Morgunblaðið - 24.12.1924, Síða 2

M () K <; 11 N H li A Ð 1 »

Sg oröiQ uarö hnld!“
Eftir
3áíahugleiðing.
<lr. Jón Helgason biskup.
Með
hannes
Otj orSit! i'nrð hol-tl wj og , búið J»eð <>ss,‘ ‘ enda er aftur
bjó tneð oss. : og aftur vikið að því í guðspjal-1-
_______________(Jóli'. 1. 14)-,.j imi. ,að_ „faöiriim sje í_ lioinun og
þessum orðuríx hefir Jó- hann í íoðurniun.“
guðspjallamaður lýst í Og rennum vjer nú augunum yfir
stytstu máli Iöfgjörðarefni jólanna lífsferi! frelsarans, eins og vjer
frá sínu sjónarmiði, en sjónarmiðin þekkjum liann, livað ætti þá að
íj^|t.a..verið*iS(argvísleg', einrfjg'-'.þegar verða sahnara sagt um hann en að
iwða'þi' Um þáð lirð mirkla lofgjörð- þar birtist oss lifaruli, boldiklushl
arefni. Orðin stánda í iungángin- opinberun liins mikla guðs á því
nm að guðspjalli hans, sem. kagt hef- stigi, som mannlegar sálir geta lienni
ir verið tim, að flytti oss dýpstu viðtöku vi’itt? llvar sem vjer virð-
liugsanirnar, er nokkuru sinni liafa um hann fyrir oss, talandi <‘ða starf- h<a^a innihald þeirrar opinberunar,
fæðst í mannlegri sál og optvuðu oss andi, líðandi eða deyjandi, alstáðar sem mt’^ Jesu fæddist í þennan
útsýn irin í helgidóm helgidómknna. [ og ávalt er hann að aflijúpa fyrir <>V1 ab enn í dag er innihald
S>ar er gerð meistaraleg tilra un til oss veru guðs, til þess að vjer rje-tti- bennar sa æðsti og dýrlegasti íagn-
að bræða saman dýrstu trúarhug- lega getum kornið auga á föðurinn hðarboðskapur, sern borist getur
sjón Gyðinga og aiðstu heimspekis-' og öðlast þekkingu á allri afstöðu syndngum <>g vanmáttkum
hugsjón Grikkja, — hugmyndina hans til vor.
um Messías, er leysa skyldi guðs-1
að gefast upp og nauðugir-viljugir Fæðingardagur -lesvi er " jafnframt
að játa með rómverska keisaránu’u fæðingardagur Ivjálpneðis vors. Því
forðum : „Þú hefir sigrað, Galilei.1' að hvað eigum vjer fæðing Jesú að
Enda þót.t jatan væri lág og faðing- þakka?
prstað.urinn auvirðilegur, þá er Vjer eigiun henni það að þakka,
samt liásæti hans „reist frá kyni til að vjer nú vitum, að fötmrhimin
kyns.“ Þa.ö hefir ekki reynst að giiös hvelfist yfir oss öllnm, tið girð-
vera nein spilaborg, sem ekki þyrfti ingin, sem áður, vegna synda vorra,
iinnað erí anda á. til þess að hún var milli guðs og vor, or niðurfaliin,
íjdllij 'enda skiftir nú taía þeirrn því að hann Iiefir sxrtt oss við guð,
miljónmii xniljóua, sem • hafa lotiö að [lótt syndir vorar, sjeu; • sem
bonmti fram tiÞþessa dags sem kon- ska.rlat <>g-'rauðar sem púrpúi-r, þá
ungi sínum, sem drotni sínum guði getuin vjer öðlasf fyrirgefningu
föður til dýrðar'. 'peirfa,'bvenær smn vjef í ffarísti tilj vói-n <>g hjartá á'þéssáfV liátíö, a'ð
náðar hans snumn oss 1 i! hans, ogioss veitisl iillum í sannleika gleði-
Og enn í dag liafa þessi orð guð- loks að vjer gi’tum kvíðalaust iiorft /<•>/ jól. I Ji’sú nafni
spjallamannsins. er lj'sa frelsara frarn á veg a-llrar verahlar, því að ,An>i‘n.
vorum sem lifandi, holdiklæddri op- I '
inbenm gtiðs, sitt fttlla g.ildi.
Hvað er það, sem gefxxr þeim
slíkt gildi? Því ei’ fljótsvaraö. Þxxð,!
sem gefxir þeim gildi, er hið sjer;!
Jesxis liefir tiieð náðarlærdómi sín-
um h’itl í ljós líf og óforgengileika
og gróðursi’tt von eilífs lífs í hjört-
iun ]>eirra. s>xm trúa á hann.
Veií noklntr að nefna meira lof-
gjörðar- og |>a,kkarefni!
fíinmitt slíkt lofgjörðar- og þakk-
fni er fæðing Jesú í þennan
hf’im.
