Alþýðublaðið - 11.02.1958, Blaðsíða 6

Alþý&nblaSlB
Þriðjudagur .11. febróar. 1958
iMYND þ^ssi sýnir málvsrk
Ann'gonis af Margréti prins-
essu. Ilm málverkið hnfi v=r-
ið nokkrar dei’ur. Segja sumir,
að Aan gcni sé að revna að
líkja eftir málverki da Vinci
af Mónu Lísu.
Lað hefur frétzt, að prins-
essan hafi sagt við Annigoni,
að hún sé sannarlega ánægð
með málverkið, sem h-fur ver-
ið afhent í Clarence House.
E'ii á bak við yfirlýsingu
prinsessunnar um má’verkið
fe’st sayan um það, að prins-
essan vildi að málverkið væri
gert eins og hún vildi hafa
það, og aftur á móti vilji
Anmgonis um ful komnun.
Þa'v r v!t"ð "ð ’"ví-iq'>ssan
var Annigonj erfið fyrirsæta.
Hann sagði eitt sinn, að það
væru svo mik’ar svipbreyting-
ar á andliti hennar og ýmis-
legt annað, sem torveldaði að
mála hana.
Þegar hún hafði setið fyrir
nokkrum sinnum, eyði’agði
hann málverkið og byrjaði að
nýju.
Annigoni hefur sagt um
má’.verkið: ,,Eg rrálaði hana
sem leyndardómsfuila kony,
sem enginn ski'ur til hlítar!“
FYRIR einu ári síðan voru
flestir utan Frakklands van-
trúaðir á þær sögur, sem gengu
um mikinn olíufund í Sahara-
eyðimörkinni. Menn áiitu, að
hér vaeri um að ræða áróðurs-
bragð af hendi frönsku stjórn-
arinnar, ætlað til þess að draga
athyglina frá AlsírstyTjöIdinni
og minnkandi áhuga almenn-
ings á úrslitum hennar. Þegar
Guy Mo’liiet sagði í þingsæðu:
Saharacil'ían og hagnýting'
kjarnorkunnar eru undirstaða
sjálfstæðis okkar, var á’it
flestra að frekar bæri að tú’ka
orð hans sem póhtískan óska-
draum en óhrekjanlega stað-
revnd.
En nú er lióst orðið, að olíu-
lindirnar í' Sahara eru einhvprj
ar þær auðugustu, sem' fundizt
hafa, og hin stóru olíu?élög
bepvja megin hafsins sækja
mjög fast að fá aðstöðu til olíu-
vinns’u þar, og er vpfalaust
rúm f^r'r þau, þar eð Frakkar
hafa ekki bo’magn tll að nýta
«".ma l.Rinn 'h’uta ci!íul’ndanne.
Enn h°fur ekki v'-rið rann.qpkað
til fu’ls hve mikið ma?n o'íu er
í h’im hndum. snm. vinnsla er
hafin úr, en áœtlað «r, að í
Ha°si Mhssaoud sé að minnsta
: kiöwti milliónir tonna af
| oTíu. on búast má við að Sahara
j sé á’lí’ka oiri’iauðnig og Mið-
| Aushirlönd, 'T’evas. V=nezú°la
j QC? T'T—n77* pig.
j Q'íuvínhláan í Sahara h°fur
| ppvj!s'v'.!kT-l áhr’f S *‘f*>n'havsl'íf
WTonrls.
vqr p síð-
astliðnu ári um 17 bilHónir
k’-ónq. Rúmilep'a tvir I-riðiu
KsaírT-p-c p.-irhrr'ð-ir er innf ”tn-
i vi cr.i 7 v Vrtq og oli’lvl. HorfriVt’',Y>:g
komíc’S í
^nVVurs hlutq inn-
-FTNl+vní-va rrq pp q rv*urvx
|a*lo ó*ö7~ r>u §vo r TT,v.qri(?V|
JjO 1,017*^0 gQ
Frakk’and verði siálfu scr nægt
STÚDENTAFÉLAG REYKJA-
VÍKIJR efndi til fundar í Sjálf
stæðishúsinu sl. sunnudag og
skvldi bar rætt um almennt
prentfrelsi og meðferð þá sem
þók norska rithöfundarins,
Agnars Mykle, „Söngurinn um
roðasteiriinn“ hefur sætt af
hálfu oninberra aðila. Var boð-
að að foirnaður menntamála-
ráðs, Helgi Sæmundsson ritstj.
flytti framsöguræðu í málinu
en Jóhannes skáld úr Kötlum.
sem haft hefur með höndum
þýðingu ..Söngsins um roða-
st'ininn“ á blenzku, ty-ki hon-
uma næstur til máls. í fundar-
auglýsingum í hádegisútvarp
inu stundu áður en fundurinn
átti að h°fjast, var sagt að Jó-
hannes skáld mundi lesa kafla
úr bókinni. og var fjöl.menni á
fuhdinum hegar í byrjun.
