Vísir - 24.09.1958, Blaðsíða 11

Miðvikudagirm-24. september 1958
V í S I R
ir
KATHRYN BLAIR:
63
arsvegar og múrgarðinum meðfram garði Richardos hinsvegar.
Vafningsviður hékk niður eftir múrnum og innar voru .sýrenur
með fjólubláum blómum og ljósbláum og hvítum. Á stólpunum
við hliðið voru ker með jasmínum í blóma, og íyrir innan tóku
við magnólíugöngin.
Richardo kom út þegar bílinn ók í hlaðið. Hann opnaði bílinn
og Helen steig út og reyndi að bera sig hressilega.
Richardo hneigði sig og snerti aðeins fingurgóma hennar.
— Ó, senhorita, sagði hann innilega. — Frísk eins og morgun-
blóm!
— Já, þökk fyrir svaraði hún og horfði á regnbogann í gos-
brunninum fyrir neðan. — Það er yndislegur staður, sem þér
eigið.
— Þessa stundina er það fallegasti staðurinn í veröldinni.
— Þér virðist kunna að slá gullham'ra. Það er svo að sjá sem
himininn sé heiður í dag?
— Mér finnst ég vera í himninum. En skýjalaus er hann ekki.
Ég hef ekki gleymt því, sem þér hafiö gert, en við víkjum nú að
því ,í annað skipti.
Hann fór með hana inn í forsalinn. — Þér borðið auðvitað
hádegisverð?
— Ég hafði ekki gert ráð fyrir því, svaraði hún blátt áfram.1
Ég hélt að þér ætluðuð að skila einhverju til mín og senda mig
svo heim.
Nú voruð þér ekki skemmtileg, sagði hann. — Einhverntíma
nun yður skiljast, að ég er engin Englendingur, sem hægt er að
svara strákslega.... Þér borðið hádegisverð héma!
— Eins og yður þóknast, svaraði hún stutt, en g!öð í hug. — Ég
geri ráð fyrir að þér hafið fleiri gesti?
— Já, þér fáið að sjá þá rétt bráðum. Við fáum okkur glas
saman fyrst og svo borðum við í fyrralagi. Og svo tölum við
saman.
Hún snerti við jakkaerminni hansf — Gætum við ekki lokiö
þessu erindi af strax? Ég þoli ekki að hafa svona damóklessverð
hangandi yfir höfði mér.
Gamli maðurinn varð feginn að setjast aftur, cg brosti þegar
Helen settist hjá honum. Hann talaöi lágt á skiljanlegri énsku:
— Svo að þér eruð systir næturgaláns?
— Já, senhor.
— Syngið þér líka?
— Ég syng aldrei nema í baðkerinu, senhor. Það er vissast.
Hann fór að skellihlæja og silfurgrátt hárið kastaðist aftur.
Hann hafði auðsjáanlega gaman af þessu. Fjöldi af smáhrukkum
kom fram í andlitinu: — Æ, þér takið líklega of ajúpt í árinni
núna! Þér hafið að minnsta kosti mjög þægilegan málróm. Eða
hvað finnst þéiv Richardo?
Richardo brosti glettnislega. — í dag er hún eins og söngur
vindsins í vetrarlaufinu — ef til vill full loðin til söngs, en ein-
hverntíma jgíðar — það er ekki gott að vita....
— Hún hefur kvik-asilfur í blóðinu — eins og flest ungt fólk.
Það er líka ástæðan til að ég kenni aldrei kvenfólki, sem ekki er
orðiö tutugu og níu ára. Hann hallaði sér íbygginn aö Helen:
— Eins og þér vitið verða söngkonur aldrei þrítugar.
Richardo hafði rétt frúnni glas og sneri sér nú að Goas og
sagði: — Þú villt þá með öðrum orðum ekki kenna senhoritu
Helen?
