Morgunblaðið - 24.12.1924, Blaðsíða 7

Morgunblaðið - 24.12.1924, Blaðsíða 7
MORGUNBLAÐIÐ 7 voru sögur á nýnorsku og bar þá hótel“ til að drekka öl, en jeg af- «ft við, að þegar Norðmennimir tók það. Kvaðst hann þá eiga „Lys- ekki skildu sum orð, sem hann las, holmer“ uppi á herbergi sínu og þá skildi jeg, því þau líktust svo ís- þangað fórum við, drukkum 2—3 lensku. glös, og kvöddumst svo með bestu Lars spurði okkur. hvers vegna óskum. Þegar jeg kom út á skip, við kæmum svo snemma aftur og var enginn á þilfari og skildi jeg sögðum við honum eins og var og (“kki hverju því sætti. Þegar jeg af- fjelst hann á, að um þessar mundir henti skipstjóra tobakið, sagði hann, mundi lítil skemtun uppi í bæ fyr- ai® elcki yrði lagt af stað fyr en á ir sjómenn, en gat þess, að hjer miðnætti og sagði mjer að flýtá ættum viS heima og gæti máske lið- m«Íer aS Þvo m,jer og skifta um föt, ið eins vel, ef á alt væri litið, og jólatrje yiði kveikt klukkan sjö. sumum piltunum í loðfeldunum, er Bnginn okkar hásetanna hafði, þeir, ef til vill, ættu ekki eyri á. hu«mynd um> að nokkur tilbreyting, ræðuhaldi. Hann bauð okkur hollenskt brenni- yrðl Þetta kvold °g engan farþega! Klukkan tólf lögðum við á stað, vín (genever) og fórum við síðan hofðum við sjeð, en ferðamanna- höfðum logn fyrstu klukkustundina að spjalla saman. Hann sagði okk- faran-UI' k°m út á skip í Kristiania, en sv° tók við stormur á norðan og' ur, að skipið væri að mestu fennt sem við gáfum engan gaum. hjelst hann alla leið til „Walchern“ ! og hið síðasta, sem kæmi í farm- Klukkan sjö komu boð til okkar, (eyJa vlð mynni Schelde) Þriðja í, rúm, væru tvær smálestir af prjón- að við ættum allir að koma niður jóium komum við til Antwerpen og, lesi og öðrum jólagjöfum, sem ætl- a fyrsta farrými, sömu boð fengu hlS kveld var jólatrje á að væri á jólatrje skandinaviska k>ndara,r. trúboðsins í Antwerpen °g víðar. Þegar við komum þangað, var Þessar jólagjafir eru sendar víðs 1 jomandi falleg ung stúlka að enda vegar að, eru aðeins ætlaðar sjó- við að kveikja ljósin. mönnum og eru þær fluttar endur- fJar var °11 skipshöfnin saman- ar“ borið á borð er við komum þangað og „Bramstöngin“ sýndi að hún kunni að elda mat. Við hvern disk voru tvær flöskur af „Boik“- öli og „snaps“ var í hvers manns eigu. Varð samsæti þetta hið skemti- legasta, ekki síst eftir að kvenfólkið! var komið í hópinn. Bátsmaðurj Lars byrjaði á ræðu fyrir minni! okkar góða skipstjóra, en flestumi bar saman um, að strilamál það, i sem hann talaði, væri ljótt og ósam- j boðið öðrum eins dánumanni og i skipstjóri væri og -þar með la uk DMairmM Qskum glEöilEgra jóla Skandinaviska sjómannaheimilinu; , voru þar samankomnir flestir Skand inaviskir sjómenn, er staddir voru' í borginni. Jeg hafði vörð alla þá nótt og gat því ekki farið, en er fjc gjaldslaust. I Morguninn eftir um klukkan níu komin, skipstjóri, stýrimenn, vjel- lagar mínir komu út á skip um nctt-: stjórar, brytinn, sem var kvenmað- ina hafði einn þeirra. seðil til mín lögðum við á stað og áttum að koma nr °g ávalt kölluð Trisa, (Restaura- Þesa efnis. að jeg kæmi til fröken