Formaður stúdentafélagsins,
Sverr;r Hermannsson. setti
fundinn. I'vað hann þá brevt-
ingn hafa á orðið að Jóhannes
úr Kötluin tæki fyrstur til máls
og læsi hann kafla ú- ritlingi,
sem hann hefði samið um bók
þá, er var tilefni fundarins.
Síð'i- (pöI-í formaður mennta-
málaráðs t'l máls og flutti fram
sö^uræðn ‘-ína. Gaf hann Jó-
hannesi skáldi þá orðið, ogmátti
sjá vonbrigði á mörgu andliti
í salnum er í ljós kom að ekki
yrði um neinn bsinan uonlest-
ur úr hinu merka riti að ræða,
en þó létu menn kyrrt liggja.
sennilega í þeirri von að tals-
vert 'vrði um til--ilnánir í bók-
ina í þessum köflum, og hafði
Jóhannes gott hljóð 'á meðan
hann las. Þar sem rit betta mun
vafalaust verða út gefið innan
skamms í einhverju formi verð
ur efni lestursins ekki rakið
hér: b'ss aðeins v°tio að höf-
undur gerði þar harða hríð að
feimni fólks við sjálft sig, eins
og því væri rétt lýst í verlcum
meistaranna, — Ritningunni,
Vefaranum og Söngnum um
roðasteininn.
Næstur tók Helei Sæmunds-
son til máls. Rakti hann fyrst
nokkuð sögu umræddrar skáld-
sögu; benti á að hún hefði ekki
vakið mikla athygli í Noregi
Þ’rst eftir að hún kom út ekki
fyrr en gagnrýnendur tóku að
finna henni bað til foráttu að
höfundur gerðist bar h°lzt til
berorður um kynmök. Þá hefði
orðið UDpi fótur og fit í Noregi,
og ekki aðeins vegna bersögli
höfundar h°ldur fyrst og
fremst fvrir hað. að enginn er
til þekkti hefði efazt um að
höfundur notaði „lifandi" fvrir
myndir, — m. a. konur í Nor-
egi, — að frásögnum sínum,
gengi jaínvel svo langt að hann
brc-vtti lítt eða ekki nöfnurn.
beirra. Annað væri og bað að:
í Noregi væri strangtrúnaður-'
mjög almennt fyrirbæri og ætti
bað sinn þátt í þeirri meðferð,
er nefnd bók hefði sætt af
Pramhiilri á 8 síðu
um oMu eftir fimm ár, og þá
muni sparast um það bil 9
milljarðar króna árlsga í er-
lendum gjalcleyri.
Alsírstyrjöldn kostar Frakka
árlega yiir 16 bi.ljónir króna,
og almenningur vill gjarnan að
rannsakað vcrði ihvort Frakk-
land hafi- ráð á að neita Alsír
um sjáMstæði. Eins og stendur
eru aðeins kommúnistar og
flokkur Mendés-Franca fylgj-
andd því, að Alsír verði veitt
fuillt sjáfifstæði. Saharao'ían
kernur á h.ppilegum tíma fyrir
þá stjórnmá'amenn, sem eru
mótfallnir því, að Frakkar
dragi herlið’ sitt frá Alsír, og er
röksemdi þeirra sú, að efna-
hagslíf þeirra komist aldrei á
réttan kjöl nema þeir hafi full
yfirráð yfir olí’ulindunum og
járnnámunum' í ACsír.
Þessi röksemdafærsla hefur
haft miki’. áhrif á franskan al-
menning. Smáborgarar kaupa
hlutábréf í Franska o'íufélag-
inu í stórum stíl, og stingur það
mjög í stúf við venjur almenn-
ings þ°gar um er að ræða spari
fjársöfnun. Stiórnin reynir
mikið t;l að stvrkja trú manna
á framtíð o'íufé’agsins. NýLga
var tekin í notkun sex þurnl-
unga oMuleiðília frá Hassi Mes-
saoud til strandar. Sú leiðsla
hefur enga praktíska þýðingu,
en er bvggð í beim t'lrrangi að
vekia traust á fvrirtrek'.n'’1. i
fram'tíðinni hvsreiast Frakkar
Lg'via stóra-- leiðs’ur til hafn-
athorrTa við Miðiarðarhp.fið,
annabh-’ort til Tú-is J.-h-
íu. En hvernig á að verja olíu-
leiðslurnvr fvrir unr>n°!s'Tar-
mönnunum - Alsír? TTrir hafa
b'ffar p-nrt ánási- á stnrfsmenn
o'lúifé’á'V.p—°p í RpKprq og
g-->r''rta-f f to?t unry ol'1.7,4rlU'tT,i’TP'p-
:léstir, Off Tori-irrio- K-irro K"fa
lýst því yfir, að al!t muni gert
verða, sem hægt er, til þess að
hindra olíuflutninga frá Sá-
hara. En Frakkar hafa í hyggju
að leggja háspennustreng með-
fram olíuleiðslu.nuxn og stað-
setja auk þess mikið herlið við
allar dæiustöðvar á leiðinni.
