Morgunblaðið - 10.09.1916, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
n
-IBI-
OSI

MORGUNBLAfllfl
er útbreiddasta blað höfuðstaðarins á þessum stöðum:
Reykjavík,
Hafnarfirði,
Keflavík,
Akranesi,
ísafirði,
Vestmanneyjum
og Stykkishólmi
og miklu víðar i kauptúnum landsins. Hvar er þá betra að
auglýsa heldur en
í MORGUNBLAÐINU?
ni" - tnniiwi
Bezt að auglýsa i Morgunblaðinu.
vAtk.yöginöai^
Brjiiuti ^ggingar,
sjó- og strídsYátryggingar,
O. Johnson & Kaaber
Carl Finsen Ltugaveg 37, íuppi
Brunatryggínííar.
Heima ó */*—7 V#- Taisiœt 33/
Det tyl octr. Brandasscrmce Ca
Kf.»pm#nnsíiöfh
vátryggir: hUS, húsgðgn, alia
konar vðruíorð& o. s. írv. gegi
eldsvoða fyrir lægsta iögjald.
Heiœakl.* 8—12 f. h. og 2—8 e. b
i Austwrstr. 1 (Búð L. Nielsenj
N. B. Nialson.
Gunnar Egilssou
skipamiðlari.
Tals. 479. Laufásvegi 14
Sjó- Stríðs- Brunatryggingar
Venjul. heima kl. 10—12 og 2—4.
Briinatryggmgar
Halldór Eiríksson
bókari Eimskipafélagsins.
Hittist: Hotel Island nr. 3 (6l/a—8)
Sími 385.
Alt sem að greftrun lýtur:
Likkistur og Likklæði
bezt hjá
Matthíasi Matthíassyni.
Þeir, sem kaupa hjá honnm kistuna
íá skraatábr?' Ju lánaða ókeypis
áími 497.
bónda í Brautarholti, sem liggur
heygður í Andriðsey á Hvalfirði.
Frá Þormóðsdal héldum við fram
hjá Kambhól npp í Seljadal.
í Seljadalnum lá fjöldi nauta,
jórtraði og baðaði sig í sólskininu.
■Gat eg þess til við Ingimund, að
þetta myndu vera þingmennirnir,
sem Gröndal getur um í Þingvalla-
ferð sinni.
— Nei, hvaða ósköp, sagði Ingi-
mundur, það er löngu búið að vera.
Hefirðu ekki heyrt, hvernig þvi lykt-
aði. Til þess að losa þá úr álögun-
um, þurfti að fá jafnmargar óspjall-
aðar heimasætur. Áttu þær að hvíla
hjá þingmönnunum 3 nætur í röð
og strjúka þá hátt og lágt. Nú var
það lengi vel, að enginn treysti sér
til að safna svo mörgum heimasæt-
um vegna hinna ströngu skilyrða,
og voru þó ekki hugrenningasyndir
reiknaðar með. Þá var það, að kon-
ur byrjuðu baráttuna fyrir jafnrétti
við karlmenn. Einu sinni erstjórn-
arnefnd kvennréttindafélaganna var
saman komin til að igrunda, hvaða
verk þær gætu fundið að vinna sér
til ágætis, stakk ein kvenfrelsishetjan
mpp á þvi að safna liði til að ná
þingmönnunum úr álögunum. Var
það samþykt i einu hljóði og ákveðið
að fara á stúfana strax daginn eftir
og hittast svo heima hjá hetjunni
um kvöldið.
Daginn eftir var rigning og versta
gangfæri. Leið dagurinn til kvölds,
og á ákveðnum tíma kom nefndiu
öll, nema húsfreyja; hún kom hálf-
ima of seint. — Móð og másandit
hristi hún af sér mestu vætuna,
stappaði niður fótunum og stað-
næmdist í miðri stofu, þannig að
tærnar sneru saman og mynduðu
rétt horn á gólfinu.
— Hvernig hefir það gengið, haf-
ið þið fengið margar til að velja
úr?
— Enga, svöruðu allar einum
munni.
— Hver andskotinn 1 sagði hetjan.
— Bölvaði eg? — Eg meinti það
lika. Mikil ósköp og skelfing er að
vita til þeirra. Finst virkilega eng-
inn réttlátur í Sódóma ? Eg er búin
aö fara víða. Alstaðar gekk það vel
framan af, þegar eg kom að strok-
unum, litu þær brosandi undan og
roðnuðu; en þegar eg svo mintist
á skilyrðin, bitu þær i vísifingurinn
og sögðust ekki koma sér að því að
takast þetta.á hendur. — Og hug-
renningasyndir ekki taldar með. O,
tempora, o mores! Þetta seinasta
er latina. Hvað það þýðir? Það
þýðir: — Það var öðru visi í okkar
ungdæmi. Við hefðum komist langt
með hugrenningasyndirnar. Og mér
er sem eg sjái hann Gvend á Sandi,
ef hann fréttir þetta; honum verður
skemt, það er óhætt um það. Fjand-
inn hossi honnm I Hana, þar blót-
aði eg aftur! En hver segir Hka,
að karlmennirnir eigi að hafa einka-
rétt á að taka upp i sig. Munn-
tóbakið getum við gefið þeim eftir,
en blótsyrðin viljum við hafa með
þeim, þau heimtum við, þau punta
svei mér upp á, ef þeim er hagan-
lega fyrir komið.
