Alþýðublaðið - 11.02.1958, Blaðsíða 5

Þri'ðjuííagur 11. febrúar 1958
Alþýðublaðið
5
Re t * * r *
itsijori;
VI!hj. Steinn
resiar.
Á MÖRGUM bílum e
íivorki króm. né lakk svo got
sem skyMi. Það er því mikil
virði að lakkið' sé alltaf þakii
g'óu'u bóniagi, og ekki iatið unt
ir Iiöfuð kggjast að bóna bílim
regiufega allan ársins hring
Það sést greinelega hve bónlag
ið er goít, nieð því að á góðu
foónlagi helzt vatnið í stórum
dropum, en ef illa eða ekki ei
bónað, nayndast engir vatns-
dropar. Eins verður að þvo
moid, sahd og einkum! salt strax
af lakkinu. Gfett er að hafa sam-
3j.it lakk pg bletta í smáskellur,
s.em kunna að koma í lakkið á
akstri. Sérstakiega gott er að
'bóna fyrst. úr hreinsibónj og
setja svo feitt bón á eftir.
■ . Margir eru f miklum vand-
ræöum m;eð að halda krómi ó-
rýðguðu. Það gildir sama um
það og lakkið. Gott er að bera
bón á krómiö (einnig má nota
sýrulausa feiti) og hreinsa það
oft. Ef þessa er gætt að láta það
aldrei vera bón- eða feitarlaust,
má halda því óryðguðu árum
saman. Á einni tegund evróp-
iskra bíla er krómið samt svo
lélegt, að áðurnsfndar ráðstaf- re^ var Áá Volvo-verksmiðj
anir duga esnnilega ekki, Um í-tnuni.
Mrðingu bffisins að jnnan gddir • "S hafðl ekki séð svona Vol-
sáma og um húsgögn. Bezt v0 bifreið áður og varð því að
ejr að ryksuga sætin og viðra.
Taka mottur út þegar bíilinn er
hreinsaður til þess að ekki
sáfnist óhreinindi undir mott-
uinar.
FYRIR. nokkru var ég á
gangi við Lækjartorg. Rakst
ég þar á bifreið, er ég hafði
ekki séð áður. Þar sem ég er
forvitinn um bifreiðir, fór ég
að skoða bifreiðina í krók og
kring. Ég sá strax að þessi bif-
fá að vita eitthvað meira
hana.
um
ÞAÐ var á sunnudags-
morgnj j mjög góðu veðri, að
feðgarnir voru úti að aka í
nýju bifreiðinni. Syninum,
serni var aðeins sex ára, þótti
gaman að hart væri ekið, en
faðir hans, sem naut góða
veðursins, ók mjög hægt.
Að lokum brást syninum
þolinmæðin, sneri sér að
föðurnum og sagði: Pabbi,
það er bclja að baula fyrir
aftan, hún vill framúr!
Ég gekk. því upp til umfooðs-
manna Yolvo-verksmið j anns,
Sveins Björnsson og Ásgeirsson
og spurði hvort ekki væri hægt
að fá nánari upplýsingar um bif
reiðina, sem ég hafði séð þar
fyrir utan og var það auðfengið.
Ég fékk að vita að bifreiðin
eða breið og því hentug í eins
erfiðri umferð og hér er í Rvík.
Þá er og vert að nefna það, að
sérstakt lqftræstikerfi er í bif-
reiðinni og er aHtarf hægt að
láta gott iög hreint loft leika um
bifreiðina, hvort sem maður
vill hafa það heitt eða kalt.
Volvo bifreiðirnar eru fram-
íeiddar víðs vegar í Svíþjóð, en
samsetningar verksmiðjurnar
eru staðsettar í Gautaborg.
Fyrsta fjöldaframleiðslu-bif-
r-eið Volvo verksmiðjanna rann
út úr verksmiðjunum aðfara-
nótt 14. apríl 1927, og það ár
varð umsetning verksmiðjanna
ein mil’jóri krónur, en hún var
Þá háfa Volvo-verksmiðjurn- árið 1957 komin yfir 218 millj-
og fagnar maður því alltaf að
sjá að ný bifreið kemur á mark
aðinn, eneinu f ó’ksbif reiðirnar,
sem Volvo-verksmiðjurnar hafa
framleitt undanfarið. hafa ver-
ið Iitlar fjögurra xpaxma bif-
reið:r, svonefndar PV 444.
