Vísir - 24.09.1958, Blaðsíða 9

VÍSIR
Miðvikudaginn 24. september 1958.
§
Pyraniidakofelettur.
Hérumbil pund ' aí kjöti —
12 kg. tómatar.
1 lítill laukur.
1 gulrót — soðnar kartöílur
Dálítið vatn, salt og' pipar.
j Kosr.inga-r fóru nýléga fram
í Ifeslriíle í Virginíu. Vai r:eim
: I.ngað s.vo að menn miíiu rita
inn nöfn þeirra, sem þVr iklu
1 og stríka út nöín þau, s'::n þeir
t ekki viki'ti hafa á kosningaK-.tan-
í na, Var öQiun bæjarfu.ilfcró-
j um iirunáiö, með borgarsíjói'pnn
j í broddi fylkingar.
I Kosnmgáferir menn á þess-
Kodelétfúr cru lagaðar til og um staö eru 110,- en ai þeim
brúnaSar fljctt nokkrar sekúnd- J höfðu aðeins 24 rœkt kosningar-
endum tapaði fyrir móður sinni.
Borgarstjórinn, William R.
Shamonhouse tapaði fyrir konu
sinni og fékk hún einu atkvæði
fleiri en hann.
Þetta kom eins og „þjófur úr
heiðskíru lofti“ þegar bæjarfull-
trúarnir voru að spila „bridge“
við konur sínar og andstæðinga.
Frúrnar virtust alls ekki gleðj
ast yfir vegtyllunum. Bæjaríull-
trúarnir sigruðu þó.ttust vera
ur á báður.i hliðum. Þar næst
eru þær lagðar í steikarpott og
fylgi með það smjör eða smjör-
líki, sem þær hafa verið steiktar
í. Tómatar, laukur og gulrót er
sneitt í sneiðar og látið í pottinn
ásamt salti og pipar. Sjóðandi
vatni, eða soði er hellt á og lát-
ið hylja kjöt og jurtir, en það á
þó ekki að fljóta í því. Lokið er
lagt á og þetta soðið við lítinn
hita í IV2 klst.
réít sinn. Hinir voru úti l.góða
veorinu að horfa á alþjóðlega
fiotasýningu. Þegar farið var að
telja atkvæðin kom það í ljós, að
einhverjir áhugamenn í stjórn-
málum höfðu skrifað á listann
nöfn eiginkvenna bæjarfulltrú-
anna og gengu þær með sigur
af hólmi.
Einn 'af hinum sex frambjóð-
göfugir, því að þeir reyndu að
óska sigurvegurunum til ham-
ingju, þó að það félli ekki í góð-
an jarðveg. Shamonhouse borg-
arstjóri sagði að frúrnar gætu
greitt úr þessu með því að'segja
af sér. En daginn, sem kosið var
kom engin tilkynning um að
frurnar ætluðu að stiga svo, rót-
tækt skref.
Þar næst eru tómatar og jurt-
ir síaðar frá, þeim er þrýst í
gegnum síu. Þetta er svo hitað,
kryddað gætilega og þynnt út
með vatni eða soði, sé það of
þykkt.
Góð kartöflustappa hefur ver-
ið búin til. Hún er látin á hitað
fat og látiii rísa hátt með pýra-
mídalögun. Kótelettunum er rað-
að í kringum pýramídann og
látnar rísa upp á endann, beinið
sníii upp. Maukinu, sem soðið
var með kódelettunum er helt
umhverfis kódeletturnar.
Séu grænar baunir eða annað
vdðeigandi grænmeti með, er
því raðað í kri.ngum kódelett-
urnar.
Þetta er mjög bragðgóður rétt-
ur. Helzt ætti kódeletturnar um-
hverfis pýramídann að vcra ekki
fleiri en 4 eða 5, ef þær eru sér-
lega stórar.
Bní&nr eru vmsæli varoíagur.
MSsbssc$<iss*ssksV feribgBbssí»íjsa &rss tsi
sís&sssis sóigmir á fjsa&r.
Hér i bæ er nokkuð gert að því
að útbúa. brúður á íslenzkum
búningi, peysufötum, upphlut og
skautbúningi, og kvað seijast
töluvert af l>eim.
Eru það aðkomumenn, sem
kaupa þær, og mætti gjarna
vera gert meira af því, að búa
þær til en er. Bezt væri ef brúð-
urnar væru útbúnar frá yzt til
innst í falleg föt, en þær eru
svo smáar, sumar, að það er ó-
gerningur,
I Danmörku er stúlka, sem
býr til brúður og hefur gert það
lengi. Brúður hennar eru svip-
lallegar og í fallegum stelling-
ufn. Þær eru rétt klæddar frá
innst til yzt og hefur sú, sem
býr þær til, notað fyrirmyndir af
gömlum búningum úr þjóðminja
safni Dana.
Hún hefur búið til brúður frá
þvi hún var lítil telpa. Og þeg-
ar hún var 15—16 ára útbjó hún
á einni viku 100 brúður, sem
hún seldi stórverzlun á 3,50 kr.,
en þar var hver brúða seld á
800 kr. Á þessari viku vann hún
sér inn 350 kr. Þetta var árið
1935. En nú getur hún selt brúð-
urnar á 100 kr. stykkið og meira,
þegar þær eru í „flokkum". T.
d. hefur hún gert „flokkamynd"
af Fanöstúlku með börn og
I-Iedebo-barnfóstru með lít-
ið barn og margar fleiri myndir
1 frá Danmörku. Það eru mest
I
t Ameríkumenn, sem kaupa þess-
ar brúður og hafa heim með sér.
