Morgunblaðið - 03.05.1914, Qupperneq 2

8^6
MORGUNBLAÐIÐ
Lérefí
frá Tí). Tí). tngóífsfjvoíi
f)2fir bezí orð á sér; 36 feguncfir 0,16 tií 0,85.
kvöld. Hefir félagið boðið til sín yfir-
mönnum af Lavoisier, frakkneska her-
skipinu.
Vér gengum í gær fram hjá
byggingum þeim við Rauðará, sem áð-
ur notaði hlutafélagið »Mjölnir«. Tók-
um vór eftir því, að ekki ein einasta
rúða í öllum gluggum húsanna, var
óbrotin. Fyr má nú vera skemda-
f/snin !
í k v ö 1 d kl. 9 ætlar hr. Þórarinn
Guðmundsson, fiðluleikarinn, að efna
til hljómleika í Goodtemplarahúsinu.
Þórarinn er n/kominn frá Kaupmanna-
höfn og hefir lagt þar stund á fiðlu-
leik á hljómlistaskólanum. Lauk hann
prófi þar fyrir skömmu síðan og hefir
hlotið lof kennara sinna þar. Þórarinn
er enn kornuugur og má ef til vill
búast við miklu af honum. Undir
öllum kringumstæðum verða margir
sem vilja heyra til hans í kvöld, þegar
hann, fyrsta sinni að bknu námi, sjálf-
ur efnir til hljómleika.
Bjórmálið. Um það hefir verið
mikið talað þessa dagana hér í bænum.
Hafa sumir »vitað fyrir víst« að hann
mundi verða sendur aftur með Botniu,
og aftur aðrir sem vissu »áreiðanlega«
að skipstjórinn á Ely ekki þyrfti að
deyja úr þorsta á leiðinni til útlanda,
því bjórinn mundi hann fá — alla 20
kassana. Vér getum frætt lesendur
vora á því, að enn er það mál með
Öllu óútkljáð. Kassarnir eru undir um-
sjón lögreglunnar og þeirra stranglega
gætt dag og nótt. Varla að nokkur
óviðkomandi fái að skoða þá. —
Fyndinn maður sagði þegar einhver
spurði hvað ætti að gera við bjórinn:
»Það kvað eiga að fara með hann í
»steininn««. »Já, þá yrði gott þar að
vera«, sagði hinn.
»Bara að hann volgni ekki«, sagði
annar gárunganna, þegar hann sá gæzlu-
manuinn tylla sór á eiun kassann.
E i n s og vór gátum um í blaðinu
f gær, tók heilbrigðisfulltrúinn í fyrra-
dag mjólkurbrúsa af mjólkurpóstinum
frá Reykjum. Varðveitti hann þá fram
til kvölds, en er minst varði hurfu
þeir honum — og kvað ekki hafa
spurst til þeirra síðan------
Aumingja maðurinn ! . . . .
Jón Ögmundsson, hrossþjófurinn, er
nú kominn inn á Klepp, Var farið
með hann þangað í gærdag og á geð-
veikralæknirinn að rannsaka hann og
dæma uro það, hvort hann só með
öllnm mjalla eður eigi.
III meðferð
á hestum.
Það er ljótt að fara illa með dýrin
og ólánsmerki er það, enda lætur sér
það enginn vel siðaður maður sæma.
En þrátt fyrir það sér maður þó
daglega ýms atvik — ýmislegt það
í framkomu manna, sem bendir til
þess að þeir álíti skepnurnar fremur
verkfæri, sem þeir megi hagnýta
Gullhi’ingur fundinn. Vitja
má á skrifstofu Morgunblaðsins.
eftir vild sinni, en lífi og tilfinningu
gæddar verur. Hestarnir eru látnir
þræla allan daginn frá morgni til
kvölds — sumir ef til vill svangir
og magrir. A kvöldin eru þeir
löðrandi í svita og þá eru þeir látn-
ir inn í köld og óþrifaleg hús. Þeim
er gefið, en mönnum dettur ekki í
hug — sumum hverjum — að þerra
af þeim svitann eða leggja yfir þá
dúk til skýlis, eins og venja er er-
lendis. Þeim er lþfað að skjálfa alla
nóttina.
Ymsir skeyta því lítið hvernig
aktýgin fara á hestum þeirra — þeir
meiðast undan þeim, en er beitt fyr-
ir þung æki eigi að síður. Og
kveinki þeir sér eða sýni þrjósku, þá
rykkir ökumaðurinn í taumana, svo
að munnvikin á skepnunni særast.
Ýfist það sár upp á hverjum degi
og verður æ viðkvæmara. En á
lendum, síðum og leggjum dýranna
dynja svipuhöggin og þau eigi ætið
sem mýkst. Eða hvað sýnist mönn-
um um »svipu« þá, er sýnd er í
glugga Morgunblaðsins í dag?
Ætli það væri ekki notalegt að
láta klappa sér ofurlítið með henm?
Vér höfum hana nú til sýnis
hverjum þeim, er ekki hefir viljað
trúa því, að illa væri farið með
skepnurnar hér i þessum bæ.
Jarðepfi
ódýrust og bezt hjá
Petersen frá Viðeij,
Hafnarstræti 22.
Sjaldgæft tækifæri!!!
Ótrúlega ódýrt.
720 munir fyrir aðeins kr. 3.90.
