Morgunblaðið - 24.12.1924, Qupperneq 7

MORGUNBLAÐIÐ
7
voru sögur á nýnorsku og bar þá hótel“ til að drekka öl, en jeg af-
«ft við, að þegar Norðmennimir tók það. Kvaðst hann þá eiga „Lys-
ekki skildu sum orð, sem hann las, holmer“ uppi á herbergi sínu og
þá skildi jeg, því þau líktust svo ís- þangað fórum við, drukkum 2—3
lensku. glös, og kvöddumst svo með bestu
Lars spurði okkur. hvers vegna óskum. Þegar jeg kom út á skip,
við kæmum svo snemma aftur og var enginn á þilfari og skildi jeg
sögðum við honum eins og var og (“kki hverju því sætti. Þegar jeg af-
fjelst hann á, að um þessar mundir henti skipstjóra tobakið, sagði hann,
mundi lítil skemtun uppi í bæ fyr- ai® elcki yrði lagt af stað fyr en á
ir sjómenn, en gat þess, að hjer miðnætti og sagði mjer að flýtá
ættum viS heima og gæti máske lið- m«Íer aS Þvo m,jer og skifta um föt,
ið eins vel, ef á alt væri litið, og jólatrje yiði kveikt klukkan sjö.
sumum piltunum í loðfeldunum, er Bnginn okkar hásetanna hafði,
þeir, ef til vill, ættu ekki eyri á. hu«mynd um> að nokkur tilbreyting, ræðuhaldi.
Hann bauð okkur hollenskt brenni- yrðl Þetta kvold °g engan farþega! Klukkan tólf lögðum við á stað,
vín (genever) og fórum við síðan hofðum við sjeð, en ferðamanna- höfðum logn fyrstu klukkustundina
að spjalla saman. Hann sagði okk- faran-UI' k°m út á skip í Kristiania, en sv° tók við stormur á norðan og'
ur, að skipið væri að mestu fennt sem við gáfum engan gaum. hjelst hann alla leið til „Walchern“ !
og hið síðasta, sem kæmi í farm- Klukkan sjö komu boð til okkar, (eyJa vlð mynni Schelde) Þriðja í,
rúm, væru tvær smálestir af prjón- að við ættum allir að koma niður jóium komum við til Antwerpen og,
lesi og öðrum jólagjöfum, sem ætl- a fyrsta farrými, sömu boð fengu hlS kveld var jólatrje á
að væri á jólatrje skandinaviska k>ndara,r.
trúboðsins í Antwerpen °g víðar. Þegar við komum þangað, var
Þessar jólagjafir eru sendar víðs 1 jomandi falleg ung stúlka að enda
vegar að, eru aðeins ætlaðar sjó- við að kveikja ljósin.
mönnum og eru þær fluttar endur- fJar var °11 skipshöfnin saman-
ar“ borið á borð er við komum
þangað og „Bramstöngin“ sýndi að
hún kunni að elda mat. Við hvern
disk voru tvær flöskur af „Boik“-
öli og „snaps“ var í hvers manns
eigu. Varð samsæti þetta hið skemti-
legasta, ekki síst eftir að kvenfólkið!
var komið í hópinn. Bátsmaðurj
Lars byrjaði á ræðu fyrir minni!
okkar góða skipstjóra, en flestumi
bar saman um, að strilamál það, i
sem hann talaði, væri ljótt og ósam- j
boðið öðrum eins dánumanni og i
skipstjóri væri og -þar með la uk
DMairmM
Qskum glEöilEgra jóla
Skandinaviska sjómannaheimilinu; ,
voru þar samankomnir flestir Skand
inaviskir sjómenn, er staddir voru'
í borginni. Jeg hafði vörð alla þá
nótt og gat því ekki farið, en er fjc
gjaldslaust.
I Morguninn eftir um klukkan níu
komin, skipstjóri, stýrimenn, vjel- lagar mínir komu út á skip um nctt-:
stjórar, brytinn, sem var kvenmað- ina hafði einn þeirra. seðil til mín
lögðum við á stað og áttum að koma nr °g ávalt kölluð Trisa, (Restaura- Þesa efnis. að jeg kæmi til fröken
