir hvílst vel mundi það eflaust gera þér gott, og
þú mundir syngja betur en nokkurntíma áður.
— Það er hægast fyrir þig að tala, sagði Júlía. — Þú hefur
aldrei afrekað mikið — og enginn býst við að þú gerir það heldur.
Þú hefur átt heima i smábæ alla þína æfi. Ég hef lifað innan
um frægt fólk.... Rauðu varimar á Júlíu urðu eins og strik.
— Og ég ætla að halda áfram að lifa því lífi,
— Auðvitað gerir þú það, svaraði Helen. Hún hefði líka getað
nefnt allt fræga fólkið, sem hvarf úr augsýn undir eins og Júlía
fór frá leikhúsinu. Hefði ekki mátt búast við að einhver af þess-
ferðarmikill þarna í myrkrinu. Þó hún sæi á bátnum hans, að
þetta var maöur af nýrri skólanum, þóttist hún vissi um að hann
skildi ekki ensku. En hann stóð í sömu sporum, vingjarnlegur,
kraftalegur og frumrænn. Hana langaði til að tala meira við
hann. — Er þetta báturinn þinn? spurði hún.
— Hann hugsaði sig um og sagði svo: — Yes, senhora.
— Flytur þú fólk í honum?
Hann hafði stungið höndunum í buxnavasana. Nú hnyklaði
hann brúnirnar, alvarlegur: — Senhora vili fá léðan bát?
— Leigðan, já. Hve mikið tekurðu fyrir.... tvo tíma. Hérna
með fram ströndinni — fyrir hana systur mína og mig?
Hann hugsaði sig lengi um. — Áttatiu escudos!
Hún breytti því í enska mynt í huganum. — Er það ekki
nokkuð dýrt?
Hann yppti öxlum: — Á tveimur tímum veiði ég fisk fyrir meira
en áttatíu escudos.
— Ég skil.... Nú óskaði hún að hún hefði aldrei farið áð tála
við manninn. Það var enginn hægðarleikur að finna ensku orðin
í því sem hann þvoglaði En úr því að hún hafði byrjað varð hún
að halda áfram. — Hvenær geturðu tekið okkur?
—Amanha, senhora. Á morgun. Þegar bjart er orðið.
— Þá það. Klukkan þriú. Við eigum heima í gistihúsinu.
Íi^t&i^i-^/i-Í^iiÍ^iiÍ^iÍii/is^
---• </.*# • -/iV *•/,'•
veðurspámenn á báii.
Enn munu þó vera nokkrir 2
Bretaveldi sem ekki vildu1
gangast inn á þetta.
Eftirfarandi auglýsing birtisí
í þýzka blaðinu Fiirther Nach-
richten: „Bandarísk hjón (ekki
árengissjúklingar) óska eftip
íbúð með húsgögnum. Tilbo'ð
senSist afgr. blaðsins, merktj
F 9013.“
★
Eins og menn Vita framleiða'
Bandaríkjamenn létt vín engu
síður en sterk. Þannig auglýsá
þeir Bourgogne frá Florida og[
Bordeaux frá Florida. Látum
að vera. — En nú ku þeip
vera farnir að geta þess í aug-
lýsingum sínum að menn skuli1
vara sig á frönskum eftirlík-
ingum.
SháSiin —
Framh. &f 8. síðu.
jalntefll, de Greiff tapáði fyrir
Cardoso, Sxabo vann dr. Filip
og Pachmann og Matanovic
skildu jafnir. — í bið frú skák-
ir Panno og Benkö, Friðriks og
Rossetto svo og Sherwin og
Gligoiúc. — Averbach sat hjá.
f skeytinu, þar sem skýrt er
frá.þessum niðurstöðum, segir,
að tap Friðriks í þessari um-
ferð sé fyrirsjáanlegt.
Að svo komnu máli standa
ieikar þannig, að Petrosjan er
efstur með 6V2 vinning, Tal
næstur með 6, Benkö og Frið-
E. R- Burroughs
-TAISZAN—
bafa.5% og biðskák, Mat-
anovic 5 jy, Fischér, Averbach
Tarzan gapti af undrun
yíir hæfni mannsins og ekki
síður varð hann undrandi
þegar villimaðurinn rak upp
hið ógurlega siguróp karl-
apans. Þótt hann væri nú
forvitinn að vita n eu i deiJi
á þessum manni, gætt.i hann
allrar varú jar og dró hníf
. inn úr slicrum, er. pá .
.•i.Uimaðurinn út hanu
sirm. Það var vináttu-
friðermerki skógarbúa.
og Larsen hafa 5 og Gligorie
4% og biðskák.
í 10. umferð hefur ^riðrik
svart gegn Benkö en ’ ’ u 11.
leikur hann hvítu í við'" - i ;n-
inni við bandaríska undrabarn-
ið Fischer.
L’eiðrétting: í skýrslu þeirri
um úrslit í fyrstu 6 umferðun-
,11111, sem birtist ásamt töflu yfir
j keppnina í blaðinu síðastliðihn
j laugardag, urðu þau roistök, að
í saýí var að Benkö h: "oi tmriið
'tto í annarri umférð. —•
Skák þeirra láuk mpð jafn-
tefli. Leiðréttist þetta bAr með
i og eru þeir, sém leiðst hafa á
og villigötur vegna •' - -’^rmis
þessa, beðnir velvirð;"r- ir.
itti
Ög'g