Alþýðublaðið - 22.04.1958, Blaðsíða 4

4
Alþýðublaðið
Þriðjudagur 22. apríl 1953
WáfS
REIÐUR SJÓMAÐUR skrif-
ar: „Svo bregðast krosstré sem
önnur tré. Bandaríkjamenn haí'a
gengið í lið með Brcíum á ráð-
stefnunni í Genf. Við hö'fðum þó
T/senzt jiess að njóta, að minnsta
Jsosti vinsemdar þeirra og skiin-
ings. Bretar hafa hótað að sigla
á hyert það skip, sem ætli að
hrekja þá af þeim miðum við
Isiand, sem þeir afmarka sér
sjálfir. Það segja þeir fyrirfram.
Með því lýsa þeir yfir því, að
þeir muni ekki beygja sig uníiir
miðurstöður ráðstefnunnar,
iiverjar svo sem þær verði.
VIÐ VORUM nokkrir saman
liérna í lúkarnum að ræða uns
þetta og þá fyrst og fremst um
það, hvað til bragðs skyldi taka.
Allt í einu þóttist einn hafa
fundið viðunandi lausn. Hann
sagði: „Víð leitum bara á náðir
Krústjovs hins rússneska, kaup-
um af honum tíu kafbáta, látum
þá sigla undir íslenzku flaggi,
—— og sökkvum svo hverjum tog
ara, sem ræðst inn fyrir þá land-
helgislínu, sem við ákveðum."
ÞAÐ SLÖ DAUÐAÞÖGN á
mannskapinn. Við gláptum á til
Jögumanninn, en honum stökk
•ekki bros. Allt í einu sagði eion:
,,Já, en hvernig eigum vio að
■geta keypt þessa tíu kafbáta?
Við eigum ekki fé fyrir þeim.“
,',Uss,“ svaraði þá tillöguma<5ur-
inn, „þið þekkið ékki viðskiptin
við Rússa. Ég hef dálítið kynnzt
þeim. Ég er I flokknum. Við get
tim fengið ótakmarkaðan afslátt
og reksturskostnaðinn þuri-
um við heldur ekki að hugsa
um. Við látum aðeins í staðinn:
Reiður sjómaður skrifar
um landhelgismálin.
Kauptim kafbáia af
Rússum og liefjum sjó-
hernað.
Hvað veldur hjónaskiln-
uðum?
Hina hetjulegu frelsisbaráttu ís-
lenzku þjóðarinnar gegn kúgur-
unum.“
ÞETTA SEGIR reiður sjómað
ur. Það er lítið um alvöru I bréfi
hans — og þó er þetta mikíð al-
vörumál. En ef til vill er í skrifi
hans tvíþætt alvara. Annars
þurfum við íslendingar ekki að
kippa okkur upp við þaö þó að
lítið fari fyrir umhyggjunni íyr
ir okkur, þessum krílum, á ul-
þjóðaráðstefnum þegar hags-
munir og sambúð stórveldanna
er annars vegar. Hins vegar er
rétt að vekja athygli á þvi, að
Bretar hafa gefið margar þjóðir
frjálsar meðan Rússar haia ver-
ið önnum kafnir við að leggja
smáþjóðir undir hramm sinn.
MÉR HAFA BORIZT nokkur
bréf um næst síðasta þáttinn í
útvarpinu: Spurt ogspjallað. Eiít
bréf ætlaði ég að birta úr bunk-
anum, en það hefur dregizt úr
hömlu. Bréfið er frá M og fer
það hér á eftir: „Ég var einn af
mörgum, sem hlustuðu á þáttinn
„Spur.t og spjallað“, þar er
þau frú Auður Auðuns forseli
bæjarstjórnar Reykjavíkur, séra
Jakob Jónsson, Þórarinn Guðna
son læknir og frú Valborg Sig-
urðardóttir uppeldisfræðingur
svöruðu spurningu kvöldsins, og
ræddu um hana. Spurningin var
svohljóðandi: „Hverjar teljið
þér tíðasíar orsakir hjónaskiln-
aðar?“
ÉG VAR IIÁLFHISSA á að
enginn skyldi minnast á skiin-
aðarmál íslenzku konunnar,
■sem nýlega var getið um í biöð-
unum. Hún var 16 ára þegar hún
kynntizt amerískum manni,
þau giftust skömmu eftir að hún
var þunguð og fluttu til Amer-
íku. Svo skildu þau og hélt mað
urinn því fram í réttinum, að
kona, sem hefði haft kynmök við
mann áður en hún giftist væri
óhæf móðir. Það skipti ekki
máli, hver maðurinn væri.
