Morgunblaðið - 04.01.1914, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið
Það kostar að eins 65 aura
á mánuði, heimflutt, samsvar-
ar 34—35 blöðum á mánuði
(8 síður á sunnudögum), með
skemtilegu, fróðlegu og frétta-
miklu lesmáli — og myndum
betri og fleiri en nokkurt ann-
að islenkzt blað.
Gjörist áskrifendur þegar i
dag — og lesið Morgunblað
ið um leið og þér drekkið
morgunkaffið I
Það er ómissandi!
Sími 500.
kynni að sjá fæturna á sér og dró
þá því eins langt undir stólinn og
hún gat.
En í sama bili kom hann auga á
tvo stóra flókaskó, sem lágu á gólf-
inu. Honum varð hverft við.
— Ha! sagði hann og benti á
skóna . . . eru þetta skórnir manns-
ins yðar ?
Hún þorði ekki að segja sann-
leikann.
— Já, það eru skórnir hans.
Það var eins og gesturinn hefði
fengið ískalt steypibað. En svo átt-
aði hann sig, og með járnkaldri kurt-
eisi sneri hann sér undan og lagði
skóna hjá rúminu hennar. I sama
bili heyrðist fótatak á ganginum.
— Er það hann ? spurði gesturinn
og náfölnaði.
En það var ekki hann, heldur hús-
freyja, sem kom til þess að segja
frú Mignot að hvergi fyndust skórnir.
— Eg hefi fundið skóna mína,
sagði frú Mignot. Þakka yður fyrir.
Stundu siðar var hún ein í her-
berginu. Hún virti fyrir sér Jitlu
skóna, sem lágu þar á gólfinu, en
Edmond, sem á þeirri stundu var
suður á kanarísku eyjunum, hafði
enga hugmynd um það, hvernig hé-
gómagirnd konu hans hafði leikið
hann.
Yeizluspjöll.
í smábæ nokkrum í Kanada átti ny-
lega hjónavígsla fram að fara. Fóru
boðsgestir til kirkju, 300 saman, og
stóðu brúðhjón fyrir altari. En þegar
að því var komið að presturinn átti
að bera upp fyrir þeim hinar nauðsyn-
legu spurningar, brotnaði kirkjugólfið
og hrundi niður í kjallarann, sem var
5 stikna djúpur. Getur enginn lýst
þeirri skelfingu, sem gagntók alla gest-
ina og hrópaði hver á hjálp sem mest
mátti hann. Heyrðust neyðarópin um
borgina og streymdi að múgur og
margmenni til þess að bjarga fólkinu,
enda var það auðgert. En enginn
hafði slasast neitt alvarlega, sumir
fengið glóðarauga og aðrir smáskeinur.
feíðar um kvöldið var hjónavígslunni
haldið áfram a heimili brúðarinnar,
eins og ekkert hefði í skorist.
299
Rammalistar fást beztir og ódýrastir Á i Trésmiðavinnustofunni £
á Laugavegi 1. // s *|Wlp
(Bakhúsinu). vJL
Mikið upplag af Póstkortarömiuum.
Myndir innrammaðar V ’Jff ;
fljótt og vel. Æt
Hvergi eins ódýrt í bænum. 4Sl Jiotnið off reijnið.
Gleðilegt dr óska allar verzlanir
Tf). Tf)orsteinssonar
°g þakka fyrir viðskiftin á liðna árinu.
Vel verkað leður
©r selt á Rauðará.
Kaupið Morgunblaðið.
Sjóböð á vetrum.
Mönnum mun áreiðanlega þykja
gaman að lesa eftirfarandi pistil frá
sundkonungi íslands, Erlingi Páls-
syni.
Ahugi manna fyrir þvi að baðast
hvort heldur er sumar eða vet-
ur fer sí-vaxandi og hefir Erling-
ur þar gengið á undan örðum með
goðu eftirdæmi — ætíð hvetjandi
aðra og ætíð sjálfur reiðubúinn til
þess að gera eitthvað að gagni sund-
íþróttinni viðvíkjaudi:
Eg ætla að reyna að verða við
bón yðar og skrifa yður nokkur orð
um sund í sjó að vetrarlagi.
Eg hefi orðið þess var, að hrollur
fer um marga menn, er þeir hugsa
til nýjárssundsins. Þeim verður kalt
af að sjá bera menn ganga ofan
klakaða bryggju og stinga sér í ís-
kaldar öldurnar. Segja þeir, að það
sé fremur við ísbjarna hæfi en
manna.
Samkvæmt þessari skoðun hafa
menn (sbr. Arna frá Höfðahólum)-
krafist þess, að nýársundið yrði lagt
niður.
Ferðasaga
verður fram flutt í loftsalnum í Báruliúsinu í dag kl. 4 e. m.
Inngangur ókeypis. Allir velkomnir.
Jðn Jóhannesson.
öítum
vorum viðskiftavinum færum
við þakkir íyrir viðskiftin á
liðna árinu og* óskum þeim
gleðilegs og farsæls nýárs.
/fsff. G. Gunnlauffsson & Co.
Kaiipendur Morgunblaðsins eru
vinsaralegast beðnir um að borga
blaðið á afgreiðsiunni, Austnrstr.
3 eða skrifstofunni Ansturstræti 8.
Þetta er álit margra þeirra, sem á
nýárssundið horfa; en hvað ættum
við þá að segja, sem tökum þátt í
í þvf ?
Til þess að geta tekið þátt í sund-
inu, verðum við að synda í sjó öðru
hvoru, áður en sundið er háð. Við
það venjumst við kuldanum, svo að
okkur er ei lengur í nöp við hann,
við sætum vanalega færis að synda
þegar hann er sem mestur. Auð-
vitað má skemma sig eins á því eins
og öllu öðru, ef rangt er farið að.
Eigi mega menn ætla, að við förum
í sjó eingöngu til að geta þreytt
nýárssundið. Þó það væri ekki
háð, myndum við engu að síður fara
1 sjó, þvi að betri hressingu er eigi
unt að fá.
Eg þekki alla þá, sem synt nafa
að vetrarlagi hin síðari ái in, og hefi
eg aldrei heyrt þá mæla æðruorð,
eða orðið þess var, að heilsubrestur
hafi af hlotist. Bæði höfum við
skemtun af því og lika held eg að
við séum manna lausastir við kvef
og aðra kvilla, og þakka eg það
sundinu.
Þeir einir, sem standa álengdar
með hendurnar í vösunum, dúðaðir
í treflum, líta með óhug á þetta at-
hæfi. Væri þeim nær að herða lík-
ama sinn og heilsu að okkar hætti
en að reyna að draga kjark úr öðr-
um. En sem betur fer, eru þessir
menn fáir, og fer óðum fækkandi;
er að þakka mörgum ágætis-
mönnum, sem hafa lagt okkur liðs-
yrði og stælt okkur í þeim ásetn-
ingi, að láta hvorki frost né vetur
lindra okkur frá því að »fallast í
::aðma við Ægis dætúr.*
Erlinqur Pdlsson.