Vísir - 24.09.1958, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 24. september 1958
V f S I R
3
Harry Belafonte hefur verið
á hljómleikaferðalagi undan-
farnar vikur í Evrópu. Á blaða-
mannafundi í London kvaðst
hann ekki vera calypsó söngv-
ari eingöngu. Hann sagði, að
miklu nær væri að kalla sig
þjóðlagasöngvara, því hann
syngi fyrst og fremst lög af
þjóðlegum toga spunnin. Þar
á meðal væru lög frá Vestur-
Indíum eða svokölluð calypsó
lög, en á hljómleikum syngi
hann t.d. aldrei fleiri en þrjú
calypsó lög, hitt væru allt þjóð-
lög írá ýmsum löndum og hann
kvaðst reyna að syngja lög frá
sem allra flestum löndum.
Harry Kelafostle syngtar
ekk.i íslenzk
Enn hefur honum sennilega
ekki tekizt að ná sér í lagstúf
frá íslandi og er því hér með
skotið að viðkomandi aðilum,
rámnadanslög
að senda honum eins og eitt
tvö rimnadanslög, verðlaunuð
eða óverðlaunuð.
Fyrst víkublað
— svo dagblað
Gunnar Skúlason;
blaðamaöur
6 ára gamall
. Um síðustu helgi birtist við-
tal í danska blaðinu Berlingske
Tidende við „yngsta riststjóra
og útgefanda Norðurlanda",
Gunnar P. V. Skúlason, en
hann er (eða kannske var?)
ritstjóri Borgarblaðsins, sem
kom hér út þrisvar eða fjórum
sinnum og fullyrða má örugg-
lega að frægt hafi orðið að
endemum!
Gunnar Skúlason segir frá
þvi i greininni, að hann hafi
byrjað blaðamannaferil sinn 6
ára gamall, og dregur víst eng-
inn það í efa eftir að hafa les4
ið efni Borgarblaðsins, því það
getur ekki hafa verið skrifað
af öðrum en sex ára. óvita!
Gunnar segist með tíð og
tima ætla að gera Borgarblaðið
sem kemur (kom) út vikulega
að dagblaði með því að láta það
koma út tvisvar í viku síðan
þrisvar, þá fjórum sinnum og
svo fimm sinnum og enda að
lokum máð dagblaði (sem þá
kemur væntanlegá út tvisvar á
dag?).
Sannleikurinn í málinu er
hins vegar sá, að Borgarblaðið
hefur ekki komið út í nokkrar
vikur og má því sennilega
reikna með, að það sé hrokkið
uppaf — og þá jarðarförin
væntanlega auglýst síðar!
Skólastúlka
nektardansmær
í París
Allt frá stríðslokum hafa
ríkisstjórnaskipti verið svo tið
Frakklandi, að menn hafa það
í flimtingum, að annarhver
maður í Frakklandi sé fyrrver-
andi ráðherra.
Annars er sá hópur i Frakk-
landi, sem stækkar hröðum
skrefum, það er að segja: nekt-
ardansmeyjar. I París einni
saman eru tæplega fjörutíu
skemmtistaðir, þar sem nektar-
dans er sýndur. Ef menn skyldu
vera í utanfararhugleiðingum
og hefðu hug á að lita á „lamba
kjötið“ þá eru þetta helztu stað-
irnir: Folies Eergéres, Lido, La
Nouvelle Eve og hinn nýjasti
Crazy Horse Saloon. Vinsældir
síðasttalda staðarins hafa auk-
ist mjög siðustu árin, enda er
sagt að þar séu glæsilegustu
dansmeyjarnár.
Auk franskra dansmeyja
hafa.þar verið dansmeyjar frá
Kína, Kýpur, Egyptalandi, ein
frá Spáni sem klæddist, eða
öllu heldur ‘afklæddist nauta-
banaklæðum, önnur ensk, sem
batt dúska við brjóstin á sér
og lét þá snúast hvorn á móti
öðrum i takt við tónlistina.
Allt eru þetta prúðar og sið-
samar stúlkur, enda staðirnir
undir eftirliti lögreglunnar. Ein
stúlka stundar menntaskóla.
Frh. á 11 s.
Einar Pálsson;
Ég elska þig
á ellefu tunpm
Yngstu borgaramir okkar
bafa þegar setiS á skólabekk
í þrjdr vikur, en frá og með
nœstu mánaðarmótum hefst
skólahald að fullu og þús-
undir unglinga setjast á
skólabekk.
