Alþýðublaðið - 22.02.1958, Blaðsíða 3

Alþýðublaðið - 22.02.1958, Blaðsíða 3
Xjaugardagur 22. febrúar 1958. A 1 þ ý 8 n b 1 a 8 1 8 * — Alþg&ublaðiö Öígefandi: Álþýðuf lokkurinn. Ritstjórí: Helgi Sæmundsson. Frétíastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. Auglýsingastjóri: Emilia Samúelsdóttir. Ritstjórnarsímar: 14901 og 1490 2. Auglýsingasími: 14 9 0 6. Afgreiðslusími: 14900. Aðsetur: Alþýðuhúsið. Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hverfisgötu 8—10, % ' J ervmstra EKKI BER að neita því, að margir eru uggandi um sam- starf vinstri sinnaðsra marma á laridi hér. Kemur þar margt til greina, sem,til óheilla horlfir, og þó einna helzt það, hve vinstri aQokkarnir eru margir og framfaraöfln sundruð. —■ Stíkt gerir að vonum óhaegra um allan trúnað og .fullkotmið traust í;samvhiriu um þjóðnváíin, ekkj sízt fyrir þá sök, að hægri öfiin e.ru sariieimið i einn flokk, sém. élur jafrit og K þétt á úliuð með hinum flokkunum og leynir tilgarigi sín- um og gruridvailarstefnu í inoldrýki frjáMjmdisgjöminga og. sýndararjemisku. Samt er það svo, að öllum hugsandi mörmum, sem játa féiagshyggju og heildarholla framþróunarstefnu í þjóð- mlálrim, er-það fyllilega ijóst, að ekkj getur miðað í-áttina nema með sanwimiu og samhug. Á þassarj grundvallar- skoðun byggist það samlstai'f um ríkisBtjórn, sem nú er milli vimtri fiokkanna þriggja. Enginn skyldi furða sig á því, þótt .skoðanir manna innan þeirra flokka séu skiptar ■uan störtf og ei ristakar atíhatfnir stjórnarinnar. Það liggur í augum uppi, a.ð þegar reynt er að samieina að meira eða mimia -lieytí ólík öfl, hljóta rnargir að finna ýnasa agnúa á samningum. Samningar milli f.lokka, hvort sem er um rík- istsjóm eð'a annaö, eru því aðeins möguliegir, að saimræmd séu ótík sjénarmið og sérskoðanir víkj fyiir he.i!ldamiaxkmið um. Vill þé aft fara svo, að þeim skoðanaibundnustu finnst gengiö ó sinn Wut og una málalokum ekkj sem bezt. En til hyers er þé unnið? Htvað er. þá orðið okkatr starf? llvað er í rauninni vjmstra sam'starf? Ekkert er eðlilegra en vinstri memi veltj, þessum spurningum fyrir sér og reyni að •komast að, kjama míájisins. Á undianlförntrim íárum íhafa ihægxj. öflin í lanðinu alið á þvi sýknt 'og iheilagt, að ástæðulaust sé að h’atfa nokkra heniju á lifnaSarháttiun og búskap lanclsinannia. Veltan skyildþjsífellt aukin, sjálfsa}ft að iláta vaSa á súðum, gæta jhvérgi hófe. gefa öllu 'og öllum lausan tauminn. í fyrstu niá vera, aö anönnum sýnist hér um fr jálslvndj að ræða, , en hegiar tiH tengdar lætur reynist Sjiálfstæðttsl'lokkurinn í þeseu faiúr hlutverkj sínu og innsta íeðli. Enda varð út- koman eftir þvií: Fjárglæfraanennimir mötuðu krókinn, lífskjör alniennings rýrniiðu, krónian ,va.rð stöðugt verð- minni, dýrtíðin konmt í algleyming. Þetta var. er og verðii* liin mcsta óheillastefna fyrir aliar vinnandi stétt- ir. Auðuir safnast á færri hendur, en alþýða manna her skarðari hiut frá borði. Þa| 'er vinistri stefna að hamla gegn þessar.i öfugþróúii í þjóðarbúskapnum. Vinstra samsta-rf á því aðeins rétt á sér, að méð því fátet hagkvæmari útkoma fyrir allan al- menning, þegar tii lengdair, lætur. Nú skvldi enginn, ætla, að ekki sé' hægara, og m'eira að segja löngum dfjúgum- vin- sælia, að lifa eftir kenningunni: flýtur á mieðan ekki siekk- ur. Það þarf tmieiri þroska til að horfajst í augu við kaldar staðreyndir, og stundum harla óþægilegar, en láta reka á reiðanum. Mönnum hættir til að líta á stúridarhag og er gjarnara ó að nota færin en „alheimta ei daglaun að kvöld- um“. En vinstrí mönnum líðst ekki slíkur hugsunaiMttur, því að félagshyggja er fyrst og fremst fólgin í því, að upp- bygging aívinnuvega og jafnvægi í efnahagsmlálum miðist við hag heildarinnar í lengd ekki síð'ur en bróð. Hækkun á kaupi verkamanna er t. d. lítils virði, ef dýrtáðin gleypir hana um leið. Öii verkalýðsbailátta í nútímaþjóðfélagi hlýt- ur þvi að endufskoðast í samræmi v.ið stei'nu vinstri manna: Tkygging launa, félagslegt öryggi og' atvinna er fyrir öllu. Að þassu á vinlst.ra samstarif að miða. Sundurþykkja og úlfúð mieð þeim mönnum og flokkum, sem játa vinstri sinnaða 'stjórnarStefnu eins og hér hefur verlð lýst, verðuir aldrei til annars en að veikja umibóta- öflin og ala .