við í Moss. Sá bær er auðþektur af trlce) með sínu ]lði’ 80111 voru fíórir Betzemann (forstöðukonan) daginn
lvkt þeirri, sem frá honum leggur kvennmenn °g svo eldastúlkan, sem eftlr td að taka á móti jólagjöfum
er. Þar var bá avalt var kölluð /TJ Tní,n™ — i,,{- — ““
mimr
og 1 honum er. Þar var þá hinn avalL var K01iuo (Bramstöngin) minum. — Allm fjelagar
hæsti reykháfur í Noregi og hafði nema Þeg“ar 111 var í fyrsta stýri- lmfðu með sjer jólagjafir. Daginn
hann verið marghækkaður til þess, manni Cordsen, þa kallaði hann 1 ffir alti jeg fri °g eftir að hafa
að reyknum næði ekki að slá niður. hana ->Galdhöpiggen“ (hæsti fjaU- sofið °g borðað miðdagsverð, lagði
Reýkháfur þessi var eða er á Cellu
loid-verksmiðju og þeir, sem vilja
reyna að brenna gúmmí og finna
lyktina af því, fá snefil af hug-
mynd um, hvernig ilmurinn er í
tindur í Noregi, 2.500 m.). „Bram- j°g a stað til Skandinaviska sjó-
stöngin“ var 70 þiunl. á hæð. mannaheimilisins og er þangað kom,
Hin unga sttllka var eini farbegi framvísaði jeS «eðli mínum. Svo
þessa ferð og va.r á leið til Barís. kom fröken Hetzfniann °£ banð
Þegar allir voru samankomnir mjer inn f stofu talaði len^ við
-.r -r *• , ,,, ,, , . ■ * mig. Þá vissi jeg ekki, að hún var
Moss. Þar stóðum við stutt við og sPurðl stulkan okkur, hvort vxð B J 8 . ’ .
ekki vildum syngja jólasálm, en alÞekt_°g i nnklu ahti fynr dugn-
enginn gaf sig fram til að byrja. að 1 sj°ll0r.gum Belgáu og Hollands,
Var þá sálmabókum iitbýtt og byrj- 011 fíekk að vita Það síðar, og var
aði stúlkan; fór söngurinn vel fram, vottur að- 1 hver.iu áliti hún var
meðal sjómanna. Það var í ”
hjeldum til Arendal. Þar var jóla-
legra en í höfuðstaðnum. Vennes-
land fjekk leyfi til að skreppa heim
tii síu og er hann kom. aftur, hafði
hann með sjer körfu fulla af jóla- ÞV1 margir sæmilegir raddmenn meu<u sJunianna- i,ao var i s,]ö-
brauði og öðru góðgæti, og því voru Þarna og’Norðmenn ertfcyfir- mannahardaga á „Café Lillesand“ ;
skifti hann milli okkar fjelaga. leitt lagvissir. þann slag stöðvaði hún ein.
í Kristiansand áttum við að taka Við sungum tvo jólasálma og að . , ðllr en h r, skildi c ið hana, fór
ýmsar vörur. Þangað komum við Þvl búnu talaði skipstjóri Olsen 1161 mig inn í stórt herbergi,
laust fyrir hádegi á aðfangadag jóla nokkur orS< óskaði okkur öllum , . 11,11.. Vlrtlst troðfult af Prj°n"
og var þegar byrjað að afgreiða Sleðile&ra jóla og kvaðst vita að all-
okkur. Menn hömuðust við vinnuna; ir tækju undir með sjer> er hann
klukkan fimm um kvöldið voru lúk- Þakkaði hinnl ungu stúlku fyrir þá
ur lagðar yfir lestarop og verka- S'leði> sem hun hafði veitt okkur öll-
menn fóru heim til að halda jól en um. með ÞV1 fyrst> að stinga upp á,
við hjeldum áfram að ganga frá að kveikt væri á jólatrje og svo með
ýmsu á þilfari, svo það ekki skolaði að yinna að því að skreyta það, en
út, þegar við kæmum út á rúmsjó. ekki er 8111 búið enn, jólatrje fylgja
lesi og fötum. Hún sagði mjer, að
])Rtta væru alt gjafir til sjómanna,
flestar frá Noregi. Hún Ijet mig
velja, hvað jeg vildi helst og gaf
mjer auk þess skrifmöppu. Jeg þakk