Bifreiðin Am'ason er á gorm-
um að aftan og framan og
grindarlaus.
ar sett í bifreiðina stórar bogn-
ar fram- og afturrúður og sést
mj’ög vel út úr bifreiðinni.
Ég álít að þessar bifreiðir
séu mjög hentugar þeim, sem
ónir sænskra króna.
Mi-nni fólksbifreiðin, eða PV
444. hefur ekkí breytzt neitt að
ráði, en hægt er nú að fá hana
í miklu meira litaúrvali en áð-
HORNIf) á Njarðargötu og
Sóleyjargötu. Þar eru það bif-
reiðirnar á Njarðargötu, sem
ika of langt inn á Sóleyjargotu.
Horníð á Skúlagötu og Rauo-
.rárstíg. Bifrejðax'stjórarair,
arn áka Rauðarárstíg, gíeyma
ðalbrautarréttindu.m Skúla-
.ötunnar.
Hornið á Laugarnesveg i og
undíaugaveg't er líka vara-
imt af sömu ástæðum.
ÖII gatnamót Miklubrautar
á og meo Lönguhlíð og in.ti
,ð Eiliðaám eru vandræðahorn.
Atftur á móti eru gatnamótin á
Suðuflandsbrautina ekki eins
slæm. Þarna virðist það veía..
svo, að Suðurlandsbrautin. er
Ijósari í hugtmi manna sem áð-
albraut.
Að lokum mætti minnast, á
það, að neðst á Vesturgötunni
er hús, sem skagar út í götutia.
En þarna virðist ekki vera mikr
ið um árakstra, líkast til vegria
þess að það er svo áberandi
hættuiegt, að jafrivel versíu
glannar vara sig.
Að lokum: Munið alltaf efíjr
aðalbrautarréttinum.
stunda leigubifreiðaakstur. Bif , ur hefur verið. En aðeins hefur
reiðin tekur að vísu ekki nema
fjóra farþega, eða einum far-
þega minna en algengar leigu-
bifreiðir taka, en hún hefur
héti ,,Amason“ og að hún kost- j Það fram yfir Þær, að hún er
verið úr þremur litum að velja.
PV 444 k,o«tar um 80 000 isl.
krónur og hægt er að fá hana
með 60 og 80 ha. aflvél. Til
gfm.ans má geta þess, að Volvo
aðf um 100 000 krónur.
Hún er að lengd 4,50 metrar
og breidd 1,60 metrar og vegur
920 kg.
Aflvélin er 90 hö. 4 strokka
yfirlokavél. Vélin er vatns-
kæld.
Það er orðinn þó nokkur tírni
síðan Volvo-verbsmiðj ur nar
hafa sent frá sér nýja bifreið
mjög sparneytin, ekki of löng l er latína og þýðir „Eg snýst“.
landbánaðanrélar og véEbáfa.
ÞAÐ er mjög mikilsvert fyr-
ir memr nú, að kaupa og nota
snjókeðjur.
Vanalega fer maður ixm í
næstu búð og kaupir sér keðj-
ur, hendir þeim á afturhjólin
og síðan er ekki meira um það
hugsað hvernig þær eru.
ari hlekkjaröð en venjulega.
Þetta hefur aftur á móti ekki
víijað gefast vel, bifreíðarnar
vilja ,,spóla“ og vera eins og
sleðar þar sem hlekkjaröðin
verður of þétt virkar þetta eins
og sleðameiður.
Einnig hafa komið hingað
Einhoií 6 — Borgartún 1
Það, sem menn ættu fyrst að1 keðjur með gúmmíþverbönd-
athuga í þessu sambandi er að i um, en þær hafa eklti reynzt
fá rétta stærð af keðium. Síð- . heppilegar.
an er að lyfta bifreiðinni að
framan eða aftan eftir því hvort
driflijólin eru að framan eða aff
an. I
Stórt atriði er það að keðj-
urnar séu síðan styttar þannig
að þær passi alveg á hjólin og
að ekki séu lausir hlekkir v;ð
lásana, sem geta slegizt utan í
brettin, en það ge.tur stór-
skemmt þau qg er ’ekki auðvelt
að rétta þau bretti, er hafa
skemmst af keðjuslætti. Þegar
búið er að aka nokkurn tíma á
keðjunum eru þær farnar að
lengjast og þarf þá aftur að
stytta í þeim. .