Fallegt, gylt, 36 stunda akkerisgangs-
úr og festi, 3 ára ábyrgð á nákvæmum
gangi, 2 hringir (á karl og konu) úr amer.
gulldouble, nýtizku karlm. silkibrjúst, 3-
ag. vasaklútar, fallegt kvenhálsband úr
ansturl. perbm með patentlás, mansj.
hnappar úr gulldouble, ný gerð, afarfalleg
kvenbrjóstnál (Parisarnýung), vasaspegill,
amer. hnappur með eftirgerðnm gimstein-
nm, falleg budda, spari-stofn-album, fall-
egustu myndir i heimi, indverskur spá-
maður, ómissandi i samkvæmum, 20 rit-
föng og enn yfir 600 munir, ómissaiidi á
hverjn heimiii, alt þetta ásamt úrinu, sem
eitt er fjárhæðarinnar virði, kostar aðeins
3 kr. 90 aura sent gegn póstkröfu eða
borgun fyrirfram.
Wiener-Central-V ersandhaus
P. Last, Krakau.
NB. Liki ekki, verður andvirðinu skilað-.
Minningarsjóður
Björns Jónssonar.
Tekið móti gjöfum í skrifstofu og
bókverzlun ísufoldar, pappírsverzlun-
inni Björn Kristjánsson og verzlun*
lóns frá Vaðnesi á Laugavegi.
Auglýsið i Morgnnblaðinn
Ódýr og góð
Jiarímannsföf
á 9.75 og 12,50. — Skoðið þau hjá
Tf) Tl) & Co.
flfram
eftir
O. Sweff TTJaráen.
Framb.
Tólfti kapítuli.
Viðmótslipurð og heilbrigð skynsemi.
»Betri er einn fugl í hendi en tíu á þáki«.
»Aldrei sel eg mig í hendur svertingja«, mælti amerákur liðs-
foringi, sem eltur hafði verið uppi af blámanni einum. »Mér þykir
fyrir því«, svaraði blámaðurinn, og miðaði á hann byssu sinni, »því
að þá verð eg að skjóta yður þegar; eg hefi engan tíma til að fara
að sækja hvítan mann til að taka yður«. — Liðsforinginn lét sig!
í heiminum er mesti urmull af fólki, sem fengið hefir einhliða
fræðivitsmentun án framkvæmdavits, menn, sem aðeins hafa látið
sér ant um að þroskast á þröngu sviði, svo að úr þeim hafa orðið
andlegir kryplingar í jþtað alhliða þroskaðra manna. Adam Smith
var hinn hæfasti til að kenna oss hagfræði, en hinn óhæfasti að sjá
um eigin fjárhag. Mörg mikilmenni eru svo sneidd öllu »dagsins
þarfa« viti, að liörmulegt er. — Beethoven var mesti tónsnillingur,
en einu sinni greiddi hann 1200 kr. fyrir 6 skyrtur og vasaklúta
0g skraddaranum sínum borgaði hann jafnan fyrirfram, enda þótt
hann á köflum væri svo blásnauður, að hann varð að nærast á
vatnsglasi og kexmolum til miðdegisverðar.
»Prófessorinn er ekki heima«, hrópaði þjónn Lessings, er barið
var að dyrum einusinni í rökkrinu. Hann sá ekki, að það var Less-
ing sjálfur, sem barði upp á heima hjá sér. »Jæja — það gerir
ekkert til«, svaraði Lessing, »eg get komið seinna*.
Fyrir skömmu voru 3 háskólakandidatar í vinnu á bæ einum i
Astralíu. Einn þeirra var frá Oxford, annar frá Cambridge, þriðji
frá þýzkum háskóla. Þessir menn höfðu átt að verða leiðtogar
manna en urðu nautahirðar. Bóndinn sjálfur hafði engrar bókment.
unar notið, en hann kunni að hirðing sauðfjár. —Vinnumenn hans
kandidatarnir þrír, kunnu erlend tungumál og skeggræddu um þjóð
megunar- og heimspeki, en sauðfjárhirðingin var þeim hebreska.
Bóndinn, sem ekki gat talað af þekkingu um annað en sauðfé, átti
stór efni, en kandídatarnir naumast í sig og á.
Ofurmenning án framkvæmdaþekkingar gerir menn veika fyrir
og óhæfa til að standa í lífsins striti. Einhliða bókmentun veldur
óþörfum efasemdum og trúleysi á eigin orku, þegar út í lífið kemur.
Bókvitið heíir oft í för með sér of mikla fíngerð í fari rnanna, sem
drepur niður eðlilegan dug þeirra. Háskólakandídatinn kemst eigi
sjaldan að raun um, að loknu prófi, að hann er eigi lengur fær um
að eiga við menn i daglegum' viðskiftum lífsins og ómegnugur þess
að vinna bug á daglegum erfiðleikum lífsins. Hann verður oft að
lúta í lægra haldi fyrir ómentaða drengnum, sem ekkert hafði haft
til brunns að bera annað en harða lífsreynslu, samfara heilbrigðri
skynsemi, viðmótslægni og hygni. Það eru framkvæmdamennirnir,
sem sigra á vorum dögum.
»Heilbrigð skynsemi lætur jafan undan síga því, er eigi verður
breytt og kann því að hagnýta sér það«, segir Wendell Phillips.
»Hverir eru þetta?« spurði Napoleon og benti á 12 smástyttur
úr silfri inn í kirkju einni. »Það eru postularnir«, var svarað.
»Takið þá«, skipaði Napoleon, »látið bræða þá og búa til úr þeim
peninga og sendið þá út um heim, svo að þeir verði að gagni og.
breyti þannig að dæmi herra síns og meistara«.