Kattavinar. — Það er ekki erfitt að fá ketti í fæði, ef maður hefer eitthvað Ijúffengt handá
þeim. Konan á myndinni gengur daglega á milli hinna ýnisu matsöluhúsa í borginni og fær
afganginn úr eldhúsinu, sem hún síðan skiptir á milli kattanna, sem eru í fylgd með henni.
Fallegur kjóll.
|5aS war ynillsiegt
sovétbrúðkayp.
En flokkurinn hneykskðist og
talaði um pretti.
Brúðgiiminn var forysfcuiinað-
ur I Komsomol (félagi ungra
kommúnista) og starf&maður í
Bezhetsk verksmiðjunni, sem
framleiðir landbúnaðarvélar. —
Brúðurin var líka starfandi í
æskulýðsfélagi. Bæði þóttu þau
til fyrirmyndar að dyggðustu lif-
efni og vitanlega myndu þau
verða farsæl til æviloka:
Og brúðkaupið var alveg dæma
laust. Það verður ævinlega mun-
að í Beshetsk. Það var framúr-
skarandi athöfn, sem tengdi sam
an ráðstjórnarkarl og konu —
það var regluleg Komsomol gift-
ing.
Komsmolnefndin gerði allt.
Hún leigði hljómsveit og sá um
mat af beztu tegund. Og nóg var
af gjöfunum. Þegar búið var að
eyða Komsomolsjóðnum, sem var
4,700 rúblur, stóð nefndin fyrir
samskotum um meira fé. Gjaf-
irnar streymdu inn. Þegar dag-
urinn kom var farið í bílum
hrinkinn í kring um bæinn,
tvisvar, og voru hin væntanlegu
brúðhjón í broddi fylkingar.
Hundruð mynda voru teknar.
Svo kom giftingin og síðast stór-
kostleg brúðkaupsveizla.
Kampavir.ið streyrridi .eins oy
árstraurnur. Skál fyrir brú/i'nni!
Skál 'fvi-lr brúðgumani’rn! Fyrir
brúðhjónunum og fyrir Koiaso-
mol!
Borgaritiórinn gaf brúðhión-
unum útvarpstæki — og það
sem var dýrmætast af ölju, her-
bergi út af fyrir’ sig.
En nú er sannleikurinn liom-
inn i Ijós, og er það að þakka
fréttablaðinu Komspmolskaya
Pravda. Málgagn Komsomol er
gramt og hneykslað er það segir
frá þvi að brúðkaupið hafi verið
svik og préttir frá upphafi til
enda.
Ritari Komsomol í Beshetsk
átti upptökin að því öllu. Hann
var vansæll. Það var verið að
finna að þvi við hann, af mönn-
um, sem voru hærra settir en
hann sjálfur, að borg hans hefði
engin Komsomolbrúðkaup, eng-
in brúðkaup eins og áður hefoi
tiðkast. Hann talaði um það við
forystúmann verksmiðjufélags-
ins. Hann vissi kvers konar brúð-
kaup um var að ræða og sagði:
^ „Það er sannarlega kominn tími
' til fyrir mig ao kvænast."
„Ágætt,“ sagði ritarinn.
„Finndu stúlkuna og ég skal sjá
um brúðkaupið.“
Starfsmaður verksmiðjunnar
fann stúlkuna. Ekki stúlku sem
hann elskaði. Það var meira að
segja stúlka sem hann þekkti
ekki mikið. En hann hafði gott
tromp í bakhendinni.
„Jæja,“ sagði hann. ,,Þú ert
ötull starfandi íélagi og ég er
það líka. Gifstu mér. Nefndin
hefur lofað okkur brúðkaupi,
sem forfeður okkar hefur aldrei
órað fyrir né dreymt um.“
Komsomolskaya Pravda segir
að Laya hefði átt að reka honum
kinnhest. E11 þess í stað sagði
hún „Já“ og brosti viturlega.
Þau voru gefin saman. Þau
tóku saman brúðkaupsgjafirnar.
Og þau fluttu inn í nýja her-
bergið sitt.
Átta dögum síðar, þegar æs-
ingin yfir brúðkaupinu var far-
in að réna, komust þau ao þeirri
niðurstöou að þáu væru ekki ást-
fangin í raun og veru. Þau
skiptu á niilli sin hinum dýru
gjöfum og slitu íélagsskap.
Komsomolskaya Pravda var
; stórhneykslað. Það heimtaði
j strangar aðgerðir gagnvart „for-
, stjórum og þeim öðrum, sem
, hefoi staðið fyrir þessum skrípa-
, leik. Þeir hafa óvirt og saurgað
skilning manna á hamingjusömu,
hæversku og ógleymanlegu
. Kommsomolbrúðkaupi."
Vegna óþurkanna á írlandi1
í sumar cr búizt við, að
mikill kartöfluskortur verði
°g flytja þurfi inh mikið
magn af kartöflum. — Irar.
rækta annars lilutfallslega
þjóða mest af kartoflum ogi
er kartöfluneyzla óvíða
meiri.