ENN FREMUR VAR ÉG hissa
á að ekki var minnzt einu oröi
á viðhorf konunnar, sem ritaði
og svaraði spurningunni í
Kvennadálki Alþýðublaðsins að
mig minnir esint í júníménuði sl
ár. Hún taldi aðalorsök óham-
ingjusams hjónabands vera að
hjónin treystu ekki hvort öðru,
og hallaði hún mun meira á
konuna en eiginmanninn. Kvað
hún „hið bezta, sem má bjóða
hver brúður sínum'vin“ væri
oft gefið burtu fyrir giftinguna,
og þar af leiðandi fengu eigin-
mennirnir lítilsvirðingu og van-
traust á konunni sinni.“
Hannes á horninu.
QAMAN Sfalvara
ÐÓMKIRKJA
í reykjavík
ÚR því að flytja átti bisk-
upsSstólmn til Reykjavíkur
var farið að athuga það hvort
Idrkjan þar væri nothæf sem
dámkirkja. Var því þann 11.
ágúst 1785 haldin skoðun á
kirkjunni til þess-að athuga
hvort hún væri nógu stór og
veigleg'sem dómkirkja, nú
þegar biskup og skóli vrðu
fiuttir til Reykjavíkur. Álit-
ið 'tfélil á þá leið að hana
þyáfti að stækka mikið til
þess að hún gæti náð þeim
tilgangi, og væri því nauð-
syhlegt að byggja hana upp
á ný,.'en þá mæíti leggja
Laugarneskinkju niöur. —•
Kostnaður við uppbyggingu
var áætlaður 2000 ríkisdalir,
sem hún ætti til, og gæti
hún því þyggt siig sjálf. Sam
kvæmt þessu áliti var ákveð
ið að byggja nýja dómkirkju
og henni valinn sá staður,
sem kir.kjan stendur nú á.
Þ.essi kirkja var að vísu úr
stéini, en fremur var hún óá-
sjáleg og tilkomulit.il og all-
óvegleg í samanburði við,
Skálholtsdómkirkju, er
Brynjólfur bfekup Sveinsson
hafði látið smíða um 1650 og
þá var enn við lýði.
SPÉSPEGILL

I
■‘-4
-,Við skulum heldur standa fyrir framan hana; — það
er oruggara!
Það var byrjað á henni
vorið 1790, en múrararnir,
danskir menn, unnu þegar
þeim isýndist, svo smíðinni
rnunaði mjög lítið áfram þá
um sumarið. Kom áð því að
Ólaifur stiffamtmaður, er
hafði yfirumsjón með bygg-
ingunni, varð í áigúst að
setja fyrirmæli um, hvernig
byggingunni og starfi við
hana skyldi haga. En það
kom fyrir lítið. Múrarar og
timburimienn lágu í fvlliríi
dögum saman. Sumarið eftir
var kirkjusmíðinni haldið á-
fram, og var svo loks komið,
að kirkjuturninn var reistur
29. ágúst 1791, og krans fest-
ur upp eftir „gammel skik“,
þ. e. dönskum sið. Var þá
haldið reisugildi, . auðvitað
með miklum drykkjusikap.
En fullgerð var hún fyrst vor
ið 1794, og var Laugarnes-
kirkja þá lögð niður óg
sikcmmu síðar Neskirkja.
