Morgunblaðið - 09.12.1928, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Drengjafrait&ar, mafrosaföt, sportföt, peysnr, bnxnr.
Best og ódyrast i BranHS-Verslnn
ölaskór
Skrautlegt úrval af BRO CAI)E skóm. LAKKSKÓR
og allskonar SKINNSKÓR, kven, karlm., unglinga
og b a r n a, í afar f jölbreyttu úrvali.
Stefðn Bunnarsson.
Skóverslnn. Anstnrstræti 12.
Frá eldbnsdegi bæiarstjórnarinnar.
Rllír (II „London" l
Vi n rl I O r Danskir, Þýskir,
I II U l^i Hollenskir og Havana,
stórir og smáir.
Cigarettur
Reyktóbak
Reyjarpípur
Reykingaáhöld
og Spil
Borgarinnar mesta
úrval.
Heimsins þektustu
merki.
Fallegt úrval nýkomið.
_ - Frá Anthon Berg,
O n f 6 k t- ^alle & Jessen, Mackin-
kassa r
Sælgæti
Áve xti r
tosh’s, Rowntrees, Cad-
bury’s og fleiri heims-
þekt merki.
Hvergi meira úrval.
Mikið úrval
í jólapokana.
Epli, Appelsínur,
Bananar og Vínber.
Alt nýkomnir ávextir.
Allir, sem vilja gefa kunningjum eða gestum
sínum það besta, eiga erindi í
Tðhaksv. Londoo.
Austurstræti 1.
Sími 1818.
NB. Vðrnsýning í dag.
Litlð i gluggann i Oiidula,
Beiut á móti Bosenberg.
Á 3. síðu blaðsins er talað um
afgreiðslu fjárhagsáætlunarinnar á
síðasta bæjarstjómarfundi. Hjer
skal skýrt frá nokkru því, er fram
fór á þessum fundi, m. a.
MáJum slegið á frest.
Jafnaðarmenn báru fram all-
margar breytingartillögur við fjár-
hagsáætlunina, eins og þeirra er
siður. Sumar þeirra voru sprotnar
af fyrra umtali í bæjarstjórninni,
og alls ekki frá jafnaðarmönnum
runnar.
Meðal þeirra var tillaga um að
veita 10 þús. kr. til hagskýrslna
fyrir bæinn. Borgarstjóri gat þess,
að hann væri máli þessu hlyntur.
Allmörg atriði í rekstri bæjarins
væru þess eðlis, að hagfelt væri að
safna og draga saman skýrslur þar
að lútandi. Hagstofan væri svo
störfum hlaðin, að hún gæti það
ekki.
Fyrir sjer vekti að athuga, hvort
bæjarstjórn ætti ekki að taka
manntalið í sínar hendur. Til þess
þyrfti sjerstaka lagasetningu. En
ef það kæmist í kring, væri tími
til þess kominn, að bæjarstjórn
rjeði sjerstakan mann til að ann-
ast manntal og skýrslusöfnun. Og
yrði málið þá tekið upp að nýju.
Till. þeirra jafnaðarmanna var
feld.
Eins var með tillögu þeirra um
að veita 25 þús. kr. til neð'anjarð-
arnáðhúss. Borgarstjóri hefir fyr-
ir löngu bent á stað fyrir slíkt
hús í Bakarabrekkunni. En áætlun
um það er engin til enn. Taldi
hann víst, að 25 þús. kr. myndu
ekki hrökkva til þess, og það væri
óviðfeldið að veita fje til mann-
virkja, sem enginn vissi, hvað
kostaði. Veganefnd hefir ákveðið
að reisa í ár bráðabirgðanáðhús í
Thomsenssundi, og verður það til
mikilla bóta frá því sem nú er.
Tillaga frá M. Kjaran samþykt
að athuga málið fyrir næsta ár.
Flugur jafnaðarmanna.
En auk þeirra tillagna, sem hjer
eru taldar, báru jafnaðarmenn
fram allmargar aðrar tillögur um
hækkun útgjalda, og námu þær
alls nál. 400 þús. kr.