— Nei, það vil ég ekki, sagði gamli maðurinn ákveðinn. En
svo fór hann ekki lengra út í sálma. Hann sneri sér að Helen
aftur. — Richardo hefur ekki sagt mér mikiö af yður. En einhvern
næstu daga kemur hann í miðdegisverð með Luisu Oliveira, og þá
verðið þér að koma líka, kannske með bróður Luisu eða ein-
hverjum öðrum ungum manni. Það mundi gleðja okkur — er það
ekki, María?
Frúin svaraði stutt og hæverskulega. Svo fóru þau að tala
um uppskeruhorfurnar á vínberjunum, og voi'u komin að sein-;
ustu nautatssögunni frá Lissabon þegar þau settust að hádegis-J
verðinum. Þau gengu inn í borösalinn með öllum útskornu hús-
gögnunum, gömlu kínversku gólfdúkunum og dýru blómaker-,
unum.
Senhora Gansalves sagði ekki mikið. Þó hún væri varla meira
en hálffimtug var hún auðsjáanlega af gamla skólanum, sem
hefur siðfágunina að fyrsta boðorði. Hún hrósaði matnum, því að j
það er góður siður, þegar aörir hlógu brosti hún aðeins — og hún
SKIPAUTGCRÐ
RIKISINS
M.s. Esja
vestur um land í hringferð
hinn 25. þ.m.
Tekið á móti flutningi til
áætlunarhafna vestan
Húsavíkur árdegis í dag.
Farseðlar seldir 1 dag.
M.s. SkjaEdbrefö
vestur um land til Akur-
eyrar hinn 29. þ.m.
Tekið á móti flutningi til
Húnaflóa og Skagafjarðar-
hafna og Ólafsfjarðar í
dag. Farseðlar seldir ár-
degis á laugardag.
M.s. Herðubreið
austur um land til Vopna-
fjarðar hinn 29. þ. m.
Tekið á móti flutningi til
Hornafjarðar, Djúpavogs,
Breiðdalsvíkur, Stöðvar-
fjarðar, Fáskrúðsfjarðar,
Borgarfjarðar í dag.
Farseðlar seldir árdegis
á laugardag.
Æióanölditi —
borðaði sætumaukið eins og fugl sem kroppar, því að það þykir
! kurteisi. Það var ómögulegt að sjá hvort hún undi sér vel eða ekki.
Hinsvegar kjaftaði hver tuska á gamla manninum. Hann erti
húsbóndann og sagði að Richardo væri í hjarta sínu mikill kven-
hatari.
| Framhald af bls. 4.
ekki skotaskuld úr því að leysa
i þennan vanda. Ekki var annað
en að troða einhverju hentugu
efni — einskonar ,,nevtrónuætu‘'
inn í staflann og eftir nokkrar
tilraunir varð málmurinn cadíum
fyrir valinu, og skyldi hann nú
Værirðu það ekki þá hefðir þú eignast konu fyrir löngu.
— Hvernig á ég að velja eina úr þegar um svo margar yndis-
legar konur er að ræða? spurði Ricrado og baðaði út höndunum.
Gamli maðurinn sneri sér að Helen og brosti. — Kannske það' notaður sem stillir. Ef maður
verði einhver af ykkur ensku stúlkunum, sem eru svo fríar af sér, stakk þessum „stillistöngum"
sem koma hreyfingu á hjartað í honum.... Hann pírði augunum. djúpt inn í staflann gleyptu þær
Maður heyrir svo margt, jafnvel þó maður eigi heima á afskekt- J nevtrónurnar, sem annars hefðu
um stað, é'ins og ég.... : j ætt hindrunarlaust um og
— Þú heyrir ekki annað en það sem þú villt heyra, sagði sPrengt hvern kjarnan af öðrum
Richardo 1 ertnitón.
en á þennan hátt var hægt að
t Hann settist út í laufskálann með Goas, en Helen reyndi að j á sprengingunum. Ef
Nei, okkur liggur ekkei't á að tala saman. Það getur biðið.' halda uppi samtali við frúna en gekk illa. Og bráðum kvöddu stiUistengiu'nar voru dregnar út,
En á meðan gætuð þér hugleitt, hvort þér ættuð ekki að taka
meira tillit til tilfinninga annara. Jæja, nú ætla ég að kynna
yður vinum mínum.