En það eru líka fleiri en
unglingarnir, sem setiast á
skólabekk, alls konar fólk á
öllum aldri sœkir einkatíma
eða kvöldskóla og leggur
þá helzt stund á tungumála-
nám. .
í málskólann Mími hafa
þegar innritast margir tugir
nemenda, sem leggja stund
á eitt eða fleiri hinna ellefu
tungumála, sem kennd eru í
skólanum, margir hverjir
með utanferð framundan
síðar meir. Við spurðum Ein-
ar Pálsson, stjórnanda skól-
„Svejnsýki í nautjé“, þannig
hljóðaði ein fyrirsögnin hjá
okkur í Vísi í síðustu viku.
Við gátum ekki annað en bros-
að, og báðum Atla Má að
teikna fyrir okkur svefnsjúka
kú, og nú sjáið þið, hvernig
hann hugsar sér slíkt fyrir-
brigði, og aftur brosum við, og
vonandi líka þið.
ans, hvaöa erlend setning
það vœri, sem fólk lœrði
fyrst. Hann sagði það geta
verið góðan daginn, komdu
sœll eða annað ámóta, en
sú seíning sem flestir óskuðu
eftir að lœra 'fyrst vœri lík-
lega: ÉG ELSEA ÞIG, og ekki
nema von, sagði Einar, því
með þes.sari einu setningu
geta menn komizt ansi langt
hvar sem er í heiminum, ef
hún er sögð á réttri stundu
og stað.
Síoan skrifaði Einar setn-
inguna upp fyrir okkur svo
lesendur okkar geti þegar í
stað lœrt að elska hver ann-
an á ellefu tungum:
Franska: Je t'aime.
Sœnska: Jag cilskar dig.
ítalska: Ti voglio bene.
Þýzka: Ich liebe dich.
Norska: Jag elskar deg.
Enska: I love you,
Spœnska: Te quiero.
Hollenska: Ik hou van jou.
Danska: Jeg elsker dig.
Rússneska: Ja ljúbljú tébja.
íslenzka: Ég elska þig.

mipíSig

Áhugi fyrir dœgurlög-
um hefur sennilega aldrei
verið meiri hér á landi
heldur en einmitt á þessu
ári. Það kemur varla fram
nýít lag að annarhver
maður, og líklega hver
einasti unglingur, sé ekki
farin að iralla það sam-
dœgurs.
Til að halda þeim á-
hugasömu við efnið mun-
um við reyna að birta viku
lega röð tíu vinscelustu
laganna eins og hún er
erlendis.
Núna var röðin þessi: 1.
Nel blu dipinto di blu, 2.
Little star, 3. Bird dog, 4.
Poor liitle fool, 5. Just a
dream, 6. Everybody loves
a lover, 7. Fever, 8. It's all
in the game, 9. My baby
loves western movies, 10
When.
Jóhann Hjálmarsson;
kannski aldrei
aldrei kannski
Jóhann Hjálmarsson, heitir
tvútugur piltur, sem nýlega hef-
ur sent frá sér aðra ljóðabók
sína. Heitir sú Undarlegir fisk-
ar og hefur inni að halda 25
ljóð.
Um leið og við segjum ykkur
frá þessu nýja skáldverki pilts-
ins birtum við eitt Ijóðanna í
bókinni. Það heitir Menn i gul-
um sjóstökkum:
1
Menn í gulum sjóstökkum
lögðu rauða fiska á
svarta stéttina og hurfu síðan
hljóðlaust
úti nóttina
2
Ung kona horfði út um glugga
og sá báta sigla
í norður
3
Kannski
Kannski
Kannski
4
Aldrei
Aidrei
Aldrei
Undarlegir fiskar
og fleiri
kvœði
5
Því hafið mun dansa. og dansa
dansihn
sem ekki tekur enda
6
Andartak
mun ljóðið
koma til þín og fara
•
Það þarf náttúrlega ekki að
taka fram, að skáldgáfa pilts-
ins virðist komast á hvað hæst
stig í þrioju og fjórðu vísunni,
þó kannski kannski kannski
megi finna einstaka mann, sem
aldrei aldrei aldrei mundi kalla
svona nokkuð kveðskap.
Skötuhjúin Nína
og Friðrik eru á
hvers manns vör-
um þessa dagana,
enda sýnd skemmti
leg mynd með
þeim í Austurbæj-
arbíói.
Ekki alls fyrir
löngu brugðu þau
sér á gömlu dans-
ana, þar sem Nína
krœkti sér í stúd-
ent og Friðrik í
stútungs bónda-
konu.