■Tá, s\-(> dásöm er íxáð þíit við <>ss.
líktxsami faöir! Lát ]tví ahlfei lof-
gjörð hresta í sálunx vornm, éti lát
hana. miklti fremur altaka svo Imga.
monn-
tim til eyrna, sem sje þessi: Gxtð
elskar ])ig setn barttið sitt. Þéss er
nú ek'ki að dyljast, að mörguxn góö-
um manni finst þetta svo stórfeldur
hoðskapur, aö trú hatts getur ekki
'höndlað það eða Veitir það :ið
íninsta kosti erfitl. Þeim finst það
! ekki geta samrýmst þeim liáu hug-
þjóðina útvöldu xír þeim álögum nið ; En þótt þessi orð væru í upp
ixrlægingarinnar, sem hún var kom- hafi ekki annað en tilraun til þess
in í, og hugmyndina unx orffið svo að gera grísk-lmgsandi rnönnum
sem hinn leyndardómsfulla nxillilið grein fyrir hinni sögxtlegu staö-
milli gttðs og xixánxra. Höfundur guö- reynd mannhmm Jesú Kristi, eins
spjallsins trúði því fastlega að °g hann íiafði komið guðspjalla-
Jesús frá Nazaret væri Kristur ]>. nxanninum fyrir sjónii’, þá iiefir myn(bxm, sem þeir gjöra sjer mn
e. ltinn langþráöi Messías Gyðinga. tönn tínxans ekki getað orðiö henni en bugkvæmist ekki, aö rjetta
En hjer stóð haun gagnvart lesend-jað grandi, lieldur bafa aldirnar, sem j nrsök efablendni þeirra er einmitt
ixm, er voru af grískxj bergi brotnir liðnar eru síðan er þesssi trúaróður su- l)elr "era s.Ter l,ær ebki nógu
og voru því með öllu ókunnugir guðspjallamannsins um biö guð- ^ háar, að guö er avalt hærri hug-
Messíasar-þrá Gyðinga, eins og liún dómlega „orð, sem varð hold og b.fó. m.yndum vorum. V itanlega er hugs
hafði mótast og þroskast fyrir vitn- meö oss,“ var
isburð spámannanna. Til þess því fest lxann seni hina.
ítð gera vitnisburð sinn um Jesúm j fxxllkomustu skýringu
! sem guðs son þ. e. sendan af guði. legi'i personu frelsara vors. I,a® ei lla líka dyrlegur vottur elsku
aðlaðandi fyrir hugsun grískra Ies-| >Sem lifamli holdiklædd opinber jbans til \<>r, aö bann vill opinbera
enda, grípur guöspjallamaðurinn til un hins nxikla gtxðs ltefir Jesiis |oss þpssa -stói'feldu staðreynd. Ilann
þessa dularfulla heimspekilega hug-1Kristur farið sigurför sína um lieim-jve)t’ hver er mátttxr kærleihans,
taks, sexn hann vissi, að þeim var'inn - lagði hinn siðxnentaða heim jckkert meöal er mannínum heilsu
kunnugt, og heimfærir það upp á svo gjörsamlega fyrir fætur sjer, að, samlegi'a til viðreisnar en meðvit-
í letur færður, stað-!uuin stórfeld, að guð skuli elska
sönmxstu 0g'oss mennina og skuli meira að segja
á miðmann- hafa elskað oss frá eilífð. E'n einnig
undin um að vora elskaður
og
’Jesxim, til þess að þeir gætu þegar'nafn bans liefir unnið sjer xneiri
í stað gengið úr skugga um, að þar belgi en nokkurt aiinað nafn, bæöi í)essu sambandi: að vera elskaður
' væri um guðdómlega tignarveru að xneöal þeirra, som „sáu dýrð ltans a^ bonum, sem alt befir skapað og
ræða sem Jesús er. En sá átti líka — dýrð, sem eingetins sonar frá Á'bt stjóniar og viöheldur. Ilantt
‘að vera tilgangur alls guSspjallsins, i föður“, og fengu höndlað náðina v*h með þessari opinberun sintii ■'
eins og guöspjallamaðurinn sjálfur og sannleikann í honum, <>g moðal opna axtgu vor fyrir því, livílíkur
lýsir honum, að „þeir skxdi trúa, hinna, sem ekki bánx gæfu til Jxessa hann sje, til þess aö ltann geti orð-
að Jesús sje Kristur, guðs-son- eða fengu í tni kottxið fyUilega auga þeirrar gleði aðnjótandi í himni
. urinn, og með því að trúa, öðlast á dýrð ban.s. Eöa. veit nokkxxr þoirra, ^hxxim, að sjá oss fela honum öll vor j