Þegar Ólafi stiftaimbmann;
var vikið frá embætti 1804,
var eitt af aðalkæruefnun-
um giegn honuim hvað kirkju
smíðin hefð; staðið lengi yf-
ir og hvað hún hefði orðið
dýr. Kostnaðurinn við h-ana
varð alls 6254 rdl. Þótt hún
yrði svona óskiljanlega dýr,
var bún þó aldre; traust. Ár-
ið 1817 var hún orðin svo
„brcstfældig11, að ekki varð
mossað frá nýári fra.m í lok
febrúariir.ánaðar. Einu sinni
á þessu tímabili varo kirkju-
fó.likið isvo hræft við að
kirkjan mundi hrynja.að það
flýði út úr kirkjunni. (Kiem
ens Jónsson: Saga Reykja-
víkur.)
óskasl
Alþýöubladið,
glasaþurrkur, þvottapokar, barnasmekkir,
barnakot, barnabuxur.
Kr. Þorvaidsson & Co.r heildverzlun
Þingholtsstræt; 11. —1 Sím; 24478.
Viljum ráða b.ifvélavirkja eða menn vana bílaviðgerð
um á einkaveirkstæði.
Tilboð óskast sent á afgr. blaðsins fyrir. föstudags
kvöld merkt: „Bílaviðgerðir“.

D ö n s k o g n o r s k
d a g blöð.
HREYFSLS"
búðln S í m i 22 4 20
Ausiin A-55
Framhald af 5. síðu.
arhúsið sjálft er nokkuð þröngt.
StaðBietning rafgeymis og ýmis-
legs annars er þannig að erfitt
er áð koimasit að ýmsnm hlutum
vélarinnar. Mjög létt er að ræsa
vélina.
Vélarhljóðið heyrisit vel inn í
vagninn, en veldur þó varla
nieinutm óþægindum. Benzín-
notkun vélarinnar reyndist lít-
il samanborið við þann hraða,
•siam var við rannisóknina. Á
hraða frá 70—110 kíiómetra á
klukkustund var meðalnotkun-
in .0,90 lítrar á hverja 10 kíló-
metra.
Skip’tistöngin er þúnglama-
leg í hreyifingu. Skiptikassinn
þótti góður.
Hægt er að fá yfirdrif í bif--
reiðina,
Við fengum einnig tækifæri
að rannisaka hið sjálfvirka
tengsli Austin-bifreiðanna. Við
getum ekki mælt með kaupum
é því.
Fjöðrunin er þægileg og á
hröðum akstri er lega bifreiðar
innar á veginum mjög þægileg
og örugg o.g veldur þvf hvorki
óþæigindum eða kvíða.
> Fjórskipting bifreiðarinnar
veldur því að hægt er aö halda
imjög háum meðalhraða á lang-
leiðum.
<Hemlarnir eru ágætir og
reyndust vel þrátt fyrir geysi-
mikila áreynslu, sem þeir voru
látnir verða fyrir við rannsókn
ina.
Heildarniðursitaðan af rann-
»sóikn okkar á Austin A — 55 a£
gerðinni 1958 er á þ.essa leið*:
Bifreiðin uppfyllir í flestum
'greinum ýtrustu kröfur um á-
igætan fjölskyMuvagn hvað
snertir útgjöld, þægindi og
hæfni.
(Frh. af 1. síðu.j
Var hann þar að leik nneð jaf
öldrum sínum. Leiksystir har
á svipuðum aldri, hafði vi.t
að hlaupa toeim tii sín c
segja foneldrum sínuni fi
. því sem skeð hafði. Fað
dfemgsins brláj þegar við c
hljóp niður að bryggiu og nái
dnengnum, hafði hann þá lej
ið í sjónum í 10—15 minúti
og var orðinn mieðvitunda:
laus, Hóf faðir hans1 þeig;
lífgunartilraunir á bryggjum
og var drengurinn að koma:
til meðvitundar þegar lækn
kom á staðinn. Drengurin
fókk snert af liungnabólgu, £
er nú úr aOri hættu;