ávininn. Mönnum verður að skiljast það, að þjóðleg umbótastetfna á lýðræðisgrundvelli er engri þjóð nauðsynlegri en íslendingum. Þiesisi sannindi geta vinstri menn eiuir kemit þjóðinni. Og þetta er í rauninni kjarni mlálsins. Á þessum kjarna á vinstra samistarfið að byggjast, og samlcvæmt þessum sannindum verða verkalýðsfélögin að starfa. Sérsjónarmið og neikvæðar ýfingar Verða að víkja, ef vel á að fara. AnnarS' er liætt við, að tiil lítils sé unriið. Þetta er handtakið fræga, þegar Sir Edmund H-illary og dr. Vivian Fuchs hittust iá suðurpóln- utu. Hillary er til vinstri á myndinnj og iagnar Fuclus, sem brotizt hefiir á leiðarenda með í»- dröngla í skcgginu. ( llfatii úr Heirrsi HVEENIG VAEÐ Feiix Gail- lard við, þegar honum bárust fregnirnar uin loítárásina á Sakiet-Siddi-Youssef? Tuttugu og fimm sprengjuflugvélar, þar af sautján frá Bandaríkjunum, helltu sprengjum og vélbyssu- skothríð yfir bæinn í tvo tíma samfleytt -— meðan markaður sóð yfir á aðaltorgi þorpsins. Tveir Rauða la-oss yagnar voru gjöreyðilagðir við barnaskól- ánri, fjöldi kvenna og barna felldar, Hafði Gaiilard virki- lega fyrirskipað þvílíkar að- gerðir? Franska stjórnin hafði reyndar á fundi 29. janúar á- kveðið að gripið skyidi til að- gerða gegn alsírskum uppreisn armönnum innan landamæra Túnis. En þessir atburðir hljóta að hafa komið Gaillard óþyrmi- lega á óvart. Og til að gera illt verra, lýsti varnarmálaráðherr ann Chaban-Delmas yfir á- nægju sinni með „hinar löglegu varnaraðgerðir frönsku her- stjórnarinnar í Alsír“. Franska herforingjaráðið fullyrti að eng ir óbreyttir borgarar né eignir Rauða krossins hefðu skaðazt. Le Figaro og Aurore lýstu á- nægju sinni yfir árásinni. En aðrir tóku málinu af meiri varkárni og rannsökuðu staðreyndir af nákvæmni. S'viss neskir og sænskir embættis- menn Rauða krossins komust að ajlt annarri niðurstöðu en frönsku herforingjarnir. Blaða- menn frá Le Figaro, L’Express og France-Observateur fóru þegar á vettvang og gái'u dökka mynd af aðgerðum Frakka. Það varð strax ljóst að margir ráð- herrar, þeirra á meðál Pineau utanríkisráðherra, voru hneyksl aðir og vildu að Frakkar bæð- ust afsökunar á ódæðisverkun- um o.g það var jafnvel búizt við, að Gaillard hefði fallizt á einhvers konar afsökunar- beiðni. En í stað þess var sam- þvkkt loðin ályktun, sem að- eins gerði illt verra, og leggur reyndar blessun yfir afrekið. Afleiðingarnar af loftárásinni koma ekki einungis hart niður á Frakka, heldur ekki síður á aJIa stefnu Bourguiba, sem hing að til hefur verið mjög hlynnt Vestui'veldunum. Tveimur dög um fyrir árásina ákváðu for- ingjar uppreisnarmanna að flytja höfuðstöðvar sínar frá Túnis til Kairó, ekki aðeins til bess að sýna samstöðu sína með Sambandsríki Sýrlands og Egyptalands, heldur til að lýsa andúð sinni á tilraunum Bour- guiba til að varðveita góða sam vinnu við Vesturveldin. Þeir kváðust ekki þola, að frönsk blöð, sem daglega birta and- arabískan áróður, væru seld í Túnis, og franskar áróðurs- myndir sýndar í kvikmynda- húsum landsins. Og hvers vegna ætti Gourguiba að halda vináttu við Bandaríkin, þegar Frakkar hefðu þegið þaðan fé til að halda áfram stríðinu í Alsír. Uppreisnarmenn í Alsír hafa mjög aukið áróður sinn eftir á- rásina á Sakiet. Málgagn þeirra hefur nýlega lcomizt svo að orði:' — Það hefur enga, þýð- ingu lengur að halla sér að stórveldunum. Ef stjórnmála- maður víll láta bera fyrir sér virðingu, verður hann að vera Nehru, Tító eða Nasser. Norð- ur~Afríka verður að fara að dæmi Nasser, ef hún á að verða stórveldi, sem getur látið að sér kveða. Um tólf ára skeið hafa Frakk ar verið millusteinn um háls. Vesturveldanna. Þeir hafa I örvæntingu reynt að halda saman leyfum heimsveldis síns-' -— stundum til stórskaða fyrir bandamenn sína. í átökunum um Dien Bien Phu lá við að br józka Bidault leyddi til alls- herjarstyrjaldar. Og í Suezátök unum var Guy Mollet hinn illi andi Edens og hvatti mög til stórvirkjanna. Hin ósvífna árás á Sakiet-Siddi-Youssef á sér enga afsökun. Hún hei'ur stór- skaðað álit Arabaríkanna á Vesturveldunum, sem nú hljóta að álíta, að bau hafi ekkert til vestrænna ríkja að sækja. FélagsEíf SKÍÐAFERÐIR um helgina : Laugardag kl. 2 Sunnudag kl. 9, Afg’r. hjá BSR, Skíðaf élögin. og kl. 6eh. 10 og 1,30, sfimi 11720. Konudagur. . A morgun, sunnudag, er Konudagur. Þá gefa allir eigmkonum eða vinkonum blónt. Btérri og Húsgcgn Laugavegi löö V i S V s s s \ s s V &

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.