Forvitin rauð - 01.10.1980, Qupperneq 9

Forvitin rauð - 01.10.1980, Qupperneq 9
__________________________________ 9 _______________________________ usrar konu Frásögn nafnlausrar konu Frásögn nafnlausrar konu Frá vinnu og maður sér að það er virkur dagur og veðjar á mánudag. Síð- ast þegar maður mundi eftir sér var föstu- dagskvöld og það sem gerðist þar á milli er svart - "black-out". Þetta var satt að segja ekkert skemmti- legt. Stundum hringdi rannsóknarlögreglan, það hafði verið brotist inn, einhverju hafði verið stolið og einhver hafði bent á mann, þótt- ist hafa séð mann og svo framvegis. Og hvað gat maður sagt? Maður hafði verið 1 "black- outi" dögum samah og vissi ekki neitt. Sérnám og vinna Mér tókst að komast í gegnum sérnám og byrjaði að^vinna. Ég var ekki búin að vinna nema í J-8 mánuði þegar ég var rekin kurteis- lega. Ég var öll í skralli líkamlega, með kvalir í bakinu^og niður í fót- inn, móðurlífsbólgur og fleira. Ég gekk fyrir Dolveran vikum saman, át róandi, krossaði það svo aftur með kók eða kaffi. ^Ég er 1Y4 cm. á hæð en ég var komin nið- ur í kíló í þyngd, ég var grindhoruð, svört í kringum augun og niður á miðjar kinn- ar. Það vantaði svo sem nokkrar blaðsíður á að maður væri eins og klipptur úr tískublaði'. En ég var samt að reyna að vinna. Ég vaknaði eld- snemma á morgnana þegar áhrifin af kvöldskammt- .inum voru að fjara út. Ég kom mér í gang með tuttugu "dísum" (Diaze- pami), minna dugði ekki til að ég kæmist fram- úr og gæti klætt mig. í morgunkaffitímanum bætti ég á mig tíu^dís- um og var að bæta á mig tveimur, þremur, fimm - allan daginn til að vera viss um að áhrifin minnkuðu ekki. Ég fór með 150-200 á dag Diazepami-ið var hætt að virka róandi á mig en farið að virka örvandi. Ég gekk á milli lækna tvisvar til þrisvar í viku og fékk hundrað stykki í einu - það var aldrei neitt vandamál. Svo notaði ég líka Dalmadorn og krossaði öllu saman. Og svo datt maður nátt- úrlega í það til til- breytingar. En ég var orðin veik líkaminn byrgaður að §efa sig og eg sá fram á það að ég gæti kannski^ekki unnið fyr- ir mér í náinni fram- tíð. Þess vegna ákvað ég að gifta mig o§ fá már fyrirvinnu - eg hugsaði þetta ekki svona röklega þá en ég held að þetta ha#fi kannski búið undir niðri, ég^sé enga aðra skýringu á því að ég stökk til og giftist þessum manni. Ég var tuttugu og þriggja ára. Hjónaband Brúðkaupið var ein- staklega glæsilegt og fallegt. Það var syst- kinabrúðkaup og svona sérlega indælt - er mér sagt. Ég man ekkert eftir því - ég var í "black-outi" þessa daga og veit ekki hvað gerð- ist en ég hef séð mynd- ir af þessu og sá að allt hafði farið vel fram. __ Hjónabandið var al- veg fáránlegt. Ég drakk til þess að*halda upp á það að bóndinn var kominn af sjónum, drakk til að halda upp á það að hann var í landi, drakk til að halda upp á það^þegar hann fór aftur á^sjóinn af' því að þegar ég var laus við hann þá gat ég dottið almennilega í það. Ef égj var ekki heima þegar bondinn kom í land gat hanh fundið mig í steininum, inn á tíunni eða á Vífilsstöð- um - en hann var ekki á þeirri skoðun að ég ætti við vandamál að stríða. "Þú ert ekki alki frekar en ég", sagði hann. Honum fannst ég að vísu drekka nokkuð mikið en ekki svo að orð væri á gerandi. Hann vildi, ekki vita hvernig stað- an var. Hann vissi heldur ekki hvað ég át ofboðs- lega af lyfjum með víni enda var ég ansi lunkin í því að fela það fyrir honum. Mamma hans sá hins veg- ar að ég var í rúsi og einu sinni spurði hún nig að því hvort ég væri undir miklum lyf- jaáhrifum og ég drafaði "Ha, éf|? Nei, ertu^al- ve§ fra þér.'" Og é§ truði því næstum sjalf ég gerði mér( mjög litla ejrein^fyrir því hvernig eg stóð í raun. sAÁ Ég fór upp á Poll í fyrra og maðurinn minn fann^mig þar þegar hann kom í land. Hann fór hamförum þarna upp frá og sagði við leiðbein- endurna að þeir skyldu ekki voga sér að vera að troða einhverjum grillum í^hausinn á mér - að ég væri alki eða eitthvað þvíumlíkt. Seinna skipti hann um skoðun en þá var sam- band okkar alve§ búið - ef það var þa ein- hvern tíma eitthvað. Dvölin á Silunga- ^olli hafði mikil áhrif á mig en ég datt samt aftur eftir að ég kom þaðan og synti þá hér í Reykjavík í fimm vikna "black-outi". Ég hef mjög litla hugmynd um hvað gerðist - þó er skíma hér og þar. Eftir það sendu SÁÁ- menn mig til Bandaríkj- anna og þar fékk ég langtímameðferð. ^Ég datt aftur þegar é§ kom til baka en það stoð stutt, ég fór aftur á Silungapoll og hef nú Það Vikan snerist í kringum vínið Ég og maðurinn minn drukkum eins o§ aðrir