Morgunblaðið - 24.12.1922, Blaðsíða 7

5
MOÍiGUNBLAÐIÐ
J

,
ídu, ag flýta sjer aú. Og Þér og
böraid fóru aftur lieim í Btofuaa.
„í»aí er nú aldrei aft ,segj8 að
þaö sje veSur úti' ‘, aagfii hami,
„allur ásmn er í einu kófí'‘.
Hann hallaói sjer aftur aftur í
rúmið þangað til kaffið væri til,
«n börnin tóku að dunda við dótið
aitt á borðinu.
Þau urðu háværari og háværari
«g þlógu aS hverju wnáræði, eetu
fyrir kom. Þór tvdði við konu
tína i þljóði.
„•Jeg veit svei mjep ekki hva —
„Nui, )?að heyrist ekki m«ms-
Újs múl fyrir iátuntun í ykkur,
krakkar. Jeg veit svei mjw ebki
hveruig jeg á að fara að því að fá
eitthvað að gera“, sagði hann.
Konau helti á könnuna.
„Það verða ennþá einhver úr-
ri'ði með guðs hjáli)" svaraði
hun.
„Það er kaanske einbver þresk-
icg aíðri í sveitigjú' '•
„Já, já, það verða einhver úr-
ræði. Komdu og drektu kaffið.
Þegar Þór hafði drukkið kaffið,
kveikti hann sjer aftur í pípunni.
Hann teygði konuna út að dyr-
unum og hvíslaðist þar á við hana
vm stund, en börnin lögðu hlust-
irnar við í ákafa til að heyra hvað
sagt væri. En þegar Lena litla
ætlaði að stinga forvitniskollinum
milli foreldranna, var hexmi fljót-
lega vísað burt og bræðurnir
sögðu:
„Þarna fjekstu það".
En Lena litla var samt svo blíð
og ástúðleg, að enginn hafði skap
til að hæðast að henni. Þess vegna
lagði Rinaldus líka undir eins gljá-
andi hnapp í lófa hennar og jafn-
aði alt aftur með því litla sem
hann átti.
Þór gekk að skápnum og tók
þaðan böggul. í þessum böggli lá
sending frá Timian í Ameríku,
búi úr svörtu, mjúku skinni með
skúfum. Timian mundi eftir vetr-
arkuldanum heima í Ási, og þess
vegna sendi hami heim þennan
búa. Hann hafði aldrei sjeð neitt
sem var hlýrra um hálsinn. Og
hann hafði sjálfsagt kostað skild-
inginn, skinnbúinn sá. En hver
átti að fá búann? Bóndinn og
húsíreyja hafði brotið um þetta
'heilann aftur og fram og að lok-
um ákveðið að Rínaldus skyldi
,fá hann. Rínaldus var elstur og
þar að auki fór hann allmargar
sendiferðir ofan í sveitina og hann
þurfti eitthvað hlýtt um hálsinu.
„Komdu hjerna Rinaldus", sagði
faðir hans.
„Hann Timian bróðir þinn send-
ir þjer þetta um hálsinn. Það er
heldur engin skömm að því! En
þú verður að fara varlega með það
svo þú hafir eitthvað þokkalegt
um hálsinn við spurningarnar. —
Verði þjer að góðu“.
Undrun og ánægja gagntók alla.
í liálfa stund var hinn mjúki
búi skoðaður og þuklaður, og
Lena litla þreyttist ekki á að
slrjúka hann með litlu, bláu hönd-
unum sínum. En hún fjekk ekki
að bera hann á sig, ekki með
nokkru móti, hún var altof lítil
En hún fjekk aftur á móti lítið
kerti, sem hún kveikti á og slökti
á víxl, því að það var of mikið að
brenna því öllu upp í einu. Þiðrik
var sá eini sem ekkert fjekk. En
faðir hans lofaði honum spánnýj-
mu biblíusögum, undir eins og
einhver vinna fengist við þresk-
ingu niðri í sveitinni.
Það snjoaði meira og nieira fyr-
ir gluggana og stundum niður um
reykháfinn og niður í eldinn á
arninUin. Það var framorðið og
komilin háttatimi lijá Ásfólkiuu.
Að tnorgnj hófst sennilega aftur
sama stríðið við snjónroksturinn.
„Farið þið nú upp að sofa, grey-
in mín, sagði Þór. Lesið þið bæn-
irntir áður en þið sofnið. og aign-
ið ykkur á andlit og brjóst'*.
Og börnin skreiddust upp stig-
aun hvert á fætur öðru. Rinaldus
fjekk að hafa búánn með ejer,
Gleðileg .i ó 1 !
Verslunin Björn Kristjánsson.
Gleðilegra jóla
óskar öllum viðskiftavinum sínum
Júlíus Björnssou.
Gleðileg jól !
Efnalaug Reykjavíkur.
Gleðilegra jóla
óskar öllum viðskiftavinum sínum
Jóu Björnsson & Co.
Gleðileg jól 1
Joh. Hansens Enke.
Gleðilegra jóla
óskar öllum viðskiftavinum sínum
Sigurjón Pjetursson & Oo.
<afiun innan í pappír og Lena
kom á eítif með kertíð í hendinni.
Um miðuætti, þegar allir sváfu
heyrði húsmóðirin ofan í baðstof-
nna, eitthvert þrusk uppi á loft-
inu. Hún kallaði upp hvort nokk-
ur væri á fótum. Ekkert svar, alt
var hljótt. Skömmu seinna fóru
litlir fætur yfir gólfið, svo undur
varlega, *8 vaxla beyrðist. Það
var Lena litla, sem þrátt fyrif alt
hafði Twðst t4 þees a* mit* á aig
biíana í myrkrm'u pf v*r á nálnai
urn þaö. að einhver kæmi •jtf
óvöpum.
Þe»si lík* aXbúi. ®ldíá*t
mýkra hafði nokkm sinni komi?
undir þak í kofanum í Ási, Qg
Rinaldus liftfði hann aðeina tvisvar
sinnum til kirkju, með fitökurttt
gætni. En þegar 4 aumarið 1«8
fór kauu samt að falla úr hárutt
og skúfarnir trosauíu áliir upp.