Haraldur Guðmundsson reyndi
að sýna fram á, að hækkun sú á
gjöldum bæjarins, sem jafnaðar-
menn færu fram á, væri mjög hóf-
leg, þegar þess véeri gætt, hve
gjaldgeta manna hefði aukist.
Pjetur Halldórsson sýndi aftur
á móti fram á, með samanburði á
verðlagi á aðalframleiðsluvöru
Reykjavíkur, að valt væri að
treysta orðum einum um aukið
gjaldþol manna, því verðlagssam-
anburðurinn sýndi alt annað.
Hann benti jafnaðarmönnum
ennfremur á, að aðferð þeirra með
hinar árlegu hækkunartillögur á
fjárhagsáætlun bæjarins væri all-
einkennileg. Jafnaðarmenn hefðu
fulltrúa í öllum nefndum bæjar-
stjórnarinnar. Þeir hefðu því greið
an aðgang að því að flytja þar
þessi mál sín. En það væri vani
þeirra, að koma með allar breyting
artillögur sínar á síðustu stundu,
svo engin nefnd gæti um . þær
fjallað.
Það væri því sýniiegt, að þess-
ar tillögur þeirra væru ekki meint-
ar í alvöru eða fram komnar af
áhuga á málefnum bæjarins; þær
væru aðeins einskonar bragð til
þess að reyna að láta bera á sjer;
handapat út í loftið.
Það væri á hinn bóginn engin
„kúnst“ að skrifa upp á lista
nokkrar upphæðir til bygginga og
ýmsra framkvæmda, sem ógerðar
væru, og gera þyrfti í þessum bæ.
Það liti vel út á pappírnum, að
vilja leggja fje í alþýðubókasafn,
ungmennaskóla, barnahæli o. s.
frv. En þegar slíkar tillögur væru
fram komnar án nokkurs tillits til
þess, hvaða tekjur bærinn gæti
haft, þá væru þær lítils virði.
Ungmennaskólinn — samskólinn.
Ein af tillögum jafnaðarmanna
var sú, að leggja fram 60 þús. kr.
til byggingar fyrir ungmenna-
skóla, gegn því, að ríkissjóður
legði fram 40 þús. kr. Stendur í
tillögunni, að flutningsmenn ætlist
til, að skóli þessi verði hluti úr
væntanlegum samskóla.
ITm þessa tillögu fórust borgar-
stjóra orð á þessa leið:
Ungmennaskóli sá, sem hjer hef-
ir verið stofnaður samkv. lögum
frá síðasta þingi, er ekki hluti af
hinum tilvonandi samskóla, og er
ekkert á það minst í lögunum, að
það eigi svo að vera.
Samskólahugmyndin er svo góð,
að jeg vil eigi, að frá henni verði
hvikað. Á meðan Alþingi sam-
þykkir ekki samskólalögin, vil jeg
ekki, að bærinn leggi neitt fram
til skólabyggingarinnar.
Ungmennaskóli sá, sem nú er
hjer, hefir allgott húsnæði, þó að'
hann þurfi að nota leiguhúsnæði
eitt árið enn, gerir það ekkert til.
Ef Alþingi vill sinna samskólahug-
myndinni, getur það samþykt lög-
in í vetur.
Tillagan var feld.
f eldhúsmu.
Jafnaðarmenn báru fram þrjár
tillögur í sambandi við eldhúsum-
ræðurnar.
Var ein um það, að endurskoða
launasamþykt starfsmanna bæjar-
ins, og taka þá starfsmenn í sam-
þyktina, sem þar eru eigi nú.
Önnur tillaga var þess efnis, að
borgarstjóri skyldi framvegis
fylgja fjárhagsáætluninni í öllum
greinum, og leita aukafjárveit-
ingar jafnskjótt og einhver út-
gjaldaliður yrði hærri en áætlun
mælti fyrir.