framan af. Hjonabandið var hins vegar óham- ingjusamt hjá okkur og við stóðum oft i hálr- gerðu stríði út af öll- um sköpuðum hlutum. Fyrir tveimur til þrem- ur árum fór drykkjan svo að verða mér lausn og flótti frá öllu saman. Ég drakk á föstu- dagskvöld, allan laug- ardaginn, laugardags- kvöldið og notaði pill- ur til að ná mér niður á sunnudag. Fyrri hluti vikunnar fór svo £ móral, sektarkennd og kvöl en um miðja vik- una byrjaði maður aftur að lifa fyrir næstu drykkju. Þetta líf snerist um drykkju og verið edrú í þrjá mán- uði. Það hefur kostað mig ofboðsle§ átök að rífa mig.upp ur lyfjunum og vminu. Ef mér líður illa er það svo nærtækt að grípa til þeirra - það er það sem ég hef gert meira en hálfa ævi mína - en þá leita ég til vina minna og beiti þeim styrk sem é§ á enn þá til. Fimmtán ar ævi minnar eru týnd - en é§ vona að mér takist nuna að^læra að lifa sem edrú^manneskja með fulla sjálfsvirðingu - að mér takist í alvöru að læra að lifa.... aðra vímugjafa. Ég drakk sjaldan með manninum mínum - þá fór allt í bál og^ brand. Mér fannst líka að það gæti ekki gengið að við værum bæði full - barnanna vegna. Maður var alltaf að hugsa um þau undir niðri. Ábyrgðartil- finningin hvarf ekki alveg þó að allt væri eins og það var. ^Þegar ég drakk fór ég líka oftast út af heimilinu af því ég vildi ekki vera með þetta ofan í börnunum, ég var að reyna að hlífa þeim að einhverju leyti. „Þú ert geðveik“ Ég var alveg að brotna niður undan þessu öllu saman. Hjónabandið var orðið illbærilegt. Maðurinn drakk sjaldan en þegar hann drakk varð hann mjög ofbeldissinnaður og barði þá allt sem fyrir varð. Hins veg- ar þurfti hann ekki vín til að lýsa því fyr— ir mér hvernig persóna ég væri. Hann sagði oft: "Þú ert kolbrjál- uð. Þú ert geðveik." Hann setti mér einu sinni stólinn fyrir dyrnar og sagði að þar sem ég væri geðvond, ó- mögulég í alla grein, rugluð og geðveik, þá myndi hann skilja við mig ef ég færi ekki til geðlæknis og fengi hjálp. Ég var veik á þessu tímabili og aum - og ég vissi ekki hvort hann hafði rétt fyrir sér. Hann sagði líka að ég væri alkóhólisti o§ það gat vel^verið rett - en var ég geð- veik?^ Ég fór í geð- rannsokn og það var allt í lagi með mig... hvorugu okkar datt í alvöru í hug að hann ætti nokkurt erindi í slíka rannsókn. Þar kom að ég gat ekki lifað svona lengur og leita'ði hjáipar hjá SÁÁ. Þeir buðu mér meðferð á Silungapolli. Þetta var býsna erfið ákvörðun. Ég hafði leynt mömmu drykkjunni og þetta kom eins og reiðarslag yfir hana. Ég vissi líka^að ég yrði dæmd ef égj færi í meðferð og að eg þyrfti þá að fara frá börnun- um mínum um tíma - en allt benti til þess að þetta vaari eina lausn- in. Ég fór. SÁÁ-maður fór og sa^ði manninum mínum fra því að ég væri far- in upp eftir, hann varð yfirkominn og neitaði því þvert að ég væri nokkur alkohól- isti. Þegar ég kom heim Þegar ég kom heim átti maðurinn minn hálfa, opna brennivíns- flösku í ísskápnum. Ég vissi aldrei hvort þetta var meðvitað hjá honum eða kaaruleysi - og ég vil ekki vita það. ^Það kom fljótt að hjónabandið gat ekki gengið svona lengur. Hann sagði að ég væri orðin svo leiðinleg eftir meðferðina. Ég sá það^í hendi minni að^ef ég ætlaði að snúa við á þeirri braut sjálfseyðileggingar sem eg hafði verið á þá yrði ég að skilja. Það yrði líka börnunum til góðs. Ég hafði hugsað um skilnað áður en ég fór í meðferð en þá þorði ég £að ekki. Ég fann á mér að þá yrði ég á einhvern hátt að vel^a vínið eða börnin og eg var ekki tilbúin til að sleppa víninu. Á^meðan ég var gift tók maðurinn börnin þegar ég var að drekka. Þegar ^ég var núna __orðin allsgáð,þá ákvað ég að skilja. Skilnaðurinn var erfiður fyrir okkur öll - en sambýlið hafðl verið verra. Ekki djúpt sokkin Ég var alls ekki búin að drekka svo að til vandræða ^horfði í lang- an tíma aður en ég leit aði hjálpar. Og eg held að það sé að verða algengara sem betur fer að konur leiti hjálpar aður en þær eru búnar að skaða sig varanlega eða bokstaflega komnar 1 rsesið. Eftir að ég var laus við vinið hefur tekið við tímabil uppbygging- ar, náms .og þroska. Ég er búin að vera edrú og án vímugjafa núna í ’meira en ár. En í stað- inn fyrir vimugjafana hef ég svo sannarlega fefigið ýmislegt annað. Ég er að byggja upp sambandið við börn- in mín og ég hef eign- ast nýja og mjög góða sem maður fær í staðinn. . . Viðmœlandi: 31 órs, tveggja bama móðir

x

Forvitin rauð

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Forvitin rauð
https://timarit.is/publication/56

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.