Morgunblaðið - 10.09.1916, Blaðsíða 4

A
MORGUNBLAÐIÐ
Kúgun Þjóðverja á
Belgum.
Landsstjóri Þjóðverja i Belgíu
dæmdi borgina Brussel í einnar milj.
marka sekt af því að á þjóðhátíðar-
dag Belga nöfðu verið einhver þjóð-
ernislæti á götum úti, sungnir þjóð-
söngvar og þar fram eftir götum.
En bæjarstjórnin í Brussel neitaði
að gjalda sektina.
Þjóðverjum tókst samt að sjá um
að Belgar græddu ekki á þessari
þrjósku, því að þeir gerðu upptækt
heilmikið af járnbrautarvögnum í
landinu fyrir samtals 20 miljónir
franka. — Ætla þeir að nota þessa
vagna til flutninga á her og hergögn-
um við ansturvígstöðvarnar.
Hollenzk blöð flytja þá fregn, að
Þjóðverjar hefðu skipað bankastjórn
þjóðbankans belgíska að leggja hand-
bært fé sitt inn í þýzka banka gegn
kvittun. Nemur fé þetta 408 milj-
ónum franka. Bankastjórinn og öll
stjórn bankans neitaði þessu, með
því að þessi upphæð mundi smátt
og smátt étast upp í þessa eilífu
herskatta, sem Þjóðverjar eru að
leggja á Belgíu. Bankastjórinn, Car-
lier að nafni, var þá samstundis tek-
inn sjálfur og fluttur til Þýzkalands,
og lengra var ekki komið sögunni
er síðast fréttist.
..... ' ■ -------------------
Munið að bezt er að aug-
lýsa í Morgunblaðínu.
að vera þrjár glirnur á gufuskipi,
sem er á ferð, en það er skiljanlegt
skáldaleyfi að lygna aftur einu auganu.
Þetta minnir mig á varnarræðu séra
Jónmundar; þar segir, að þrír menn
hafi litið tveim augum á hlutina, og
skil eg ekki, hvernig það má verða.
Svo kemur hjá Trausta:
Sko reykinn 1 hann hnyklast sem
hrafnsvartar fjaðrir,
eða hár á tröllauknum hval.
Það er nú auðvitað satt, að þeir
hvalir, sem eg hefi séð, hafa allir
verið sköllóttir, en það geta hafa
verið gamlir hvalir. Eg verð að
játa, að eg hefi slegið slöku við dýra-
fræðina og enda jarðfræðina líka,
helzt gutlar svolítið á mér í jurta-
fræði. Annars er eg hræddur um,
að Trausti yrði rasandi, ef hann heyrði
til okkar.
— Og fari það kolað, Trausti
rasar ekki fyrir ráð fram.
Þegar hér var komið sögunni,
vorum við komnir inn að Elliðaán-
um. Yfir þær liggja þessar merki-
legu hengibrýr, sem Morgunblaðið
er sí og æ að reyna að fá gert við.
Yfir þær komumst við klaklaust. Það-
an héldum við sem leið liggur inn
í Grafarvog og riðum fram hjá Graf-
arholti; þar stóð Björn á hlaðinu
og var að rífast við sjálfan sig um
kjötverðið. Þaðan héldum við að
„Ógiftar frúr‘\
Stórhertoginn í Baden hefir gefið
út yfirlýsingu þess efnis, að stúlkur,
sem alið hafa börn, megi hér eftir
kalla sig »frúr«, svo fremi þær hafi
verið »lofaðar« hermanni, sem sé
faðir barnsins, og hjónavígslan hafi
ekki getað farið fram vegna þess að
barnsfaðirinn hafi fallið á vigvellin-
um. —
Blöðin segja að það sé fjöldi slíkra
»ógiftra frúa« í Baden.
Ófriðarsmælki.
Mdlamynda-hjónabönd. Þegar strið-
ið hófst var meðal annars margt
þýzkt kvenfólk í Frakklandi.