Þrátt fyrir allt eru olíufélög-
in ekki mjög svartsýn hvað
þessu viðvíkur. Þau vita að Al-
sírirjáiið hlýtur að leysast ínn-
an tveggja ára á einhvern máta.
Það' skiptir í rauninni erigu
miáli fyrir þau hverjir stjónia
landinu, því öruggt er að hvaða
stjóm sem er, hlýtur að vera
hlynnt því, að sem mest olía
verfi unnin úr jörðu í Alsír.
Þótt uppreisnarmenn vinnj sig'
ur í Alsír hafa þeir enga mögu-
leika á því að starifrækja olíu-
stöðvarnar, og því er haldið
fram að bandarísk olíufélög
standi í nánu sambandi við for-
ingja uppreisnarmanna í Alsír.
Frönsk lög banna að erlendir
aðilar eigi meira en fimmtm
prósent af hlutabréfum í frönsk
um fyrirtækjum. Hín stóru
bandarísku oMufélög hafa því
farið þá leið, að kaupa hluta-
K-óf aðstoð frauskra auð-
h"i'T°'q. Rotschildbr'-ð-ir. Súez-
félagið og Lazardbræður hafá
v°rið lenuar þeirra. Þótt Frökk
um sé illa við áhrif hi-xna stóru
olíuíé’aga er þeim hó nauðug-
U'p einn kostur að fá aðstoð
Bándaríkj amanna í tmknileg-
um pfnum, og því hafa beh’
h1—”''- h-im inn í Sqh-ra. E.kki
er clíMngt að Bandq^-'k-'amerin
roti nú oð’töðu sína til þess að
v’nr-a að bví að fr-ðmr -vérði
samdnn í Alsílr, en hvort beir nú
SX|5 <JÓ- K'. rr £ hví að' /I—V vpxði
w»i*t '-''pI'Totæði e?V- »* E—xc'jcar
fa--i h-r áfram með vöM er ekkí
avfci,r~í't "m fl.ð seff-a.
Eri mikil ’eynd hvíb'r enn yf-
Framhald á 8. síðu.
MIKIL afbrotaalda ungl-
inga hefur gengið yfir New
ióork síðustu vikurnar. Síð-
pstl’ðinn mánudag var hald
inn fundur um málil milli
Roberts • Wagners, borgar-
stióra New York off full-
trúa frá skól avf irvrildun-
um. Til fundarins var stofn
að eftir að lögreg’an
hafði sett. 41 af skólum
borgp.rnnar u-d'.r sérstakt
eftir'íit. í sjö skólanna
voru lögreglumpnn stað-
settir innan skó’abygging-
anna siálfra, en í hinum 34
stcndur lögreglan vörð um-
hverf's þá.
Wagrer h°fur þegar lofað
löggæz’u þeim skó’astjórum.
sem áMta það nauðsynl°gt.
Einnig er unnið að áæúún
um, að setia sérstaklega
erfiða nemendur í sérskóla.
Fyrsta dæmið um glæoa-
ö’du þessa í skólum Næv
York borgar átti sér stað,
þegar 13 ára ffama'Ii stúlku
var nauðgað í skóla einum
í Brooklyn. Á sama tíma
réðust nemendurnir í þess-
um sama skóla á kennara
sína og Mgregluna. Skö-nmu
síðar frarndj. skólastjórinn
sjá'fsmorð eftir að hann
hafði bor'ð vitni fvrir rétti
u— g’æni nemenda sinna.
Lögreglan, sem var kvödd
út til þ°ss að koma á friði
og ró við fleiri skóla, hand-
tók 21 af óeirðaseggjunum
og gerði upptæk rnarffs kon
ar. vopn, til dæmis rýtinga,
sveðiur, svipur og ky’fur,
er fudust á nemendunum.