Þegar hetjan mintist á munntó-
bakið, var þar gömul maddama úti
í horni, sem kyngdi einhverju og
gretti sig, en hún sagði ekki neitt.
En hetjan hélt áfram: — Hvar er
hún þarna, hvað hún nú heitir aftur,
Systirin frá Grænadal ? Eða hún
Ingibjörg? Hvað var hún að álpast
til Danmerkur, rétt eins og það væri
ekki nóg að passa hér heima? Nei,
því segi eg það; Vor Herre bevare
os for Kærlighed og alt hvad som
skadeligt er. Á morgun gerum við
aðra atrennu, og fáum við ekki nógu
margar hér, förum við upp i sveit
og fáum restina þar.
Og það gerðu þær og fengu nægi-
lega margar.
Kom svo að þeim tíma, að hin
hátíðlega athöfn átti fram að fara.
Byrjuðu stúlkurnar eftir kúnstarinnar
Minnisblað.
AlþýOufélagsbák&safn Templarai. 3 opið
kl. 7—9
Baöhúsiö opib virka daga kl. 8—8 langar-
daga 8—11.
BorgarstjóraskrifBtofan opin v. d. 11—3,
Bæjarfógetaskrifstofan opin virka daga
10—2 og 4—7.
Beejargjaldkerinn Lanfisveg 5 kl. 12—8
og 5—7.
Fiskifélag Islands, skrifstofa Lækjargötn
4. Opin 11—3.
íslandsbanki opinn 10—4.
K. F. U. M. Lestrar- og skrif-stofa 8 érd,
til 10 BÍÖd. Almennir fnndir fimtnd. og
snnnnd. 8‘/, siÖd.
Landakotskirkja. Gnðsþj. 9 og 6 & helgnm.
Landakotsspitali f. sjúkravitjendnr 11—1.
Landsbankinn 10—8, Bankastj. 10—12,
Landsbókasafn 12—3 og 5—8. Útlán 1—3.
LandsbúnaÖarfélagsskrifst. opin frá 12—2.
LandsféhirÖir 10—2 og 5—6.
Landssiminn opinn daglangt (8—10) virka
daga, helga daga 10—12 og 4—7.
Morgnnblaöiö Lækjargötn 2. Afgr
opin 8—6 virka daga, 8—3 á helgnm,
Ritstj. til viötals kl. 1—3 alla daga
8imi 500.
Málverkasafnið opiö i Alþingishúsinn
ú hverjum degi kl. 12—2.
NáttúrngripasafniÖ opiö l1/,—21/, á sd,
Pósthúsiö opiö virka daga 9—7, s.d. 9—1,
Samábyrgö íslands 12—2 og 4—6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opnar 10—4
daglega.
Talsimi Reykjavikur Pósth. 3, opinn dag-
langt 8—12 virka daga, helga daga 8—9.
VifilstaÖahæliÖ. Heimsóknartimi 12—1.
ÞjóÖskjalasafniÖ hvern v. d. kl. 12—2,
ÞjóÖmenjasafniÖ opið daglega kl. 12—2.
Ægir, tlmarit, Lækjargötn 4.
MORGUNBLAÐIÐ
kostar i Reykjavik 70 anra á mánnöi.
Einstök hlöð 5 anra. Snnnndagsblöð 10 a.
Úti nm land kostar ársfjórönngnrinn
kr. 2.70 bnrðargjaldsfrítt.
Utanáskrift hlaðsins er:
Morgunblaöið
Box 3.
Reykiavik.
reglum á fótunum og héldu upp
eftir. Sóttist þeim heldur seint, og
þegar dagur Ijómaði í þriðja sinn,
voru þær ekki komnar nema upp á
háls. Síðan eru skrokkarnir í áttina,
en höfnðin eru enn í álögum.
Mikið segir þú Ingimundur,
og ekki er þetta ósennilegt. — En
hvert eigum við nú að halda?
— Hvað finst þér? Eigum við
að fara austur á Þingvöll, eða eigum
við að forðast þjóðveginn og »sívilisa-
sjónina< og halda út f óbygðir?
Ætli við förum ekki út i óbygðir,
Ingimundur. — Á Þingvöll er ekki
komandi um þetta leyti sumars, þar
er alt fult af Reykvíkingum.
Riðum við þá upp Mosfellsheiði
yfir þjóðveginn skamt fyrir vestan
Borgarhóla, og þar þvert yfir heið-
ina, og komum niður fyrir framan
Engidalinn.
A þessari leið sáum við fjölda
sauða, og spurði eg Ingimund,
hverjir eiga myndu alt þetta fé.
— Þetta eru sauðirnir, sem struku
úr búreikninguum hans siraMagnúsar,
sagði Ingimundur.
— }á, einmitt það, það var nógu
gaman að þeim reikningi. Eg hef
oft verið að óska mér, að eg gæti
komist á lag með að græða á þ^
að tapa eins og síra Magnús og
Sigurður á Selalæk.