Til þess að öðlast franskan borg-
ararétt hefir nú margt af þessu kven-
fólki, einkum það efnaðra, fundið
upp á því að fá franska menn til
að giftast sér til málamynda. Þann-
ig var það ein rik þýzk kona, sem
fékk skóburstara-ræfil til að giftast
sér gegn því, að hún sæi honum
fyrir lífeyri upp frá þvi. Önnur
fékk 74 ára gamlan karl til að ganga
að eiga sig í Svisslandi til þess að
geta sloppið á þann hátt inn í
Frakkland. Var sú grunuð um
njósnir.
Mörg fleiri dæmi eru nefnd, og
sækjast konur þessar einkum eftir
örvasa körlum 11 að giftast eða þá
öðrum ræflum, sem ekki eru lik-
legir til að verða þeim frekari þránd-
ar í götu. — En nú hefir þingið
Lambhaga og þaðan upp með Korp-
úlfstaðaá, alla leið upp að Hafravatni.
í því er silungur, og í því er Bjarni
og gætir silunganna eins og sæguð-
inn Prótevs gætti selanna við Egypta-
land forðum.
A þessari leið er jurtagróður mjög
fjölskrúðugur; fundum við Ingi
mundur og skoðuðum öll möguleg
grös, alt frá Skollafæti upp i Æru-
prís. Þeim til fróðleiks, sem trass-
að hafa grasafræðina, skal eg nú
lýsa þessum jurtum dálitið.
Klóelfting (Equisetum arvense).
Stöngullinn liðaður, linur, venjulega
mjúkur viðkomu, uppréttur og visn-
ar á haustin. Blómstönglar og blóm-
lausir stönglar mismunandi. Blóm-
stönglarnir spretta i fyrstu gróind-
um, all-löngu á undan hinum blóm-
lausu, og eru nefndir skollaj&tur \
þeir eru ljósmóleitir, hálfgagnsæir og
visna, þegar blómið er fallið. Blóm-
stöngulsliðrin eru bjöllulöguð, ljós-
leit. Slíðurtennur 8—12, mósvartar
og loða oft saman 2 og 2.
Skollafætur vaxa helzt í óræktuðu
landi, graslendi, móum og nýgrón-
um sand- og leirflögum og á leiðum
lubbamenna eins og Steingrimur
segir:
Lubbamenni liggur þar,
lítum á hvað jörðin bar:
fundið upp lög til að stemma stigu
fyrir þessu athæfi.
Myndin aý keisaranum. I Bríissel
fékk félag nokkurt leyfi til hjá þýzka
landsstjóranum til þess að halda
sýningu á listaverkum. Leyfið fékst
þó að eins með því skilyrði, að brjóst,
líkan af keisaranum yrði sett i önd-
vegissess. Félagið varð að ganga
að þessu. En ekki hafði sýningin
staðið marga daga áður en búið var
að skemma myndina. — Lands-
stjórinn dæmdi nú félagið i 10 þús.
marka sekt, nema það fyndi söku-
dólgana og iéti refsa þeim.
Opiums-rtykinqar hafa um all-
langan tima átt sér stað í London
þrátt fyrir strangt bann gegn þeim.
Hafa Kínverjar flutt þær þangað og
halda uppi reykingarskálum á laun
hér og þar. í New York er sama
máli að gegna. — Englendingum
er mjög illa við að þessi löstur nái
útbreiðslu og hafa aðrir stórbæir á
Englandi strangar gætur á Kinverj-
um, sem flytjast inn þangað. — í
þessum mánuði náðist í 3 Kínverja
í Glasgow, sem höfðu þar ópiums-
greni á laun og bíða þeir nú dóms
sins.
Sektir fyrir kldsúlubrot i Dan-
mörku eru nú farnar að nema all-
álitlegum upphæðam. Hefir nú
Kaupmannaráðið komið fram með
þá hugmynd, að verja nokkrum hluta
þessa fjár til styrktar særðum her-
föngum, sem dvelja i Danmörku,
og hefir þessi uppástunga mælst vel
fyrir.