Hin þriðja var stíluð á, og í fram
haldi af umtali Alþýðublaðsins um
það, að borgarstjóri seldi ekki alls
fyrir löngu húseignina Bergþóru-
götu 10, er hann hafði tekið fyrir
bæjarins hönd upp í veðskuld.
Var þessi tillaga þeirra jafnað-
armanna all harðorð, og talað um
að víta borgarstjóra fyrir «ölu
|þessa. ,
Allar voru þessar tillögur jafn-
iðarmanna feldar. En Pjetur Hall-
aórsson flutti tvær tillögur og
eina rökstudda dagskrá, er snerti
sömu mál.
Stefán Jóhann hafði orð fyrir
jafnaðarmönnum út af tillögum
þessum. í ræðu hans var fátt ann-
að en það, sem áður hefir staðið £
Alþýðublaðinu.
En þó jafnaðarmenn hafi eytt
allmörgum orðum að sölu á hús-
hjallinum við Bergþórugötu 10,
hefir Mgbl. Ieitt það mál hjá sjer.
Er því rjett að skýra í þetta sina
frá ummælum borgarstjóra í þessu
máli.
Hús Markúsar Jónssonar.
Borgarstjóra fórust orð á þessa
Ieið:
Stefán Jóhann vill, að bæjar-
stjórnin víti það framferði mitt,
að jeg skyldi selja húseignina Berg
þórugötu 10, og heldur því fram,
að jeg hafi ekki haft vald til þess.
En þetta er algerður misskilning-
ur. Jeg hafði ekki einasta vald til
þess, heldur var það slcylda mín.
Saga málsins er þessi:
Fyrir nokkrum árum samþykti
bæjarstjórnin að veita Markúsi
-Jónssyni 9000 króna lán til þess að
bjarga honum frá sveit, og hjálpa
honum til þess að halda húsinu.
í fyrra var gengið að húsinu
fyrir annari skuld, og var það
selt á nauðungaruppboði. Það var
skylda mín að sjá um, að bærinn
fengi verðmæti fyrir skuld sína.
Ljet jeg því mæta fyrir bæjarins
hönd á uppboðinu, og var hús-
eignin lögð bænum út.
Er bærinn hafði þannig eignast
húsið, var það skylda mín, að
koma veði þessu í peninga. Bæjar-
stjórnin ætlaðist aldrei til þess,
að bærinn eignaðist húsið, og sam-
þykti aldrei að kaupa það.
Markús Jónsson bjó í húsinu.
Áleit fátækranefnd, að best færi
á því, ef hann gæti verið þar á-
fram.
En húsið var svo Ijelegt, að það
var óhæft til mannabústaðar, nema
mikið yrði við það gert. Leigjandi
bjó í nokkrum hluta hússins. Pin
sá partur var svo slæmur, að ekki
var hægt að taka leigu fyrir hann.
Var nú athugað, hvað það royndi
kosta að gera við húsið, svo það
yrði leigufært. Niðurstaðan varð
sú, að viðgerðin yrði svo dýr, að
aldrei myndi fást það í leigu af
húsinu, sem svaraði þeirri upp-
hæð, er það kostaði bæinn.
Talaði jeg síðan um það við fá-
tækranefnd, hvort henni fyndist
ekki rjett, að jeg reyndi að selja
húsið. Var hún þeirrar skoðunar.
Áleit jeg, að mjer bæri að reyna
að fá sem mest upp úr húsinu, og
þyrfti jeg ekki að sækja um það
til bæjarstjórnar.
, Talaði jeg einnig um það við
fjárhagsnefnd, og var hún á sömu
skoðun.
Fjekst nú kauptilboð í húsið
upp á 6 þús. kr., er var miðað við
mat, er Þoríákur Ófeigsson hafði
gert.
Þetta verð þótti mjer of lágt.
Bar jeg það undir fasteignanefnd,
og var hún á sömu skoðun, áleit
ao reyna bæri að fá fyrir það
nál. kr. 10,000. Nefndin var á