HVERJU ÆTLAR RICHARO AÐ SEGJA FRÁ?
Þs.u fóru inn í litlu stofuna, þar sem konumyndin starði á þau
af veggnum fyrir ofan arininn. Dyrnar út í lauískálann stóðu
upp á gátt, og blómilmurinn lagði inn.
gestirnir I nevtrónur lausum hala
— Kannske við gætum ekið ungfrúnni í gistihúsið, sagði frú os; ^SP'engmgainar Jukust, ýtti
Gansalves íbyggin.
En Richardo svaraði strax:
maður þeim lengra niður dró úr
beirr
Það væri krókur fyrir ykkur.;r
Eg skal sjá um að senhorita komist heim.
Frú Gonsalves leit eins ávitandi á hann og hún þorði frekast,
en Richardo brosti til hennar og bauð henni arminn og leiddi j dag hóíst atómöldin.
hana út. Stór og þungur bíll senhor Goas rann af stað, og Richardo Næsta grein: Atómöldin hefst —
Loks var takmarkinu náð —
það var 1. desember. 1942. Þann
Gamall maður stóð upp, en Richardo, fór fyrst til miðaldra stóð eftir og horfði á Helen og hnyklaði brúnirnar: — Til þess
í kjallaranum í Chicago.
konu, sem sat í hægindastól: — Senhora, þetta er senhorita
Helen Bentham — senhora Consalves. Svo sneri liann sér að
manninum. — Þetta er senhor Goas, sem ég hef talað um,
senhcrita.
Helen grunaði að nú væri verið að veiða hana í gildru og hún
leit útundan sér til Richardos, en hann var ekkert annað en
stimamýktin, og skýrði henni frá, að senhora Gonsalves væri
ekkja, og dóttir senhors Goas. Þau bjuggu í húsi út með sjó.
að vekja síður hneyksli er liklega réttara að við tölum saman úti
í garðinum, sagði hann. — Komið þér!
Hann benti á litríku blómabeðin með nellikum og gerandíum,
breiða limgarðana meo fram stígnum, og litlu höggmyndirnar,
sem runnu svo vel saman við gerð garðsins sjálfs. Svo fór hann
með hana yfir grasflötina að tveim hvítmáluðum járnstólum,
sem stóðu um hálfan metra hvor frá öðrum undir kastaníutré i1
blóma. Ilann fiutti sinn stól beint á bóti stól Heien, en þó ekki
1
E. H. Biirromths
•TAKZAM
2722
Oían af hvirfli mammúts-
ins reyndi górillan að ganga,
eíth' j-snanum og klifra upp
í tréð, þar sem þau Tarzan
og Fawna héldu sig.------
Þegar loðna loppan var al-
veg að teygja sig upp í grein-
ina, þar sem ápa-maðurinn
stcð. miðaði hann og hleypti
af — — og apin féll grenj-
andi til jarðar með banvæna
ör í hjartanu.
Framh. af 3. síðu.
Nektardansmær...
nárn og vinnur svo fyrir skól-
ahum með því að dansa á
kvöldin. Önnur vinnur fyr-
ir sjúkri móðu.r sinni. Stúlkurn-
ar eru aðeins við þetta starf í
nokkur ár. Sumar komast að
hjá kvikmyndafélögunum, eins
og hin fagra, kinverska dans-
mær Yoke Tani. Önnur fegurð-
ardis, Dodo d’Hambourg giftist
einum næturklúbbeigandahum,
en hélt áfram að dansa. Eigin-
maðurinn varð æ aíbrýðisam-
ari yfir að vita fteiri hundruð
karlmanna horfa á eiginkon-
una afklæðast og fyrir rest
skaut hann sig. Dodo dansaði
ekki í nokkra daga, en tóls svo
til við dansinn aftur og klædd-
ist nú, afklæddist ætluðum við
að. segja, svörtum fötum.