við í Moss. Sá bær er auðþektur af trlce) með sínu ]lði’ 80111 voru fíórir Betzemann (forstöðukonan) daginn lvkt þeirri, sem frá honum leggur kvennmenn °g svo eldastúlkan, sem eftlr td að taka á móti jólagjöfum er. Þar var bá avalt var kölluð /TJ Tní,n™ — i,,{- — ““ mimr og 1 honum er. Þar var þá hinn avalL var K01iuo (Bramstöngin) minum. — Allm fjelagar hæsti reykháfur í Noregi og hafði nema Þeg“ar 111 var í fyrsta stýri- lmfðu með sjer jólagjafir. Daginn hann verið marghækkaður til þess, manni Cordsen, þa kallaði hann 1 ffir alti jeg fri °g eftir að hafa að reyknum næði ekki að slá niður. hana ->Galdhöpiggen“ (hæsti fjaU- sofið °g borðað miðdagsverð, lagði Reýkháfur þessi var eða er á Cellu loid-verksmiðju og þeir, sem vilja reyna að brenna gúmmí og finna lyktina af því, fá snefil af hug- mynd um, hvernig ilmurinn er í tindur í Noregi, 2.500 m.). „Bram- j°g a stað til Skandinaviska sjó- stöngin“ var 70 þiunl. á hæð. mannaheimilisins og er þangað kom, Hin unga sttllka var eini farbegi framvísaði jeS «eðli mínum. Svo þessa ferð og va.r á leið til Barís. kom fröken Hetzfniann °£ banð Þegar allir voru samankomnir mjer inn f stofu talaði len^ við -.r -r *• , ,,, ,, , . ■ * mig. Þá vissi jeg ekki, að hún var Moss. Þar stóðum við stutt við og sPurðl stulkan okkur, hvort vxð B J 8 . ’ . ekki vildum syngja jólasálm, en alÞekt_°g i nnklu ahti fynr dugn- enginn gaf sig fram til að byrja. að 1 sj°ll0r.gum Belgáu og Hollands, Var þá sálmabókum iitbýtt og byrj- 011 fíekk að vita Það síðar, og var aði stúlkan; fór söngurinn vel fram, vottur að- 1 hver.iu áliti hún var meðal sjómanna. Það var í ” hjeldum til Arendal. Þar var jóla- legra en í höfuðstaðnum. Vennes- land fjekk leyfi til að skreppa heim tii síu og er hann kom. aftur, hafði hann með sjer körfu fulla af jóla- ÞV1 margir sæmilegir raddmenn meu<u sJunianna- i,ao var i s,]ö- brauði og öðru góðgæti, og því voru Þarna og’Norðmenn ertfcyfir- mannahardaga á „Café Lillesand“ ; skifti hann milli okkar fjelaga. leitt lagvissir. þann slag stöðvaði hún ein. í Kristiansand áttum við að taka Við sungum tvo jólasálma og að . , ðllr en h r, skildi c ið hana, fór ýmsar vörur. Þangað komum við Þvl búnu talaði skipstjóri Olsen 1161 mig inn í stórt herbergi, laust fyrir hádegi á aðfangadag jóla nokkur orS< óskaði okkur öllum , . 11,11.. Vlrtlst troðfult af Prj°n" og var þegar byrjað að afgreiða Sleðile&ra jóla og kvaðst vita að all- okkur. Menn hömuðust við vinnuna; ir tækju undir með sjer> er hann klukkan fimm um kvöldið voru lúk- Þakkaði hinnl ungu stúlku fyrir þá ur lagðar yfir lestarop og verka- S'leði> sem hun hafði veitt okkur öll- menn fóru heim til að halda jól en um. með ÞV1 fyrst> að stinga upp á, við hjeldum áfram að ganga frá að kveikt væri á jólatrje og svo með ýmsu á þilfari, svo það ekki skolaði að yinna að því að skreyta það, en út, þegar við kæmum út á rúmsjó. ekki er 8111 búið enn, jólatrje fylgja lesi og fötum. Hún sagði mjer, að ])Rtta væru alt gjafir til sjómanna, flestar frá Noregi. Hún Ijet mig velja, hvað jeg vildi helst og gaf mjer auk þess skrifmöppu. Jeg þakk aði svo fyrir mig 