aði svo fyrir mig 0g kvaddi
kom eftir það oft. í húsið.
Eins og lög gera ráð fyrir, vor
en i
u ut -,u' .... ;um við á sjónum gamlárskveld os
Skinstióri á Erio-cm^ Tnhn "Jaflr °g mun hin sama, sem a hug-, ,. a 0s»
öKipstjori a „h rigga hjet John- . ’ , i nyjarsdag, en john voru góð os
sen; jeg segi ekM annað um hann myndlna; utbyta Þeun. Þvi næst varjiólat • , f farrýTni * . °S
hjer en það að hann var afarmont stór kassi’ fullur af aliskonar prjón-^T'105 1 tyrsta tarrymi a Frigga
njer en pao, ao nann vai atarmont- , • F J verður mjer ávalt minnisstætt, osr í
inn og átti hús (Villa), sem hjet lesi dre?mn fram °g fengu allir
°g i
---—,, „ . ,, brjéfum nefnum við Vennesland
„FagerUe“ (Fagrahlíð) fyrir ofan ’ ÍT ^’íÞað enn. Það sýndi okkur, hver
bæinn Drammen og komst jeg einu ^okka, bo P jonaðar hufur m. fkímiinur verið á mönnum. -
sinni svo hátt í lífinu að bera þang- l skipstjóri Johnsen farið þessa
að tósku, sem Jonhsen sendi heim; eftir að H ferð> hefðmn við en^n ^61 haft’ en
hvað x þetrri tösku var kemur mál- ^ hann ^
í „Fögruhlíð“ áttum við husbonda,
sem ljet okkur sjá og skynja, að í
hans augum vorum við menn með
tilfinningum og hann vildi gleðja
okkur þessa hátíð og gjörði það svo.
að við munum hann eftir öll þessi
ár. —■
sína til framandi landj, til þess
mu ekki við. en við komum frá Ant- fyrir
^erpen. — Johnsen hafði tekið sjer
jólafrí 0g í hans stað var varasMp- Þeim Þar verði útbýtt til sjófar-
stjóri fjelagsins, ÓLsen, sem lengi enda viS hátíðle« tækifæri' einkllm
hafði verið fyrsti stýrimaður á •1°lin' ’
„Sterling“; þjóðlegur maður og að Kr gjöfum hafði verið útbýtt,
allra sögn hinn besti drengur. sagði skipstjóri, að jólanuitur fyrir
Enginn vissi annað en við mund- haseta °g kyndara yrði framborinn
llm þegar leggja á stað, en Mukkan á oðru íarrý1111; þangað skyldum
rúmlega h41f gex kallar skipstjóri við nu fara> Þvi timi væri afskamt-
a mlg og biður mi^ fara upp j bæ aður þar sem lagt yrði af stað um
0g k<lllPa fyrir sig munntóbak áður miðnætti-
M( ihii jrði lokað.^Jeg flýtti mjer Við ætluðum þegar út, en hin
eins og jeg gat, fjekk tóbakið og unga stúlka kallaði á eftir okkur og
stalst til að skrePpa inu - b4s þar sagðist vona, að hún mætti óska okk
sem jeg hafði búið um haustið, til ur gleðilegra jóla ogbyrjaðiþegarað
að óska gleðilegra jóla. Hitti jeg þar taka í hendina á þeim næstu og við
kunningja minn, skipamiðlara Gutt- ljetum eklci standa á okkur, en ein-
O'ansen, sætkendan eins og vant var hver kvis var um, að sumir hefðu
með hnndinn „Slusken“, sem aldrei sjest vera að kyssa sínar eigin hend-
•skildi við hann. Guttormsen vildi, ur eftir handtakið.
að jeg kæmi með sjer út á „Emst Á öðru farrými höfðu „jómfrúrn-

Oska öllum viðskiftavinum minum
gleðilegra jóla og nýárs, með bestu þökk
fyrir viðsMftin á árinu, æm er að líða.
öuðm. B. Vikar, Laugav. 5.
)

GLEÐILEG JÓL!
Jón Sigurðsson,
raffræðingrur.

GLEÐILEG JÓL!
Vigfús Guðbrandsson,
klreðskeri.

\l
GLEÐILEG JÓL!
Húsgagnaverslun
Kristjáns Siggeirssonar,
Óska óllum bókamönmun
GLEÐILEGRA JÓLA.l
Ársæll Árnason.
GLEÐILEG JÓL!
Jes Zimsen.