Alþýðublaðið - 16.03.1958, Blaðsíða 3

Sunnudagur 16. marz 1958
AlþýSnblaSll
S

Alþýðubloöiö
Crtgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri; Helgi Sæmundsson.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson.
Augiýsingastjóri: Emilía Samúelsdóttir.
Ritstjómarsímar: 149 0 1 og 149 02.
Auglýsingasími: 1 4 9 0 6.
Aígreiðslusími: 1 49 00.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
«1— Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hverfisgötu 8—10.
Beíri frandeiðsla
UNDANFARIÐ hafa sérfróðir menn um framleiðslu og
vöruvöndun hvatt okkur íslendinga til aukinnar hug-
kvæmni í atvinnumálum og ríkari vandvirkni. Það eru
áreiðanlega orð í táma töluð. íslendingar eru miklir dugn-
aðarforkar um aflaíbrögð og framleiðslu, en okkur lætur
ekki eins vel að gera smátt stórt með útsjónarsemi og vand-
virkni. Þar mieð fara ærin verðmæti forgörðum. Og við
eigum að taka því vel. að útlendingar bendi okkur á þenn-
an sannleika. Orð þeirra eru í senn athyglisverð og tíma-
bær.
Aiþýðiumaðurinn á Akureyri ræðir þessi mál nýiega
að gefnu tiletfni og segir:
„í Albýðublaðinu 26. febrúar birtist svo grein eftir
Pál OddrgeÍKssoii um skreiðarverkun. Veitir hann þar
ýmsar upplýsingar um verkunina, sem flestum mun
hrjósa hugur við, ef sannar eru, cn um þa® getur Alþýðu
maðurinn að vísu rkki fuiiyrt að svo stöddu.
M. a. getur höf. þess, að oft anuni ekki unnt að ineta
nema usn 10—-12% íslenzkrar Skreiðar í 1. flokk, en 80
—90% fari í 3. og 4. flokk. Þetía fari þó injög eftir veðr-
áttu, og sé imikil úrkomu eða vætutíð skreiðinni skað-
væn, komizt bleytan á hana, en ,greinarhöfundur telur
það einmitt trassaverkun, að eiga ekki ábreiðslur yfir
skreið í venkun til að verja hana vætu.
Þetía telur hann svo alvarlegt máí, að t. d. árið 1956
hafi minnst af skreiðinni þótt hæft fyrir Ítalíumarkað,
þar seim 290 sterlingspund fengust fyrir smálestina,
heldur hafi 88% framleiðslunnar verið seld til Afríku,
þar s'em sninni kröfur eru gerðar um vöruvöndun, og
aðeins seld fyrir 81 sterlingspund ssnál. Tapið frá því
að geta selt á Italíumar'kað hefnr þá numið 39 milljón-
um islenzkra króna, eða sem næst andvirði þriggja ný-
tízku togara.
Oft er ud það talað, að íslenzka þjóðiu franileiði ekki
nóg til þess að svara gjaldeyriseyðslu sinni, Meira fram-
leiðsla er vígorð dagsins. Sízt skal úr því dregið hér, að
þessa <muui þörf. En þuffuni við ekki að ,bæta öðru kjör-
orðinu við, srm sé: BETÍtl FRAMLEIBSLA.“
Enn ber allt of mikið á því, að íslendingar iflytj-i út hrá-
efni, sem hægt væri að fullvinna í landinu með margfalt
verðgildi íyrir augum. Og vöruvöndunin er engan vegi.nn
í hlutfalli við dugnaðinn og framtakssemina, þegar um
aílabrögð og framleiðslu er að ræða. Þiatta er kannski
skiljanlegt, þegar litið er á ævintýralega atvinnubyltingu
síðustu áratuga á íslandi. En vissulega er tími til þess
klominn, að við íhugum einnig þessi efni og temjum okkur
vandvirkni og nýtni til að verða í senn afkastamiklir og'
hagsýnir búþegnar.
ALLMIKLAE, blaðadeilur hafa orðið um grein eftir
einn af starfsmönnum Morgunblaðsins, sem ætlaði að koma
á framlfæri við málgagn brezkra útgerðarmanna upplýsing-
um um fyrirætlanir íslenzku ríkisstjórnarinnar í efna'hags-
málum. Ritsmíð þessi leit þó aldrei dagsins Ijós. Embættis-
maður, sem um þessi miál fjallar og jatfntframt er kunnur
að fylgi við Sjáltfstæðisflokkinn, fræddist um greinina og
fékk istöðivað hana. Nú er svo um það deilt í blöðum, hvort
ritsmíðin mundi batfa orðið til góðs eða ills.