0g kvaddi kom eftir það oft. í húsið. Eins og lög gera ráð fyrir, vor en i u ut -,u' .... ;um við á sjónum gamlárskveld os Skinstióri á Erio-cm^ Tnhn "Jaflr °g mun hin sama, sem a hug-, ,. a 0s» öKipstjori a „h rigga hjet John- . ’ , i nyjarsdag, en john voru góð os sen; jeg segi ekM annað um hann myndlna; utbyta Þeun. Þvi næst varjiólat • , f farrýTni * . °S hjer en það að hann var afarmont stór kassi’ fullur af aliskonar prjón-^T'105 1 tyrsta tarrymi a Frigga njer en pao, ao nann vai atarmont- , • F J verður mjer ávalt minnisstætt, osr í inn og átti hús (Villa), sem hjet lesi dre?mn fram °g fengu allir °g i ---—,, „ . ,, brjéfum nefnum við Vennesland „FagerUe“ (Fagrahlíð) fyrir ofan ’ ÍT ^’íÞað enn. Það sýndi okkur, hver bæinn Drammen og komst jeg einu ^okka, bo P jonaðar hufur m. fkímiinur verið á mönnum. - sinni svo hátt í lífinu að bera þang- l skipstjóri Johnsen farið þessa að tósku, sem Jonhsen sendi heim; eftir að H ferð> hefðmn við en^n ^61 haft’ en hvað x þetrri tösku var kemur mál- ^ hann ^ í „Fögruhlíð“ áttum við husbonda, sem ljet okkur sjá og skynja, að í hans augum vorum við menn með tilfinningum og hann vildi gleðja okkur þessa hátíð og gjörði það svo. að við munum hann eftir öll þessi ár. —■ sína til framandi landj, til þess mu ekki við. en við komum frá Ant- fyrir ^erpen. — Johnsen hafði tekið sjer jólafrí 0g í hans stað var varasMp- Þeim Þar verði útbýtt til sjófar- stjóri fjelagsins, ÓLsen, sem lengi enda viS hátíðle« tækifæri' einkllm hafði verið fyrsti stýrimaður á •1°lin' ’ „Sterling“; þjóðlegur maður og að Kr gjöfum hafði verið útbýtt, allra sögn hinn besti drengur. sagði skipstjóri, að jólanuitur fyrir Enginn vissi annað en við mund- haseta °g kyndara yrði framborinn llm þegar leggja á stað, en Mukkan á oðru íarrý1111; þangað skyldum rúmlega h41f gex kallar skipstjóri við nu fara> Þvi timi væri afskamt- a mlg og biður mi^ fara upp j bæ aður þar sem lagt yrði af stað um 0g k<lllPa fyrir sig munntóbak áður miðnætti- M( ihii jrði lokað.^Jeg flýtti mjer Við ætluðum þegar út, en hin eins og jeg gat, fjekk tóbakið og unga stúlka kallaði á eftir okkur og stalst til að skrePpa inu - b4s þar sagðist vona, að hún mætti óska okk sem jeg hafði búið um haustið, til ur gleðilegra jóla ogbyrjaðiþegarað að óska gleðilegra jóla. Hitti jeg þar taka í hendina á þeim næstu og við kunningja minn, skipamiðlara Gutt- ljetum eklci standa á okkur, en ein- O'ansen, sætkendan eins og vant var hver kvis var um, að sumir hefðu með hnndinn „Slusken“, sem aldrei sjest vera að kyssa sínar eigin hend- •skildi við hann. Guttormsen vildi, ur eftir handtakið. að jeg kæmi með sjer út á „Emst Á öðru farrými höfðu „jómfrúrn- Oska öllum viðskiftavinum minum gleðilegra jóla og nýárs, með bestu þökk fyrir viðsMftin á árinu, æm er að líða. öuðm. B. Vikar, Laugav. 5. ) GLEÐILEG JÓL! Jón Sigurðsson, raffræðingrur. GLEÐILEG JÓL! Vigfús Guðbrandsson, klreðskeri. \l GLEÐILEG JÓL! Húsgagnaverslun Kristjáns Siggeirssonar, Óska óllum bókamönmun GLEÐILEGRA JÓLA.l Ársæll Árnason. GLEÐILEG JÓL! Jes Zimsen.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.