Margir hafa gert ýmsar til-
raunir í samba.ndi við keðjur.
Það h&fur til dæmis reynzt vel
að Jiafa ’keðju á öðru franxhljóli
á bifreiðum, sem eru iéttar að
framan og vilja auðveidiega
renna til. *
Sumir hafa einnig bætt
hlekkjum í keðjurnar þannig að j
það verði allt aS helming; þétt-1
Magrir nota keðjustrekkjara
og er ekkert út á það að setja,
en ekki or það sama hyernig
strekkjarar eru notaðir, því að
sumir, sem.eru með heimatil-
búna strekkjara hafa þá bann-
ig, að krókarnir skerast inn í
hjólbarðana og skemma þá.
Ég vil- t. d. berida á, .að til
hafa vqrið hér í bænum strekkj
arar nieð mörgum litlum krók-
urn og .reynast þeir v.el. einnig
væri hægt að benda mönnum á
að þeir ættu að eiga keðjuteng-
ur og .varahlekki í bifi'eiðinni
og skipta strax um ef hlekkur
slitnar, en aka ekki með sljtinn
hlekk langar vegnalengdir.
Það verður héldur aldrei nóg
samfega brýnt • fyrir niönnum
að nota heldur lélegri hjóibarð
ana að aftan, því að hættuleg-
ast er að það springi að fram-
an, því þá er erfiðara að halda
bifreiðinni á yeginum.
Nú hafa einnig komið á xnark
Framhalð á 8. siðu.
ÖKUNiÐlNGUR! Hve oft
heyrr maður ekki þatta orð. 1
hvert sinn sera slvs skeður í
umíerðinni, heyrum við þetta
sagt.
Mig langar því til að birta
hér útdráttu ur grein úr sænska
hlaðinu ,,Se“, sem skrifuð var í.
ti’efni af slysi, er varð í Sví-
þjóð á síðastliðnu sumri.
Verkfræðingur nokkur var á
ferð eftir einum af stærstu
þjóðvegum Svíþjóðar. Þetta
var beinn vegur og allt í einu
ekur hann fram með bifreið-
inni, er á undan honum var, en
hann ók Porsche bifreið.
í sömu svifum kemur á móti.
honum Taunus bifreið nieð'
þeim afleiðingum að þær rek-
ast saman og létust þar hvorki
meira né minna en sex nianns,
þrír í Porsche þifreiðínni og
þrír í Taunus bifreiðinni.
Slysið hafði varla o.rðið er
mörg blöö um alla Svíþjóð, þar
á meðal Se, hrópuðu „Ökuníö-
jngur!“ Allir voru sammáJa unx.
að þarna hefði verkfræðingur-
inn tekið einum „sjans’* of
jnikið. Hann komst ekki fram.
úr í þetta skiptið. Fimm manns
voru syrgðir, en hann fór í gröf'
ina með nafnbó.tina „ökunið-
ingur“ með sér.
| Svo vildi- til, að meðal vina
verkfræðingsins voru menn,
sem ekki vildu með nokkru
móti trúa því að hann hefði
raunverulega ætlað að aka
fram úr og þar sem meöal þess-
ara vina hans voru sérfræðing
ar í orsökuim slysa, fói*U' þeir að
. rannsaka slysið. í öllum blöð-
unurn, sem höfðu kallað verk-
fræðinginn ökuníöing, haíði
sökinni verið skipt þanng, að
ökumaðurinn fékk 90% af sök-
inni, vegurinn 10% og bifreið-
in 0%. í Ijós kom begar, búið
var að rannsaka málið rækileg’a.
að sökinni átú að skipta þatm-
ig: Ökumaðurinn 0%, vegurinn.
0% og bifreiðin 100%.
E Frainhald á 8. síðu. ■