Alþýðublaðið hetfur á þessu stigi málsins engan áhuga
á því að skera úr umþetta atriði. Hins vegar sýnist fara vel á
því, að Morguniblaðið komi greininni á tframtfæri við ís-
lenzka lesenditir, ef það er sannfært um ágseti hennar. Þá
gefst kostur á að vega og meta það andans gull, sem blaða-
mienn Bjarna Ðenediktssonar vilja gera að útflutningsvöru,
þó að jatfnivel kunnir Sj álfstæðismenn líti á það sem eins
konar óþverra. Og víst er atihyglisvert, að Morgunblaðið
skuli komið í samíélag við málgagn þeirra að.ila á Bret-
landi, sem verst reyndústu okkur íslendingurn í tfisklönd-
unardeilunni. Sjálfstæðisfliokkurinn ætti bó að hatfa lært
aif reynslunni að fara varlega í samskiptin við brezka
útgerðarmienn.
Hitt væri vel til fundið, að einíhver glöggur og sann-
gjarn Sjálfstæðismaður veldist til þess að fylgjast með
skeytum og greinum M'orgun'blaðsmanna til útlanda.
Myndin er frá rústunum í Pompei. Hún sýnir byggingar og
mannvirki, sem staðiS hafa uppi. í baksýn mótar fyrir eld
fjallinu fræga Vesúvíus, sem lagði bogina í rústir og gróf
hana í ösku og gjalli fyrir nærri tvö þúsund árum.
VIÐ RÆTUR eldfjallsins
mikla Vesúvíusar og í nám-
unda við borgina Napólí á
Italíu, borgarinnar, sem um
hefur verið sagt: ,,Sjá Napólí
og dey síðan“, eru rústir borg
arinnar Pompei. Hún var fyr-
ir 2000 árum mikil og merk
borg, en nábýlið við eldfjallið
var háskalegi'a en menn
hugðu. Árið 79 eftir Krists-
burð gaus Vesúvíus, og það
gos varð með þeim ósköpum,
að borgin hvarf undir þykkt
lag af ösku og gjalli, — borg-
in öll með mönnum og mann-
virkjum. Þau urðu örlög henn
ar. Oldum saman lá hún þann
ig hulin undir gosefnum, unz
uppgröftur afhjúpaði leyndar-
dóma hennar fyrir nokkrum
áratugum, og síðan eru þess-
ar rústir, einhverjar þær merk
ustu, sem til eru, einkum fyr-
ir þser sakir, að þama mátti
finna margt og óskemmt und-
ir goslögunum. Aðrar róm-
verskar borgir eru nú horfn-
ar eða hrundar með öllu. Eng
in hefur varðveitzt betur með
svip hinnar fornu gullaldar
en einmitt sú, sem eldgosið
tortímdi.
Götur og byggingar,
Sá, sem komið hefur til
Pompei, gléymir því naumast
aftur, svo furðulegt er að
horfa yfir auð stræti og hálf-
fallin hús, sem þó eru ekki
meira orðin eyðileggingunni
að bráð en svo, að ósjálfrátt
fara menn að vænta þess að
mæta fornum vegfaranda eða
hitta rómverskan hermann.
Langar súlnaraðir standa að
kalla uppi á torginu, leikhús-
ið mikla er lítið skemmt, fag'-
urlega gerð líkneski standa á
stöllum sínum óhreyfð og ó-
sködduð eftir allar aldirnar,
í hátignarró og virðuleik, og
veggskreytingar eru óskemmd
ar, svo sem hin fegurstu mál-
verk.
Herculanum.
í nágrenni Pompei er önn-
ur borg, sem einnig fór í kaf
í eldgosi. Hún hét Hereulan-
um, og er um fimm mílna leið
frá Pompei. Meiri hluti henn-
ar er enn hulinn þykku jarð-
lagi, því að hún grófst ekki
undir ösku og gjall eins og
Pompei, heldur hraun og
leðju. Hefur uppgröftur þeirr
ar borgar gengið seint, enda
gífurlega seinlegt verk.
Ferð til Pompei.
Nú um páskana er ráðgerð
ferð til Ítalíu á vegum ferða-
skrifstofu ríkisins. Verður
komið til Pompei í þeirri ferð
og hún skoðuð, ásamt fjallinu
Vesúvíus, sem eitt sinn gróf
hana í ösku.
Íia.. i i S. H.
S
s
s
s
s
s
,v
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
c
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Reykvíkingar 45 ára og yngri, sem bólusttir voru í 1. og 2. sinn á tím-
anum febrúar — maí 1957 -og enn hafa ekki ferígið 3. bó'lusetnilngu, eru
beðnir að mæta í Heilsuvemdarstöð Reykjavíkur
dagaua 17.—31. marz.
Opið virka daga kl. 9—11 f. h, — kl. 1—5 e, h., nema laugardaga kl,
9—12 f. h.
Inngangur um austurdyr (frá baklóð).
Fólki er bent á, að við fyrri bó'lusetningar hafa flestir komið síðustu
dagana. Þeir, sem vilja forðast bið raðir, ættu því að koma sem fyrst.
Heiilsuverndarstöð Reykjavíkur.
S
*
$
s
!
s
i
c
s
s
s
s
i
s
*
s
s
V
s
s
!
s
s