Bílaskortur í Kaupmannahöfn. I
Kaupmannahöfn eru tvö félög sem
Upp hún skaut, um skálkinn fróð,
skollafæti’ og Lokasjóð,
og er aigeng um land alt. Þeir
þekkjast lika á Frakklandi, ef marka
má það, sem Gröndal segir i kvæði
sinu um heimsókn Viktoriu drotn-
ingar til Napóleons; þar segir Na-
póleon :
Hér er einn skrýtinn skollafótur,
skenkja vil eg nú yður hann.
Skollafætur eru illgresi, til einkis
gagnlegir, og er þó ekki að vita,
nvað Þjóðverjar kynnu að komast á
þeim, studdir af háskólakennaranum
í Tágliche Rundschau.
Ærupris (Hárdepla. Veronica offi-
cinalis). Blómklasarnir standa í blað-
öxlunum. Tveir duftberar. Stöng-
ullinn skriðull, með uppsveigðum
greinum og toppi, snarphærður og
þétthærður öllum megin. Blöðin
öfugegglaga eða oddbaugótt, snarp-
hærð. Klasarnir venjulega misstæðir,
uppréttir, blómmargir og axleitir
ofantil. Blómleggirnir styttri en bik-
arinn og stoðblöðin, sem eru smá
og lensulaga. Krónan fremur lítil,
ljósblá með f jólubláum æðum. Hýðið
kirtilhært, þríhyrnt, álíka langt og
stillinn, en lengra en bikarinn. —
Vex í þurru skóglendi innan um
lyng og á þurengi og er algengur um
land alt.
Ærupris er notaður til lækninga.
Nýprentnð afmæliskort
með fjölbreyttum teikningum og ís-
lenzkum erindum, selur
Priðflnnur Guðjónsson,
Laugavegi 43 B.
Strœnar Baunir
frá Beauvais
eru ljúftengastar.
Wolff & Arvé’s
E
halda uppi akstri um götur bæjar-
ins og hafa þau, en þó einkum
annað þeirra verið í mestu vand-
ræðum í sumar með að fá nægilegt
togleður í hringuna til þess að geta
haldið akstrinum við. Loksins fékst
útflutningsleyfi hjá ensku stjórninni
fyrir nægilegt togleður og væntu
menn að þar með væru vandræðin
yfirstigin. — »Politiken« segir að
fyrir utan leigubíla séu í Kaup-
mannahöfn um 5000 sjálfseignar-
bílar og er það merkilega há tala
ef sönn er (1 bill á hverja 100 íbúa)
— sjálfsagt eru þar með talin véla-
hjól fyrir 1 mann — en 500 væri
þó miklu sennilegri tala.
Innvortis við kvefi og brjóstþyngsl-
um, útvortis við samvizkubiti, og
þá í plástri, sem lagður er í hnakka-
grófina og skift daglega. Plástur-
inn fæst ekki í lyfjabúðum, en hann
má gera sem hér segir: Tak nýtt
smjör snemma sumars, þá grös eru
i gróendutn og peningur sem bezt
að græða sig, hnoða vel úr því alla
mjólk, bræð svo og hreinsa frá öllum
óklárindum með því að láta það standa
og kólna nokkuð, hell svo hinni
hreinu feiti ofan af. Þegar þetta
hefir gert verið, takist lítið þurkaður
æruprfs, sker hann smátt og lát hann
ofan í brædda smjörið, svo yfir hann
fljóti aðeins. Þetta seyðist nokkra
stund með hægri suðu og hrærist í
með tréspýtu, þar eftir síist grasið
írá og kreistist vel. Af þessum
smyrslum takist svo 2 matskeiðar
og bræðist með 10 lóðum af vaxi
og smyrjist hálfstorkið í þétt, lítið
slitið léreft. Meðan plásturinn er
látinn liggja við hnakkagrófina, er
gott að eta skarfakál, sem er blóð-
hreinsandi.
Þá höldum við áfram sögunni.
Við Ingimundur riðum nú norður
fyrir Hafravatn og austur með því,
milli þess og Hafrahlíðar. Þaðan
héldum við upp að Þormóðsdal; þar
bjó Þormóður með Þufíði systur
sinni, er síðar var gefin Andriði-
1 'U og lU P<1. dðsnm er ■■■■
bezt. — Heimtið þaðl JljÍ