lífið í hans nafni.“ ]er þetta lesa, að nefna nokkurt nafn. ' t'ni, troysta honunx einum og láta
En svo var annað, sem geröi hug- jafnvel binna bestu og mestu manna,, hann leiða oss á öllum vorunx veg-(
tak þetta, „orðið frá guöi“, faeim- setn sagan kann að nefna, er ekki nm- Og hann vill með því konxa oss
fært til Jesxi svo sjerstáklega a.ðlað- blikni og fölni viö hliðina á nafni 1 skilning unx ætlunarverk voit h.j<1 ,
andi hugsnn höfundarins. í hans hans á sama hátt og jafnvel Itinar ' heimi, livernig oss beri að vu-ia,
auguni er það sjálft meginatriðið f fegurstu og skærustu stjörnur lífi voru og hvernig að breyta,s^<> u-ð
starfi frelsarans, að hann sje í heim-. blikna og fölna við lxliðina á sól-,'1^ vorí vévti sannarlegt líf, <>g ),)1) (
inn kominn til ,,að bera sannleikan- unni, er ltún stígur xtpp á festing '(‘ið sannaidegur undirbúningut und^
xtm vitni“, til aÖ vitna xxm guð, til himinsins? jir eilíföina, sem i'ram tmdan. <i„
aö sýna mönnunum föðurinn, eðaj S'em lifandi og boldiklædd opin- T>ess vegna lætur hamt Jesúxn fo-ð-(
m. ö. o., að bann sje í beiminn kom- berun ltins mikla guðs liefir Jesús asb 1 heiminn svo sent þann, u lifir,
inn til þess að guð í honum 'gati, Kristur reist sjer það básæti í með- j í'yru’ aði-a, já, er itam
frpÍAÍbcraff sig heixninuin og heimur- j vitund bins siðmentaöa lxeims um ,
inn komist að raun um, livílíkur ] nærfelt 19 alda skeið, að enginn (vera fyrir aðra, svo að alt
guð sje í insta eðli sínu. Þegar því lxefir nokkuru sinni eignast það j bans líf verður ein stóifeld opin-
guðspjallamaðurinn segir, að Jesús^néitt viðlíka dýrlegt í heiminum og herun hins guötlómlega kærleika.
Kristur sje „orðiö“ frá guði, þá ^ þaö enda þótt ríki hans væri ekki af
vill hann meö því sagt hafa það,som þessum heimi. Þó hefir aldrei vant-
að þá, er reynt bafa að fella veldis-
stól Jesú Krists. Náíega með hverri
í dauðann
krossinum vakinn og sofinn í því,
J>á líka gengur sem „rauður þráð
ur“ gegnuni guðspjall hans frfi
Faðirinn á himnum vill með þessari
opinberun kærleika síns hrinda öll-
unx ótta úr sálum vorum, en gróður-
setja í þess stað þá djörfung og það
traust, að vjer „látum sættast við
guð“ og göngum honum glaðir á
bönd. — —
,,0g orðiö varð hold og bjó með
oss!“ Mundi ofmælt, að alt voi-t
byrjun til enda, að Jesús sje lif-.nýrri kynslóð liafa risið upp menn,
andi opinberun hins mikla alheims- sem í alvöru hugöust geta kollvarp-
■skapara og alheimsstjórnara, sem að hásæti hans ýmist með valdi
fyllir alt, sem lifir, með lifsanda.sverðseggja eða með fyrirmælum
, smtxm, — hins mikla guðs, sem „vjer (laga eða með brennandi hxxrdóms-
lifnm, hræriunst og erum í.“ En loga. En hver minnist ' nú allra hjálpræði sje frá þeirri staðreynd
þar sem Jesús er slík lifandi opin-jþeirra, sem steytt hafa afUausan J í’unnið ? Því fer fjarri. Fæðing Jesú
1-erun hins mikla. guðs holdiklædd, jhnefann móti konungsstóli Jesú ' sem lifandi, lioldiklæddrar opinber-
þá vill hann að rjettu lagi sagt hafa j Krists ? Jafnvel þeir, sem sterkust; unar guðs kærleika, er hið dýrleg-
með því, að hinn mikli guð sjálfur áttu vopnin og beittust sverðin og asta og blessunarríkasta, sem mnnn-
ixafi birtst í persónu Jesú og lífi hvassasta tunguna, urðu urn síðir kynið hefir lifað á æfibraut sinni.
B
□
■Q
GLEÐILEGRA JOLA
óskar öllxun viðskiftavinum sxxuun
V eiðafæraversl. Gevsi r.
a
GLEÐILEG JÓL!
Klæðave.rksmiðjau Álaf<>s>.
GLEÐILEGRA JÓLA
óskar öllum viðskiftavinum sínunx
Efnalaug Reykjavíkur.
GLEÐILEG JÓLl
Jxxlíus Bjömsson.
\